Ook al is dat namaak-cameraatje van me (weet je nog, die Traveler DV 5070 waarvan ik vermoed dat 'ie niet door Bratwürsten, maar door spleetogen in elkaar is geknutseld) een k#u#t-dingetje, toch was ik vanavond blij dat ik 'em bij me had. Dat was op de terugweg van een bezoekje aan het watervogel-reservaat alwaar ik alleen maar een paar muggen ontmoet heb. Maar vlak bij de bebouwde kom hier stond er ineens een reetje aan de rand van het kreupelhout. Of hoe je zo'n houtopstand anders moet noemen. Het stond half-geinteresseerd naar me te kijken terwijl ik voorbij knetterde op mijn Italiaan. Direct buiten het zicht achter het geboomte afgestapt en stiekem teruggelopen met de camera op scherp. Knip - knip -knip (althans een fotografische poging daartoe mijnerzijds) en daar stond 'ie zo goed of zo kwaad als het kon op de kiek. Alleen. En klein/ nog jong. En met een tamelijk lichte vachtkleur (waarschijnlijk licht door de ondervacht). Enkele minuten nadat ik begon met mijn fotosafari begonnen twee bejaarde tukkers (je weet wel, van die boertjes die niet kunnen voetballen) ook te fotograferen. Daar was ik wel blij mee, want zolang als zij daar zouden staan zou dat louche figuur dat in zijn SUV voorbijkroop niet in de gelegenheid zijn om beestachtige dingen te doen met dat kleine diertje. Zoals neerknallen of aanschieten e.d. De foto's hebben weer de gebruikelijke spleetoog-kwaliteit, maar je ziet tenminste dat ik het niet allemaal maar verzonnen heb. Vergroten kan en mag.
Is uw tuin al zomerklaar, beste lezer ?? De mijne nog niet, dus. Behalve dan deze roosachtige. Naarmate dit plantje groter groeit kan die ook meer en langer zon hebben. Correcter: de bloemetjes houden het langer vol in de volle zon. Aldus kan ik er vele weken plezier van hebben per zomer. Misschien dit jaar al vele maanden ... Ik heb de onhebbelijke neiging om de naam telkens te vergeten, maar ik ben toentertijd op het juiste spoor gezet door mijn Estse vriendin Anu Reiman, die een inmiddels enorm exemplaar in haar tuin heeft staan.