And again: Pedigree Dogs Exposed

Vraagje vooraf: welke beroemde kynoloog stelde ooit boud: "fokkerseer is te vaak hondenleed" ??

Terwijl de zelfwerkzame lezer daar alvast een beetje over nadenkt, begin ik in de tussentijd met een korte tijdslijn.

In Augustus 2008 werd dus die BBC-docu over de keerzijde van het rashonden-gebeuren in Engeland uitgezonden. Het was opmerkelijk dat een docu waarin feitelijk niets nieuws naar voren kwam, toch zo'n maatschappelijke impact kon krijgen. Wellicht doordat alles keurig op een rijtje werd gezet. Dankzij de zegeningen van internet werd deze docu een hit op you-tube, daily motion etc. En een hot topic op diverse honden-fora. Voor één keertje: hoera voor internet !

Op 8 October kwam de discussie in het mastín-wereldje aan het oppervlak: mastininfo

Op 9 October werden we in Nederland vergast op de volgende tekst op de site van de RvB:
Raad in het engels

Het is natuurlijk erg vriendelijk dat de RvB een stukje web-site aan "The KennelClub" afstaat. Wat de precieze bedoeling van die kennelclub met deze publicatie was is onduidelijk. Wilde men verdoezelen dat hun eerdere, mooie plannen (zie de artikels van Jur Deckers) in de dagdagelijkse praktijk maar geen wortel konden schieten, of wilde men liever verdoezelen dat er überhaupt misstanden waren als onderdeel van hun systeem ipv een goed systeem met enkele marginale misstandjes ?? In het eerste geval -zo heb ik me wel eens afgevraagd- waren enkele belangrijke personen binnen de KC misschien maar wat blij met die onthullende reportage van de BBC ? Maatschappelijke druk als hulpmiddel om het onvermijdelijke niet langer uit te hoeven stellen enzo ?

Op 12 Februari 2009 mochten onze Vlaamse vrienden via het VRT-programma "Koppen" ook kennis nemen van de affaire.

Op 17 februari kregen we de volgende tekst van de RvB te verwerken:
Raad komt met wat news

Ikzelf kreeg absoluut geen lekker gevoel bij het lezen van deze tekst. Omdat ik het graag netjes wil houden in dit logboek, beperk ik me tot een paar puntjes.
** We lezen dat de minister de raad heeft "verzocht" ... Gut, dan heb ik dat toch verkeerd begrepen. Ik dacht dat de minister onze RvB zo goed als gedwongen heeft tot eea. In latere publicaties zal de RvB op dit punt nog vermeteler uit de hoek komen.
** Die gedragscode voor keurmeesters lijkt heel wat, maar staat vaak op gespannen voet met wat zijn primaire taak is: een hond "af te meten" aan de standaard. Bovendien zal menig keurmeester zich afvragen "hoe kan ik in hemelsnaam zoiets elementairs als het gangwerk beoordelen in een ring die niet groter is dan mijn eigen bijkeuken en daarbovenop ook nog es een compleet gezondheidsonderzoek doen op een tentoonstellingshond in minder tijd dan het gemiddelde vluggertje in mijn eigen slaapkamer ??"
Daarbij moet ik hier ook denken aan het vermanende woord van Beverly Cuddy (van Dogs Today magazine) "...Remember judges are also the breeders. It's like asking shoplifters to police themselves. I don't think there's a judge in the land brave enough to send a dog from the ring" ...
** Lees ik dat nu goed op deze RvB-pagina ?!? Staat daar werkelijk dat de meeste honden in Nederland bastaards zijn ? Ik dacht dat zulke onzin alleen maar bij Frank Dales vandaan kon komen ... OF staat daar "niet-rashonden fokkerij" terwijl men alleen bedoelt dat die rashonden geen vanwege de RvB uitgegeven stamboom-bewijs hebben ?? Het is meer een beetje echt liegen dan ondeugend jokken ...
** De laatste drie zinnen van die tekst ... ze staan achteraan, maar bepalen in feite de toon van het hele stuk. Een volwassene zal er toch geen moeite mee hebben om de echte boodschap achter deze zinnen vandaan te halen hoop ik. Ik werd er behoorlijk ziek van.

23 februari 2009 was het dus de beurt aan Fred Denayer namens de KMSH/ SRSH: koppen
Die Denayer lijkt in eerste instantie een genuanceerd enerzijds/anderzijds-verhaal op te willen bouwen, maar valt al snel door de mand.
En dat maakt het wellicht zo droevig: de Pedigree Show Dogs zijn nog nauwelijks exposed, of men (RvB, KMSH/SRSH en vergelijkbaar) begint ze al weer af te dekken.
In het stuk van Denayer wordt een interessant feit naar voren gebracht: onder de regels van ST.Hubert zou het verboden zijn om met honden te fokken die in de eerste graad met elkaar verwant zijn (ouder-kind, broer-zus). Ik vraag me toch af waar dat vandaan kan komen. Misschien een vroegere paniek-reactie op een "onthulling" over de hondenfokkerij ?? Bij deze "affaire" is onder de aandacht gebracht dat zo'n zelfde regel onder de RvB eveneens geldt. Nu wil ik niet alle vormen van inteelt zonder meer goedkeuren. Een paar kilometer ten noorden van me begint "the Dutch Biblebelt". Die gaat dan via Rijssen verder naar het westen, bij Staphorst verder naar het zuiden en via de Veluwe weer westwaarts naar de woonplaats van gereformeerde excellentie Balkenende en verder door naar Zeeland. Natuurlijk komt er elders in Nederland ook wel inteelt bij de menselijke inwoners voor, maar vooral dus in die protestantse "belt" kun je goed zien wat het desastreuze gevolg kan zijn van "inteelt ZONDER selectie op het juiste type (maar eerder op de verkeerde types)". Inteelt KAN een fantastisch middel zijn om een ras een zwieper in de goede richting(qua gezondheid, qua rastype) te geven. Onoordeelkundig gebruik van dit middel loopt per definitie verkeerd af.
Een punt dat te vaak vergeten wordt in discussies als deze: er is inteelt en er is inteelt. Concreter: je kunt naar het genetische type van een individuele hond kijken, maar ook naar de genenpoel van een compleet ras. En twee keer het woord 'inteelt' gebruiken. Maar dat is niet twee keer (helemaal) hetzelfde.
Het "inteelt"-onderwerp was dan ook beslist niet het sterkste punt in de BBC-docu. Of van de discussie die daarop volgde. Ondeugende vraag naar aanleiding van het voorbeeld van die Pekingezen in de docu (en enkele andere bijna-dood gefokte rassen): hoe wil men in dat ras én zonder vers bloed én zonder inteelt in de eerste graad (vooral broertje-zusje) in een redelijke tijd tot resultaat komen van een ras dat wél gezonder wordt, maar toch in zo sterk mogelijke mate zichzelf blijft ... ? Ik ben echt benieuwd ...

December de 17de was het dus zover: na zeer lange tijd mocht de Nederlandse televisiekijker dus ook naar de docu kijken. Voorafgegaan door die discussie waar nauwelijks iets wijzer van te worden was.
De twee onzinnigste punten kwamen dus namens de dieren-bescherming op het toneel: alle stamboeken zouden moeten worden opengegooid en de hondenshows zouden ook maar even moeten worden afgeschaft ... Zo wordt het kind lekker met het badwater weggegooid. Ook kwam 'dierenbeschermer' Frank Dales met de onzinnige idee dat er rashonden zijn,en ... asielhonden. Hij zou gewoon eens beter de wereld beginnen te verbeteren in "zijn eigen" dierenasiels. Wat die geopende stamboeken betreft: ja, sommige rassen zullen er echt niet aan ontkomen, maar vele rasclubs en aanverwante organisaties zullen het zo lang mogelijk proberen uit te stellen. Misschien, als de minister nog eens wakker wordt, dat die dan eens een paar zware dwangmaatregelen in het vooruitzicht kan stellen ?? Rasverboden ed ...?

Nemen we de volgende link eens: reactie op DB
Jaja, ik had het al aangekondigd, de RvB schrijft "IN OVERLEG MET HET MINISTERIE" een plan van aanpak ... Volgens de suggestie is de boel dus al bijna ongekeerd: eerst eist de minister nog iets van (oa) de RvB, maar nu al is het een initiatief van de Raad zelf ... Volgende stap: constateren dat er eigenlijk niets aan de hand is ...

Overigens, wat die fokkerseer/hondenleed-vraag betreft: het was P.Toepoel. Ik las het in één van zijn boeken ("Onze honden"), maar herinner me niet meer of dat in een druk van voor de oorlog was [bijvoorbeeld 1ste druk, 1933, of 2de druk,1937], of in een druk van erna ...
--
Rasspecifieke invulling.
Eerder in dit logboek had ik al gemijmerd dat ons ras te weinig -indien überhaupt- bescherming heeft tegen overdrijving op raspunten en niet-raspunten. Omdat ook dit artikeltje alweer te lang is geworden beperk ik me tot het aanstippen van drie puntjes.
* De hubertusplooi. Volgens sommigen zou het een raskenmerk zijn. Vreemd genoeg wordt er in de rasstandaard nergens gesproken over welke mate van plooivorming aan weerszijden van het mastín-hoofd dan ook ... Laat staan dat er zoiets verlangd wordt als een plooi die zodanig ontwikkeld is dat zowel het karakter van de keelwam(men) als de functionele gezondheid van het oog/bovenste ooglid er rechtstreeks door bedreigd wordt. Voor keurmeesters die voor deze rare afwijking vallen lijkt me preventieve castratie aangewezen.
* Wat de "huidigheid" van de mastín betreft: Ja, een volmondig "ja" tegen de mastín wiens huid een maat groter is dan zijn/haar lichaam. Maar er zijn grenzen ! Voorbeeld: als de tepels van een mastín bij het lopen over de grond schuren, dan is de huid niet alleen een aantal maten TE groot, maar wordt evenmin voldaan aan de eis in de standaard dat een mastín-huid ook ELASTISCH moet zijn. Om maar eens een extreem voorbeeld te noemen.
Ik zou trouwens graag eens een veterinair onderbouwd verhaal lezen (of horen) waarin de belangrijkste ins-and-outs van een "ruime" huid consciëntieus behandeld worden. Dus inclusief de rol van de diverse bloedvaten, het effect van veroudering, het warmte-isolerend mechanisme etc. Tot die tijd wil ik me vooral niet teveel wijs laten maken.
* Het skelet. Ja, het skelet van de mastín ... Er wordt een zwaarder dan gemiddeld botstelsel verlangd. Is dat hetzelfde als "een zo zwaar mogelijk botwerk" ?? Personen die van de ME graag een alternatieve Engelse Mastiff van het Bulldog-type zouden willen maken hebben hun antwoord natuurlijk al klaar. Zelf zou ik graag terug willen wijzen naar de foto's van Kimbo eerder in dit blog ( Kimbo ) . Maar meer nog naar de consequenties die de zoektocht naar zwaar botwerk zal/kan hebben. Als voorbeeld mag wellicht het relaas dienen van mastín "Diego Maradona": pobrecito . Een voorbeeld dat toch maar beter ter harte kan worden genomen.

