dinsdag 29 maart 2011

Het is er één, het zijn er twee, het zijn er ...

Het is toch wat met die blog-redacteuren van tegenwoordig ...
Aan het begin van het jaar verklappen ze een beetje "onder ons" dat ze zich voorgenomen hebben om dit jaar minder te gaan bloggen, maar kijk nu eens naar (alleen al) het aantal blog- berichtjes van deze maand ...
Verder suggereren ze dat ze na de eerste keer fotograferen niet veel aandacht meer willen besteden aan "de hertjes in het bos" en kijk maar eens rond in de berichten van de afgelopen weken ...
Moet ik nog iets zeggen over de olijke snuiter die hier drie keer op de kiek staat ? Af en toe laat hij zich fotograferen. Hij -of zij- is niet groter dan een mus, maar voor de rest één en al groenling. Tis echt ...
Wederom halverwege de middag nog even naar het bos om de beentjes te strekken. Er was in de marge van het bosgebiedje weer veel aktiviteit. Onder andere met vervelende bejaarden die groepsgewijze rondlopen met van die skistokken. En nog zo wat ongeregeld spul. Zoals een woonwagenbewoner met een cane corso. Ik had dus geen enkele reden om aan te nemen dat ik afgezien van vogels nog wat wild gedierte zou tegenkomen. En dat kwam ik dus ook niet. Tot op de terugweg. Daar stonden ze toen, en ze werden één voor één zichtbaar op een boswei: drie reetjes. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Wel, ik hoop dat ze hun buikje lekker vol hebben gegeten, want het is nog steeds rond het vriespunt des nachts en dat grijpt toch behoorlijk in op je energie-reserves.
Deze interessante ontmoeting maakte mijn dag weer goed.
Waarvan akte.