vrijdag 15 april 2011

Sombere geluiden uit het absurde Zuiden.

Er komen vreemde berichten uit het zuiden van de Zeventien Onverenigde Nederlanden.
Wat zou er allemaal aan de hand zijn ... (?)
Welnu, enerzijds is daar natuurlijk hetgeen er echt aan het gebeuren is, en aan de andere kant is daar hetgeen in de media verteld wordt. Vaak zijn dat twee verschillende dingen die niet zelden nog tegengesteld zijn ook, maar soms ook kruipen die twee tegen elkaar aan. En dan is er dus ECHT iets aan de hand.
Bart De Wever -en de trouwe lezer van dit blog weet dat deze persoon géén vriend van me is- is bezig de controle volledig te verliezen. Voorzover hij überhaupt ooit ergens controle over heeft gehad.
Met als gevolg dat zo'n beetje iedereen er al van uit gaat dat de onderhandelingen op zeer korte termijn zullen worden afgebroken. En nu maar speculeren en proberen te plannen wat men ná deze Bartekijnse onderhandelingen zal gaan doen. En met wie.
Maar dat is dus allemaal slechts speculatie; wie wil wat doen en wie gaat wat doen.
Wat er op dit moment daadwerkelijk gebeurd lijkt niet veel: er wordt op federaal en regionaal niveau geregeerd. EN er wordt gepraat, gepraat en gepraat over een eventueel scenario voor een staatshervorming.
Dat men op federaal niveau zo goed of zo kwaad als het kan door wil regeren, is een doorn in het oog van de onfeilbare Führer van "Nationalistisch" Vlaanderen: Bart De Wever. Dat het anderen steekt dat hij met zijn gepraat, gepraat en gepraat -inmiddels al 300 dagen lang- nog niets van een staatshervorming heeft kunnen laten zien is nog niet tot hem doorgedrongen.
Als het hem en zijn gesprekspartners al gaat lukken om straks met iets af te komen: het resultaat -dat toch altijd een compromis zal zijn- zal nooit in proportie staan tot de hoeveelheid onnodige onderhandelingstijd die ervoor gebruikt is.
Uit de spaarzame mededelingen die ons de afgelopen 300 dagen bereikt hebben, kunnen we de conclusie trekken dat er sprake is geweest van een soort stoelendans: meerdere keren heeft men de positie gewisseld. Dat kan óók een consequentie zijn van het naar een compromis toewerken, maar netzogoed kan het door gebrek aan onderhandelingsvaardigheid komen. Of aan een gebrek aan vastomlijnde ideologische/ strategische doelen.
En om dat laatste dan toch maar weer op Bart de Wever te betrekken: Wat denkt BDW nu eigenlijk te bereiken ? En hoe ??
Vroeger (en tegenwoordig steeds minder) had hij het wel eens over Vlaamse onafhankelijkheid, maar hij is op dit moment zelfs nog geen stap op weg naar méér Vlaamse zelfstandigheid. Maar goed ook, want -of men dit nu graag hoort of niet- Vlaanderen is nog lang niet in staat om onafhankelijk/ zelfstandig te functioneren. Die zgn Vlaamse Beweging [waaronder dus de N-VA] is er nog het minst toe in staat. Vreemd en helaas.
Welke strategie Bart en de zijnen voor één en ander hadden gedacht ?? Wel, dat verandert nogal eens. Bart is inmiddels zijn illustere voorganger/ leidersfiguur Joris van Severen al in het aantal bijgestelde "marsrichtingen" voorbijgestoken. Kijken we alleen maar naar het gebeuren van deze 300 dagen durende formatie/ informatie/ onderhandelingen: Toen het begon duidelijk te worden dat het niet echt wilde vlotten met die onderhandelingen werd er vanuit die Vlaamse Beweging/ N-VA/ BDW al gesproken over een "Plan B". Voor de één zouden dat nieuwe verkiezingen zijn, voor de ander het resoluut afkondigen van Vlaamse Onafhankelijkheid. Maar inmiddels is al door diverse betrokken personen/ onderhandelende partijen meerdere keren met nadruk gesteld dat er géén vervroegde verkiezingen moeten komen "omdat die niets oplossen". Het blijft dus -totdat zou blijken dat er écht niets valt los te onderhandelen- rond de tafel zitten. Aan die onderhandelingstafel heeft monsieur Barth ook al een paar leuke "nieuwe marsrichtingen" ingezet. Te memoreren vallen natuurlijk het bij nader inzien toch maar op tafel leggen van de financieringswet (of misschien toch gedwongen door de fratsen van mw. Milquet ?), waarmee het Gentlemen's Agreement van het eerste uur werd opgeblazen, en de boodschap dat het keiharde standpunt van de N-VA over Brussel toch niet zo heel erg keihard was ... :-)
Brussel, ach Brussel, hoe kon de N-VA zo makkelijk in die val trappen ... dan moet je toch echt wel DOM zijn, hoor !
Brussel, ooit begonnen als klein Nederlandstalig provinciestadje in een nagenoeg volledig Nederlandstalig deel van België en naderhand uitgegroeid via een agglomeratie met de allures van een Wereldstad tot bijna een volwaardig (en volledig Franstalig) Gewest waarmee Vlaanderen als met een anker vastzit (met de nadruk op VAST) aan het federale België ... Is dit om te lachen of om te huilen ? Ik ben er nog niet uit ... Ik doe daarom maar beurteling zowel het één als het ander.
Zou dit Brussels probleem opgelost kunnen worden met één keer goed onderhandelen, of zijn er toch- zoals ik vaker heb gesteld- meerdere stappen nodig waarbij de eerste klap (het stoppen van de verdere verfransing en het voorbereiden van de volgende stappen) wel een Daalder waard is (en derhalve met een minimun van bombarie er door gejast moet worden), maar zeker niet het hele karwei is [het hele karwei naar mijn idee: uiteindelijk Brussel in zijn geheel afknijpen als zelfstandige entiteit. En als Franstalige entiteit] ?? Terwijl BDW nog steeds de weg kwijt is, is het des te opvallender dat wederom Kris Peeters als een Vlaams Staatsman bezig is en zeer onlangs verkondigde dat Brussel NOOIT een volwaardig derde gewest zal worden. Tot grote -echte of gespeelde ?- verontwaardiging van Francophonië. Waar heb je dan nog een pseudo-Nationalistische partij als de N-VA voor nodig als het ook ZO kan ?!
Ik heb het wel vaker aangestipt, zeker ook op dit (honden)blog, maar je kan er toch echt niet meer omheen: de N-VA is bezig met zelf-marginalisatie. Omdat ze zich heeft vastgereden in de onderhandelingen [heeft BDW werkelijk ooit gedacht dat hij de Franstaligen en de Belgicisten zou kunnen verslaan op hun eigen specialiteit -traineren en de slijtageslag opzoeken ?] zoekt ze nu excuses om er tussenuit te kunnen knijpen. Jan Jambon mocht het er een keertje uitflappen (ook hier: per ongeluk of gepland ?). Misschien dat het bij delen van de achterban verwelkomd wordt, maar niet in de politieke wereld -waar de discipelen van De Wever toch echt de collega's ontmoeten waar ze mee zullen moeten samenwerken.
De "Vlaams Nationalisten" hebben dus helemaal niet zo veel keus:
* dóór onderhandelen en proberen er iets uit te halen
* dóór onderhandelen en zich met lege handen en een dooie mus laten afschepen. In dat geval zou dat "Plan B" het "Plan België" blijken te zijn :-)
De belgicisten lijken een paar opties meer te hebben, waarvan in het kader van het leedvermaak de volgende het leukste is (doch
in het kader van de oprechte bekommernis om Vlaanderen de pijnlijkste) =>
* er wordt onderhandeld, onderhandeld en nog verder onderhandeld over het communautair gebeuren terwijl elders de politieke orde van de dag afgewerkt wordt. Aldus zou het dan weer een twee-sporen strategie worden zoals we bijv. ooit het doodlopende communautaire spoor van de "COSTA" hebben gehad ... hihi ... die Bart ...
En dat allemaal onder de schaduw van het komende Pasen. Nu is het nog "Hosanna" ...

