Woensdag was het dus de 23ste. Des middags al mijn ordinator naar de reparateur gebracht. Ik heb -altijd al gehad- een hekel aan computers. Ook als je ze 'processor' of 'ordinator' noemt: het blijven typisch zo van die dingen vóór oninteressante mensen en dóór oninteressante mensen. Ook háát ik internet. Wat allemaal niet wegneemt dat ik vele uren per dag achter mijn schermpje op het internet zit te werken. En aldus zelf elke dag een stukje meer oninteressanter wordt. Maar dat allemaal terzijde. Want deze woensdag draaide het allemaal om hertebeestjes.Halverwege de middag reed ik met mijn mobiele lawaaigenerator door het bos en wat zag ik daar ?? Welnu: de bovenste vier foto's [aanklikken/vergroten beslist noodzakelijk] moeten het bewijzen, want het was dus een hert van flinke afmetingen en alles bijelkaar toch ook een donkere kleur. De bovenste twee foto's zijn het eerst gemaakt en de andere twee vanaf de andere kant van de "open" weide. Omdat het dier zich tamelijk consequent ophield op het midden van de weide was het moeilijk precieze waarnemingen te doen. Wat vaststaat is dat het OF om een zeer grote ree gaat, OF om een andere, grotere, hertesoort. Schijnbaar niet zo gerust op mijn permanente aanwezigheid trok het hert zich (door het woensdagpubliek uit het bos gejaagd ?) na enige tijd weer terug van de weide [vierde foto].
Iets later nog een blik op dezelfde bosakker waar ik maandag dat ene reetje tegenkwam. Deze keer had ik dus wel een fototoestel mee, en zowaar: de ree was met twee ... Ook deze twee reetjes van twee verschillende kanten proberen te fotograferen. Voor zover de stand van de zon en het vreselijke gebrek aan qualiteit van mijn Traveler DV 5070 het toelieten, tenminste.
Donderdag een aangename verassing: een hommel in mijn tuin ! Of misschien waren het er wel twee, maar in ieder geval nooit meer dan één tegelijk.Die aangename verassing werd evenwel eerder op de dag voorafgegaan door een onaangename verassing op hommel-gebied. De eerste hommel die ik dit jaar namelijk tegenkwam was namelijk dood. Ze lag op een fietspad en was niet geplet, maar wel sterk afgeplat. Wat hier de oorzaak van was ? We zullen er wel nooit achterkomen ...
Voor het hommeltje in mijn eigen tuin uiteraard weer vlot een schoteltje met suikerwater klaargezet, zodat ze desgevallend versneld weer kan aansterken ...
Overigens wel een geluk dat het kleine hondje dat hier donderdag de hele dag aanwezig was de hommel niet verorberd heeft. Hij zat er wel een tijdje achteraan. Later op de dag zat 'ie nog uitgebreid achter mijn tuinmuisjes aan. Maar gelukkig evenmin verschalkt. Wél uit de lavendel gejaagd ...
Verdere uiterst interessante natuurwaarneming des donderdags: de pimpelmeesjes zijn dol op die grote katjes in de achtertuin. Als die dat maar overleven ...
