Zoals veel andere liefhebbers van de Mastín Espanol was ik dus zeer teleurgesteld in de vertoning daar in zuid-Bratislava. De meesten waren echter exposanten, dus die moesten nog even blijven; ik kon meteen aan mijn stutten trekken. Wat ik onverwijld deed. Ik wilde zo snel mogelijk weg uit de stad waarvan ik onderhand meende dat ik er een ondubbelzinnige haat-haat verhouding mee had (en dus niks geen haat-liefde ofzo ...).
Normaal gesproken zou ik nog een aantal uurtjes in het centrum hebben rondgezwalkt, een hapje eten misschien, wat architectuur en stedebouw tot me nemen, de inboorlingen wat bestuderen - het vrouwvolk met name (ik vind die Praagse brunettes toch stuk-ken interessanter dan de blondjes uit Bratislava. Niet dat ik iets tegen blondjes heb, maar ach ...) , maar ik had me voorgenomen om zo snel mogelijk per trein uit dit oord der bezoeking te vertrekken.
Op de weg naar het station en later op het station zelf ontmoette ik diverse kleine groepjes luidruchtig-enthousiaste supporters van ... ja, misschien van de Bratislava Boys, die net het kampioenschap hadden gehaald, of de koppositie in de halve competitie, of was het misschien de nationale ploeg die de vijand in de pan had gehakt (op een zaterdagmiddag ... ?) ?? Een paar zaken waren opvallend: 1) de groepjes kregen op hun beurt enthousiaste en positieve reacties van het publiek 2) ze bleken geen enkele neiging tot vandalisme of andere vormen van overlast te hebben 3) het waren overduidelijk VOETBAL-supporters 4) en ja, het waren kleine groepjes dus het idee dat je voetbalsupporters middels pelotons van de Morbide Eenheid ondersteund door bijtgrage politiepipo-honden bijelkaar moet drijven [eventueel met gebruik van traangas afgevuurd vanuit politie-pipo helicopters] is voor de zoveelste keer onderuitgehaald. Oh grote verassing ... 5) ook hier verlopen de vreugdeuitingen volgens patronen als bij ons. Ook geen verassing, uiteindelijk is vreugde een universeel menselijke gemoedstoestand en waarom zouden die buiten de geeigende -en dus min of meer uniforme- kanalen verlopen ?!
(later zou ik op het web nog pittig moeten studeren om er achter te komen om welk elftal het nu eigenlijk ging. Het ging dus echt niet om ijshockey of bridge ofzo, evenmin om de plaatselijke club, maar -afgaande op de sjaaltjes en andere parafenalia van de supporters- om de nationale elf. Vgl de foto's boven van Slovan Bratislava en het nationale.)
Zowaar nog een goed bericht tussendoor: toen ik op de terugweg nog even langs dat honden-parkje van die ochtend liep waren die twee jonge meisjes met dat kleine witte hondje er weer. En dat liep wederom lief met andere honden rond te huppelen, dus geen bijt-trauma ofzoiets ...
Bij de info-balie op het station kreeg ik het teleurstellende bericht te horen dat een eerste intercity richting Praag of Berlijn nog úren op zich zou laten wachten ... Dan maar met de reeds besproken nachttrein terug ... (vertrek 22.55)
Ik ben niet meer bij het station weg geweest die dag. Een beetje rondlopen om het lichaam draaiende en in vorm te houden, vele uren lezen in de avonturen van mister Bond, een laatste heerlijke grote kop expresso, zo'n groen flesje met dat lekkere Toma Natura mineraalwater ... echt erg was het niet. De vaste stations-bewoners bestonden vooral uit politiepipo's die -niet in een echt apepakkie, maar meer in 'werkkleding'- in tweetallen en soms in drietallen het perron en de centrale hall van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat regelmatig afliepen en clochards die overigens niet lastig waren voor wie ook. Net zo min als de beroepsdames die van vroeg tot laat aanwezig waren met een stuk of drie personen. Van enige interactie tussen deze drie die-hard groepen heb ik evenwel niets kunnen waarnemen. Vreemd ??
Slowaaks is eigenlijk toch wel een erg on-Haagse en derhalve onbegrijpelijke taal. Okay, als je een pint wilt hoef je alleen maar het woord 'pivo' te kennen, maar ik heb bijv. 's ochtends vroeg voor dat dozijn koffie-automaten gestaan en er absoluut NIETS van begrepen. Echt niet. Nergens de woorden "bakkie pleur" of "kopje kofje" ofzo. Of iets dat op suiker/ melk/ zwart leek. Of op de Franse, Duitse, Italiaanse, Spaanse of Engelse equivalenten daarvan.
Aan het einde van deze Slowaakse dag kon ik weer in een eigen driepersoons-compartiment stappen. Meteen het onderste bed opgeklapt, zodat ik een driepersoons-bank tot mijn beschikking had (wel met een laddertje het bed instappen later). Tegen de tijd dat ik horizontaal ging had ik alweer een klein flesje witte wijn en een tempranillo weggewerkt. Maar niet Bratislaveloos in slaap gevallen; laten we zeggen als een half balletje. Misschien dat hiermee het succes van twee gezonde treinnachten is verklaard. Het was voor mij alweer van 1979 geleden dat ik zover met de trein tot in Oost-Europa was doorgedrongen. Wat me van toen vooral is bijgebleven was die enorme hoofdpijn door het slapen in de trein. Die is dus nu weggebleven.
-
Nabericht: zondag de 11de was het weer iets minder druilerig dan zaterdag. Althans in Duitsland en Nederland. In Slowakije bleek het juist beestenweer te zijn geweest. Via Gronau ipv van via Bad Bentheim (dus via een omweg) naar huis terug. Had ik dan toch nog een extra "toeristisch stukje buitenland vanuit het treinraam, bij daglicht" opgesnoven ... ;)
.
Voor de thuisblijvers en de vroege weglopers nog een fotoverslagje van de Slowaakse MOLOSSERCLUB-clubmatch op zondag de 11de: http://mastingallery.net/cpg145/thumbnails.php?album=881 .Toegegeven: er zit een foto bij die pijn doet aan je ogen en tevens de fatsoenlijke mastín-liefhebber dwars door de ziel snijdt, maar dat komt door de Hollandse inbreng.
