dinsdag 26 april 2011

Nog twee te gaan ...

Nog twee te gaan.
Met name: Groningen thuis en Heracles uit.
Daarna zit de competitie er op.
Geen enkele reden om relaxed onderuit te gaan zitten, maar meedere redenen om er nog eens voluit tegenaan te gaan:
* De Haagse Eer moet hoog gehouden worden.
* Het is wel de bedoeling om zo hoog mogelijk in de rangorde te eindigen, de top zo dicht mogelijk te benaderen en en passant directe plaatsing voor het Europees voetbal veilig te stellen. Twee winstpartijen zijn bijna noodzakelijk. Overigens: wat die "top" betreft: die bestaat -afgezien van PSV- alleen maar uit subtoppers, terwijl er in de "subtop" (Roda, Groningen, AZ en de parel in de kroon van het Nederlandse voetbal, het sieraad van aanvallend voetbal: ADO) alleen maar goede ploegen zitten.
* Wat niet iedereen zich realiseert: de volgende competitie is al lang begonnen. Psychologisch gezien dan. Nu wordt bepaald hoe de tegenstanders van straks het veld op zullen gaan komen als ze tegen het machtige ADO moeten spelen. Terwijl het dunnetjes langs hun benen loopt, of met het idee van "wij gaan die Adonezen eens lekker oprollen ...".

Wat dat laatste betreft: het voetbalgezegde luidt dat je maar zo goed bent als de laatste speelhelft die je hebt gespeeld. Ofwel: je kracht wordt ingeschat op basis van het laatste dat je hebt laten zien. Dat geeft vaak een vertekend beeld, maar zo werkt het nu eenmaal.
De reputatie waarmee ADO het nieuwe seizoen zal ingaan zal dus zoiets zijn als "het laatste deel van de competitie 2010/2011 begon veelbelovend, maar het is er niet uitgekomen". Nou, met dank aan de aanklager betaald voetbal -en het is geen geheim hoe ik over deze duistere figuur denk- moeten we dat dus wel laten zeggen ... Maar als we zorgen dat we toch nog als een overtuigende vierde aan de einstreep van dit seizoen aankomen, zal dat beeld gunstig bijgesteld worden.
Maar het gemak waarmee we aan het begin van het seizoen onze puntjes bijelkaar gesprokkeld hebben (gebaseerd op de geringe tegenstand ivm de reputatie die we toen nog hadden) zal er deze keer niet bij zijn. Het wordt werken en afzien vanaf de allereerste wedstrijd. Ik denk trouwens wel dat zulks gaat lukken omdat -tenzij Bulykin alsnog de plaat gaat poetsen- de selectie er zeker niet slechter op is geworden. Evenmin denk ik dat we aan het eind van het volgend seizoen in de problemen gaan komen doordat, zoals nu het geval is, de spelers in meerderheid aan het eind van hun fysieke belastbaarheid zijn aangekomen.
Wat dat betreft moet ik een compliment geven aan het bestuur. Ik heb eerder al eens opgemerkt dat het probleem van het Haagse prof-voetbal vanalles te maken heeft met het wél betaald voetbal naar je stad willen halen, maar daar niet het passende budget bij klaar leggen. Grote tieten met geld om leeg te knijpen zijn er ook nu niet en we mogen constateren dat het huidige bestuur voorzichtig, maar verstandig heeft gewinkeld op de spelersmarkt. Ze heeft niet meegedaan in de jacht naar dure spelers met een grote naam. De nieuwelingen -voor zover ik dat heb begrepen- steken niet boven het niveau van de huidige spelersploeg uit, maar zorgen wel voor versterking in de breedte. Zelfs ook een beetje waar het op routine aankomt. Neen, dat zit wel goed ...

Dat is wel eens anders geweest. Wat die instelling van het bestuur betreft.
En zo heb ik dan weer een bruggetje met het volgende onderwerp.

Onze Aadsje was dus gestopt met voetballen. Geen afscheids- wedstrijd, geen afscheidsreceptie, niets. Hij was gewoon weggebleven nadat de besprekingen met het toenmalige bestuur (onder leiding van Pieter van den Dulk als ik het me goed herinner) geen openingen meer leken te bieden. Dan spreken we dus over het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw.
Voor hen die zich afvragen over welke Aadsje ik het eigenlijk heb, heb ik weer es zonder toestemming een fotootje van zijn eigen Aad Mansveld-site geplukt (Ik zal binnenkort toch eens contact met de mensen achter deze site op moeten gaan nemen ivm met die foto's).

Maar al heel snel bleek dat FC Den Haag -zoals onze trots toen nog heette- zonder Aad voor geen meter liep. En het bestuur mocht dus weer schoorvoetend naar de Maëstro om hem te smeken aub weer terug te komen. En hij kwam terug. Bijna net zo geruisloos als hij vertrokken was, zonder al te veel poeha en publiciteit.
Geruisloos ? Nou, niet helemaal. Voor het geluid werd wel zorggedragen door de fans die ineens ook de weg naar het Zuiderpark-stadion weer hadden teruggevonden. Tijdens zijn "come-back wedstrijd" (ik meen dat het op een zaterdagavond was) werd meerdere keren uit vele kelen op de melodie van (de eerste vijf woorden van) "Land of Hope and Glory" de volgende tekst gezongen: "Aad is ôhon-ze FÜH - RER". En daar hield de tekst dus meteen abrupt op. Zelfs ook geen la-la-la-la-la erachteraan. Ook niet van één enkeling. Dat paste blijkbaar niet in de dicipline waarmee de betreffende groep supporters naar de wedstrijd was gekomen.[Overigens heeft niemand Aad ooit op politieke aspiraties of al te radicale politieke ideeën kunnen betrappen. Dit even voor de vooringenomen lezers. Hopelijk dat het de fans -ook achteraf nog- toegestaan is om van hun enthousiasme blijk te geven ?]. Qua uitwerking van teksten is de boel er in de tussentijd flink op vooruit gegaan, maar qua groepsdiscipline hadden de aanhangers van toen niets meer te leren.
Dat dus wat betreft de zangers.
Maar hoe zat dat met de acoustiek ?
Wel, met die acoustiek zat het -in ieder geval op de Noordtribune waar eea plaatsgreep- prima ! Ik zat (of stond - ik hield mij in die tijd afwisselend op de zittribune boven Midden-Noord of in het sta-vak ten westen daarvan op) op een ander niveau dan waar de zangers zaten, maar hoewel het helemaal niet zo'n grote groep zangers was, galmde het geluid fantastisch door het stadion ! Wat dat betreft had het oude stadion [op de foto hieronder in zijn eenzame stervensuur :-( ] best mogen blijven ...
En met dit verhaaltje over de muzikale begeleiding van het Haagse voetbal hebben we meteen weer een bruggetje naar de tegenwoordige tijd, want stel je toch eens voor, zeg ... ! Stel je toch eens voor dat bij de komende wedstrijd tegen Groningen -de comeback van Lex Immers- een groep onverlaten zou gaan zingen over "Lex is ôhon-ze FÜH -RER" ... Dan zou de wedstrijd meteen afgefloten worden en ADO zou dan voor de komende vier seizoenen (plus één voorwaardelijk) naar de onder-divisie verbannen worden.
Ja, Lex Immers, hij had er de afgelopen vier wedstrijden gewoon bij moeten zijn. Met het feit dat die straf zo buitenproportioneel is, is feitelijk al bewezen dat er in de ogen van die "aanklager betaald voetbal" helemaal geen sprake is geweest van een strafbaar feit. Het was waarschijnlijk op voorhand al beslist dat de opmars van ADO gestopt moest worden. Het was "gewoon" een spelletje, een toneelstukje.
Maar Lex mocht dus op de tribune gaan zitten. Hoe gaat 'ie dat straks oppakken ? Kan hij de hooggespannen verwachtingen waarmaken ? Misschien de beste raad die ik hem kan geven: doe maar normaal, want dan ben je al goed genoeg. Probeer de afgelopen vier wedstrijden niet in 2 x 45 minuten in te halen. Niks forceren; geen gele kaarten ophalen. En al zeker geen rode.
Om een beetje rust aan te reiken in de stresserende aanloop naar de wedstrijd tegen de grunningers, om tevens een stukje bemoediging aan te bieden (Lex, er zijn mensen die pal achter je blijven staan !), om nog een extra bruggetje te maken naar onze Aad (zijn lievelingszanger !) en om meteen het *E*L*V*I*S* - gehalte van dit blog weer een klein beetje op peil te brengen dient de volgende hyperlink:
Elvis the Pelvis