TWAALF JAAR GELEDEN

.
27 December 1997 => in Meijel wordt in de van de Raesdonck -kennel een nestje van 10 mastines geboren. Zes reutjes en vier teefjes. Ik had tweede keus uit het nest maar heb lang getwijfeld tussen een gestroomd mannetje en een forse, roodachtig wildkleurige kerel. En heb uiteindelijk het gestroomde mannetje "Hijo" , officieel "Juan el Líder" gekozen. Dat bleek een goede keuze, want die zware wildkleurige is na een paar maanden overleden aan een maagdraaiing. Arme jongen, arme eigenaars ...
-
Op onderste foto: de twee betreffende reutjes, samen met hun oudere halfzus "Tessa" ( 18 X 1996)(Domo de la Lobera x Chica v.d. Raesdonck).
Tweede foto van onder: Hijo in zijn nieuwe thuis-omgeving aan het spelen met ons konijntje "Maupie" (eigenlijk was het omgekeerd, maar dat klinkt zo sneu voor het kleine mannetje)
De bovenste foto: Als jonge volwassene (72 kg, 75cm). De fotograaf had niet veel ervaring of verstand van honden-fotografie en het model vond dat verplicht poseren ook maar niets ... het resultaat is er ook een beetje naar ...
De allerbovenste foto: dezelfde dag, hetzelfde fototoestel, een paar honderd meter verderop. Maar deze foto uit 1999 kende de oplettende lezer al ...

Pedigree Dogs Exposed (and Again ...)

In dit paragraafje wil ik het niet hebben over de inhoud van de (inmiddels al wat oudere) documentaire met als officieuze ondertitel "Deformed - diseased - disabled". Me dunkt dat de inhoud in te sterke mate voor zichzelf spreekt. Al zijn er natuurlijk wel marginalen in en rond de kynologie die in de docu enkele slakken menen te vinden waar nog wat zout op te strooien valt.
Ik wil het liever hebben over de reacties (vooral de reacties van de RvB) er op. Dat er qua gezondheid een keerzijde is aan de kynologie met zijn wedstrijden, rasstandaarden, gesloten stamboeken en broodfokkerij is al héél lang bekend. Af en toe verscheen er wel een zwartboek, maar vaker een "zwart" tijdschrift- of kranteartikel. Dat dan telkens door de kynologische authoriteiten terzijde werd geschoven. Was dat bij ons op het Europese continent minder schrijnend dan in het achterlijke Britannia ??
Laat ik eerst memoreren dat in Nederlandse publicaties op het gebied van honden (rassen, gezondheid, fokken etc.) in de jaren vijftig, zestig, en zelfs nog zeventig waarschuwende geluiden waren te lezen (en nog steeds ZIJN voor de liefhebbers die een leuk bibliotheekje/archiefje hebben opgebouwd) over de onhygienische en hond-onvriendelijke toestanden in Britse kennels. Voor een belangrijk deel waren die praktijken te wijten aan de beroerde economische toestand in de nasleep van een oorlog (broodfokken uit pure noodzaak), maar voor een even belangrijk deel was dat terug te voeren op een welbepaalde mentaliteit. Beide zaken hebben uiteraard ook de Britse kennelclub "besmet" (wat die mentaliteit betreft al van ver vóór de oorlog).
Hoe kan het dan komen, zo vraagt een beschaafd mens zich af, dat die Engelse Hondenwereld -waar toch echt niet de bakermat van de kynologie ligt, ook al wordt dat wel eens beweerd- in dezelfde periode toch zo'n goede reputatie kon krijgen in Nederland (natuurlijk, dat was al ingezet vóór die oorlog, maar het kwam pas goed op stoom erná) ?? Interessante vraag, die nog steeds actueel is, maar in plaats van hier allerlei zware sociologische uiteenzettingen neer te pennen bepaal ik me er zelf toe te constateren DAT het zo is.
Als enkele illustratie voor de kritiekloze Britannia-verering mag misschien het volgende dienen: In het (toentertijd) best wel qualitatieve hondentijdschrift "DOGMAgazine" verschenen enige tijd voor dat de Pedigree Dogs werden Exposed een paar artikelen van de hand van Jur Deckers (voormalig bestuurder van de RvB), waarin hij lyrisch was met euforische trekjes rondom de "new approach" van de Engelse Kennelclub. Ik sla even nummer 27 (Februari 2005) er op na. Es kijken wat hier allemaal staat ... The Kennel Club ... Accredited Breeder Scheme ... puppy sales wallets ... "a scheme promoting good breeding practices" ... samenwerking met The British Veterinary Association ... en met The Animal Health Trust ... Gut, wat is dat Engels toch een interessante taal !! Niet iets voor ons straatjongens uit Moerwijk. Meer iets voor de intellectuele top-elite met haar relaties in het heilige Albion. Maar nu even serieus: de kritiekloze lofzang op de Engelse toestand werd pas echt wrang toen we in de BBC-documentaire zagen wat de praktijk is, EN ... dat al die mooie plannen zelfs nog niet in een beginstadium van implementatie verkeerden ten tijde van de uitzending. Nog iets interessants IN dat artikel ?? Voor degene die zich ergerden aan dat inteelt-aspect van de Engelse fokkerij is het wel gek om te lezen "De fokker zorgt ervoor dat alleen gefokt wordt met in het stamboek geregistreerde rashonden" wat dan als qualiteits-garantie binnen het nieuwe kader moet gelden ... Maar het leukst -in het perspectief van wat we door de docu weten- zijn wel het intro en het slotaccoord => het begint met "De Nederlandse kynologie worstelt al jaren met het opzetten van een duidelijk fokbeleid. (...)Daarom is het verstandig eens goed om ons heen te kijken. Wat kunnen we bijvoorbeeld leren van het beleid van andere landen ?" en sluit af "Een helder en kansrijk initiatief in Engeland, dat het zeker verdiend om nauwlettend gevolgd te worden om te bezien wat daarvan in Nederland kan worden 'geadopteerd' ". [De eerlijkheid gebiedt het op te merken dat Deckers het heikele onderwerp van die meerdere-rasclubs-per-ras in Engeland kort bespreekt.]
Maar er is meer. In de docu wordt die eigenaardige "eugenetische" benadering van de Kennelclub bekeken. "Breeding the best to the best" als een eufemisme voor inteelt zonder perspectief op verbetering op middellange of lange termijn geldt/gold op dat eilandje vol losers on the loose juist als DE methode om rasverbetering tot stand te brengen. Hee, da's effe toevallig: in Nederland hadden we op zijn minst één club (Engels ras, trouwens) die in de erecode voor fokkers had (en waarschijnlijk nog steeds heeft) staan dat: "De fokker zal, met als leidraad de rasstandaard, bij iedere dekking op de eerste plaats rasverbetering nastreven." Gelieve niet te letten op wat pseudo-matigend eraan werd/wordt toegevoegd ("Hij zal zoveel mogelijk trachten erfelijke problemen te voorkomen"), maar wél op wat daar dus echt staat en wat er echt mee bedoeld wordt ...
Wat heb ik hier verder nog allemaal ... Hee! Alweer toevallig ... Een artikel uit Juni 1988 over de MASTÍN ESPAÑOL (Onze Hond. Dat blad had toen nog zwakke reputatie ...) Met aan de keerzijde van de eerste bladzijde een verhaaltje door een dierenarts over rasvorming (met de smaak van de mens als selectie-criterium ipv de natuur ...)("op zich hoeft dat helemaal nog niet zo erg te zijn [...] Bedenkelijker wordt het als bepaalde raskenmerken leiden tot stoornis in welzijn en gezondheid van de hond [...] Bedenkelijker wordt het ook als geboorte zonder keizerssnede haast niet meer mogelijk is. Is de mens bij de vorming van bepaalde rassen niet te ver gegaan ?") waarin deze ook gewag maakt van een nieuwe 'werkgroep rasproblemen' ("De Raad van Beheer op Kynologisch Gebied heeft afgezien van deelname.Ik vind dit bevreemdend. [...] Juist als dierenarts wordt je dagelijks geconfronteerd met veel lichamelijk ongemak en stoornis in het welzijn van onze sterk veredelde huishond. En dan praat ik nog niet eens over abnormaal gedrag."...). Bij het artikel stonden foto's van de traditionele wanstaltige bulldog, maar ook van een chow-chow die er niet zo best aan toe was. Zomaar één voorbeeld van een "zwart-artikel"
Jeminee ... ! Dit artikeltje is nu al te lang geworden ... wordt vervolgd dan maar.
-
Op de foto: ook na de BBC-docu vinden de blinde ras-fanaten dat er niets mis is met de Duitse herder. Integendeel ...

