Eenmaal thuis zou ik een klein weekje de tijd hebben om weer wat op adem te komen. Niet langer, want de dubbelaar te Dortmund kwam er weer aan: vrijdag de 16de Oktober mochten 4 mastines (español) aan de bak in het kader van de 'Nationale Ausstellung' en zondag de 18de mochten er weer 4 mastines (español) aan de bak bij de 'Bundessieger Ausstellung'. Maar eerst kreeg ik nog een verassing weg te slikken toen ik vernam dat de dag ná de WDS nog de clubmatch van de Slowaakse Molosserclub had plaatsgevonden. In Bratislava. Hoewel later op de dag het weer dus beestachtig zou worden, was daar op de foto's niets van te zien. Het was zo'n "halve buiten"-show, in grote, ruime tenten/overkappingen. Had ik dàt geweten ... Maar goed, de tentoonstelling van vrijdag moest ik aan mijn neus voorbij laten gaan. Later zou blijken dat ik niets gemist heb, want het ging om dezelfde vier inschrijvingen als zondag. Zondag stapte ik dus wèl op de trein, stapte na enige tijd weer uit met een zelfgemaakte situatieschets, en liep zonder omwegen en verdwalen naar die Westfalenhallen. Daar niet meteen de goede ingang en juiste catalogussen gevonden, maar toch netjes op de plaats der bestemming aangekomen: ring 23. Net als in Bratislava waren de Pirineos als eerste aan de beurt. Hoewel er maar liefst 7 van hen waren ingeschreven (vrijdag maar twee), tegenover 4 Espanoles. Als dát toch eens bij die domme Hollanders zou mogen ... maar helaas, in Nederland geldt nu eenmaal de regel dat de rassen altijd in volgorde van numerieke geringheid moeten opdraven. Sommigen vinden dat wel geschikt. Ik niet. Met een nieuw en/of onbekend ras ben je dan altijd in het nadeel.
De keuring geschiedde door R. Malo Alcrudo. Het is geen geheim dat ik niet zo met deze figuur ben opgezet -wel meer mastineros mogen hem niet, anderen lopen dan weer weg met hem- maar hij stond wel lekker relaxed te keuren en hij deed zijn best om de mastineros en hun mastines op hun gemak te stellen. De ruimte rondom de ring hield niet over, maar de ring had zelf wel een behoorlijke afmeting. Opvallend was dat meerdere honden op zo'n beetje hetzelfde (hoek)punt de neiging hadden om met hun rechterachterpoot naar buiten toe uit te glijden (met name aan de korte kant die tegen de andere ring aanlag), blijkbaar was daar zo'n tapijttegel op een verkeerde manier neergelegd. Met vier van de zeven inschrijvingen bij de MP waren de Nederlanders goed vertegenwoordigd. Wat de MEs betreft: die waren allemaal eigendom & fokproducten van I. Egorova (kennel Motley House). Dat was dus één van die mensen die in Bratislava al met van die dunne wurgkettinkjes ('chokers' ookwel eufemistisch 'showleads' genoemd) aan hun hond vastzaten. En ja, het was ook uit dit gezelschap dat ik toen te horen kreeg dat het om 'OUR dogs' ging ... Met die mensen viel feitelijk niet te communiceren. Da's jammer. Konden die mensen dan eigenlijk wel met hun mastines communiceren, of zat daar ook het taalprobleem in de weg ?? Waarneming: alle vier de mastines (waaronder dat knuffelbeertje uit Bratislava) maakten sterk de indruk op me dat ze grààg iets voor hun baas wilden doen, maar desondanks zag dat lopen/showen er NIET uit ! De arme beestjes werden aan die irritante wurgkettinkjes voortgesleept zonder dat hen daarbij echt duidelijk werd gemaakt wat nu eigenlijk van hen werd verwacht. Da's dan al de tweede keer dat ik beide Russische dames graag een half uurtje per stuk over de knie had willen leggen om met de matteklopper eens krachtig en voortvarend over hun ordinaire, dikke kont te gaan. Maar ja, waar haal je zo gauw op zondag midden in Bratwürstie een matteklopper vandaan ? Dan was er nog zoiets met wat uiteindelijk de nr.1 van het ras zou worden (Luxury Spring Day, deze keer in de open klas, vorige keer in de kampioensklas). Ik had er al eerder een opmerking over. Deze voornamelijk witte teef had bij haar ellebogen iets dat op hangprammen leek. Vooral tijdens het lopen echter bleek dat zo'n beetje de hele melklijst er maar wat bij-bengelde op grote afstand van de romp. Het allerergst was de speling evenwel bij die voorste melkklieren.(zie hiervoor ook rond de 12de minuut van de Bratislava-video). Zou dat nou eigenlijk wel gezond zijn ?? Ik kan me dat toch niet voorstellen. Malo had er in ieder geval geen moeite mee, want hij maakte haar dus één. Ik had geen enkele illusie om de keurverslagen van de MEs te kunnen inzien en had me ook voorgenomen om niet te blijven plakken -wel even een aanvechting bij de ring van de Newfoundlanders- dus ik zette de terugreis al weer vlot in.
Op de eerste foto -neen, het is geen trucage- Die Motley House Luxury Spring Day. "American-style" opgehangen, pardon, gehandled. En, neen, niet door mij gemaakt, maar er zijn gelukkig ook wel eens fotografen op het slagveld waarbij "het" wel lukt. Maar nou eerlijk zeggen: heb ik iets teveel gezegd over die hang-dingen ??
Op de tweede foto: "het klassieke" smiley-tje. Dit, omdat ik al een paar keer de mogelijkheid tot het gebruik van emoticons in de tekst node heb gemist.
De derde foto ... geloof me vrij: het lag niet aan de omstandig- heden, maar aan mijn onvaste handen die dag dat deze foto van Luxury Spring Day is mislukt. Maar je weet nu dat ik het tenminste geprobeerd heb. Dat ik maandagochtend vroeg al weer twee perfect-scherpe series met pony-fotos heb gemaakt zal de oplettende lezer wellicht niet interesseren.