Ik ben slechts enkele seconden in de verleiding geweest om hierbij die ene beruchte foto van de muurschildering met het scheermes te plaatsen. Het leek me evenwel beter maar een minder controversiële afbeelding te plaatsen :-)

maandag 25 april 2011

Mannetjes- & vrouwtjesPutter

Ik stond vanochtend even één van mijn parkietjes weldadig te masseren (Die deed overigens alsof 'ie dat helemaal niet leuk vond. Beetje flauw ...) toen er ineens schijnbaar uit het niets twee zeer veelkleurige flieders in mijn voortuin verschenen. Vlak voor het raam. Mijn eerste reactie was: "Oh-jee !! Iemand heeft zijn volière open laten staan en nu zijn deze tropische vogeltjes ten dode opgeschreven ... ". Maar de vogeltjes bleken zelf helemaal nergens mee te zitten en voelden zich in mijn voortuin prima thuis. Eerst nog een paar pogingen om ze te fotograferen en nadat ze weg waren gefliederd even in het grote boek gekeken. Het zouden dus Putters zijn geweest. Inheemse vogeltjes. Omdat ze zo klein en beweeglijk-vlug zijn kijkt een mens er waarschijnlijk zo makkelijk overheen ... Maar het gaf deze Paasdag zonder geverfde eieren toch wel weer extra kleur :-)
Boven het enige fotootje (door de voordeur) van eigen hand dat tenminste één van de twee nog een beetje laat zien. Onder een fotootje van het internet om te laten zien wat er nu eigenlijk op de bovenste foto staat

zondag 24 april 2011

Klein en alleen ...

Ook al is dat namaak-cameraatje van me (weet je nog, die Traveler DV 5070 waarvan ik vermoed dat 'ie niet door Bratwürsten, maar door spleetogen in elkaar is geknutseld) een k#u#t-dingetje, toch was ik vanavond blij dat ik 'em bij me had. Dat was op de terugweg van een bezoekje aan het watervogel-reservaat alwaar ik alleen maar een paar muggen ontmoet heb. Maar vlak bij de bebouwde kom hier stond er ineens een reetje aan de rand van het kreupelhout. Of hoe je zo'n houtopstand anders moet noemen. Het stond half-geinteresseerd naar me te kijken terwijl ik voorbij knetterde op mijn Italiaan. Direct buiten het zicht achter het geboomte afgestapt en stiekem teruggelopen met de camera op scherp. Knip - knip -knip (althans een fotografische poging daartoe mijnerzijds) en daar stond 'ie zo goed of zo kwaad als het kon op de kiek. Alleen. En klein/ nog jong. En met een tamelijk lichte vachtkleur (waarschijnlijk licht door de ondervacht). Enkele minuten nadat ik begon met mijn fotosafari begonnen twee bejaarde tukkers (je weet wel, van die boertjes die niet kunnen voetballen) ook te fotograferen. Daar was ik wel blij mee, want zolang als zij daar zouden staan zou dat louche figuur dat in zijn SUV voorbijkroop niet in de gelegenheid zijn om beestachtige dingen te doen met dat kleine diertje. Zoals neerknallen of aanschieten e.d. De foto's hebben weer de gebruikelijke spleetoog-kwaliteit, maar je ziet tenminste dat ik het niet allemaal maar verzonnen heb. Vergroten kan en mag.
Is uw tuin al zomerklaar, beste lezer ?? De mijne nog niet, dus. Behalve dan deze roosachtige. Naarmate dit plantje groter groeit kan die ook meer en langer zon hebben. Correcter: de bloemetjes houden het langer vol in de volle zon. Aldus kan ik er vele weken plezier van hebben per zomer. Misschien dit jaar al vele maanden ... Ik heb de onhebbelijke neiging om de naam telkens te vergeten, maar ik ben toentertijd op het juiste spoor gezet door mijn Estse vriendin Anu Reiman, die een inmiddels enorm exemplaar in haar tuin heeft staan.

Cachorros

In dit webblog, dat in een grijs verleden is opgestart als hondenblog, wordt toch wel erg weinig aandacht besteed aan de allerbeste en onvoorwaardelijke vriend van de beschaafde mens: de hond. En die gebrekkige aandacht geldt dus ook voor de mastín. Ja, kort geleden nog schreef ik iets over het bevreemd-
ende feit dat sommige mastina's [met (goede) stamboom !] zo traag het nest uit komen: el Mastín Español . Maar dat kan natuurlijk niet zo erg veel goed maken. Vandaag heel erg vroeg werd ik ineens getroffen door een berichtje op het webblog "de la Mastina Iuka y de sus amigos", een webblog waar tegenwoordig nog maar zelden iets gebeurd. Dit berichtje is van halfweg de vorige maand. Het is niet zo'n leuk verhaaltje dat er achter zit, met een dode moeder e.d., doch er zit misschien voor allemaal nog een happy end aan te komen, als ze een baas kunnen vinden. En: elke keer als ik dit videootje kleine welpjes worden groot zie [liefst zonder geluid], wordt ik een beetje vrolijker. Ja, best wel lekker om deze mooie honden te zien. Niet iedereen zal het weten te waarderen dat ik een keertje over honden, "mastines" (het mastín-gehalte van deze kleine hondjes is onduidelijk), zonder officiële stamboompapieren schrijf. Maar weet je, lieve lezeressen, beste lezers, dat dit me voor één keertje geen hol kan schelen ??

vrijdag 22 april 2011

ADO DEN HAAG - FC Twente

(live-verslag)

Dat was dus de aftrap ...

NIETS kan nu de wedstrijd nog tegenhouden ...

Ik weet niet wie de beschermheilige van FC Twente is, maar ik weet wel dat 'ie het gedurende deze wedstrijd en de komende dagen erg zwaar gaat krijgen ...

Als het allemaal gaat zoals het hoort tenminste, want dan worden de boertjes namelijk vanavond op het heilige gras van het Kyocera Mansveld-stadion ongenadig afgeslacht.

Tussenstand op 27 minuten: 0 - 0 (het legendarische brilstandje)

Als je wilt weten hoe het legendarische brilstandje berucht is geworden: na 45 minuten is het nog steeds NUL - NUL. Maar wat was dat nu in de 38ste met die niet-toegekende strafschop ?? "Waar de thuisfluiter fluit, is Twente thuis ... "

Tweede helft. De bal rolt weer en ik houd m'n hart vast.

48 minuten: die zat er bijna in ...

55 minuten 55 seconden: nog steeds die irritante brilstand ...

