Als jullie dat echt dachten dan zijn jullie nog simpel ook ... haha !!
Na een muzikaal kuurtje van een week rondom muziek die vooral en soms eigenlijk alleen geschikt is voor de periodes nà circa 23.00 uur, nu een melodietje dat ook wel eerder op de dag geprobeerd kan worden, ookal zijn de kleine uurtjes er toch net ietsje meer geschikt voor.
Hoewel minder zwaarmoedig en neerslachtig is het toch ook een beetje een zielig verhaaltje dat er achter schuil gaat. Het mokkel in questie loopt namelijk een beetje te ver in de wolken met haar nog jonge hoofdje. Dat begint zelfs een beetje levensbedreigende vormen aan te nemen ("depuis notre rencontre, je ne m'alimente plus que de lui ...").
Muzikaal mag opgemerkt worden dat het net als de voorafgaande single-hit "Sensualité" een product is van Albert Hammond en Shelly Peiken (wat die andere Shelly betreft: daar komen we deze winter gegarandeerd nog op terug). Van Albert Hammond meende ik decennia-lang te weten dat het een Amerikaan is, evenwel: hij blijkt uit Gibraltar te komen, u welbekend. Dat het niet alleen een fantastische singer-songwriter is, maar dat hij ook als producer en componist voor anderen zeer verdienstelijk is, mocht al blijken uit het voornoemde "sensualité" [1993, de mastina Zerra was toen nog heel jong en zeer levend], waarin de hand van de meester zeer herkenbaar aanwezig is, maar in iets mindere mate ook uit dit nummertje.
En ja, de zangeres zelf heeft er ook nog wat mee gedaan (alleen de tekst, of ook ... ?). Liepen we kort geleden op dit blog al tegen de Limburgse Belgiër Stijn Meuris aan, mejuffrouw Axelrood zat oorspronkelijk met nog slechtere papieren, want zij komt uit Hasselt. Een plaats waar het zwarte garen (of, zoals de zuiderlingen zelf zeggen: het warme water) toch echt niet is uitgevonden en waar het muzikaal talent waarlijk met stille trom in een grote boog aan voorbij is getrokken. Het is sowieso al een atypisch dametje, want in tegenstelling tot haar dorpsgenoten is ze intelligent (hetgeen o.a. blijkt uit een afgeronde academische opleiding) en kan ze -naast de taal van Voltaire en Moliére (alsmede Montaigne, de Montesquieu, Rabelais, de la Fontaine en de rest van het fijne gezelschap)- behoorlijk Nederlands spreken (al heeft ze een enkele keer wel de neiging af te zakken tot een vreemd dialect). En zo nog een paar dingeskes.
Maar zullen we eens gaan luisteren naar dit gave werkje ?
[en, voilà, de tekst staat er reeds bij; lekker mee-zingen, dus !]
==> À TÂTONS
Zoals de lezer boven kan zien, is voor de afbeelding het videootje stilgezet precies op het moment dat ... maar, ach , laat ik hier niet te ingewikkeld in vaktaal gaan uitweiden over het samensmelten van hogere toonkunst en hogere erotiek ... misschien een ander keertje ... Misschien ook niet ...Voor wie toch liever iets van bewegende beelden ziet, probeer deze es:
het beweegt