Pedigree Dogs Exposed (Again)

Dat is ook toevallig allemaal... Vorige week kreeg ik dus (de 14de) bericht uit de US dat daar dan eindelijk ook die BBC-documentaire "Pedigree Dogs Exposed" zou worden uitgezonden. Toen was ik al toevallig op die tekst van Fred Denayer gestoten. Dat schreef ik dus als nabericht de 17de. Achteraf kwam ik erachter dat op precies die datum ook de Raad van Beheer iets op haar website schreef over die PDE-docu. Want die was dus eveneens de 17de eindelijk eens in Nederland uitgezonden ...
De Nederlandse uitzending (door "het Gesprek" ) werd voorafgegaan door wat moest doorgaan voor een discussie. Met vier gasten en een kwebbelzieke moderator samengepakt in een nogal korte tijdspanne behoeft het uiteraard geen betoog dat het een gesprek van het zevende knoopsgat ging worden. Die moderator die van toeten noch blazen wist, nam het merendeel van het gekakel voor zijn rekening. Met een gedeelde tweede plaats voor Wauben van de RvB en broekmannetje Dales namens de Dierenbescherming. Ik noem hem maar een broekman en geen melkmuil, omdat ik er graag vanuit wil gaan dat het menneke het best wel goed bedoelt. Wauben en hij wisselden enkele obligate nietszeggendheden uit. Misschien wel het absolute (intellectuele) dieptepunt: de "eis" van Dales om hondenshows af te schaffen. Dit blijkbaar nav van de verklaring door de Britse deskundige in de docu dat "competative dogshowing" de bron van alle kwaad is (vandaar ook de Engelse titel van de docu). Een beetje buiten de realiteit, maar ach, een kniesoor die daar op let.
Wat kon er verder van dit gezellig avondje hondenwelzijn worden onthouden ? Misschien een waarschuwing: er zijn maar liefst 50 (of meer) vormen van epilepsie bij honden (Verschillende vormen = verschillende vormen van overerving ?). Ook: veertig (40) procent van de rashonden in Nederland zou lijden aan een (rasgebonden) ziekte/kwaal/ afwijking die samenhangt met de manier van selectie zoals in de docu wordt aangeklaagd. Let verder op de kreten 'typeoverdrijving' (vroeger noemden we dat nog 'extratype') en 'rashondenfokkerij' (in de 'discussie' en de persberichten), want die zullen waarschijnlijk school gaan maken nav de publicaties rondom deze ver-Nederlandste affaire.

Voor wie nog eens wat terug wilt zoeken, begin eens bij:
==> dierenbescherming
(wat min of meer wordt overgedaan op: )
==> weblog
(hier staat ook een link op naar de uitzending(en). Let op de datum 18 December).
nauwelijks interessant, maar voor de vorm:
==> het gesprek

Relevantie van dit alles voor de ME: de rasstandaard van ons prachtige ras geeft mijns inziens te weinig bescherming tegen overdrijving op zo'n beetje alle belangrijke punten. Er bestaat in het mastín-wereldje (en dan met name in Spanje-zelf, alwaar kynologisch gezien nog wild-west toestanden heersen) nog te veel mogelijkheid om eigen interpretaties van die standaard te laten gelden. Ik zou graag één punt er uit lichten: de huidplooien. Sommigen zouden van de ME een soort Mastino willen maken: een uitgelubberde mega-oversized voorhuid met ergens een lullig hondje erin verborgen. Over die huidplooien leken de heren het zowaar eens te zijn => "Bij een teveel aan vellen gaat het bederven daar in die plooien ...". Volgens sommige ME-fokkers en ME-keurmeesters geldt: Hoe meer zwabber-huid, hoe beter ...
(wordt spoedig vervolgd)
-
Bij de foto: zouden aambeien echt de enige afwijking zijn welke Bulldoggen en hun eigenaars gemeen hebben ?? (Picture can be blown-up to full 117K scale)

Charles Dickens en de Mastín Español ...

De eerste foto's van mastines in de sneeuw kwamen dit jaar uit Finland, en het was verdorie nog maar 14 oktober ...
Maar voor de eerste sneeuw moesten we hier op het dorp tot afgelopen woensdag(avond)wachten. En sindsdien is de sneeuw niet meer weggeweest.( Tot groot genoegen van enkele honden, die er maar geen genoeg van kunnen krijgen ...)
Volgens sommigen een ideaal (sneeuw)decor voor het Dickens-festijn zoals dat vandaag in Deventer gehouden werd.
Maar, wacht eens, er was toch iets met Dickens en een Spaanse hond ?? We pakken Arthur van Schendel er eens bij. Na de dood van deze getalenteerde roman-schrijver verscheen er (1947) een werkje bestaande uit zijn verzamelde aantekeningen voor een hondenboek met de titel "Menschen en honden". Van een paragraafje onder de titel "Dickens en Sultan" is het me niet duidelijk of het door van Schendel-zelf is geschreven, of door Virginia Woolf (aangezien het tussen twee van haar anecdotische vertellingen staat). Het begint zo:
"Charles Dickens was een hondeman, dat begrijpt een ieder die zijn boeken kent.
Van jongsaf had hij omgang met honden en dat hun aard hem vertrouwd was kan men zien aan zijn beschrijvingen, al blijkt daaruit dat hij van ras niet veel verstand had.
Een van de honden, die een groote plaats in zijn hart bezat, was Sultan, volgens hem behoorend tot het ras der Spaanse mastiffs, een geweldig beest, geel met zwart masker. Een Spaanse dog bestaat er wel, maar die ziet er anders uit. Sultan was waarschijnlijk al volwassen toen Dickens, die buiten woonde, in Gadshill, hem kreeg. Hoewel hij jarenlang niets dan last van Sultan had, was hij zeer aan hem gehecht."
Verder lezen we over deze hond dingen als "Zijn zin voor onafhankelijkheid duldde ook geen gehoorzaamheid, hij ging uit wanneer het hem geliefde en bleef dikwijls den heelen nacht weg." Maar we lezen ook dat Sultan de buurt terroriseerde -wat natuurlijk niet symphatiek is- en ook dat deze "woesteling" een gezonde, "onoverwinlijken" afkeer had van apepakkies: soldaten, politiepipo's, allemaal moesten ze er aan geloven ... Naar mijn bescheiden mening is dat laatste duidelijk een teken van hogere intelligentie en beschaving, en ik kan me dan ook volledig identifceren met deze Sultan. Toch liep het verhaal droevig af: door zijn wangedrag in de buurt moest Dickens op een gegeven moment het onvermijdelijke toch onder ogen zien. Sultan werd dus keurig, netjes en pijnloos doodgeschoten.
Dickens mijmerde later nog met veel pijn: "Hij was de mooiste hond dien ik ooit gekend heb. Er was tusschen hem en mij een volmaakte verstandhouding, zoo vertrouwelijk als geen andere verstandhouding mogelijk was."
"Wat," zo zal de oplettende lezer zich afvragen, "is nu eigenlijk de MORAAL van dit wonderschone VERHAAL ??". Nou, eigenlijk geen enkele. Maar ik zou het wel willen aangrijpen om op te merken dat er enkele "Engels-Spaanse"-connecties zijn in de recente historie op kynologische gebied. Zo aan het eind van Dickens' leven was er een aanvoer van 'Spaans bloed' om de toenmalige Engelse bulldog op te bouwen. Eerder al was het embargo op de Spaanse uitvoer van Merinosschapen opgeheven en kwamen grote aantallen schapen per schip vanuit voornamelijk Noord-Spaanse havens als Bilbao naar Engeland. Gedocumenteerd is dat bij die kuddes ook aantallen (herders- en berg-)honden meekwamen. Pas later zou de Engelse Mastiff een beetje groter en forser worden ... Ik wil in de toekomst graag nog eens terugkomen op die Engels-Spaanse "connection" en dan ook het verhaal memoreren van "Couchez", ook genaamd "Turk". Volgens sommigen geimporteerd uit Italie, volgens anderen een "Spaanse Bullmastiff", in ieder geval een hond die mede aan de genetische basis stond van de latere Engelse Mastiff.
..

Hartveroverend leuke mastín-cachorro in Tsjechië ...

Ik heb er opzettelijk niet zoiets boven gezet als "leuke pups in Tsjechië". Afgezien van het feit dat we een Nederlands woord hebben voor "pup"(namelijk: welp), gaat het namelijk ook niet over meerdere pups, doch slechts over één: Primus Mastibe.
Op een onbewaakt ogenblik kwam ik op de site van Iva Járová aan, en daar stond hij: prinsheerlijk bovenaan de pagina ( zie: mastibe .Van deze site bestaat trouwens ook een Engelstalige versie). Primus. Ik had al een paar foto's van hem en zijn nestgenoten gezien op mastingallery, maar nu heeft hij dus een eigen plekje. Een mens moet bij het zien van zo'n mooi gestroomd reutje sterk in zijn schoenen staan om niet meteen naar de telefoon te rennen en de fokster toe te roepen: "begin hem maar vast in te pakken, ik kom er aan ... !!".
Na de eerste impuls te hebben weerstaan, toch even verder gekeken. Aan het menneke zelf zijn alleen maar mooie dingen te ontdekken. In zijn indrukwekkende stamboom komen een paar ijzersterke kanjers voor, met op de allereerste plaats natuurlijk Arak z Kraje Sokolu (Via vader Ivoire een halfbroer van de Juan el Líder waar dit blog naar is genoemd. Tevens zo'n beetje de top-dekreu van zijn generatie -althans buiten Spanje). Maar ook zijn moeder Jenny Mastibe en haar oma Conny Mastibe ... Maar er zitten ook enkele honden bij waar ik niet zo blij mee ben. Dat is overigens puur persoonlijk. Ik ga dit hondje zeker niet op zijn stamboom afkraken. Wel integendeel: dit leuke en geinige hondje heeft alles om meer dan gemiddeld te worden. Iva zelf noemt hem al 'show-qualiteit'. Kijk eigenlijk zelf maar op de site (ik ga geen foto bij dit artikeltje plaatsen, anders krijg ik nog spijt ...).
Ach, dit verhaaltje is eigenlijk alleen maar om aan te tonen dat we allemaal wel eens op het randje van een zwak moment staan.
Ik zal Primus Mastibe in ieder geval in de gaten houden (om er misschien later achter te komen dat ik nu de verkeerde beslissing heb genomen ...).
-
Bij de foto: ik heb hem dan toch -met toestemming van Iva- toegevoegd. Primus, dus. Niet lang nadat ik bovenstaande heb geschreven werd bekend dat hij naar de VS zou gaan. Weer later dat het niet door zou gaan (wat gebeurd is: eigenlijk zou hij naar Norma Roman gaan, maar door ernstige problemen met haar mastiff Brando moest zij met veel pijn in 't hart van Primus afzien :-(... ). En weer later werd bekend dat hij naar Rusland zou gaan (en verdween zijn foto van de voorpagina).

