Zondag 6 December was het dan zover: de 16de Dogachtigen-show.
Vroeg eruit voor een kop koffie, wakker worden, spulletjes bij elkaar pakken. Vijftig minuutjes naar het station lopen. Op de trein stappen, in Deventer overstappen en in Den Bosch er om 9.48 uit.
Bij de dogachtigen van 2007 had ik me voorgenomen om nooit meer te gaan, omdat het een nog grotere puinzooi was dan anders (Ik heb sinds 1991 alle 'de dogachtigen' meegemaakt. Een paar keer als exposant; de andere keren als bezoeker.) en ik geen reden had om aan te nemen dat het ooit nog beter zou worden ...
De cruciale vraag was dus: zou het deze keer net zo'n teringzooi zijn als in 2007 ?? Antwoord: neen, het was deze keer wederom erger dan dat !! Met dit keer 1033 inschrijvingen tegenover 1193 in 2007 was dus niet iedereen zo dom als ik om TOCH te gaan ... Over de bezoekers hoefden we evenmin te struikelen, zodat het wel lekker rustig was. Hier en daar. Verzachtende omstandigheid: de ME is een kwetsbaar ras in een kwetsbare positie en we moeten dus die paar mensen die toch nog acte de présence durven geven met raad, daad, en vriendelijke woorden bijstaan.
In 2007 wilde ik die Brabanthallen dus binnengaan waar dat 2005 verlangd werd, maar moest ik weer omlopen naar de "stads-entree". Geeft niet, toch tijd zat. Het was ook maar voor de lol dat ik op zowel de site van die belachelijke Brabanthallen als van de nog belachelijker federatie van dogachtige rasverenigingen goed heb gezocht naar wat de officiele ingang zou zijn. Dit keer had ik ook weer gezocht op die belachelijke dogachtigen-site. En niets gevonden, dus maar eerst naar die "stads-entree" gegaan. Vergeefs, want de boertjes hadden de boel daar POTDICHT gedaan. Wederom omlopen. Geeft niets, boerkes, ik had toch tijd zat. Het is maar door toeval dat ik de MEs nog kon meepakken. Door ziekte van een keurmeester moesten er aanpassingen aan het keurschema gedaan worden. En aldus moest de ME als eerste in de ring ipv als vierde. (had ik vorige keer al iets opgemerkt over die Nederlandse regel om rassen te keuren in volgorde van numerieke geringheid ? Wel, bij de KONINKLIJKE Cynofilia -de Winner, dus- hoeven ze zich blijkbaar niet aan deze regel te houden. Bij de koninklijke dogachtigen evenmin. Twee keer geluk voor ons). Maar de keurmeester had geen fanatieke haast met beginnen, en zodoende konden nog een paar om-lopers nog iets meepikken. Voordat we verder gaan nog dit: in die waardeloze catalogus (waarom die niet in dezelfde vorm kon worden uitgegeven als voorgaande jaren, keurig met twee nietjes in de bandrug, is ons een raadsel. Die catalogus was juist een van die "eigen" dingen van de dogachtigen. Deze keer had de nieuwe catalogus wel weer de zelfde kleur als vorige keer.) stond dus wel de correcte, nieuwe keur-volgorde aangegeven, maar op die waardeloze web-site staat nu nog steeds de oorspronkelijke volgorde. En dan vraagt dat clubje aambei-naarbinnen-drukkers zich af waarom niemand haar serieus neemt ...
Over de keuring: er was IN de ring toch wel voldoende ruimte -groter had BETER geweest- maar rondom de ring had best wel meer plek "op zijn plaats" geweest. Keurmeester Bosch nam dus tijd en de moeite om een uitgebreid keurverslag te laten neerschrijven. Ik weet niet veel over zijn relatie met de ME. Hij was in 2005 aanwezig op dat eerste wetenschappelijk congres voor het ras en ook deze keer toonde hij wel interesse in het ras, verder had hij een goede relatie met een raspionier(ster) mw. Neijzen, maar dat is dan zo'n beetje alles wat ik van deze relatie weet.