Ik geloof dat er iets mis is ... (onthoud de tijd: minuut 63)

De stand wordt maar niet van het scorebord verwijderd. Het zal dan wel een officiëel doelpunt zijn zeker ...

Haha ... 1 - 1 ... het begin van gerechtigheid ! (minuut 70)
Die Douglas begint op een bepaalde manier de man van de match te worden :-)

80 minuten onderweg en nog steeds 1 - 1 . Het zal toch niet gaan stilvallen ??

86ste minuut. Dit gaat niet goed. Alweer zo'n onverdiende goal van Lucky Twente.

De twaalfde man van Twente heeft voor de laatste keer op zijn fluitje geblazen. Afgelopen. Kijk ze eens blij zijn, die boertjes ... Ach ja, een kinderhand is gauw gevuld, hein ?



NABESPREKING.
Ik had gehoopt op tenminste vier Haagse tieten in het Twentse netje, maar die kut-tukkers hebben nu eenmaal bondgenoten op vreemde plaatsen ... Volgende wedstrijd spelen we weer gezellig in onze basisopstelling. Met een fitte Immers op het middenveld. En dan gaan ze er wél met een stuk of vier, vijf in ... !

ADO DEN HAAG - FC Twente = 1 - 2

ADO DEN HAAG -Aanklager betaald voetbal = 2 - 2



Nuttige video-link: 8 minuten samenvatting


Veurjaer in de veurtuin

En niet alleen in de veurtuin.
Na 18.00 nog even met één van mijn flitsende Italiaanse tweewielers naar het insecten- en watervogelreservaat geweest. Om wandelenderwijze nog wat te ontspannen vóór de wedstrijd tussen ADO en die irritante tukkers los zou barsten.
Al op het eerste deel van de heenweg realiseerde ik me dat het erg dom was om weer geen fototoestel mee te nemen [over dat toestel van mij later nog eens, want ik vermoed dat het niet door Bratwürsten in elkaar is gezet, doch door spleetogen.] toen ik een Vlaamse Gaai op een drinkbak in de wei zag zitten. Een mooi beeld ... Maar korte tijd later reed ik dus vlak bij het reservaat en mijn eerste reactie was: "dat is géén grote haas die daar in die greppel staat/ ligt". Maar het was dus wel een dier met lange oren. Het was een ree waarvan alleen het nieuwsgierige koppetje boven het maaiveld uitstak. Een maatje of twee kleiner dan het (waarschijnlijke) edelhert dat ik een paar honderd meter verderop eens bijna van de weg af reed. Het was bijzonder donker gekleurd, had niets van een gewei en maakte met een mooie, trage, galopsprong dat ze het bosperceel in kwam. Dat had niet gehoeven, want ik was al weer bezig op mijn "schreden" te keren. Omkeren dus en met een grote boog het perceel om rijden. En wat kwam ik aan de andere kant van het perceel tegen .... ? Een opvallend grote, zeer donkere haas ! Het zat op het fietspaadje waar ik over tufte, maakte toen aanstalten om de greppel in te vluchten, keerde weer terug naar het fietpad en ging daar wat stilzitten terwijl ik al weer aan het omkeren en omrijden was. Wel toevallig, hoor, twee van die donkere langoren binnen een paar minuten ! Later ben ik geen van beiden nog tegengekomen ...

Ha, ge ziet het hê ... ?
Het lijk wel of ze zich hebben voortgeplant, die paar paarde-
bloempjes van verleden keer.
Of dacht je soms dat ik deze foto's gemaakt had om de postbode bij het werken te betrappen ?
Wat die paardebloemen in het voorjaar betreft: ik kan er geen genoeg van krijgen. Nooit. Het doet me ook altijd denken aan dat ene drinklied van de Oude Haagse Wijsgeren met
"Als er geen bier meer is
dan drinken we paar-de-
bloemmetjes aan de waterkant,
aan de waterkant,
aan de waterkant ... "


dinsdag 19 april 2011

Doorlopende zangpartij.

Ik zat gisteravond nog even in de kerk, of beter: ik zat gisteravond NIET in de kerk, hoewel dat weldegelijk de planning was. Eigenlijk een nood-planning. Het lijkt een ingewikkeld verhaal, maar het begon zo: ik zat zondag -of was het toch zaterdag ?- in de Vastenbrief te lezen en daar stond: Hoe vaak horen we niet zeggen: "Ik heb het zo druk. Nee, op die dag heb ik geen tijd". Om dan verder te gaan over de bezinningstijd enzo. En ik dacht meteen: ik heb het wel heel erg druk, maar ik moet inderdaad zo snel mogelijk naar de H. Mis. Dat zou dus maandag 19.00 uur hebben moeten gaan gebeuren. Maar toen het eenmaal zo laat was ... Tiens, druk, hein ... ?! En nog een paar andere dingen ook, hoor. Goede herkansingen zijn er niet echt helemaal. Volgend jaar dan maar ??

Het lijkt misschien een beetje vreemde overgang, maar ... =>

Even tussen het over-stressed doordraaien en het volledig overwerkt opbranden door een stukje relaxerende muziek in een wanhopige poging nog iets te ontspannen ... Laat je net als ik meevoeren op het ritmische en het melodische werk van deze jongelieden. De kalmte kan ons redden (gooi het volume wel helemaal los) =>
* studio-versie (aanbevolen)
* het beweegt voor wie graag bewegende beelden bij zijn muziekje heeft hetzelfde nummer.
Het magere verhaaltje achter deze video-links: toen ik, heel lang geleden, de net uitgebrachte single-uitvoering hoorde ging ik niet een klein beetje uit mijn nog jonge dak. Ik vloog bijna meteen naar de platenwinkel en kocht het meest recente album van deze groep: "Difficult to cure" [1981]. Om er thuis achter te komen dat dit nummer er niet op stond. Die stond namelijk op een album dat al twee jaar oud was: "Down to earth". Waar ook dat geweldige nummer "Since you been gone" op staat. Wat voor mij nog wel een tijdje een raadsel zal blijven: zingt op de single-versie en/of album-versie Roger Glover (die hier in de video een beetje wezenloos op de snaren staat te piemelen) ook uit volle borst mee met de geweldige zanger Graham Bonnet ?
Die fantastische zanger was op dat nieuwe album al ontslagen en vervangen door Joe Lynn Turner. De legendarische drummer Cozy Powell, die in de bovenstaande video heel zichtbaar aanwezig is, was zelf al opgestapt/ overgestapt.
Op de onderstaande video's kan je zien en horen dat de nieuwe drummer (Bob Rondinelli) zich prima kon laten gelden.
De voornaamste reden waarom ik uit mijn dak ging en ook de reden waarom de meeste experts "all night long" een klassieker noemen is gelegen in die doorlopende zangpartij. Wel, strict genomen lijkt het alleen maar een doorlopende zangpartij [er zitten een paar heel korte heradem-momenten in en een langere gedurende een instrumental break]. Maar ook zo zijn ze zeldzaam in de muziek. Zeker als ze met zo veel athletisch stemgeweld worden uitgevoerd. Grote klasse !!

Wat dat door mij gekochte album betreft: één van de gave nummers (en laat de energie maar rustig bij je naar binnen varen) die er wél op stond:
* I surrender = Album-versie
* bewegende beelden = I surrender
Zo, ik ben er voor deze keer weer doorheen. En het is me ook gelukt om de naam Russ Ballard niet te laten vallen. Want over hem wil ik het in een (veel ?) later blogberichtje nog eens hebben.

En onthoudt: alleen kalmte kan ons redden !