Royal St-HUBERT

Terwijl in het barre noorden uw redacteur langzaam uit zijn catatonische toestand weer terug tot leven kwam, werd in het verre Brussel (veraf, maar steeds in ons hart) dus een nieuwe jaargang van de Exposition de chiens de toutes races Royal St. Hubert afgewerkt ...
En het zou nog een tijdje duren voordat de eerste uitslagen bekend werden.
Meer bepaald tot zondag 15.24. Toen verscheen er een berichtje op het Franse Forumactif. Totdat er nadere gegevens bekend zijn moeten we het dus hier mee doen:
REUEN ==>
Kromagnon Tornado Erben 1 Exc. CAC CACIB
Amon-Ré du Chemin des Puits Tournants 2 RCAC CACIB
Joselito "Coco/cosmos" Mastibe 1 Exc. (Da's dus die grote, gestroomde hond die in noord-Frankrijk zit en nogal wisselvallig loopwerk laat zien in de ring. Hij staat al een heel lange tijd op mijn verlanglijstje om eens lekker, krachtdadig geknuffeld te worden.)
TEVEN ==>
Camelia 1 Exc. CAC CACIB
Estrella de Fuente Mimbre RCAC RCACIB
Hmm ... Deze uitslag behoeft volgens mij nogal wat verduidelijking, maar hopelijk geen correctie ...
-
Naargeestig nabericht de dato woensdag 17 december: die verduidelijkende informatie zal toch zeker niet bij St.-Hubert vandaan komen, want op hun geactualiseerde uitslagenpagina hebben ze weer eens last van een ernstige bewustzijnsvernauwing. Kijk zelf maar: brusselsdogshow bij "uitslagen en fotos" ... Dat is trouwens niet de eerste keer dat ik droevig wordt van wat St.Hubert op zijn site zet. In de aanloop naar de show van zaterdag kwam ik zowaar op hun site een bericht tegen van dhr. Fred Denayer (ja, zo heet hij echt), voorzitter, naar aanleiding van die beruchte BBC-documentaire "Pedigree Dogs Exposed". ( koppen ). Naast het feit dat zijn Nederlands op sommige plaatsen schabouwelijk is raad ik de lezer aan eens te letten op wat hij nu eigenlijk ECHT zegt. Welke boodschap probeert hij nu WERKELIJK over te brengen ... Bij mij liepen de tranen alweer kruiselings over mijn rug door dit vertoon van asociaal onbenul. Overigens wordt deze documentaire ongeveer op dit moment eindelijk ook eens in de USA uitgezonden op TV. Valt er binnenkort nog eens wat over te lezen ...
-
Wat die verduidelijking betreft: de reden dat de uitslag nogal verwarrend is, is terug te voeren op de verwarring die daadwerkelijk bij de administratie rondom de ring heerste. Diploma's werden aan de verkeerde hond/persoon gegeven, net als bekers, en dienden later weer teruggegeven worden etcetera etc. Tiens, een tweetalig land heeft soms rare rand-verschijnselen, zoals to-TALE chaos ... (6 jan 2010)
-
Bij de foto: bij mijn weten heeft Hoste niets met honden, maar ik wilde nu eenmaal deze paragraaf iets van "koninklijk cachet" meegeven. Vandaar respectvol een afbeelding van Zijne Koninklijke Majesteit Albert II van Saksen-Coburg-Gotha.[met dank aan het groot verstand blogspot]

Vermanend Dogachtigen-woord

De afgelopen dagen een aantal keren op internet rondgestruind om eens te lezen wat er zoal over de dogachtigen-show werd verteld. Wat mij daarvan vooral is bijgebleven zijn diverse opmerkingen over de hondenrassen die op de dogachtigen thuishoren.
Misverstand één: het is een tentoonstelling voor alle honden uit FCI-groep 2. Even in de catalogus kijken ... hmmm ... da's vreemd ... ik zie nergens een pinscher of schnauzer staan ... geen Rottweiler of Zwarte Russische terrier ...
Maar wel (misverstand twee): bijvoorbeeld de Boston-terrier en die Mopshond, die toch echt in de groep gezelschapshonden zit ...
Beste oplettende lezertjes, willen jullie daar eens notitie van nemen ?!
Overpeins-puntje: als de ras-grens van die dogachtigen dan inderdaad zo "willekeurig" getrokken is, wat is dan nog het eigenlijke bestaansrecht ervan ? Op de keper beschouwd ?? En: wie trekt eigenlijk die grens ?
-
De afbeelding hoort volgens de Raad van Beheer bij die groep 2 der FCI.

Na-bericht van de dogachtigen

Okay ! Toegegeven ! Ik ga niets ontkennen. Het is inderdaad géén Mastín Español. Het is de Broholmer "Ivarr". Dit lid van het gedistingeerde ras der Broholmeren was er in 2007 ook al bij. Maar ik was zo blij dat er tussen al het digitale schroot nog een paar foto's zaten die in de verte toch nog een beetje gelukt waren, dat ik me wel gedwongen voelde om ze te plaatsen. Ze zijn dan weliswaar niet in die mate gelukt dat je de erg mooie, warme ogen van deze kalme, volwassen hond kan zien, maar je kan niet alles hebben. Overigens: de lezer weet dat er niet zo heel erg lang geleden bij de her-opbouw van dit ras een Mastín Español is ingekruist ?? Daar zit zelfs nog een "Dutch Connection" bij. Maar laten we onszelf niet te veel wijs maken: het percentage van die bloedlijn in het genen-materiaal van de moderne Broholmeren moet echt in cijfers achter de komma gezocht worden ...

