In dit paragraafje wil ik het niet hebben over de inhoud van de (inmiddels al wat oudere) documentaire met als officieuze ondertitel "Deformed - diseased - disabled". Me dunkt dat de inhoud in te sterke mate voor zichzelf spreekt. Al zijn er natuurlijk wel marginalen in en rond de kynologie die in de docu enkele slakken menen te vinden waar nog wat zout op te strooien valt.
Ik wil het liever hebben over de reacties (vooral de reacties van de RvB) er op. Dat er qua gezondheid een keerzijde is aan de kynologie met zijn wedstrijden, rasstandaarden, gesloten stamboeken en broodfokkerij is al héél lang bekend. Af en toe verscheen er wel een zwartboek, maar vaker een "zwart" tijdschrift- of kranteartikel. Dat dan telkens door de kynologische authoriteiten terzijde werd geschoven. Was dat bij ons op het Europese continent minder schrijnend dan in het achterlijke Britannia ??
Laat ik eerst memoreren dat in Nederlandse publicaties op het gebied van honden (rassen, gezondheid, fokken etc.) in de jaren vijftig, zestig, en zelfs nog zeventig waarschuwende geluiden waren te lezen (en nog steeds ZIJN voor de liefhebbers die een leuk bibliotheekje/archiefje hebben opgebouwd) over de onhygienische en hond-onvriendelijke toestanden in Britse kennels. Voor een belangrijk deel waren die praktijken te wijten aan de beroerde economische toestand in de nasleep van een oorlog (broodfokken uit pure noodzaak), maar voor een even belangrijk deel was dat terug te voeren op een welbepaalde mentaliteit. Beide zaken hebben uiteraard ook de Britse kennelclub "besmet" (wat die mentaliteit betreft al van ver vóór de oorlog).
Hoe kan het dan komen, zo vraagt een beschaafd mens zich af, dat die Engelse Hondenwereld -waar toch echt niet de bakermat van de kynologie ligt, ook al wordt dat wel eens beweerd- in dezelfde periode toch zo'n goede reputatie kon krijgen in Nederland (natuurlijk, dat was al ingezet vóór die oorlog, maar het kwam pas goed op stoom erná) ?? Interessante vraag, die nog steeds actueel is, maar in plaats van hier allerlei zware sociologische uiteenzettingen neer te pennen bepaal ik me er zelf toe te constateren DAT het zo is.
Als enkele illustratie voor de kritiekloze Britannia-verering mag misschien het volgende dienen: In het (toentertijd) best wel qualitatieve hondentijdschrift "DOGMAgazine" verschenen enige tijd voor dat de Pedigree Dogs werden Exposed een paar artikelen van de hand van Jur Deckers (voormalig bestuurder van de RvB), waarin hij lyrisch was met euforische trekjes rondom de "new approach" van de Engelse Kennelclub. Ik sla even nummer 27 (Februari 2005) er op na. Es kijken wat hier allemaal staat ... The Kennel Club ... Accredited Breeder Scheme ... puppy sales wallets ... "a scheme promoting good breeding practices" ... samenwerking met The British Veterinary Association ... en met The Animal Health Trust ... Gut, wat is dat Engels toch een interessante taal !! Niet iets voor ons straatjongens uit Moerwijk. Meer iets voor de intellectuele top-elite met haar relaties in het heilige Albion. Maar nu even serieus: de kritiekloze lofzang op de Engelse toestand werd pas echt wrang toen we in de BBC-documentaire zagen wat de praktijk is, EN ... dat al die mooie plannen zelfs nog niet in een beginstadium van implementatie verkeerden ten tijde van de uitzending. Nog iets interessants IN dat artikel ?? Voor degene die zich ergerden aan dat inteelt-aspect van de Engelse fokkerij is het wel gek om te lezen "De fokker zorgt ervoor dat alleen gefokt wordt met in het stamboek geregistreerde rashonden" wat dan als qualiteits-garantie binnen het nieuwe kader moet gelden ... Maar het leukst -in het perspectief van wat we door de docu weten- zijn wel het intro en het slotaccoord => het begint met "De Nederlandse kynologie worstelt al jaren met het opzetten van een duidelijk fokbeleid. (...)Daarom is het verstandig eens goed om ons heen te kijken. Wat kunnen we bijvoorbeeld leren van het beleid van andere landen ?" en sluit af "Een helder en kansrijk initiatief in Engeland, dat het zeker verdiend om nauwlettend gevolgd te worden om te bezien wat daarvan in Nederland kan worden 'geadopteerd' ". [De eerlijkheid gebiedt het op te merken dat Deckers het heikele onderwerp van die meerdere-rasclubs-per-ras in Engeland kort bespreekt.]
Maar er is meer. In de docu wordt die eigenaardige "eugenetische" benadering van de Kennelclub bekeken. "Breeding the best to the best" als een eufemisme voor inteelt zonder perspectief op verbetering op middellange of lange termijn geldt/gold op dat eilandje vol losers on the loose juist als DE methode om rasverbetering tot stand te brengen. Hee, da's effe toevallig: in Nederland hadden we op zijn minst één club (Engels ras, trouwens) die in de erecode voor fokkers had (en waarschijnlijk nog steeds heeft) staan dat: "De fokker zal, met als leidraad de rasstandaard, bij iedere dekking op de eerste plaats rasverbetering nastreven." Gelieve niet te letten op wat pseudo-matigend eraan werd/wordt toegevoegd ("Hij zal zoveel mogelijk trachten erfelijke problemen te voorkomen"), maar wél op wat daar dus echt staat en wat er echt mee bedoeld wordt ...
Wat heb ik hier verder nog allemaal ... Hee! Alweer toevallig ... Een artikel uit Juni 1988 over de MASTÍN ESPAÑOL (Onze Hond. Dat blad had toen nog zwakke reputatie ...) Met aan de keerzijde van de eerste bladzijde een verhaaltje door een dierenarts over rasvorming (met de smaak van de mens als selectie-criterium ipv de natuur ...)("op zich hoeft dat helemaal nog niet zo erg te zijn [...] Bedenkelijker wordt het als bepaalde raskenmerken leiden tot stoornis in welzijn en gezondheid van de hond [...] Bedenkelijker wordt het ook als geboorte zonder keizerssnede haast niet meer mogelijk is. Is de mens bij de vorming van bepaalde rassen niet te ver gegaan ?") waarin deze ook gewag maakt van een nieuwe 'werkgroep rasproblemen' ("De Raad van Beheer op Kynologisch Gebied heeft afgezien van deelname.Ik vind dit bevreemdend. [...] Juist als dierenarts wordt je dagelijks geconfronteerd met veel lichamelijk ongemak en stoornis in het welzijn van onze sterk veredelde huishond. En dan praat ik nog niet eens over abnormaal gedrag."...). Bij het artikel stonden foto's van de traditionele wanstaltige bulldog, maar ook van een chow-chow die er niet zo best aan toe was. Zomaar één voorbeeld van een "zwart-artikel"
Jeminee ... ! Dit artikeltje is nu al te lang geworden ... wordt vervolgd dan maar.
-
Op de foto: ook na de BBC-docu vinden de blinde ras-fanaten dat er niets mis is met de Duitse herder. Integendeel ...