Groen en Geel komt eraan ...


Okay, we hebben ons verleden keer door AZ laten verschalken. Jammer, maar helaas.
En toch ook complimenten voor de pummels (en hun vreemdelingenlegioen) uit Noord-Holland, want die bal is er niet drie keer vanzelf ingewaaid. Ze hadden gewoon ietsje meer initiatief dan wij.

Maar het leven gaat verder. De competitie ook.
We gaan het dus weer een keertje tegen Twente doen. Omdat we dat kunnen winnen en omdat we dit seizoen tenminste nog één winst-partij van de tukkertjes tegoed hebben, zijn er dus redenen genoeg om vrijdagavond met veel vertrouwen tegemoet te zien. Daar komt dan nog eens bij dat Twente onder grotere psychologische druk staat dan de Trots van de Haagse Lichtstad [zij moeten winnen om nummer één te kunnen worden, wij hebben altijd nog een herkansing voor Europees voetbal]. Nog voordat die mannetjes goed en wel doorhebben dat ze tegen het Grote ADO Den Haag in het veld staan, zullen ze al stijf staan van de zenuwen. Een vogeltje voor de poes.
En toch, toch mogen we niet te nonchalant aan deze wedstrijd beginnen. Er schuilen nog een paar addertjes onder het gras ...

* "Waar de thuisfluiter fluit, is Twente thuis" luidt een voetbal-gezegde (hoe fraai klinkt deze frase overigens niet uit een goed- geoefend Haags spraakorgaan ...). Ja, zelf zullen ze er wel een ander verhaaltje bij hebben, maar het staat dus vast dat Football Club Twente geen slechte relatie heeft met het scheidsrechters- korps ... "De feiten worden weleens afgerond in het voordeel van Twente". Zoals dat dan heet. De enige manier om ons tegen dat soort van geintjes in te dekken is er voor te zorgen dat er niets "af te ronden" valt. Een ware pegel-regen in het net van FC Twente, realistisch gesproken tussen de drie en dertien doelpunten, kan niet meer in het voordeel van de On-wijzen uit het Oosten uitgelegd worden. Nog niet door vier scheidsrechters bijelkaar ...

* Dat zullen we dan wel voormekaar moeten krijgen zonder de bruikbare openingen van Lex Immers, die om niet zo goede redenen nog steeds vanaf de tribune moet meevoetballen :-( ...
Het is niet mijn bedoeling om Lex de Hemel in te schrijven, uiteindelijk is het net zo'n gewone jongen als wij allemaal. Toch: met Lex erbij is ADO weliswaar niet onoverwinnelijk, maar het is wel meer ADO. Meer zichzelf en zeer zeker ook Haagser dan zonder hem. Het is gewoon een speler met een belangrijke meerwaarde voor ADO.

* Tiens, en dan gebeurt er in de feestvreugde wel eens iets dat op vuige wijze aangegrepen kan worden door mensen die geen verstand hebben van voetbal of vergelijkbare belangrijke zaken om ... ja, geef maar een naam aan wat ze dan doen.
Hoe moeten we ons daar tegen wapenen ? Misschien de teksten iets 'kuisen' ?
- De gewraakte -en naar men zegt zelfs wettelijk verboden- leuze met "Hamas - Hamas" erin zou vervangen kunnen worden door het volkomen betekenisloze "Halal - Halal - Joden aan de Bral". En dan maar hopen dat Sjaak Bral zich niet op zijn pik getrap voelt. Niet van toepassing omdat we deze keer niet tegen joden 020 spelen, zeg je ? Gaat iedereen daar straks zo over denken ? Als zou blijken dat we een zekere schorsing toch met drie overwinningen uit vier wedstrijden kunnen uitspelen zou dat net zo iets zijn als een derde overwinning op ajakkes in één seizoen. Een spontaan volksfeest laat zich niet aan banden leggen ...
- "En wie niet springt die blijft maar staan" is hopelijk neutraal genoeg en niet kwetsend voor maatschappelijke groepen in de samenleving.
- "We gaan op Jodenjacht" zouden we weer terug kunnen vormen tot die versie met "de dikke dominee [die had z'n gat verbrand al aan de kachelrand]", maar dan kunnen allerlei protestantse groepjes zich weer geviseerd voelen. Al is het alleen maar volgens de aanklager betaald voetbal. Het traditionele "Je komt Den Haag niet uit" zal volgens hem/ haar dan ook wel weer te agressief zijn [ook al is er in de hele geschiedenis niet één tegenstander geweest die niet ook netjes Den Haag wél uit is geraakt ...]. Ter ondersteuning van spandoeken met "We gaan op ... jacht" kan dan netjes gezongen worden "We gaan op punten-jacht" [puntjes-jacht is weer te sexistisch. Da's ook verboden]. Ook bruikbaar bij elke andere club waar we tegen spelen.
Hmm ... ik denk dat we het toch beter maar houden op
"We gaan Europa in" of "Wat zijn die boertjes dom" en het risico
dat de hele selectie geschorst wordt naar aanleiding van een supportersfeestje moeten we dan maar op de koop toe nemen.

Maar nu genoeg met die flauwe meligheid.
Wel nog even de prognose:

Mijn hoop voor vrijdag: winnen
Mijn optimistische voorspelling: winnen

zaterdag 16 april 2011

Hmm ...

.
De stand van zaken:

AZ'67 - ADO DEN HAAG = 3 - 1

ADO DEN HAAG - Aanklager betaald voetbal = 2 - 1

De voltallige redactie van dit weblog beraadt zich momenteel over de beleidsvraag of hier nog iets aan toegevoegd moet worden ... Maar waarschijnlijk (?) zal dat niets anders worden dan de opmerking dat ADO dit seizoen geen problemen heeft met winnen van de "grote namen" en gevestigde reputaties, maar dat onbeduidende achteraf-clubjes die er maar een beetje bijhangen
-meer om het aantal clubs in de eredivisie toch nog op 18 te houden- veel moeilijker als begerenswaardige prooi herkend worden ...

vrijdag 15 april 2011

Sombere geluiden uit het absurde Zuiden.