In "onze" ring werden voorts nog drie rassen uitgebracht die -naar men zegt- net als wij door de Mastino-club waren ingelijfd (Canario, Fila en Mallorquin).
Helaas (of misschien toch maar beter zo ?)waren er geen Rafeiro's aanwezig.
Een veel interessanter verschijning -eveneens in onze veel te kleine ambiance- was de Tibethaanse "Mastiff". Het klopt dat deze honden in werkelijkheid nauwelijks een derde van de massa hebben die sommige praatjesmakende opscheppers/ eigenaars-"rasliefhebbers" verkondigen dat ze hebben, maar dat neemt niet weg dat het een aangenaam ras is. Deze zondag tenminste lieten ze alleen maar een mooi karakter zien, terwijl enkelen nog een buitengewoon mooie vacht en kleurpatroon hadden.
Hoe zat het bij de Mastin de los Pirineos ?? Ook daar was het keurschema omgegooid, maar ze hadden met hun vijf-en wel een behoorlijk grote, lange ring, met behoorlijk wat ruimte eromheen. Er bleek echter een vreemde ring-routine te heersen daar bij keurmeester A.Glass (op de site: Class)=> rondjes lopen werd veranderd naar de ring in de lengte op en neer lopen, daarbovenop werden de honden wel erg dicht bij de schrijftafel geplaatst om nader te worden bekeken. Eén van die dames achter de schrijftafel had ook nog eens een rug die breder was dan die van Governator Schwarzenegger, met daarbij dan het uitslagen-bord lekker dicht bij de tafel en ziehier al een paar redenen waarom het niet mogelijk was om een behoorlijk plaatje te schieten van de mastines in de ring. Daar kan een fatsoenlijk mens behoorlijk kregelig van worden. Was die mevr. Schwarzenegger trouwens een Duitstalige ?? Op dat bord stonden nogal een paar "Vorbildlichen" aangegeven (VB) ... ;)
Waar houdt een mens zich zoal mee bezig als 'ie niet in of aan de ring moet zijn ? Wel, er valt altijd nog veel te bespreken. Oude en nieuwe dingen en zo. Het was wel leuk om op te merken dat er ook andere ME-liefhebbers waren die zonder hun hond in te schrijven of mee te nemen, toch de moeite hadden genomen om langs te komen.
Maar ook had Renate Felix dat Spaanse boek "El gran libro del Mastín Espanol" meegenomen. Onmogelijk om helemaal te lezen uiteraard, maar al bladerend kom je veel interessants tegen. Een paar dingetjes opgeschreven en ook nog wat proberen te onthouden. Een bijzonder origineel en belangwekkend hoofdstuk gaf een chronologisch overzichtje van de belangrijkste fokkers van de ME. De eerste fokker die in dat overzichtje werd genoemd werd onder het jaar 1971 ondergebracht, hoewel in het historisch overzicht wel interessante weetjes staan die verder terugreiken. De "grote jongens" van tegenwoordig zouden in ieder geval wel wat meer bescheidenheid mogen betrachten over hun rol in "de redding en opbouw" van ons ras ... Het is een paperback met slappe kaftjes, maar het is zeer beslist een aanrader, dit "Gran Libro" !!
Maar zoals het langzaamaan donker werd, werd het ook tijd om de dogachtigen-show van bulldog-man van Raamsdonk eens de rug toe te keren (wel opletten dat... laat maar zitten). Ikzelf had geen tijd en zin om de erekeuringen nog mee te maken, en achteraf bleek ik het juiste moment te hebben geprikt om te vertrekken, dus over de dag als geheel hoort de oplettende lezer me niet klagen.
Maar wat de 17de dogachtigen betreft ... Liever niet !!
