Es kijken of ik het me nog goed herinner ... Het is al meer dan een maand geleden ...
Ergens in de voorgaande week mailde ik naar een goede kennis dat ik "hyper-tensed and all stressed-up ben omdat ik vrijdag/ zaterdag/ zondag naar Bratislava op-en-neer moet" en kreeg toen een enthousiaste reactie met "Veel succes in Bratislava. Een zeer mooi stadscentrum. Ik was er Augustus nog toen ik van Wenen naar Boedapest fietste ...". Toen de dag van vertrek ( vrijdag 9 oktober) eenmaal daar was, leek het met de spanning ook gedaan. Volgens het reisschema dat ik had opgevraagd zou ik rond het middaguur hier in het dorp op de trein moeten stappen en zou ik dan uiteindelijk op het Hauptbahnhof te Berlin 8 minuten tijd hebben om de nachttrein naar mijn eindbestemming te vinden. Dat leek me tamelijk weinig, omdat ik meende dat het Hbf in miljoenenstad Berlin wel een vergroot soort Antwerpen-centraal moest zijn met tenminste 4 à 5 spoorniveaus enzo. Voor de zekerheid dus maar een trein eerder nemen ... Die vertrok niet één, doch twee uur eerder. Maar aldus gedaan. Bij Bad Bentheim de Deutsche Heimat binnen getuft. Ik zat toen al geinteresseerd in een oud (vertaling uit 1964) Sjeems Bond boek te lezen. Een lekkere rit, al werd het aan het einde van de rit wel erg druk in de trein. Deze trein vertrok dus twee uur eerder, maar kwam ongeveer drie uur eerder aan. Op en rond het Hauptbahnhof valt maar weinig te beleven, maar het weer was er fantastisch. Op het grote terras lekker in het zonnetje zitten lezen. Eventjes ook binnen op een bankje. Verder nog een frietje en een verdomd lekker mini-pizzaatje genomen. Uiteindelijk zou de slaaptrein naar Praag en Bratislava (officiele vertrektijd 19.00 uur) met vertraging vertrekken, dus ik had net zo goed hier op het dorp de geplande vertrektijd aan kunnen houden ...
Het was buiten het hoofdseizoen, dus ik had een driepersoons slaap-coupé/ compartiment voor mezelf-alleen. Die jongedame die zo veelbetekenend in de camera kijkt was alleen maar op een foto aanwezig. Misschien maar goed ook, want ik weet niet zeker of mijn oude hart het anders nog wel had kunnen trekken. Trouwens, die vriendelijke, keurige en bloedmooie brunette die op een later station in het aanpalende compartiment stapte ... nou ja, laat maar.
Voordat ik aan mijn laatste stukje slaap begon had ik al twee flesjes witte wijn à 25cl weggewerkt. Maar niet als een balletje het bed ingerold !
Ergens midden in de nacht stond de trein wel erg lang stil. Even er uit om te kijken. Verdorie ! We zaten in Breslau, en dat is dus helemaal in Polen ... (Bovendien: het had er onbehoorlijk zwaar geregend ...!). Maar daarna wilde het wel lekker vlotten met de rit. Weinig slaap, dus maar wat zitten lezen in de avonturen van mijn vriend Sjeems.
De voorziene aankomst om 5.40 uur in de morgen klopte dus aardig. Het was nog pikdonker, dus verder dan het station en de directe omgeving ben ik niet gekomen in die eerste uren. Een aardig station, eerlijk waar. Het was niet koud, dus de meeste tijd op een bankje buiten op het perron zitten lezen. Af en toe eens de benen gestrekt in de ruime hall en op het voorplein van het station. Volgens de kaart was dat expo-centrum waar de World Dog Show zou plaatsvinden niet ver verwijderd van het station, dus ook toen het licht begon te worden was er absoluut geen reden om haast te maken. Nog twee heerlijke, grote bakken expresso genuttigd in de stationsrestauratie. De figuur die een tafeltje verder zat met zijn ega was blijkbaar minder tevreden met zijn bestelling, want hij zat in het amsterdams te keffen over "hebben de ratten er over gelopen ... ?"
Een kleine schok: de eerste honden die ik in Bratislava tegenkwam werden per trein aangevoerd en ... hadden muilkorven aan. Dat vond ik niet zo'n lekker gezicht, eigenlijk.
Toen ik eenmaal in de richting van het expocentrum aan de Donau vertrok kwam ik na een paar blokken bij een parkje waar enkele honden ZONDER MUILKORF leuk aan het spelen en aan het rennen waren. Ik bleef even op een afstandje staan kijken. Uiteindelijk was ik voor honden naar het hart van het Europese continent afgereisd. Maar al heel gauw veranderde het vredige tafereeltje want een van de volwassen honden (die verdacht veel op een golden retriever leek) greep het kleine hondje waar twee jonge meisjes mee waren afgekomen bij de strot en liet niet meteen los ... Aan de reactie van de eigenaresse van de bijterd te horen was het een Nederlandse. Ik liep maar gauw door ... (kon en hoefde trouwens ook niets doen in die situatie).