Er komen vreemde berichten uit het zuiden van de Zeventien Onverenigde Nederlanden.
Wat zou er allemaal aan de hand zijn ... (?)
Welnu, enerzijds is daar natuurlijk hetgeen er echt aan het gebeuren is, en aan de andere kant is daar hetgeen in de media verteld wordt. Vaak zijn dat twee verschillende dingen die niet zelden nog tegengesteld zijn ook, maar soms ook kruipen die twee tegen elkaar aan. En dan is er dus ECHT iets aan de hand.
Bart De Wever -en de trouwe lezer van dit blog weet dat deze persoon géén vriend van me is- is bezig de controle volledig te verliezen. Voorzover hij überhaupt ooit ergens controle over heeft gehad.
Met als gevolg dat zo'n beetje iedereen er al van uit gaat dat de onderhandelingen op zeer korte termijn zullen worden afgebroken. En nu maar speculeren en proberen te plannen wat men ná deze Bartekijnse onderhandelingen zal gaan doen. En met wie.
Maar dat is dus allemaal slechts speculatie; wie wil wat doen en wie gaat wat doen.
Wat er op dit moment daadwerkelijk gebeurd lijkt niet veel: er wordt op federaal en regionaal niveau geregeerd. EN er wordt gepraat, gepraat en gepraat over een eventueel scenario voor een staatshervorming.
Dat men op federaal niveau zo goed of zo kwaad als het kan door wil regeren, is een doorn in het oog van de onfeilbare Führer van "Nationalistisch" Vlaanderen: Bart De Wever. Dat het anderen steekt dat hij met zijn gepraat, gepraat en gepraat -inmiddels al 300 dagen lang- nog niets van een staatshervorming heeft kunnen laten zien is nog niet tot hem doorgedrongen.
Als het hem en zijn gesprekspartners al gaat lukken om straks met iets af te komen: het resultaat -dat toch altijd een compromis zal zijn- zal nooit in proportie staan tot de hoeveelheid onnodige onderhandelingstijd die ervoor gebruikt is.
Uit de spaarzame mededelingen die ons de afgelopen 300 dagen bereikt hebben, kunnen we de conclusie trekken dat er sprake is geweest van een soort stoelendans: meerdere keren heeft men de positie gewisseld. Dat kan óók een consequentie zijn van het naar een compromis toewerken, maar netzogoed kan het door gebrek aan onderhandelingsvaardigheid komen. Of aan een gebrek aan vastomlijnde ideologische/ strategische doelen.
En om dat laatste dan toch maar weer op Bart de Wever te betrekken: Wat denkt BDW nu eigenlijk te bereiken ? En hoe ??
Vroeger (en tegenwoordig steeds minder) had hij het wel eens over Vlaamse onafhankelijkheid, maar hij is op dit moment zelfs nog geen stap op weg naar méér Vlaamse zelfstandigheid. Maar goed ook, want -of men dit nu graag hoort of niet- Vlaanderen is nog lang niet in staat om onafhankelijk/ zelfstandig te functioneren. Die zgn Vlaamse Beweging [waaronder dus de N-VA] is er nog het minst toe in staat. Vreemd en helaas.
Welke strategie Bart en de zijnen voor één en ander hadden gedacht ?? Wel, dat verandert nogal eens. Bart is inmiddels zijn illustere voorganger/ leidersfiguur Joris van Severen al in het aantal bijgestelde "marsrichtingen" voorbijgestoken. Kijken we alleen maar naar het gebeuren van deze 300 dagen durende formatie/ informatie/ onderhandelingen: Toen het begon duidelijk te worden dat het niet echt wilde vlotten met die onderhandelingen werd er vanuit die Vlaamse Beweging/ N-VA/ BDW al gesproken over een "Plan B". Voor de één zouden dat nieuwe verkiezingen zijn, voor de ander het resoluut afkondigen van Vlaamse Onafhankelijkheid. Maar inmiddels is al door diverse betrokken personen/ onderhandelende partijen meerdere keren met nadruk gesteld dat er géén vervroegde verkiezingen moeten komen "omdat die niets oplossen". Het blijft dus -totdat zou blijken dat er écht niets valt los te onderhandelen- rond de tafel zitten. Aan die onderhandelingstafel heeft monsieur Barth ook al een paar leuke "nieuwe marsrichtingen" ingezet. Te memoreren vallen natuurlijk het bij nader inzien toch maar op tafel leggen van de financieringswet (of misschien toch gedwongen door de fratsen van mw. Milquet ?), waarmee het Gentlemen's Agreement van het eerste uur werd opgeblazen, en de boodschap dat het keiharde standpunt van de N-VA over Brussel toch niet zo heel erg keihard was ... :-)
Brussel, ach Brussel, hoe kon de N-VA zo makkelijk in die val trappen ... dan moet je toch echt wel DOM zijn, hoor !
Brussel, ooit begonnen als klein Nederlandstalig provinciestadje in een nagenoeg volledig Nederlandstalig deel van België en naderhand uitgegroeid via een agglomeratie met de allures van een Wereldstad tot bijna een volwaardig (en volledig Franstalig) Gewest waarmee Vlaanderen als met een anker vastzit (met de nadruk op VAST) aan het federale België ... Is dit om te lachen of om te huilen ? Ik ben er nog niet uit ... Ik doe daarom maar beurteling zowel het één als het ander.
Zou dit Brussels probleem opgelost kunnen worden met één keer goed onderhandelen, of zijn er toch- zoals ik vaker heb gesteld- meerdere stappen nodig waarbij de eerste klap (het stoppen van de verdere verfransing en het voorbereiden van de volgende stappen) wel een Daalder waard is (en derhalve met een minimun van bombarie er door gejast moet worden), maar zeker niet het hele karwei is [het hele karwei naar mijn idee: uiteindelijk Brussel in zijn geheel afknijpen als zelfstandige entiteit. En als Franstalige entiteit] ?? Terwijl BDW nog steeds de weg kwijt is, is het des te opvallender dat wederom Kris Peeters als een Vlaams Staatsman bezig is en zeer onlangs verkondigde dat Brussel NOOIT een volwaardig derde gewest zal worden. Tot grote -echte of gespeelde ?- verontwaardiging van Francophonië. Waar heb je dan nog een pseudo-Nationalistische partij als de N-VA voor nodig als het ook ZO kan ?!
Ik heb het wel vaker aangestipt, zeker ook op dit (honden)blog, maar je kan er toch echt niet meer omheen: de N-VA is bezig met zelf-marginalisatie. Omdat ze zich heeft vastgereden in de onderhandelingen [heeft BDW werkelijk ooit gedacht dat hij de Franstaligen en de Belgicisten zou kunnen verslaan op hun eigen specialiteit -traineren en de slijtageslag opzoeken ?] zoekt ze nu excuses om er tussenuit te kunnen knijpen. Jan Jambon mocht het er een keertje uitflappen (ook hier: per ongeluk of gepland ?). Misschien dat het bij delen van de achterban verwelkomd wordt, maar niet in de politieke wereld -waar de discipelen van De Wever toch echt de collega's ontmoeten waar ze mee zullen moeten samenwerken.
De "Vlaams Nationalisten" hebben dus helemaal niet zo veel keus:
* dóór onderhandelen en proberen er iets uit te halen
* dóór onderhandelen en zich met lege handen en een dooie mus laten afschepen. In dat geval zou dat "Plan B" het "Plan België" blijken te zijn :-)
De belgicisten lijken een paar opties meer te hebben, waarvan in het kader van het leedvermaak de volgende het leukste is (doch
in het kader van de oprechte bekommernis om Vlaanderen de pijnlijkste) =>
* er wordt onderhandeld, onderhandeld en nog verder onderhandeld over het communautair gebeuren terwijl elders de politieke orde van de dag afgewerkt wordt. Aldus zou het dan weer een twee-sporen strategie worden zoals we bijv. ooit het doodlopende communautaire spoor van de "COSTA" hebben gehad ... hihi ... die Bart ...
En dat allemaal onder de schaduw van het komende Pasen. Nu is het nog "Hosanna" ...

Als je heel goed kijkt naar de onderste foto, zie je niet alleen kleine Sjip -die woensdag op visite was- daar in het hoekje van de tuin staan, maar zie je ook dat in het tweede boompje van achter -tamelijk hoog- een mannetjesmerel zit. Net als vorig jaar is een paartje begonnen daar in de klimop een nestje te bouwen. Op zich een goede plek, want vlak bij de diverse voedselbronnen. Niet alleen de korreltjes die ik af en toe uitstrooi, maar ook zitten er nog steeds vette wurmen in mijn tuin die zich lekker uit de grond laten trekken ... Ben benieuwd of ze het er dit jaar wel volhouden, die merels.
De bovenste drie foto's laten een ontdekking zien van vandaag. Tijdens een meditatieve wandeling in de wildernis liep ik ineens tegen een stukje middelbare-school biologieles aan. Je-weet-wel: "de boterbloem is een pionierskruid in een nat milieu". Tijdens het fotograferen kreeg ik nog gezellig zoemend gezelschap van zo'n zwart-geel gestreept insect ... Leuk !

