vrijdag 11 maart 2011

Niet te geloven.

Onder andere niet te geloven dat het nog geen volle week geleden is dat deze foto's zijn gemaakt. Ook nauwelijks te geloven dat ik er hier een blogje mee maak. Maar ja, ik had het vorige blogberichtje afgesloten met de vage belofte dat ik eventueel wat fotootjes zou publiceren, dus ik kon er nauwelijks nog onderuit ...
Evenmin geloofwaardig: dat ik deze foto's überhaupt gemaakt heb. Dat was de eerste keer, en meteen de laatste. Door het rare gedoe met dat gefotografeer heb ik misschien het leukste wel gemist. Afgezien daarvan is deze kleine serie van tien fotootjes op geen enkele manier representatief voor wat dan ook. Niet voor de carnavalsviering ter plaatse en evenmin voor de manier waarop ik gecarnavald heb. Het is amper een opgelichte tip van de sluier.
En dan de elfde foto ...
Een belangrijk aspect van het Carnaval is het anoniem opgaan in de voor één keer niet zo grauwe massa. Maar 'anoniem' en
'niet-opvallen' staan daarbij een beetje met elkaar op gespannen voet. Op deze foto een probeersel van me dat het uiteindelijk
NIET gehaald heeft ... :-)
Althans niet voor wat betreft die bivakmuts ;-).