Nu in Estland de sneeuw aan het verdwijnen is, speurt Anuler Caweria naar zaken en dieren die er eventueel onder vandaan zijn gekomen ...
Hoewel aan de lijn, is ook Anuler Carisa iets op het spoor en als een volleerde jachthond besluipt zij haar doel.
Caweria laat zien hoe je ook op een half-besneeuwde ondergrond al mooi "op z'n tentoonstellings" kan staan ...Onderwerp: de Mastín Español en de dingen des levens
Ik moet meteen benadrukken dat met die 'dingen des levens' geen referentie gegeven wordt aan die imaginaire boektitel
"De feiten des levens uitgelegd voor keurige jongedames/ keurige jongedames klaargelegd voor de feiten des levens". Trouwens, in die -volgens mij imaginaire- boektitel zit een suggestie die an sich al niet klopt. En dat heeft dan weer te maken met die denkfout omtrent "willekeurig" en "keurig willig", maar ik dwaal weer eens af ...
Neen, die 'feiten des levens' hebben alles te maken met waar je leven zoal door vergald wordt en waar je min of meer per ongeluk tegen aan kan lopen. Op dit moment is mijn meest dominant-aanwezige probleem de makke met mijn ordinator. Ik had verleden keer al verteld dat 'ie een paar dagen bij de computer-dokter is geweest. Dat is niet uitgepakt zoals ik had gehoopt. De grootste helft van al het werk (w.o. het installeren van een paar drivers en het verwijderen van een aantal overbodige updates) moest ik uiteindelijk nog zelf doen. Wat allemaal maar tijdelijk geholpen heeft. Op dit ogenblik is mijn systeem bezig om onder mijn ogen te desintegreren. Wat onder andere tot uiting komt in het gestaag verloren gaan van grote hoeveelheden geheugenruimte ... De veiligheidstoestand zou echter prima in orde zijn ... Terwijl ik dit allemaal met lede ogen aan moet zien doemt het beeld van die Lockheed (je-weet-wel: van Prins Bernhard) F-104 "Starfighter" voor mijn geestesoog op. Dat was dus dat "gevechtsvliegtuig dat vanzelf uit de lucht valt" ...
Maar als je veel tijd verliest aan dit soort zaken, kom je natuurlijk niet aan lekker werken toe. En blijft er van alles en nog wat liggen ... vandaar mijn trage vorderingen -ook op dit blog.
Je krijgt natuurlijk ook te weinig tijd om eens rustig te mijmeren over belangrijke en aangename dingen. Zoals ook mastines.
Dat sluit dan weer aan bij het volgende: ik krijg wel eens de vraag "Redacteur Frans, komt er nog eens een nieuwe mastín uw leven versterken ??". En ik zeg dan natuurlijk waar het op staat: "Neen". En leg uit waarom. Zo vertel ik dan dat Zerra bijna dertien jaar is geworden, maar dat ik er zelf over dertien jaar niet meer ben en wie moet er dan voor mijn mastín zorgen ... ? [dat argument heb ik ook al uit de mond van enkele andere mastineros vernomen, maar sommigen daarvan zijn desondanks inmiddels toch overstag gegaan :-) ]. "Ach, redacteur Frans, u ziet er nog zo jong en zo sexy uit -pas sinds wij u kennen beseffen we wat er bedoeld wordt met 'the sexy side of forty'- u gaat nog vele decennia mee ... !" krijg ik dan te horen, maar uiteindelijk moet men dan zwichten voor de logica en de argumenten die ik op tafel leg ...
Maar toch ... toch is er niets dat mij verhindert af en toe te fantaseren over een mastín in huis. Lang geleden was daar bijvoorbeeld Primus waar ik stiekem een oogje op had laten vallen. Maar Primus is uiteindelijk naar Rusland gegaan. Hij is nog steeds leuk, maar er valt wel eea op hem aan te merken. Zo zijn zijn poten onbehoorlijk zwaar en stevig terwijl tegelijk zijn bostkas relatief weinig volume heeft ... [zie je wel vaker tegenwoordig].
Primus is gestroomd en daar heb ik een lichte voorkeur voor, maar hij was ook een reu, terwijl ik een bescheiden voorkeur heb voor een teef. Zo hoeft het niet te bevreemden dat ik van alles en nog wat in mijn hoofd haal als het om potentiële mastijnse huisgenoten gaat.
En ik denk daar in sterkere mate aan als er ook andere redenen zijn om aan bepaalde mastines (cachorros, oudere jonge honden of volwassen honden) te denken.
Bijvoorbeeld aan Layla z Kraje Sokolu [zie hier ] en [ bijv. hier ][Layla is via stamvader Ivoire familie van Hijo/Juan el Líder].
Het is me lang een raadsel geweest hoe deze prachtige pup/
mastina zo lang in het nest kon blijven (en ze is er nog maar sinds héél kort uit). En dat is het me nog steeds. Op de foto's die we af en toe te zien kregen zagen we een hond die steeds mooier werd. Ik ga me niet wagen aan het vertalen van de Tsjechische bewoordingen waarin over haar gecommuniceerd werd, maar ik vond met name het gebruik van het woord voor 'honing' wel lekker dubbelzinnig. Het zou op haar mooie, zacht-warme kleur kunnen slaan, maar ook op haar karakter (?). Of zij echt zo'n zoet karakter heeft ?? Ik vond haar altijd als een dondersteentje overkomen. Als ik dus een bod op haar zou hebben gedaan zou ik met een soort van tweede Zerra hebben gezeten. Zo'n hondje dat probeert zoveel mogelijk kattekwaad uit te halen in een zo kort mogelijke tijdspanne. Dat is voor even te doen, maar als je dag-in-dag-uit met zo'n hondje dat eigen baas is moet samenleven heb je wel roestvrijstalen zenuwen nodig ...
