Het was dus de bedoeling dat ik me met God's eigen benenwagen door Bratislava zou bewegen in de (zuidelijke) richting van de Donau om daar via de "nieuwe brug" naar het Expo-centrum te gaan. Die benenwagen is absoluut niet kinderachtig uitgevoerd en draait -niet bedoeld als woordspeling- zijn hand niet om voor een tiental kilometers meer of minder. EN DAT WAS MAAR GOED OOK, want ik was al heel gauw de weg kwijt !! Waar is het fout gegaan ?? Eigenlijk al in het begin. Volgens de duidelijke situatieschets die ik vooraf had gemaakt moest ik meteen aan het einde van de stationspromenade rechtsaf om dan na circa een halve kilometer een grote verkeersader tegen te komen, daar links afslaan en dan zou de rest zich bijna vanzelf wijzen ... Maar het kruispunt dat ik daar rechts zag was hooguit 150 meter verder ... En op dat kruispunt kwam ik ook in aanraking met een ander euvel fenomeen: in Bratislava is de straatnaam-aanduiding allerbelabberdst ! Een volwassene heeft er uiteraard geen enkele moeite mee om het toe te geven als hij /zij een domme fout heeft gemaakt, maar je moet het ook durven te benoemen als de fout buiten jezelf ligt. Zoals hier. Toegegeven: mijn formidabel oriënteringsvermogen heeft me al aan het eind van mijn tienerjaren verlaten (voer voor neurologen), maar normaliter zou je toch door de stand van de zon het zuiden moeten kunnen vinden. Helaas, de weersomstandigheden waren daar niet naar. En de andere omstandigheden evenmin. Het was -zelfs ook later op de dag- een druilerige dag waarop het zonlicht diffuus door de vochtige lucht scheen die over de Donau en tussen de bergformaties een beetje stil hing te hangen ... Het verschil tussen zuid, west, noord en oost was echt niet te onderscheiden. Dan ben je verder afhankelijk van hoe de beschaafde mens orde in de hem omringende chaos heeft gebracht. Het spijt me te moeten zeggen, maar op dit punt heeft Bratislava-stad een flinke onvoldoende gescoord. Jammer. Als ik alvast een algemeen oordeel over deze oude stad mag debiteren: zoals ik haar heb leren kennen kan je haar in haar diverse aspecten vergelijken met het Praag van de jaren 70 (alhoewel ik hier de riolen niet heb zien roken/ stomen/walmen, wat je met dit weer wel had mogen verwachten), de hoofdstad van de Nederlanden -Brussel, dus- en weldegelijk de Haagse Lichtstad zoals ze in de jaren tachtig, negentig nog was. Doordat ik op een gegeven moment juist naar het noorden liep (ik herkende de straatnaam -nu alweer vergeten - doch toen die maar bleef duren-en duren kreeg ik een beetje argwaan ...) heb ik niet alleen dat befaamde stadcentrum gezien met het geoefende oog van de planoloog, maar toch ook een en ander van de buitenwijken. Ik denk er dus een klein beetje over mee te mogen praten ... Wat ik erg wist te waarderen was het feit dat er in deze stad én gewone stadsbussen én trolleybussen én ... echte trams (voor een echte wereldstad een conditio sine qua non) rondreden. Mijn zwaarste klachten tegen Bratislava: 1) net als in bv. het walgelijke would-be stadje "Nijmegen" zijn er veel te weinig straatnaambordjes. Die er al zijn, zijn vaak moeilijk te lezen als je er niet met je neus bovenop staat. 2) net als in bv. het walgelijke would-be stadje "Nijmegen" kan je er volgende verkeerssituatie tegenkomen: je staat met je fiets, benenwagen of brommertje voor een stoplicht te wachten -> je krijgt eindelijk groen licht -> en komt er dan achter dat de afslaande, tegemoetkomende automobielen precies op dat moment óók groen krijgen ... 3) de bewegwijzering middels plattegronden aan de openbare weg is onder de maat en niet altijd correct, feitelijk alleen in de binnenstad aanwezig 4) als in zoveel steden, dorpen en gemeenten -zelfs ook de Haagse Lichtstad- wordt de natuurlijke mogelijkheid bushaltes te gebruiken om plattegronden en andere relevante info aan te bieden niet benut. Dank u vriendelijk.
Ik stond dus op een gegeven ogenblik ergens in het noorden van Bratislava en volgens de onverbiddelijke klok begon de tijd ècht te dringen ... Ik vroeg in één van de vele kiosken (die daar dubbelen voor de kaartverkoop vh openbaar vervoer) de "functionaris" hoe ik bij de Donau kwam. In het keurigste en meest perfecte Duits dat ik in decennia heb gehoord kreeg ik te horen dat het zeker wel een uur lopen was (in de richting waar ik vandaan kwam, dus). Maar beter gewoon op tram 5 zou stappen. Dat vond ik eigenlijk te absurd voor woorden resp. daden, dus ik keerde mijn lopende schreden. Tot voordeel van de Slowaakse inboorlingen, want die waren aldus gedurende enige tijd nog in de unieke gelegenheid om eens enkele van de allergrofste Haagse krachttermen te horen, uitgeschreeuwd op het correcte geluidsniveau en met het correcte accent ... In de tussentijd kon ik ook nog eens nadenken over het hoe en waarom van dat perfecte Duits van de kioskhouder. Ik deed een denkpoging in de richting van "één der laatste overlevende männer der SS-ausland-staffel" (hij had ook zo'n blaadje over de Königstiger-tank in zijn kiosk), maar vermoed dat hij een jaar of tien tekort schiet om daar nog voor in aanmerking te kunnen komen.
Mijn eigenwijsheid overwinnende, kocht ik met behulp van gebarentaal en drie woorden Bratwürst bij een andere kiosk toch een kaartje, dat ik uiteindelijk in tram 5 afstempelde ... Toen een paar haltes verder een dame haar plaats en de tram verliet kon ik eindelijk ook eens op de OV-/stadsplattegrond IN de tram kijken hoe ik zou moeten rijden ... Uiteindelijk verliet ik de tram nadat ik in een "zijstraat" de "oude brug" had gezien (lijkt sterk op de Schenk-brug). Op weg daar naartoe weer een aantal hotelgasten met hun show-honden tegengekomen. Ik stak de Donau over en passeerde eerst een groot show-terrein waar evenwel een ander evenement plaats vond. Bij de laatste loop-loodjes waren het mijn armpjes die echt in de problemen zaten. Want het is toch wel onhandig lopen met zo'n sporttas/ reistas ... Uiteindelijk kwam ik achter de "Nieuwe brug" op het emplacement van het expo-centrum en daar ging ik als een dom schaap maar achter het eerste-beste rijtje staan ... Daar kon ik zowaar een kaartje en een dag-catalogus kopen. Er waren toen nog steeds show-honden bezig het terrein op te komen.
Op de foto: de binnenstad van Bratislava op een niet te zonnige, rustige dag. Speciaal voor de zeldzame lezers van dit logboek opgezocht op internet.