Dogachtigen show

Zondag 6 December was het dan zover: de 16de Dogachtigen-show.
Vroeg eruit voor een kop koffie, wakker worden, spulletjes bij elkaar pakken. Vijftig minuutjes naar het station lopen. Op de trein stappen, in Deventer overstappen en in Den Bosch er om 9.48 uit.
Bij de dogachtigen van 2007 had ik me voorgenomen om nooit meer te gaan, omdat het een nog grotere puinzooi was dan anders (Ik heb sinds 1991 alle 'de dogachtigen' meegemaakt. Een paar keer als exposant; de andere keren als bezoeker.) en ik geen reden had om aan te nemen dat het ooit nog beter zou worden ...
De cruciale vraag was dus: zou het deze keer net zo'n teringzooi zijn als in 2007 ?? Antwoord: neen, het was deze keer wederom erger dan dat !! Met dit keer 1033 inschrijvingen tegenover 1193 in 2007 was dus niet iedereen zo dom als ik om TOCH te gaan ... Over de bezoekers hoefden we evenmin te struikelen, zodat het wel lekker rustig was. Hier en daar. Verzachtende omstandigheid: de ME is een kwetsbaar ras in een kwetsbare positie en we moeten dus die paar mensen die toch nog acte de présence durven geven met raad, daad, en vriendelijke woorden bijstaan.
In 2007 wilde ik die Brabanthallen dus binnengaan waar dat 2005 verlangd werd, maar moest ik weer omlopen naar de "stads-entree". Geeft niet, toch tijd zat. Het was ook maar voor de lol dat ik op zowel de site van die belachelijke Brabanthallen als van de nog belachelijker federatie van dogachtige rasverenigingen goed heb gezocht naar wat de officiele ingang zou zijn. Dit keer had ik ook weer gezocht op die belachelijke dogachtigen-site. En niets gevonden, dus maar eerst naar die "stads-entree" gegaan. Vergeefs, want de boertjes hadden de boel daar POTDICHT gedaan. Wederom omlopen. Geeft niets, boerkes, ik had toch tijd zat. Het is maar door toeval dat ik de MEs nog kon meepakken. Door ziekte van een keurmeester moesten er aanpassingen aan het keurschema gedaan worden. En aldus moest de ME als eerste in de ring ipv als vierde. (had ik vorige keer al iets opgemerkt over die Nederlandse regel om rassen te keuren in volgorde van numerieke geringheid ? Wel, bij de KONINKLIJKE Cynofilia -de Winner, dus- hoeven ze zich blijkbaar niet aan deze regel te houden. Bij de koninklijke dogachtigen evenmin. Twee keer geluk voor ons). Maar de keurmeester had geen fanatieke haast met beginnen, en zodoende konden nog een paar om-lopers nog iets meepikken. Voordat we verder gaan nog dit: in die waardeloze catalogus (waarom die niet in dezelfde vorm kon worden uitgegeven als voorgaande jaren, keurig met twee nietjes in de bandrug, is ons een raadsel. Die catalogus was juist een van die "eigen" dingen van de dogachtigen. Deze keer had de nieuwe catalogus wel weer de zelfde kleur als vorige keer.) stond dus wel de correcte, nieuwe keur-volgorde aangegeven, maar op die waardeloze web-site staat nu nog steeds de oorspronkelijke volgorde. En dan vraagt dat clubje aambei-naarbinnen-drukkers zich af waarom niemand haar serieus neemt ...
Over de keuring: er was IN de ring toch wel voldoende ruimte -groter had BETER geweest- maar rondom de ring had best wel meer plek "op zijn plaats" geweest. Keurmeester Bosch nam dus tijd en de moeite om een uitgebreid keurverslag te laten neerschrijven. Ik weet niet veel over zijn relatie met de ME. Hij was in 2005 aanwezig op dat eerste wetenschappelijk congres voor het ras en ook deze keer toonde hij wel interesse in het ras, verder had hij een goede relatie met een raspionier(ster) mw. Neijzen, maar dat is dan zo'n beetje alles wat ik van deze relatie weet.
In "onze" ring werden voorts nog drie rassen uitgebracht die -naar men zegt- net als wij door de Mastino-club waren ingelijfd (Canario, Fila en Mallorquin).
Helaas (of misschien toch maar beter zo ?)waren er geen Rafeiro's aanwezig.
Een veel interessanter verschijning -eveneens in onze veel te kleine ambiance- was de Tibethaanse "Mastiff". Het klopt dat deze honden in werkelijkheid nauwelijks een derde van de massa hebben die sommige praatjesmakende opscheppers/ eigenaars-"rasliefhebbers" verkondigen dat ze hebben, maar dat neemt niet weg dat het een aangenaam ras is. Deze zondag tenminste lieten ze alleen maar een mooi karakter zien, terwijl enkelen nog een buitengewoon mooie vacht en kleurpatroon hadden.
Hoe zat het bij de Mastin de los Pirineos ?? Ook daar was het keurschema omgegooid, maar ze hadden met hun vijf-en wel een behoorlijk grote, lange ring, met behoorlijk wat ruimte eromheen. Er bleek echter een vreemde ring-routine te heersen daar bij keurmeester A.Glass (op de site: Class)=> rondjes lopen werd veranderd naar de ring in de lengte op en neer lopen, daarbovenop werden de honden wel erg dicht bij de schrijftafel geplaatst om nader te worden bekeken. Eén van die dames achter de schrijftafel had ook nog eens een rug die breder was dan die van Governator Schwarzenegger, met daarbij dan het uitslagen-bord lekker dicht bij de tafel en ziehier al een paar redenen waarom het niet mogelijk was om een behoorlijk plaatje te schieten van de mastines in de ring. Daar kan een fatsoenlijk mens behoorlijk kregelig van worden. Was die mevr. Schwarzenegger trouwens een Duitstalige ?? Op dat bord stonden nogal een paar "Vorbildlichen" aangegeven (VB) ... ;)
Waar houdt een mens zich zoal mee bezig als 'ie niet in of aan de ring moet zijn ? Wel, er valt altijd nog veel te bespreken. Oude en nieuwe dingen en zo. Het was wel leuk om op te merken dat er ook andere ME-liefhebbers waren die zonder hun hond in te schrijven of mee te nemen, toch de moeite hadden genomen om langs te komen.
Maar ook had Renate Felix dat Spaanse boek "El gran libro del Mastín Espanol" meegenomen. Onmogelijk om helemaal te lezen uiteraard, maar al bladerend kom je veel interessants tegen. Een paar dingetjes opgeschreven en ook nog wat proberen te onthouden. Een bijzonder origineel en belangwekkend hoofdstuk gaf een chronologisch overzichtje van de belangrijkste fokkers van de ME. De eerste fokker die in dat overzichtje werd genoemd werd onder het jaar 1971 ondergebracht, hoewel in het historisch overzicht wel interessante weetjes staan die verder terugreiken. De "grote jongens" van tegenwoordig zouden in ieder geval wel wat meer bescheidenheid mogen betrachten over hun rol in "de redding en opbouw" van ons ras ... Het is een paperback met slappe kaftjes, maar het is zeer beslist een aanrader, dit "Gran Libro" !!
Maar zoals het langzaamaan donker werd, werd het ook tijd om de dogachtigen-show van bulldog-man van Raamsdonk eens de rug toe te keren (wel opletten dat... laat maar zitten). Ikzelf had geen tijd en zin om de erekeuringen nog mee te maken, en achteraf bleek ik het juiste moment te hebben geprikt om te vertrekken, dus over de dag als geheel hoort de oplettende lezer me niet klagen.
Maar wat de 17de dogachtigen betreft ... Liever niet !!

Foto-voorsmaakje van de Dogachtigen

Geloof het nou maar: onder dat mastinnetje de los pirineos -genaamd Floor- ligt een mastinnetje español -genaamd Tess- te dollen. De minst mislukte andere foto van deze debutante in het schrale ME-showgebeuren in Nederland staat er pal onder. (Want wat waren er weer een foto's mislukt ... meer dan vorige keer ... Ik begin dan ook door te krijgen dat het niet aan mij, maar aan de fabrikant van het toestel ligt). Meer dan alleen bewijzen dat ze in de ring bij keurmeester Bosch is geweest, doet het niet. Volgende keer beter ??
Dat het fotograferen voor Estrella deze keer beter ging blijkt niet uit haar eerste foto (in de ring), maar weldegelijk aan de twee outdoor-foto's. Schroom niet om ze te vergroten voor het bestuderen.
Helaas, op een "stiekeme" foto na is het me niet gelukt de vijf aanwezige Mastines de los Pirineos een beetje behoorlijk te kieken. Lag maar voor een deel aan mijn camera. Vooral de fanatiek-ongastvrije gang van zaken in die ring zat daar voor iets tussen. In de ring, en er omheen (de schrijftafel volledig ingebouwd met van alles en nog wat -> geen kans op een vrij 'schootsveld').

Mastines op de Winner anno 1990

Jakkes, wat heb ik toch nog maar weinig foto's gedigitaliseerd ...!
Deze drie foto's zijn van 29 Juli 1990. De winner werd toen nog gehouden in de oude RAI. Van de tien (!!) ingeschreven MEs konden een aantal niet komen wegens akelige omstandigheden. Maar onder de mastines die wèl kwamen was de Spaans en Portugees kampioen "Kimbo". Da's dus die mooie, relatief licht-gebouwde, gestroomde kanjer. Niet veel later zou een van zijn dochters in België geïmporteerd worden. En een dochter van die Nina del Carrizal zou bij mij komen: de mooie Zerra, die officieel Rapazuela heette.
Erg jammer dat mw. Sanches Torres alleen Spaans en Frans sprak. Twee talen die ik dus zelf tot mijn grote helaasheid niet spreek en nauwelijks versta. Maar het uiterlijk en de uitstraling van Kimbo is voldoende veelzeggend op zich. Deze mooie, rustige hond en ik hadden gedurende de hele ring-aktie contact met elkaar. Op het niveau van oogcontact en buitenzintuiglijk niveau zullen we maar zeggen. Een uitzonderlijk mooie hond, maar beroerde foto's. Zoals te zien was niet iedereen geporteerd voor dat mannetje dat daar met zo'n vakantie-cameraatje zat te flitsen. Jammer dan.
Verder op de foto: die zwart-met-brand hond is een "de Campeador"-mastín uit Monte Jaena ouders. Montero of Beleno [de een werd nogal eens onder de naam van de ander uitgebracht].
Ook (rechts)op de plaat: Doblon de la Mesta van de heer Steppuhn.
Niet op deze foto's te zien, maar wel het vermelden waard: Bandida v.d. Blauwe Polder, die nog is gefokt door één van de raspioniers van de ME in Nederland, mevr. v.d. Heijden-Geerlings. Deze Bandida zou de basis van de Mastín-fokkerij in de "van 't Swift College"-kennel worden.
Er waren ook twee MPs aanwezig op die winner, maar die waren zo klein dat je drie keer moest kijken voor je ze één keer zag ...
Welgemeende excuses voor de beroerde qualiteit van de foto's, maar voor het geoefende oog van de liefhebber valt er toch wel iets te ontdekken en te genieten.

[ In 1991 was op de tentoonstelling te Maastricht Montero de Campeador verschenen, maar een Nederlandse fokster vertelde me dat het om Beleno de Campeador ging. Dat is dus die zwart-met-brand mastín op de foto's boven]

Na-bericht van de Winner

Deze foto's zijn met toestemming (waarvoor mijn erkentelijke dankbaarheid) afkomstig van een fotograferende mastinero die de vorm van de dag wél had.

Geen koe zo bont of er zit wel een vlekje aan ...
Is het waar dat Cypress Hill Lu Dareva zoals dat heet "Tsjechische oren" heeft ?? Ofwel: zijn zijn oren niet te groot en teveel tegen de schedel aanliggend resp. te stevig en alleen aan de voorzijde tegen de schedel aanliggend, maar aan de achterkant juist niet ?? Het klopt dat door allerlei omstandigheden en toevalligheden de Tsjechische mastines vaak van die over-sized oren hebben. De een houdt er van, de ander vindt het er echt overheen. Persoonlijk vind ik de oren van Juan el Líder ideaal qua formaat en stevigheid aan de basis. Maar een feit is dat de huidige rasstandaard ruimte biedt voor "Tsjechische oren", dus ... (Doet me trouwens weer denken aan de "world winner-dogshow" van 2002 toen een Nederlandse keurmeester de oorlengte liep te meten op de "Newfoundland"-manier, je weet wel: de oorpunten naar de oog-hoeken brengen) Trouwens: de Tsjechen hoeven zich door de bank toch niet te schamen voor wat ze fokken. De Spanjaarden zeker zouden daar best een voorbeeld aan mogen nemen. En Nederland ? Tja, Nederland ... je zou haast vergeten dat hier ook ooit een situatie met perspectief was ...
Voeten. Nou, de voeten van Cypress Hill vallen beslist niet onder het kopje "zwakke punten". Ik hoop over niet te lange tijd in dit logboek nog eens uit te weiden over wolve-voeten bij de Mastín Español, mastines met lange tenen en over mastín-voeten in het algemeen. Ik bepaal me hier tot de opmerking dat de voeten van deze lekkere brok hier de ideale verhouding hebben van teen-lengte en voet/teen-hoogte.
Voor de rest: kijk en geniet !
-
(PS: je was toch niet vergeten dat je met 1 muis-klik een foto kan vergroten ?!)

