Mijn laatste blogje is niet overal even goed gevallen.
Mij wordt o.a. aangewreven dat ik over de hoofden van de goedbedoelende blog-lezers (alle twee) een afrekening pleegde met de genoemde "lieden van allerlei slag" ...
Ook werd er opgemerkt dat ik beweer me een politieke uitspraak te permitteren, maar niet verder kom dan het uitspreken van een vage stemintentie.
Daarenboven zou ik op slinkse wijze -via een Argentijnse omweg- bezig zijn het Nederlandse Koningshuis (en dus de ganse Christelijke Wereldbeschaving !!) aan te vallen.
Maar vooral wordt mij kwalijk genomen dat ik de handsbal van Negende Wereldwonder Maradona ten onrechte heb gekwalificeerd als "de hand van God en het hoofd van Maradona", terwijl iedereen weet dat het precies omgekeerd is ...
En dit alles overgoten met een enigzins anti-Engels sausje.
Dat mag dan allemaal wel waar zijn, doch het was weer zoiets dwangmatigs. Ik kon me er niet tegen verzetten. Ik ben ook maar menselijk.
Ook kreeg ik krachtig op het hart gedrukt dat ik me in de toekomst toch vooral maar weer met verhandelingen over de natuur en de (Haagse) cultuur moest bezig houden. En dan bij voorkeur over Mastines moest schrijven.
Begin ik dan maar eerst eens over de prachtige natuur. Al een paar dagen geleden hing er op meerdere plaatsen in de wijk de lekkere lucht van (ongevaarlijk !) voorjaarschimmel. Dat zit dan blijkbaar ergens in de grond. Denk ik. Het doet heel erg sterk denken aan de best wel aangename odeur van paddestoelen voordat je ze in de koekepan schuift. Mmmm ... !
Voorts ontwaarde ik gister een heel flinke huisjesslak (lengte huisje groter dan twee à drie volwassen mannenvingers breed zijn) die de plastic tuingieter had beklommen. Waarom ? Onbekend. Waar 'ie vandaan kwam ? Onbekend, maar waar er één is, volgen er meer ... Een middelgroot huisjesslakje zat al op de schuurdeur.
Maandag kreeg ik bij het vroege daglicht nog een bosmuisje te zien. Niet overdreven groot, maar het deed zich dus als enige (nog) te goed aan de overgebleven voedzame korreltjes. De reeds genoemde paardebloemen schieten nu echt met tientallen uit de grond.
Vanochtend op de boswandeling 6 of 8 reeën (enkelen waren zich aan het verplaatsen) tegengekomen. De meeste daarvan stonden vreedzaam gras te eten. Twee liep ik afzonderlijk van elkaar op slechts korte afstand (meter of vier) voorbij.
Over die vervelende lammetjes die al enkele weken in de wei lopen zeg ik lekker niets.
Wat de suskewiet en zijn suskewita betreft: die laten zich de hele dag door opmerken op het terras om lekkere zaadjes te eten. Hun nest zit echt heel erg dichtbij (maar ik heb het nog niet gezien). Daar gaan we nog veel jong geluk mee beleven dit seizoen !
Maar ook minder goed nieuws: op tweede Paasdag was een merelvrouwtje hard bezig een nest verder te bouwen dat ooit door de pimpelmeesjes was begonnen. Helaas kwam ze er te laat achter dat de plaats (in de klimop, bij de ingang van de tuin en de schuur, waar het doorgaans druk en vol herrie is) die ze had uitgekozen niet geschikt is (foto volgt). Ze zitten nu ergens in een dakgoot.
Het allerinteressantste dat de plaatselijke natuur de afgelopen dagen te bieden had, geschiedde overigens vanochtend: de vrouwtjes-heggemus (die ik hoognodig eens op de gevoelige plaat moet zetten) liep zéér imposant te doen naar de andere musjes en vogeltjes die "haar" zaadjes kwamen oppeuzelen op "haar" terras. Met wijd opengespreide vleugeltjes en wijduiteengespreide staartveders liep ze (en het is weldegelijk een zij) snelle en vervaarlijke beweginkjes te maken en aldoende de rivalen weg te jagen. Misschien heeft ze ergens een (al of niet uitgekomen) eitje dat extra voedsel-zekerheid verlangd ... ?? Spannende en opwindende gebeurtenissen ... En je hoeft er niet eens je TV voor aan te zetten !
