. Ik kwam dus zaterdag 10 Oktober bij het expo-centrum aan met een zéér slecht humeur. Iets te laat. Maar er moest -met behulp van de vriendelijke mensen van de organisatie- nog even gezocht worden naar de ring van de mastines. Dat was dus op de "tweede etage". Maar oei, wat was dat hier eng, klein en benauwd ...! En op die etage òòk ... Bah-bah-bah !!
Maarre ... zei ik nu net dat het er eng en benauwd was ?? Nou, dat is dan een schoolvoorbeeld van een understatement. "Te veel sardines in een veel te klein blikje" komt meer in de buurt ... Een garnaal kon er zijn kont nog niet keren !! Het is me wel gelukt om nog even met een handdoek mijn zweterige lijer wat af te drogen, nou ja, alleen mijn aangezicht en nek enzo, maar dat was al een opluchting ...
Met veel trots publiceerde de organisatie later dat er op deze "grootste show in de FCI-geschiedenis" maar liefst 21.111 ingeschreven honden waren en 1.200.902 bezoekers (weliswaar over vier dagen verdeeld), maar die bezoekers waren echt niet de oorzaak van de benauwde -zeg maar: claustrofobische- toestand. Het ruimtegebrek was er eerder de oorzaak van dat de bezoekers aan een hoge snelheid circuleerden ipv even rustig aan de kant van de ring plaats te nemen. En het woord is dan nu gevallen: ruimtegebrek. Dat was dus het probleem. Te weinig ruimte aan de rand van de ring en te weinig ruimte IN de ring. Voor mastines is dat een ramp. Het zijn al zeer wispelturige show-honden, die regelmatig in de ring aangeven "vandaag heb ik geen zin, loop zelf die rare rondjes maar" , maar vooral mastines met weinig show-ervaring zijn door zoveel benauwende drukte al vlug geïntimideerd. Dat bleek ook deze keer weer. Geen enkele KON zijn/haar gangwerk laten zien in dat ringetje van 16 erecties lang en 8 erecties breed. De meesten hadden er ook absoluut geen zin (meer) in ... Voor de mastineros kwam daar dan nog eens bij dat ruim éénderde van de ruimte rondom de ring in beslag werd genomen door de getatoeëerde, kaalgeschoren pooiers en woonwagenbewoners met hun cane corso-honden (daar waren maar even 266 van ingeschreven en ze werden in de drie aanliggende ringen voorgebracht).
Nogmaals mijn complimenten voor de Spaanse keurmeester Naveda voor het feit dat hij toch nog met de 18 (ingeschreven, niet nageteld) Mastines de los Pirineos en de 30 daadwerkelijk verschenen Mastines Espanoles naar een behoorlijk resultaat heeft toegewerkt.
Wat de MdlPirineos betreft: daar zaten een paar exemplaren bij die dan misschien in keurmeester-ogen minder rastypisch waren, maar bij mijn nederige persoon bijzonder in de smaak vielen qua lichaamsbouw (en uitstraling).
En dan de Espanoles ... Allereerst: waren het er wel 30 ?? Er waren er een paar die dubbel in de catalogus stonden vermeld, maar er waren er ook enkele die naar Bratislava waren afgereisd en aldaar niet ingeschreven bleken. Echt, ze bedoelden het wellicht goed, maar die Slowaken waren zeker geen wereldkampioenen op het gebied van de organisatie ... Daarbij werden er nog twee honden gediskwalificeerd: een erg mooie jonge gestroomde reu (dat is mij op het moment-zelf helemaal ontgaan) en één van de twee reuen uit de kampioensklasse, de mooie wolfsgrauwe Motley House Urfin Lucky Joy. De laatste omdat hij naar de keurmeester uitviel. De eigenaresse schrok daar meer van dan wie dan ook en het magere mokkel in kwestie liep de volgende uren met een lijkbleek gezicht rond, maar als keurmeester heb je dan toch echt geen enkele andere keus dan diskwalificeren. Wat ik verder dan nog opmerkte was dat een mooie volwassen teef per se haar gebit NIET wilde laten zien. De eigenaresse verliet derhalve met hond en al de ring om niet meer terug te keren. Dat heet dan officieel ineens een "absent"...