Een andere piepjonge mastina die een dondersteen schijnt te zijn zit helemaal in Estland. Anuler Caweria heet de jongedame en ze is op dit moment al zeven maanden. En daar zitten een paar interessante extra kantjes aan. Op de eerste plaats zit ze bij de fokker nog met twee nestzusjes. Een daarvan is al op heel jonge leeftijd door fokster Anu Reiman uitgezocht als haar eigen houd-keus: Callidora. Een goede keus, want nu Calli ouder aan het worden is blijkt ze inderdaad al "tentoonstellingsqualiteit met kampioensmogelijkheden" te hebben. En dat is dan mijn eigen bescheiden oordeel. De zusjes Caweria en Carisa (waar ik een half oogje op heb laten vallen) zijn dus nog te hebben - FOR SALE. Dat is heel erg vreemd als je tot je door laat dringen dat ze uit precies dezelfde combinatie afkomstig zijn als Wereldkampioen 2010 Anuler Alano [Vandaag is Alano op de National Dog Show te Ostrava (Tsjechië) trouwens weer BOB en "National Winner" geworden, waarmee hij meteen "Grand Champion" van Tsjechië genoemd mag worden]. Net als Alvaro die hier op een foto staat. Dat is dus echt héél erg vreemd. Het is lang zoeken naar een verklaring. Misschien speelt het seizoen waarin ze 'beschikbaar' kwamen (hartje winter) wel voor iets mee. Misschien is Estland waar deze zusjes zitten toch een beetje teveel in de marge van Europa of de Mastín-wereld ?? Wat dat laatste betreft: elders is al eens opgemerkt dat het hart van de Mastín-wereld niet meer in Spanje ligt, doch eerder in Centraal-Europa. Wel, in een aantal opzichten toch. Zo marginaal is Estland dus helemaal niet. We blijven dus voorlopig nog even raden. En ik kan nog heel even nadenken over Carisa. Dat schijnt een heel "zacht" teefje te zijn. Eerder dus het karakter van Hijo dan van Zerra. Hmmm ... daar zit toch echt wel iets in. Ze heeft trouwens ook een aangenaam-zachte kleur. Wat ik verder bijzonder interessant vind is dat de dames niet te royaal in het vel zitten maar wel van die lekkere, flinke, keelwammen hebben. Zoals op de foto's ook goed te zien is. Ook te zien: ze hebben van die dubbele hubertusklauwtjes. Ik houd er van, al is dit type dan weer niet helemaal naar mijn smaak. Op een foto kan je niet zien hoe "honds" een mastín ruikt, maar lekkerder dan Zerra kan sowieso niet. Misschien even lekker, maar niet lekkerder. Voordat ik dit onderwerp ga afronden: de trouwe blogbezoeker moet bij dit blogberichtje wel van de ene déjà-vu in de andere zijn gegleden. Kan best, want dit nest is bijna een vaste gast hier ten bloghuize. Kijk nog maar eens terug naar dit intermezzo:
Had ik overigens de web-link eigenlijk al gegeven van de kennel waar ze zitten ? Bij deze dan !
Ja, en dan ontkom ik hier toch niet aan: Anuler Alano -zijn naam is reeds gevallen- is de vader van een aanstaand Mastibe-nestje. De moeder van dit nestje is Jenny Mastibe [onder andere de moeder van Primus !]. Als het al niet de mooiste mastina in het show-circuit is (o.a. óók aanwezig op de World Dog Show 2010), dan toch zeker de liefste. Dát is nou een mastín die ik letterlijk zou kunnen stelen ... ! Dat nestje is overigens al gedeeltelijk leeg-gereserveerd. Dus als iemand het per se wil proberen ... wees dan snel.
Nu we het dan toch over Estland hebben: er kan elk moment een nestje komen bij kennel Zarmon de Celly . Toevallig ook uit Mastibe-ouders.
Maar waarom zou je wachten tot kleine pupjes groot genoeg zijn geworden als je bij wijze van spreken à la minute een gezonde jonge hond kan (laten) ophalen ?
Of een volwassen hond ? Dat brengt mij op een ander onderwerp. Een beetje raadselachtig (maar zoals we gezien hebben: de hele mastín-wereld zit raadselachtig in elkaar) staat er een goede volwassen hond met misschien ook wel fokkwaliteiten als
'familiehond' te koop in Tsjechië => Nalon Bears de Lunava . Iemand speculeerde dat het met het matige HD-resultaat van Nalon te maken heeft. Maar ook al zijn er een paar dekreuen die beter scoren dan hij, objectief gezien doet hij het helemaal niet slecht. Trouwens: bij het fokken is het een belangrijk punt (maar niet het enige !), doch het zijn wel de resultaten van BEIDE ouderdieren die tellen en niet alleen die van de dekreu. Bij passende teven, zo denk ik toch, zou black-and-tan Nalon eventueel een goede zet kunnen zijn. Voor een familiehond doet dat overigens allemaal niet ter zake.
Passende (fok)teven, dat wil dus vooral zeggen: VOLWASSEN teven. Van tenminste twee jaar oud. De Estse dametjes Caweria en Carisa hebben die leeftijd nog lang niet. Maar weldegelijk de qualiteit. Denk ik toch.
Anuler Alvaro hier op deze zeer recente foto met zijn drie (volle) zusjes Callidora, Caweria en Carisa. De dametjes hebben nog een stukje groei te gaan ;-)
Mooie Carisa met haar lekkere keelwammen in Maart op de foto
Carisa in Februari