Mastines op de Winner

.
Een fatsoenlijk mens vraagt zich af hoe die Winner-tentoonstelling aan zo'n goede reputatie komt. Feitelijk is het maar de twaalfde tentoonstelling uit het dozijn (ook al kunnen die andere elf natuurlijk geen dubbele kampioenschapsprijs opleveren). Daar staat dan tegenover dat ze georganiseerd wordt door Cynophilia, de Koninklijke Nederlandse Kennelclub die de meeste kynologen maar liefst te vriend houden ...
In plaats van hier als vanouds te gaan lopen kankerpitten over wat er zoal mis liep in de gepretendeerde hoofdstad van Nederland, merk ik slechts op dat ik door de uienpan die het daar was in de RAI voor een keertje zonder te betalen naar binnen kon stappen. Gaf best wel een lekker gevoel ...
Enkele dagen vooraf was al bekend dat er twee mastines de los pirineos en twee mastines espanoles zouden komen. De vraag was slechts: wie was die tweede ME ??
De spanning steeg ten top nadat we al in de catalogus hadden kunnen lezen dat het om de bloedmooie Cypress Hill Lu Dareva ging, maar die in geen velden of wegen te zien was (nadeel van "vrije benching" ...). Maar netjes op tijd kwam daar rustig en majesteitelijk aangelopen: Cypress Hill. Met Poolse baas en een allerschattigst pupje van drie maanden. Een indrukwekkend schouwspel. Cypress Hill is een rondom prachtige hond. Honderd kilo pure klasse. Een onderdeel van die klasse is inderdaad zijn vriendelijkheid en vrijerigheid. Die vrijzucht is zeker niet zo overdreven sterk als bij de Juan-el-líder/ HIGO waar dit web-logboek naar genoemd is, maar hij heeft zijn reputatie dus echt niet gestolen ! Het gangwerk van deze kanjer is dan ook nog eens perfect. Na mijn eerste kennismaking met dit Fenomeen kon ik enige tijd niets anders uitbrengen dan een zachtzuchtend-uitgesproken mijmering "... Kijk, zo komt een Hagenaar dus aan zijn kynologisch orgasme ..."
Maar de ring riep dus. Cypress Hill mocht als enige reu als eerste aan de bak. En deed dat keurig, zodat-ie met het complete pakket (Uitmuntend, BOB, etc) naar huis mocht. Eerst nog even Estrella de Fuente Mimbre als enige teef naar de slachtbank, pardon, de ring. De eigenaresse had al verteld dat ze al een dag ofzo een beetje mankte. Ze had trouwens ook niet zo veel zin. Hebben mastines wel vaker in de ring. Terwijl de ringmeester zei: "doe maar rustig aan met dat diertje, niets forceren", vond de strenge keurmeesteres dat ze nog niet genoeg gezien had van het gangwerk. En ze wilde uiteindelijk liever een "uitgekleed pakket" (zonder kwalificatie en plaatsing enzo)geven. Uw redacteur heeft beide keurverslagen gelezen en kon zijn traantjes nauwelijks bedwingen. Wát een bijelkaar-geharkte onzin ! Als er met de standaard in de hand één min-puntje te ontdekken was aan de mooie, gestroomde Cypress Hill, dan was het wellicht dat zijn staart een beetje aan de korte kant is. Valt niet zo op omdat zijn hoekingen prima zijn, maar het is dus echt zo. Uitgerekend over hem schreef de keurmeesteresse dat zijn staart in orde was. Over Estrella's staart werd niet gerept ~~
Bij de mastines de los pirineos werden de keurmeester-prestaties van mevrouw Holm eveneens luchtig en niet al te serieus (op)genomen (als ik het wel heb kregen de pirineos beiden een ZG).
Opmerkelijk: Cypress Hill(Pools kampioen) is van 1 September 2005 en Estrella (Nederlands en Belgisch kampioen)van 1 November 2005. Ze zijn dus in bloedvorm. Maar voor de meeste mastines is hun show-leven dan al jaren voorbij. Het komt dus maar zelden voor dat tentoonstellings-bezoekers een mastin in top-vorm tegen komen. Normaal gesproken zou hier een mooie taak liggen voor bijv. een rasvereniging -die we dus in Nederland niet mogen hebben- of een tentoonstelling-inrichtende organisatie. Deze opmerking is maar te nemen voor wat de lezer er zelf van vindt.
Zoals gebruikelijk lieten de fotografische prestaties van uw redacteur weer veel te wensen over ...
Bij de (vorige) foto-impressie: die bloedstollend mooie gestroomde mastín is dus Cypress Hill, de wolfsgrijs-achtige mastina met charbonné-neigingen (of is het een charbonné mastina met wolfsgrijze trekjes ?) is dus Estrella. Dat blonde puppetje dat hier en daar op de foto opduikt is dan dat drie maanden oude schetebeertje (minpuntje: die overdreven hangende oogleden. Ze hangen niet in een punt, maar het is toch wel te veel van het goede.). De eerste mastín de los pirineos op de foto (niet te missen met zijn voornamelijk witte vacht) is Murtoi's "Timo" El-intimo (inmiddels Nederlands Jeugd Kampioen). En die tweede pirineos ?? Wel, ze staat er twee keer op, één keer een beetje onderbelicht en één keer een beetje blurry, maar het is weldegelijk dezelfde Emanuelle "Rosie" de Castillio Alto. Kijk maar naar de aftekening. Zo zou de geinteresseerde haar ook een volgende keer in het echt kunnen herkennen (trouwens: mastines zijn in het echt altijd veel mooier,beter en 'hondser' dan op een foto. Eigenlijk gewoon veel echter). Misschien al op de Dogachtigen-show aanstaande zondag; daar zijn vijf MPs en twee MEs ingeschreven.

foto-impressie van de winner-tentoonstelling

..
Wel, bij deze alvast een selectieve (want alleen oog voor mastines)foto-impressie van een hondengebeuren ergens in Noord-Holland op zaterdag 28 november. Het verhaaltje volgt later.

..

... Pobrecito ...

Hier is dus het sterk ingekorte verhaal van "Precious little Diego", een hondje dat 16 Augustus geboren werd in Finland. En al van bij de geboorte was duidelijk dat er iets mis was met het arme mannetje. Het duurde nogal een tijd voordat het duidelijk was wat precies. In de tussentijd leefde en speelde het ventje dat naar het Negende Wereldwonder Diego Maradona was genoemd tussen zijn nest- en kennelgenoten. Maar bleek moeite en pijn te hebben bij het lopen en rennen.
De uiteindelijke diagnose: COD en Radius Currus. Waarbij het eerste het andere veroorzaakte. Met beide voorpoten was het mis. En wel met name de lange pijpbeenderen. Die hadden trouwens moeite met de lengtegroei omdat oa een groeischrijf al dicht zat bij de geboorte. De voorgestelde behandelwijze: meerdere operaties tamelijk kort op elkaar en dat volgehouden tot de lengtegroei voorbij was. In de tussentijd zou het hondje absolute rust moeten houden in een kooitje. Logisch dat in plaats daarvan op 27 November overgegaan werd tot euthanasie. Arme Diego.
De communicatie over het ziekte-geval verliep nogal moeilijk. Eerst moesten de dierenartsen het verhaal over brengen aan de fokster en daarna moest die het verhaal in het Engels overbrengen aan de rest van de wereld. Bovendien liepen diverse vaktermen en de vertalingen daarvan problematisch door elkaar. Onthoud alvast de volgende termen: chondrodysplasia, hypochondroplasia, achondroplasia (je-weet-wel dat woord dat vast verbonden is met de Engelse buldog). Het gaat in het geval van Diego over een polygene vererving van de ziekte. De fokster concludeerde daaruit: hij heeft het, dus op zijn minst in zijn voorgeslacht moeten meerdere andere gevallen zitten. En waarschijnlijk ook elders in de populatie. Maar geen enkele fokker of club hoor je er ooit over ... Een terecht verwijt, zo lijkt mij.
In eerste instantie leverde ze de volgende links aan:
==> skeletal
==> dawsholm
==> upei
---
De fokster heeft al heel snel haar kaarten open op tafel gelegd. Dat werd niet gewaardeerd door met name andere fokkers. Maar die willen uiteraard niets weten -of geweten laten worden- over erfelijke kwalen in ons mooie ras. Ze heeft zich inmiddels vastgebeten in de materie en zich daarbij gericht op de erfelijke oorzaak van de kwaal. Om tot de voorlopige conclusie te komen dat die erf-factoren ook elders in het skelet hun kwalijke werking kunnen hebben. Ik deel haar conclusies niet allemaal, maar ik waardeer haar openheid in zeer hoge mate. Zonder dergelijke liefhebbers/fokkers in ons ras gaan we echt niet verder komen. Bovendien denk ik dat niemand die ons ras serieus wenst te bestuderen rond het bestuderen van dit onprettige onderwerp heen kan ...
-
Op de foto: het kleine, dappere mannetje ruime tijd voor zijn verscheiden.

Verkeerde rasvereniging voor de Mastín Español ...

We zitten dus noodgedwongen nog steeds bij de problemen rondom het ten onrechte indelen van de Mastín Español (Tegenwoordig ook Mastino Espagnol geheten (?)) bij de MNCN. Die MNCN was dus al ter sprake gekomen toen deze zomer het formeren van een EIGEN rasvereniging door liefhebbers van de beide Spaanse Berghonden-rassen wat opgepord werd. Diverse scenario's werden bekeken. Eerste keus bleef natuurlijk een eigen club voor enkele Iberische Berghondenrassen (waarbij zeker ook de Cão de Rafeiro do Alentejo permanent in beeld was). Als noodscenario's kwamen -op flinke afstand- aansluiting bij één (of een ander) van de reeds bestaande berghonden-rasclubs in aanmerking. Twee scenario's kwamen absoluut niet in aanmerking: het uit-elkaar halen van de beide Spaanse rassen resp. aansluiting/inlijving bij de Mastino-club (dat is dus die eerder genoemde absolute NO-GO).


