Al heel snel na het publiceren van het leerzame blogje over het lied van de vijf bloesems kreeg ik al de eerste vragen:
"Redacteur Frans, heeft u niet nog zo'n culturele muziek-link als die van Gabby Pahinui ... ??". Maar telkens moest ik keihard zeggen: "Neen ! Die heb ik niet !!". En hoewel die vragen nog regelmatig terugkwamen bleef ik ongenadig "Neen !!" zeggen. Nochtans zou ik heel graag een blogje samenstellen rondom het "Aloha O'e". Maar het simpele feit dat naar mijn smaak de allermooiste uitvoering daarvan -van Freddy Quinn- door mij nog niet op het net gevonden is en derhalve de link niet aangeboden kan worden maakt dat onmogelijk [er zijn wel een paar mindere uitvoeringen door Freddy, maar dat kan natuurlijk niet serieus gebruikt worden].
En dan was er nog een ander blogje dat ik ondanks dat "Neen !!" in gedachten had. Maar om goede redenen wilde ik dat uitstellen tot het begin van het nieuwe Polonaise-seizoen. Dat is dus ab jetzt en dat gaat door tot aan het eind van de Oktober-feesten. Daarna volgt het Polonaise-tussen-seizoen dat van de Oktober feesten tot aan ... maar ik dwaal dus af. Het blogje dat ik hoopte te schrijven is dus het berichtje van vandaag.
Het interessantste aspect van het muziek-stuk waar het allemaal om draait is wellicht het feit dat we het in Nederland toentertijd "typisch Duitse" schlager-hoempa vonden, terwijl het van oorsprong helemaal niet uit Duitsland komt, doch uit de Nieuw-Zeelandse Maori-muziekcultuur.
Dit is het verhaal zoals ik me dat jaren geleden via de Duitse radio heb laten wijsmaken: Tony Marshall (artiesten-naam) zou aan het prille begin van de jaren 70 het Zuidzee-gebied zijn afgereisd op zoek naar "authentieke" en nieuwe muziek. Als verfrissing en vervanging voor wat we al enkele decennia als typisch voor die streken beschouwden. En kwam met nogal wat terug !! Onder andere met dit heerlijke lied. Hij maakte daar dan Duitse teksten bij en voilá ... Het kwam mij wel plausibel over, want de hele langspeelplaat die achter deze internationale mega-hit aan kwam stond vol met deze soort van muziek ...
Echter: later kreeg ik te horen dat Tony Marshall deze plaat met tegenzin, bijna zelfs onder dwang, had opgenomen ... Het lijkt er ook op dat de voornoemde muzikale ontdekkingsreis niet heeft plaatsgevonden door daadwerkelijk enkele gebieden en eilanden af te reizen, doch dat die heeft plaatsgevonden gewoon ergens honkvast in Duitsland op basis van wat toegestuurd opname-materiaal. Nochtans geen reden om er dan maar schamper over te doen, want het werkte sowieso verfrissend. Voor even.
Leuke parallellen: die "ontdekkingreis" naar Maori Nieuw-Zeeland vond dus ongeveer gelijktijdig plaats met het begin van die
"Hawaiian Renaissance" waar Gabby Pahinui een belangrijke exponent van was. Bovendien: zo goed als zeker bestond de Maori-titel uit onder andere "Wahini". En waar kennen we dat toch nog van ... ?
To the point. De eerste video-clip heeft ontegenzeggelijk cultuurhistorische waarde. Zoals je zelf zult kunnen zien en horen:
Stimmung !! (Datum onbekend, maar het lied zelf is van 1970/71)
De tweede clip is mijn favoriet, mede omdat het door het play-back aspect zo dicht tegen de plaat aan zit, maar zeker ook door de manier waarop de "toe-gift" op 2 minuut 10 wordt ingeleid:
Jawohl !! (1972)
Laatste paedagogische en cultuur-philosofische bespiegeling: de jongere generatie kon bij het zien van deze videootjes best wel eens gaan denken: "wat heb ik nu aan mijn dingetje hangen ... ?!". Als het gaat om bijvoorbeeld de kleding die men toen droeg ... Tiens,zo liepen we er veertig jaar geleden inderdaad bij. Maar laten we eerst nog eens veertig jaar wachten om te zien hoe er dan door de jongere generaties gelachen wordt om de kleding en de kapsels van vandaag de dag :-))
ÉÉN ding is echter nu al zeker: ook over veertig jaar zingen we nog steeds "Schöne Maid hasst du Heut' für mich zeit ??" !!