Als je heel goed kijkt naar de onderste foto, zie je niet alleen kleine Sjip -die woensdag op visite was- daar in het hoekje van de tuin staan, maar zie je ook dat in het tweede boompje van achter -tamelijk hoog- een mannetjesmerel zit. Net als vorig jaar is een paartje begonnen daar in de klimop een nestje te bouwen. Op zich een goede plek, want vlak bij de diverse voedselbronnen. Niet alleen de korreltjes die ik af en toe uitstrooi, maar ook zitten er nog steeds vette wurmen in mijn tuin die zich lekker uit de grond laten trekken ... Ben benieuwd of ze het er dit jaar wel volhouden, die merels.
De bovenste drie foto's laten een ontdekking zien van vandaag. Tijdens een meditatieve wandeling in de wildernis liep ik ineens tegen een stukje middelbare-school biologieles aan. Je-weet-wel: "de boterbloem is een pionierskruid in een nat milieu". Tijdens het fotograferen kreeg ik nog gezellig zoemend gezelschap van zo'n zwart-geel gestreept insect ... Leuk !

De twee foto's hieronder laten een andere klassieker zien, de Paardebloem. Leuk om vast te stellen dat die jongen niet -zoals kwatongen wel beweren- een typische plant is van kunstmatig verschraalde stadsplantsoentjes, maar dat 'ie weldegelijk
"in het echt" ook overal zijn vrijpostige kopje opsteekt :-)
De algemene les die we hier uit kunnen trekken:

Groen en Geel komt eraan en is niet meer te stuiten !!