Want wat was/is er zoal mis met die MNCN ??
Op de eerste plaats zat er qua personele bezetting één en ander behoorlijk scheef met die club. Met name was het onderscheid tussen die MNCN en de bullmastiff-club niet helemaal duidelijk; die twee waren zoals dat heet min of meer vergroeid tot een soort personele unie. En die bullmastiff-club, zo denkt de oplettende lezer natuurlijk meteen, daar was toch ook iets mis mee ?? Iets met het om zeep brengen van de Nederlandse Multi-raciale MolosserClub (NMMC) toentertijd ??
Klopt !! Vanuit de hoek van enkele bullmastifffokkers (met hier en daar een niet-fokkende eigenaar) was toentertijd P.van Montfoort opnieuw als voorzitter in het zadel geholpen en tot erelid benoemd. Om te voorkomen dat deze van Montfoort in tweede instantie (wegens het overtreden van de officiele club-regels) alsnog zijn congé zou krijgen waren enkele van die bullmastiff-fokkers bereid vieze zaak te doen: "wij krijgen zelf een eigen clubje en dan stemmen we voorlopig met het bestuur van de NMMC mee." Zo gezegd, zo gedaan. P. van Montfoort en zijn paladijnen mochten nog even blijven zitten, gesteund door die figuren (Lenders, Assink en vergelijkbare plebejers) die dus later -niet geheel volgens de regels- hun eigen Bullmastiffclubje kregen. Alsmede gesteund door een paar louche figuren die een eigen dogo argentino-clubje wilden en dus ook graag bereid waren tot een handjeklap-begonia-verkocht met het bestuur(of wat voor een bestuur moest doorgaan). Dit alles met de enthousiaste medewerking/inmenging van het ietwat zielige en allesbehalve intelligente voorzittertje van de toenmalige Raad van Beheer. Je weet wel, die André "Fles hem" van Fessem. Die ene dus met die schimmeldraadjes op zijn bovenlip en met dat lelijke wijf. Die bulldog-figuur. (Hee, das toevallig ... van Montfoort was toentertijd -behalve fokker, keurmeester en aankeurder van een x-tal andere hondenrassen- óók een buldoggen fokker/keurder ... ! Kleine wereld ...).[Ik vat met tegenzin dit vunzige verhaal maar kort samen, uiteindelijk zou dit logboek over Mastines moeten gaan]. Over wat er in de nadagen van de NMMC zoal is gebeurd en misgegaan is niet iedereen het helemaal eens. Zo wordt beweerd dat bij de laatste "openbare" ledenvergadering (er zou later nog een ledenvergadering zijn geweest waar de leden vooral niet mochten komen)van die NMMC van Montfoort nog steeds ambterend voorzitter was, maar zich "wegens ziekte" moest laten vervangen. Anderen beweren dat de dagvoorzitster van die vergadering weldegelijk de ambterend voorzitter was. We hebben het dus over de persoonsfiguur die later simultaan zou grossieren in bestuursfuncties bij zowel het voornoemde clubje louche Bullmastiff-figuren (inmiddels met erkenning van de nieuwe RvB) als bij de Mastino-club. Hoe er met de belangen van het Mastín Español-ras ( resp. Mastín de los Pirineos) is omgegaan tijdens de nadagen van de NMMC door oa de persoon die bij deze voldoende is voorgesteld, mag duidelijk zijn: die belangen zijn nooit van enig gewicht geweest bij welke afweging dan ook. En nu zijn we dus ingedeeld/ ingelijfd bij de verkrachters, excusez, de belangenbehartigers van toen ... Hoe zou het toch komen dat de Nederlandse kynologie zo'n beroerde reputatie heeft en hoe zou het toch komen dat er zo weinig mensen te porren zijn voor een functie in de kynologie (als bestuurslid van een club, vrijwilliger bij evenementen, functionaris bij tentoonstellingen et cetera ...) ?! IK zou het echt niet weten hoor ... Echt niet !!
-
Omdat dit blog-berichtje en de foto van de mastín Juan-el-Líder van de Raesdonck ("Hijo") een eigen leven was beginnen te leiden heb ik in ieder geval die foto maar vervangen door twee andere -niet geheel willekeurige- afbeeldingen.

Van beschaving en plebejers

Als vervolg van het vorige bericht: de RvB zou dus niet een paar rassen aan de Mastino-club hebben toegevoegd, neen, de RvB zou de Mastino-club (wat trouwens maar een héél klein clubje is)toestemming hebben gegeven om een vijftal rassen te annexeren. Dat is ook wel congruent aan de waarnemingen die (reeds) eind vorig jaar door om het even wie gedaan konden worden: voerde je bijv. de termen "rasvereniging" en "Rafeiro do Alentejo" in een zoekmachine, dan werd je -schijnbaar per ongeluk- naar de site van de MNCN gestuurd ... Met andere woorden: de MNCN had zichzelf gewoon even een uitbreiding beloofd en, omdat ze zelf als rasvereniging in het geheel niet functioneerde, kreeg ze dat dus ook. Van enige deskundigheid rondom de mastín español of van enige bezorgheid rondom de gezondheid van om het even welk ras is mij of mij bekende personen nooit gebleken. Ik heb geen enkele reden om aan te nemen dat het bij de andere van de vijf wisselgeld-rassen anders gesteld is ... Waarom het bestuur van de RvB deze transfer dus toegelaten heeft ?? Misschien dat het MOMENT WAAROP er iets mee te maken heeft ?? Er stond een ALV van de RvB op de agenda waarin de één-rasclub-per-ras-constructie zou worden opgedoekt. En misschien zou ook het bestuur wel geheel of gedeeltelijk weggestuurd worden. Op de valreep konden er dus nog een paar trouwe vazallen van het huidige en bestaande bestuur gematst worden: door een paar rassen aan het zieltogende clubje MNCN toe te voegen kon het bestaan van deze firma nog wat opgerekt worden. Dat er dan zes honden-rassen zijn die onder de nieuwe situatie moeten zuchten is blijkbaar van geen tel.

Het liefst zou ik hier dit onderwerp verlaten om met heel veel nadruk te vertellen dat ik niets tegen de Mastino Napoletano heb. Sommige mastini van buitenlandse bloedlijnen vind ik gruwelijk mooi. Ik heb dan ook nog eens de populatie in Nederland de laatste twee decennia qua bouw, gangwerk en gezondheid er op vooruit zien gaan. In hoeverre dat het directe gevolg is van importen vanuit het buitenland is mij als halve leek onduidelijk. De kwalijke reputatie welke de Mastino heeft en waardoor het ras nu op diverse lijsten met verboden rassen staat is in feite ten onrechte. De Mastino is beslist niet agressiever of onbetrouwbaarder dan de gemiddelde hond. Wellicht minder. De eigenaars van de Mastino, dat is een heel ander verhaal. Al heel vroeg had de Mastino de naam een Maffia-hond te zijn. Ook in Nederland vond in de jaren zeventig iedere pooier en penose-figuur die zichzelf geweldig vond dat 'ie een Mastino moest hebben. Verstand van honden of niet, als je bij de mafia wilde horen, mocht dat wat kosten: in de eerste helft van de jaren zeventig werden onwaarschijnlijke pupprijzen van een 250.000 guldentjes genoemd. En waarschijnlijk ook wel betaald. Die prijs is tegenwoordig behoorlijk "gedemocratiseerd", maar de reputatie van het ras en de eigenaars dus niet. Zelfs ook niet nadat de cane corso in Nederland werd geïntroduceerd. Een "ongewenst" en meer proleterig deel van het traditionele mastino-publiek trok daar naartoe, zodat er bij de mastino ineens speelruimte vrijkwam voor het meer ontwikkelde en meer deskundige deel van de traditionele aanhang. Plus natuurlijk bij een nieuw deel van het hondenminnend publiek. Is daar veel van te merken, bijvoorbeeld bij de stuiptrekkende restanten van de MNCN ?? Wel, op retorische vragen wordt in dit logboek geen antwoord gegeven.
.
(Ik ben er nog steeds niet doorheen geworsteld, dus: wordt vervolgd)
-
Wat de foto betreft: die is er dus voor het beschaafde deel van dit hoofdstuk.

Mastines en persoonsfiguren

.
Tiens, dit logboek zou eigenlijk over mastines en ander hondenspul moeten gaan, maar nu ben ik al weer gedwongen om het over allerlei persoonsfiguren en hun machinaties, manipulaties, machtsspelletjes, mega-egotripperij en wat al niet te hebben ... Logisch dat ik daar eigenlijk helemaal niet zo veel zin in heb.
Misschien moet ik me maar beperken tot een korte up-date. Vandaag nog eens op de site van de RvB gekeken. Onder anderen naar de pagina van de Mastin de los Pirineos. Hoewel zo'n beetje alle mastineros het een natuurlijke vanzelfsprekendheid vinden dat deze twee Spaanse berghonden-rassen bij elkaar in één rasclub thuishoren (of toch op zijn minst in een rasclub met andere berghonden), maar de ME werd ingedeeld bij een club met hondenrassen waarvan sommigen een kwalijke (vechthonden-) reputatie hebben, leek de MP even de dans te zijn ontsprongen. De genoemde pagina was al voorbereid om helemaal ingenomen te worden door een -mij onbekende- rasclub, maar vandaag bleek dat dus teruggedraaid. Alleen een korte mededeling dat er voor dit ras geen rasvereniging is staat er nu nog maar. Uitstel van executie, of toch een voorspel tot iets moois ?
Enkele dagen geleden was er ook een minieme verandering in wat de MNCN meldt op haar site. In plaats van te worden doorgeleid naar http://www.mollosserclub.nl/ krijgt de bezoeker de gelegenheid om op een andere plaats van dezelfde Mastino-site te lezen:

"Met ingang van 6 oktober 2009 is er door de Raad van Beheer toesteming verleend aan de MNCN om 5 verschillende rassen te mogen vertegenwoordigen"

En de rassen waar het om gaat zijn volgens opgave van de MNCN: Fila Brasiliero, Dogo de Canario, Mastino Espagnol, Perro dogo Mallorquin en Rafiero do Alentejo .
(Aan het feit dat niet alle ras-namen correct werden geschreven wordt door sommigen zeer zwaar getild)

-
Natuurlijk is het Higo/ Juan el líder die op de foto staat. En een haar die op de camera-lens zat (of anders wel op het scan-apparaat. Er zijn nog een paar foto's waar die haar terugkomt ...)
..