Het niveau van de MEs was varierend, maar met een erg goed gemiddelde. Wereldkampioen werd Hessi Mastibe. Dat is inderdaad een mooie en indrukwekkende teef. Ik houd niet van de hangende oogleden zoals die in dat "H-nest" voorkomen, maar kom aan, het is maar een klein detail binnen een prima geheel.
Wat was dat trouwens voor een raar "extraatje" bij die ene teef die hier in de kampioensklasse stond ingeschreven, die Motley House Luxury Spring Day ? Er was weldegelijk iets, maar om de spanning nog even vast te houden vertel ik het in een later logboek-artikel pas ...
Wat mij allerminst beviel was het feit dat meerdere eigenaars hun hond met zo'n wurgketting-halsband op de mat brachten. Een choker heet dat dan. Er blijkt dan ook nog een trend te zijn die vraagt dat die wurgkettinkjes dun van diameter moeten zijn. Welja, waarom niet meteen een pianosnaar ... ?!? Sommige gehoorzaamheids-profeten zweren bij die wurgketting als pedagogisch middel, maar toch niet in de show-ring zeker !? Emeh ... herinnert de oplettende lezer/ lezeres zich die tweede foto van Juan el Líder ("Higo") nog ?? Het dikke, zacht nylonkoord had in het halsbandgedeelte óók een element van dichtsnoering, MAAR met een duidelijke grens waar het de mate van dichttrekken betreft. De ring aan het uiteinde van het halsbandgedeelte kon maar zeer beperkt heen-en-weer bewegen tussen twee knopen. En dat werkt PRIMA !! En dan is dat nog maar één methode om een "lasso" humaan te maken. Nu hebben de meeste mastines op shows veel meer losse keelhuid dan Higo en zijn daardoor juist nog kwetsbaarder. Ik ben een tegenstander van een overmaat aan keelhuid. Veel is al snel TE veel. Maar de combinatie wurgketting + overdadige keelhuid is ronduit misdadig.
Vlak bij de plaats waar ik aan de ring stond was ook een pen/ open bench met meerdere honden. Een jonge mastín die niet zo mooi was, maar wel erg knuffelbaar, liet zich graag uitgebreid aanhalen door ondergetekende. De eigenaresse reageerde daar op met veel misbaar en een stortvloed van Russische woorden en uiteindelijk in het Engels: "OUR dogs !" . Tiens, als je dan inderdaad niet wilt dat je hond met andere mensen omgaat ...
Er viel dus onder behoorlijk abnormale omstandigheden weldegelijk iets te zien. Waarom, zo vraagt de oplettende lezer zich af, heb je dan geen foto's gemaakt ? Je neemt zo'n toestel toch niet voor niets mee ?! Wel, in de eerste plaats omdat ik héél erg uit mijn godverdomde humeur was. En wel in een godverdomde mate. En op de tweede plaats omdat ik in dat sardineblik nauwelijks bij mijn reistas kon; met moeite heb ik er een klein potloodje uit kunnen friemelen waarmee ik mijn naam in de catalogus kriebelde. Kàn dat echt, zo klein en benauwd ?! Neen, dat KAN niet, maar het WAS wel zo !!
Op de derde plaats, al had ik mijn toestel kunnen pakken, ik stond nauwelijks in een positie om een fatsoenlijk kiekje te maken.
Is het mogelijk om deze WDS in één woord samen te vatten vanuit het perspectief van de mastín-liefhebber ?? Misschien zou dat dan het woord "bekrompen", in de zin van een zéér beperkte ruimte, kunnen zijn. Of misschien zouden woorden als "teleurstelling" of "humeurig" gebruikt kunnen worden, maar die houden dan toch weer verband met die beperkte ruimte. Veel sfeer was er niet rondom de mastín-ring.
En ik was dan ook niet de enige die blij was toen 'ie eindelijk weer weg kon uit dat expocentrum ...
.
Videoverslagje : http://vimeo.com/7121133