De twee foto's hieronder laten een andere klassieker zien, de Paardebloem. Leuk om vast te stellen dat die jongen niet -zoals kwatongen wel beweren- een typische plant is van kunstmatig verschraalde stadsplantsoentjes, maar dat 'ie weldegelijk
"in het echt" ook overal zijn vrijpostige kopje opsteekt :-)
De algemene les die we hier uit kunnen trekken:

Groen en Geel komt eraan en is niet meer te stuiten !!

woensdag 13 april 2011

Jantje Breed ...

Welke ouders zouden het in hun hoofd halen om hun zoon "Jan Peters (Feyenoord)" of "Jan Peters (AZ '67)" te noemen ?? Hopelijk geen, maar toch waren deze twee namen aan het begin van de jaren '80 zeer vertrouwde kost voor o.a./vooral de lezers van Voetbal International, alwaar de namen van deze (matig) scorende middenvelders in de vaderlandse competitie elke week nog (steeds) in de topscoorders-lijst te vinden waren.
Over één van die Jantjes gaat het dus deze keer. En over zijn clubje Afwachten - Zekerheid '67. En over de parallellen met de huidige situatie.

Maar eerst beginnen we met een algemene beschouwing. De competitie in de eredivisie is nu 30 speeldagen oud. Als we de tussenstand eens bekijken kunnen we de volgende waarnemingen doen =>
* Er is een club die een doelpunten-cijfer heeft van 74 - 30. Dat zou een zeer overtuigende score kunnen zijn voor een landskampioen als de competitie NU zou worden afgesloten. Het toont duidelijk aan dat er in de wedstrijden van deze club ook echt gevoetbald wordt. Het is evenwel de score van de nummer twee: PSV.

* In de top van de rangorde staat geen club met een beter doelsaldo, maar wel met interessanter doelcijfers. De cijfers van deze club (59 - 43) zeggen iets over aanvallend voetbal, met een nuchtere kijk op tegendoelpunten. Zo'n club moet wel ongelooflijk goed liggen bij zijn eigen achterban en bij de echte voetbalkenners. Dat klopt ook wel, want het is ons eigen ADO Den Haag. Trouwens, dit is dus wel de stand ergens halverwege de schorsing van een zekere belangrijke en nuttige Haagse middenvelder.

* Verder is daar nog een clubje met de doelcijfers 61 - 26. Daaruit blijkt zowel een ziekelijke nadruk op verdedigend voetbal als een gebrek aan overtuigende, aanvallende kwaliteiten. Ja, ik heb het over ajakkes, maar dat had iedereen natuurlijk al door.

* Maar als je het echt over ziekelijk en zielig wilt hebben dan moet je bij de nummer één van dit ogenblik zijn: FC Twente. (voor hen die Nederlands spreken/ schrijven/ lezen: "Twente" is het Twenthsche woord voor "Twenthe"). Als je begint bij hun doelcijfers 57 - 29 en je vergelijkt dat met bijv. de nummer 9 van de rangorde -Heracles- dan zie je dat laatste al één keer vaker het vijandelijk net heeft weten te vinden, terwijl de nummer 13 -Heerenveen- met 54 doelpunten het nauwelijks slechter doet ...

Hoe het kan dat dit kleurloze clubje het toch zo ver kan brengen is natuurlijk voer voor een interessante en uitgebreide discussie. Ik ga me daar op deze plaats niet op storten. Het feit dat FC Twente goed ligt bij de scheidsrechters zit er natuurlijk voor iets tussen (daarover een volgende keer), maar kan toch niet de volledige verklaring zijn voor het verschijnsel.
Maar of ze nu wel of niet Kampioen worden, dat het allemaal gebeurd met weinig overtuigend, bij wijlen slaapverwekkend en bloedeloos, voetbal is iets dat niet ontkent kan worden ...
En daar begint de vergelijking met de club van "Jantje Breed" zich ineens lastig op te dringen. Ooit was het -eventjes maar- een club die mooie resultaten neerzette. Op papier. In de periode '77/'82 stond het vijf keer in de top 3 van de eredivisie-einduitslag, met ook één keer een vierde plaats. Dat lijkt heel wat, maar het kon toch weinig enthousiasme losmaken in het land. Dat heeft dan te maken met dat kleurloze, risicoloze type 'Real-FuSSbal' dat onder coach Georg Kessler gespeeld werd. Het had iets voorspelbaars, iets van dat typisch Duitse, gedisciplineerde, Schablonen-voetbal. DE grote exponent van dat SchablonenmäSSig FuSSbal was dus Jantje Peters. Een aardige jongen die ooit binnengehaald werd als het grote talent, maar als 'ie op het middenveld aan de bal kwam, mondde dat zelden uit tot een passeeractie (had 'ie weldegelijk in huis !!) of een slimme diepte-pass zoals zijn begenadigde teamgenosse Nygaard wél rondstrooide, doch eerder tot een voorspelbaar breedleggen van de bal. Ach, het leidde tot één landskampioenschap ('81) waarbij ze slechts één wedstrijd verloren. Meer nog: ik heb even zitten tellen en cijferen en ontdekte dat AZ in dat jaar bijelkaar 96 competitie-doelpunten gescoord heeft. Da's heel wat meer dan het huidige FC Twente ... Hoe dat AZ zich zou hebben gehouden tegenover de onstuitbare aanvalsgolven van het huidige ADO ?? Hmm ... ik vermoed dat het een smadelijke afgang van die bij-elkaargekochte club in Noord-Holland zou zijn geworden :-)) Bijelkaargekocht, jazeker, dat was ook een groot probleem voor de club. Enkele magnaten (de broers Molenaar) namen een achteraf-clubje in de provincie, stopte daar geld in, trokken dure spelers van heinde en ver aan en moesten vaststellen dat de successen wel kwamen, doch het publiek de thuiswedstrijden maar matig bezocht. Zo zie je maar: een club zonder traditie gaat mank op maar één been. Afgezien van dit laatste element (traditie) zie ik in dit verhaaltje toch wel overeenkomsten met het FC Twente van vandaag.
Maar we zouden het dus over de aanstaande wedstrijd tegen AZ hebben.
Welnu, feitelijk weer een bijelkaargekochte club, heeft AZ dit seizoen niet echt veel laten zien. Okay, ze staan 5de met een gezond doelsaldo van 10 doelpunten (zij het met toch wel weer veel nadruk op verdedigen ...), maar dat alles zegt toch niet zo veel, hoor.
Mijn voorspelling is dat het een spannende, mogelijks zelfs felle, wedstrijd gaat worden die we -ondanks de afwezigheid van Lex- overtuigend gaan winnen.
Alvast veel voetbalplezier toegewenst ... !

PS ik vind wel dat na de vorige (5 december, weet je nog ?) ontmoeting met AZ onze spelers iets goed te maken hebben. Een klein schepje er boven op zou gewaardeerd worden.
PS 2 als er lezers zijn die zich afvragen waarom er in dit blogberichtje allesbijelkaar zo weinig over AZ en Jantje Breed staat: wat moet je eigenlijk nog meer vertellen over dergelijke kleurloze, saaie fenomenen ?!

zaterdag 9 april 2011

El Mastín Español

Nu in Estland de sneeuw aan het verdwijnen is, speurt Anuler Caweria naar zaken en dieren die er eventueel onder vandaan zijn gekomen ...
Hoewel aan de lijn, is ook Anuler Carisa iets op het spoor en als een volleerde jachthond besluipt zij haar doel.
Caweria laat zien hoe je ook op een half-besneeuwde ondergrond al mooi "op z'n tentoonstellings" kan staan ...