Terug in de polder

Voor de periode ná Dortmund had ik me voorgenomen om "op zijn minst één, maar liever nog twee weken" eens intensief te relaxen. Geen nieuwe zaken oppakken, alleen een paar oudere dingetjes afhandelen. Gewoon even op krachten komen.

Maar dat was dus buiten de waard, correctie, de Raad gerekend.

Want via het officieuze circuit kregen de Nederlandse Mastineros te horen dat het bestuur van de Raad van Beheer op kynologisch gebied in Nederland het had behaagd om het ras Mastín Español zomaar eventjes toe te voegen aan de Mastino Napoletano Club Nederland (MNCN). Voor mij kwam dat bericht de donderdag na de Bundessieger. De beslissing zou door de RvB al de 6de oktober zijn genomen. Tot op de dag van vandaag staat er niets over op de webpagina van de raad. In ieder geval niet bij het hoofdstuk "Nieuws". Wel werd nogal stiekem op dinsdag de 27ste de volledige ME-pagina van hun website veranderd met een verwijzing naar die MNCN en een link naar dezelfde firma ...

Da's effe grappig, een paar maanden ervoor werd in de communicatie die enkele Nederlandse mastineros onderling hadden om diverse redenen die MNCN al als een absolute NO-GO genoemd, en plots was het nu dan toch zover ... echt lachen, hoor !

Wat mogen we zoal van die MNCN verwachten ? In de eerste plaats al geen correcte spelling van de naam van het ras. Door het Italiaanse "Mastino" te combineren met het Franse "Espagnol" heeft men een nieuwe naam voor de ME geconstrueerd, zoals het met de namen van enkele andere nieuwkomers ook al is fout gegaan blijkens de mededeling op de frontpagina van MNCN-site. Ook kreeg de Mastino-club de lachers op haar hand door alvast een website "mollosserclub.nl" te reserveren voor de te hervormen multi-molosserrassen club. Nu is het ver van mij om iemand af te rekenen op (alleen maar) zijn of haar semi-/analfabeten-status. Over dit belangrijke onderwerp denk ik inmiddels zeer genuanceerd. Maar de gecombineerde uitglijders van de MNCN bevestigen alleen maar de indruk dat deze organisatie geenzins geïnteresseerd is in het wel en wee van de door haar binnen-gecroupeerde rassen maar des te meer in andere, marginale doelen. Voor het huidige bestuur van de RvB geldt mutatis mutandis hetzelfde. Een fatsoenlijk mens zou voor minder een huilbui krijgen.

Een mastinero die nog de moed kon vinden om de RvB te contacteren met de vraag waarom wij als Nederlandse Mastineros niet waren geraadpleegd kreeg te horen dat men daar al lang niets meer gehoord had vanuit onze hoek. Het feit dat er weldegelijk iets gebeurde in de aanloop naar het vormen van een eigen rasclub met in de eerste plaats de beide mastín-rassen is dan blijkbaar van geen tel. En wat dan feitelijk de functie is van zo'n "contactpersoon voor rasgroep 2" binnen het bestuur wordt hierdoor wel erg raadselachtig. "Zelf even vragen" zal toch niet buiten de sociale en intellectuele capaciteiten van zo'n bestuurslid van de Raad van Beheer op kynologisch gebied in Nederland vallen zeker ?? (wordt vervolgd)

-

op de foto: een keurig en degelijk Italiaans schietijzer. Ik had ineens een sterke aandrang om deze foto hier te plaatsen. Ik weet niet precies waarom. Misschien zo'n onbewuste associatie.

BUNDESSIEGER 2009

Eenmaal thuis zou ik een klein weekje de tijd hebben om weer wat op adem te komen. Niet langer, want de dubbelaar te Dortmund kwam er weer aan: vrijdag de 16de Oktober mochten 4 mastines (español) aan de bak in het kader van de 'Nationale Ausstellung' en zondag de 18de mochten er weer 4 mastines (español) aan de bak bij de 'Bundessieger Ausstellung'. Maar eerst kreeg ik nog een verassing weg te slikken toen ik vernam dat de dag ná de WDS nog de clubmatch van de Slowaakse Molosserclub had plaatsgevonden. In Bratislava. Hoewel later op de dag het weer dus beestachtig zou worden, was daar op de foto's niets van te zien. Het was zo'n "halve buiten"-show, in grote, ruime tenten/overkappingen. Had ik dàt geweten ...
Maar goed, de tentoonstelling van vrijdag moest ik aan mijn neus voorbij laten gaan. Later zou blijken dat ik niets gemist heb, want het ging om dezelfde vier inschrijvingen als zondag. Zondag stapte ik dus wèl op de trein, stapte na enige tijd weer uit met een zelfgemaakte situatieschets, en liep zonder omwegen en verdwalen naar die Westfalenhallen. Daar niet meteen de goede ingang en juiste catalogussen gevonden, maar toch netjes op de plaats der bestemming aangekomen: ring 23. Net als in Bratislava waren de Pirineos als eerste aan de beurt. Hoewel er maar liefst 7 van hen waren ingeschreven (vrijdag maar twee), tegenover 4 Espanoles. Als dát toch eens bij die domme Hollanders zou mogen ... maar helaas, in Nederland geldt nu eenmaal de regel dat de rassen altijd in volgorde van numerieke geringheid moeten opdraven. Sommigen vinden dat wel geschikt. Ik niet. Met een nieuw en/of onbekend ras ben je dan altijd in het nadeel.
De keuring geschiedde door R. Malo Alcrudo. Het is geen geheim dat ik niet zo met deze figuur ben opgezet -wel meer mastineros mogen hem niet, anderen lopen dan weer weg met hem- maar hij stond wel lekker relaxed te keuren en hij deed zijn best om de mastineros en hun mastines op hun gemak te stellen. De ruimte rondom de ring hield niet over, maar de ring had zelf wel een behoorlijke afmeting. Opvallend was dat meerdere honden op zo'n beetje hetzelfde (hoek)punt de neiging hadden om met hun rechterachterpoot naar buiten toe uit te glijden (met name aan de korte kant die tegen de andere ring aanlag), blijkbaar was daar zo'n tapijttegel op een verkeerde manier neergelegd. Met vier van de zeven inschrijvingen bij de MP waren de Nederlanders goed vertegenwoordigd. Wat de MEs betreft: die waren allemaal eigendom & fokproducten van I. Egorova (kennel Motley House). Dat was dus één van die mensen die in Bratislava al met van die dunne wurgkettinkjes ('chokers' ookwel eufemistisch 'showleads' genoemd) aan hun hond vastzaten. En ja, het was ook uit dit gezelschap dat ik toen te horen kreeg dat het om 'OUR dogs' ging ... Met die mensen viel feitelijk niet te communiceren. Da's jammer. Konden die mensen dan eigenlijk wel met hun mastines communiceren, of zat daar ook het taalprobleem in de weg ?? Waarneming: alle vier de mastines (waaronder dat knuffelbeertje uit Bratislava) maakten sterk de indruk op me dat ze grààg iets voor hun baas wilden doen, maar desondanks zag dat lopen/showen er NIET uit ! De arme beestjes werden aan die irritante wurgkettinkjes voortgesleept zonder dat hen daarbij echt duidelijk werd gemaakt wat nu eigenlijk van hen werd verwacht. Da's dan al de tweede keer dat ik beide Russische dames graag een half uurtje per stuk over de knie had willen leggen om met de matteklopper eens krachtig en voortvarend over hun ordinaire, dikke kont te gaan. Maar ja, waar haal je zo gauw op zondag midden in Bratwürstie een matteklopper vandaan ? Dan was er nog zoiets met wat uiteindelijk de nr.1 van het ras zou worden (Luxury Spring Day, deze keer in de open klas, vorige keer in de kampioensklas). Ik had er al eerder een opmerking over. Deze voornamelijk witte teef had bij haar ellebogen iets dat op hangprammen leek. Vooral tijdens het lopen echter bleek dat zo'n beetje de hele melklijst er maar wat bij-bengelde op grote afstand van de romp. Het allerergst was de speling evenwel bij die voorste melkklieren.(zie hiervoor ook rond de 12de minuut van de Bratislava-video). Zou dat nou eigenlijk wel gezond zijn ?? Ik kan me dat toch niet voorstellen. Malo had er in ieder geval geen moeite mee, want hij maakte haar dus één. Ik had geen enkele illusie om de keurverslagen van de MEs te kunnen inzien en had me ook voorgenomen om niet te blijven plakken -wel even een aanvechting bij de ring van de Newfoundlanders- dus ik zette de terugreis al weer vlot in.
Op de eerste foto -neen, het is geen trucage- Die Motley House Luxury Spring Day. "American-style" opgehangen, pardon, gehandled. En, neen, niet door mij gemaakt, maar er zijn gelukkig ook wel eens fotografen op het slagveld waarbij "het" wel lukt. Maar nou eerlijk zeggen: heb ik iets teveel gezegd over die hang-dingen ??
Op de tweede foto: "het klassieke" smiley-tje. Dit, omdat ik al een paar keer de mogelijkheid tot het gebruik van emoticons in de tekst node heb gemist.
De derde foto ... geloof me vrij: het lag niet aan de omstandig- heden, maar aan mijn onvaste handen die dag dat deze foto van Luxury Spring Day is mislukt. Maar je weet nu dat ik het tenminste geprobeerd heb. Dat ik maandagochtend vroeg al weer twee perfect-scherpe series met pony-fotos heb gemaakt zal de oplettende lezer wellicht niet interesseren.