Onderwerp: de Mastín Español en de dingen des levens
Ik moet meteen benadrukken dat met die 'dingen des levens' geen referentie gegeven wordt aan die imaginaire boektitel
"De feiten des levens uitgelegd voor keurige jongedames/ keurige jongedames klaargelegd voor de feiten des levens". Trouwens, in die -volgens mij imaginaire- boektitel zit een suggestie die an sich al niet klopt. En dat heeft dan weer te maken met die denkfout omtrent "willekeurig" en "keurig willig", maar ik dwaal weer eens af ...
Neen, die 'feiten des levens' hebben alles te maken met waar je leven zoal door vergald wordt en waar je min of meer per ongeluk tegen aan kan lopen. Op dit moment is mijn meest dominant-aanwezige probleem de makke met mijn ordinator. Ik had verleden keer al verteld dat 'ie een paar dagen bij de computer-dokter is geweest. Dat is niet uitgepakt zoals ik had gehoopt. De grootste helft van al het werk (w.o. het installeren van een paar drivers en het verwijderen van een aantal overbodige updates) moest ik uiteindelijk nog zelf doen. Wat allemaal maar tijdelijk geholpen heeft. Op dit ogenblik is mijn systeem bezig om onder mijn ogen te desintegreren. Wat onder andere tot uiting komt in het gestaag verloren gaan van grote hoeveelheden geheugenruimte ... De veiligheidstoestand zou echter prima in orde zijn ... Terwijl ik dit allemaal met lede ogen aan moet zien doemt het beeld van die Lockheed (je-weet-wel: van Prins Bernhard) F-104 "Starfighter" voor mijn geestesoog op. Dat was dus dat "gevechtsvliegtuig dat vanzelf uit de lucht valt" ...
Maar als je veel tijd verliest aan dit soort zaken, kom je natuurlijk niet aan lekker werken toe. En blijft er van alles en nog wat liggen ... vandaar mijn trage vorderingen -ook op dit blog.
Je krijgt natuurlijk ook te weinig tijd om eens rustig te mijmeren over belangrijke en aangename dingen. Zoals ook mastines.
Dat sluit dan weer aan bij het volgende: ik krijg wel eens de vraag "Redacteur Frans, komt er nog eens een nieuwe mastín uw leven versterken ??". En ik zeg dan natuurlijk waar het op staat: "Neen". En leg uit waarom. Zo vertel ik dan dat Zerra bijna dertien jaar is geworden, maar dat ik er zelf over dertien jaar niet meer ben en wie moet er dan voor mijn mastín zorgen ... ? [dat argument heb ik ook al uit de mond van enkele andere mastineros vernomen, maar sommigen daarvan zijn desondanks inmiddels toch overstag gegaan :-) ]. "Ach, redacteur Frans, u ziet er nog zo jong en zo sexy uit -pas sinds wij u kennen beseffen we wat er bedoeld wordt met 'the sexy side of forty'- u gaat nog vele decennia mee ... !" krijg ik dan te horen, maar uiteindelijk moet men dan zwichten voor de logica en de argumenten die ik op tafel leg ...
Maar toch ... toch is er niets dat mij verhindert af en toe te fantaseren over een mastín in huis. Lang geleden was daar bijvoorbeeld Primus waar ik stiekem een oogje op had laten vallen. Maar Primus is uiteindelijk naar Rusland gegaan. Hij is nog steeds leuk, maar er valt wel eea op hem aan te merken. Zo zijn zijn poten onbehoorlijk zwaar en stevig terwijl tegelijk zijn bostkas relatief weinig volume heeft ... [zie je wel vaker tegenwoordig].
Primus is gestroomd en daar heb ik een lichte voorkeur voor, maar hij was ook een reu, terwijl ik een bescheiden voorkeur heb voor een teef. Zo hoeft het niet te bevreemden dat ik van alles en nog wat in mijn hoofd haal als het om potentiële mastijnse huisgenoten gaat.
En ik denk daar in sterkere mate aan als er ook andere redenen zijn om aan bepaalde mastines (cachorros, oudere jonge honden of volwassen honden) te denken.
Bijvoorbeeld aan Layla z Kraje Sokolu [zie hier ] en [ bijv. hier ][Layla is via stamvader Ivoire familie van Hijo/Juan el Líder].
Het is me lang een raadsel geweest hoe deze prachtige pup/
mastina zo lang in het nest kon blijven (en ze is er nog maar sinds héél kort uit). En dat is het me nog steeds. Op de foto's die we af en toe te zien kregen zagen we een hond die steeds mooier werd. Ik ga me niet wagen aan het vertalen van de Tsjechische bewoordingen waarin over haar gecommuniceerd werd, maar ik vond met name het gebruik van het woord voor 'honing' wel lekker dubbelzinnig. Het zou op haar mooie, zacht-warme kleur kunnen slaan, maar ook op haar karakter (?). Of zij echt zo'n zoet karakter heeft ?? Ik vond haar altijd als een dondersteentje overkomen. Als ik dus een bod op haar zou hebben gedaan zou ik met een soort van tweede Zerra hebben gezeten. Zo'n hondje dat probeert zoveel mogelijk kattekwaad uit te halen in een zo kort mogelijke tijdspanne. Dat is voor even te doen, maar als je dag-in-dag-uit met zo'n hondje dat eigen baas is moet samenleven heb je wel roestvrijstalen zenuwen nodig ...
Een andere piepjonge mastina die een dondersteen schijnt te zijn zit helemaal in Estland. Anuler Caweria heet de jongedame en ze is op dit moment al zeven maanden. En daar zitten een paar interessante extra kantjes aan. Op de eerste plaats zit ze bij de fokker nog met twee nestzusjes. Een daarvan is al op heel jonge leeftijd door fokster Anu Reiman uitgezocht als haar eigen houd-keus: Callidora. Een goede keus, want nu Calli ouder aan het worden is blijkt ze inderdaad al "tentoonstellingsqualiteit met kampioensmogelijkheden" te hebben. En dat is dan mijn eigen bescheiden oordeel. De zusjes Caweria en Carisa (waar ik een half oogje op heb laten vallen) zijn dus nog te hebben - FOR SALE. Dat is heel erg vreemd als je tot je door laat dringen dat ze uit precies dezelfde combinatie afkomstig zijn als Wereldkampioen 2010 Anuler Alano [Vandaag is Alano op de National Dog Show te Ostrava (Tsjechië) trouwens weer BOB en "National Winner" geworden, waarmee hij meteen "Grand Champion" van Tsjechië genoemd mag worden]. Net als Alvaro die hier op een foto staat. Dat is dus echt héél erg vreemd. Het is lang zoeken naar een verklaring. Misschien speelt het seizoen waarin ze 'beschikbaar' kwamen (hartje winter) wel voor iets mee. Misschien is Estland waar deze zusjes zitten toch een beetje teveel in de marge van Europa of de Mastín-wereld ?? Wat dat laatste betreft: elders is al eens opgemerkt dat het hart van de Mastín-wereld niet meer in Spanje ligt, doch eerder in Centraal-Europa. Wel, in een aantal opzichten toch. Zo marginaal is Estland dus helemaal niet. We blijven dus voorlopig nog even raden. En ik kan nog heel even nadenken over Carisa. Dat schijnt een heel "zacht" teefje te zijn. Eerder dus het karakter van Hijo dan van Zerra. Hmmm ... daar zit toch echt wel iets in. Ze heeft trouwens ook een aangenaam-zachte kleur. Wat ik verder bijzonder interessant vind is dat de dames niet te royaal in het vel zitten maar wel van die lekkere, flinke, keelwammen hebben. Zoals op de foto's ook goed te zien is. Ook te zien: ze hebben van die dubbele hubertusklauwtjes. Ik houd er van, al is dit type dan weer niet helemaal naar mijn smaak. Op een foto kan je niet zien hoe "honds" een mastín ruikt, maar lekkerder dan Zerra kan sowieso niet. Misschien even lekker, maar niet lekkerder. Voordat ik dit onderwerp ga afronden: de trouwe blogbezoeker moet bij dit blogberichtje wel van de ene déjà-vu in de andere zijn gegleden. Kan best, want dit nest is bijna een vaste gast hier ten bloghuize. Kijk nog maar eens terug naar dit intermezzo:
NIET TE FILMEN ZO LEUK !!

Had ik overigens de web-link eigenlijk al gegeven van de kennel waar ze zitten ? Bij deze dan !

Ja, en dan ontkom ik hier toch niet aan: Anuler Alano -zijn naam is reeds gevallen- is de vader van een aanstaand Mastibe-nestje. De moeder van dit nestje is Jenny Mastibe [onder andere de moeder van Primus !]. Als het al niet de mooiste mastina in het show-circuit is (o.a. óók aanwezig op de World Dog Show 2010), dan toch zeker de liefste. Dát is nou een mastín die ik letterlijk zou kunnen stelen ... ! Dat nestje is overigens al gedeeltelijk leeg-gereserveerd. Dus als iemand het per se wil proberen ... wees dan snel.

Nu we het dan toch over Estland hebben: er kan elk moment een nestje komen bij kennel Zarmon de Celly . Toevallig ook uit Mastibe-ouders.

Maar waarom zou je wachten tot kleine pupjes groot genoeg zijn geworden als je bij wijze van spreken à la minute een gezonde jonge hond kan (laten) ophalen ?

Of een volwassen hond ? Dat brengt mij op een ander onderwerp. Een beetje raadselachtig (maar zoals we gezien hebben: de hele mastín-wereld zit raadselachtig in elkaar) staat er een goede volwassen hond met misschien ook wel fokkwaliteiten als
'familiehond' te koop in Tsjechië => Nalon Bears de Lunava . Iemand speculeerde dat het met het matige HD-resultaat van Nalon te maken heeft. Maar ook al zijn er een paar dekreuen die beter scoren dan hij, objectief gezien doet hij het helemaal niet slecht. Trouwens: bij het fokken is het een belangrijk punt (maar niet het enige !), doch het zijn wel de resultaten van BEIDE ouderdieren die tellen en niet alleen die van de dekreu. Bij passende teven, zo denk ik toch, zou black-and-tan Nalon eventueel een goede zet kunnen zijn. Voor een familiehond doet dat overigens allemaal niet ter zake.
Passende (fok)teven, dat wil dus vooral zeggen: VOLWASSEN teven. Van tenminste twee jaar oud. De Estse dametjes Caweria en Carisa hebben die leeftijd nog lang niet. Maar weldegelijk de qualiteit. Denk ik toch.
Anuler Alvaro hier op deze zeer recente foto met zijn drie (volle) zusjes Callidora, Caweria en Carisa. De dametjes hebben nog een stukje groei te gaan ;-)
Mooie Carisa met haar lekkere keelwammen in Maart op de foto
Carisa in Februari

De bal rolt ...

Vorig jaar (vorige competitie) werd ik eens bestraffend/ vermanend toegesproken door een onvoorwaardelijke NEC-aanhangster over het feit dat ADO zich zo makkelijk door dat ene clubje uit Arnhem van de mat liet spelen. En dan kan je natuurlijk verzinnen en proberen wat je wilt, maar het naakte feit blijft dat je dan zelfs als Hagenaar natuurlijk gewoon met je mond vol tanden staat. Ook al zijn dat dan nog je eigen tanden, het smaakt bitter ...
Deze keer zal ik het iets makkelijker hebben.
Misschien niet helemaal overtuigend en zeer zeker zonder
Lex Immers (hoe zat dat ookalweer ...?), maar we hebben
dus WÉL gewonnen !!
Tel je zegeningen.

ADO DEN HAAG - VITESSE = 1 - 0

ADO DEN HAAG - Aanklager betaald voetbal = 2 - 0


Uit het archief. Er is iets met deze foto. Misschien wel meerdere ietsen. Ik kan er niet precies de vinger op leggen ...

vrijdag 8 april 2011

Voorjaars-fungii

Ineens waren ze er ...
Gister hielden ze zich nog gedeist, maar nu: de eerste paardebloemen [en wel in mijn eigen voortuin] !!
De bloem die het tot eer neemt in de Haagse Nationale Kleuren te verschijnen.
En als je me niet geloofd: vergroot de foto's dan maar.
Meteen het gras eromheen gemaaid, want anders komt dat er niet meer op tijd van.
Ze zijn er dit jaar trouwens vroeg bij. Verleden jaar lieten ze nog een paar weken op zich wachten: mooie- en keerzijde van de natuur ...
Net als die interessante geur die ik vanochtend voor het eerst dit jaar hier in de wijk opmerkte: paddestoelen-parfum



zaterdag 2 april 2011

Bezorgd.

Ik ben bezorgd.
Bijzonder bezorgd.
Logisch. FC Utrecht moet normaliter te doen zijn, maar met een belangrijke speler die volledig fit op de tribune moet zitten, liggen de kaarten ineens iets anders. We hebben het dus over degene die bij de vorige ontmoeting met Utrecht het winnende doelpunt produceerde: Lex Immers.
Natuurlijk kan ik hier wel een opbeurend praatje houden in de geest van: "met een zware delegatie van 250 man speelt ons eigen publiek als twaalfde man mee ter vervanging van Lex", maar die twaalfde man is er òòk als Lex wel speelt, dus hoe we er ook omheen leuteren ... we beginnen verzwakt aan de wedstrijd. Verzwakt, doch zeker niet kansloos.
Het meest positieve punt dat ik kan verzinnen is de stille hoop dat onze veldafvaardiging vanaf het allereerste fluitsignaal tot en met het laatste geconcentreerd is en gemotiveerd om te laten zien dat de 'aanklager betaald voetbal' zich helemaal voor niets heeft laten sturen -of dacht iemand dat hij het allemaal zelf verzonnen had ?- en dat ADO niet voor niets "Den Haag" in de naam heeft staan ...
In de tussentijd blijf ik bezorgd en dat zal pas over zijn als de blessuretijd definitief voorbij is
Zou het er dit jaar nog van gaan komen, of kunnen we ook dat wel weer schudden ?? Ik zal binnenkort eens in hoogsteigen persoon komen kijken of er al iets gebeurt daar aan de Hofvijver ...


NABESPREKING dd zondag 3 April

We kunnen weer even opgelucht ademhalen en relaxen ...
Werd tijd ...

FC UTRECHT - ADO DEN HAAG = 2 - 3

ADO DEN HAAG - Aanklager Betaald Voetbal = 1 - 0

PS Ik had in eerste instantie bovenaan vermeld dat Vicento op de tribune moest plaatsnemen. Domme fout. Eentje die ik deelde met wel andere zegspersonen. Gelukkig zaten wij er volkomen naast, want het was juist Vicento die de fantastische 1 - 1 maakte. Wat een Adonees !!