Hahaha ! Heb ik jullie effe lekker op het verkeerde been gezet verleden keer ! Ik zei "dat soort van leedvermaak is niet aan mij besteed", maar nu gaat het er dan toch over ... ! Hihi ...
Soms moet ook een beschaafd en ontwikkeld mens de duimen leggen en zich beginnen uit te drukken in clichés. "Je moet er zelf bij zijn geweest om er echt over te kunnen oordelen" is vandaag het cliché van dienst. Ja, het gaat vandaag over the Rumble (het zou ook kunnen gaan over de beperkingen van het menselijk geheugen en de tekortkomingen van het menselijk waarnemings- & bevattingsvermogen, maar ik moet kiezen waar ik het zwaartepunt ga leggen in dit uitermate leerzame stukje geschiedschrijving.) en, ja, je moet het echt zelf beleefd hebben om de waarde ervan in te kunnen schatten. De psychologische spanning en de dramatische opbouw voorafgaande aan het uiteindelijke gevecht vormden feitelijk de hoofdschotel van deze zware doch voedzame maaltijd. Elke oorlog is in de eerste plaats psychologische oorlog(svoering), het fysieke gebeuren-zelf is maar een formaliteit waar je langs moet. En dat gold zonder voorbehoud voor deze boks-kamp tussen Muhammad Ali en George Foreman in 1974. Het idee om deze wedstrijd te mogen vergelijken met de confrontatie "matador vs vechtstier" gaat enigzins mank, want waar een stier zich blijft afvragen: "wat gebeurd hier ? En waarom ?" moest Big George bij het grootste gedeelte (of toch in ieder geval het belangrijkste deel) van zijn aanwezigheid in de ring hebben geweten: "Ik ga dit niet winnen; ik word hier geslacht en ingeblikt." ...
How Ali fooled them all ... Toegegeven moet worden dat de verslaggeefster (Sonia Katchian) van SI één van de weinigen was met een tamelijk correcte voorspelling. Van 44 aanwezige journalisten die aan een poll meededen voorspelde één dat Ali in de 8ste ronde het klusje zou klaren. Sonia en twee anderen zaten op ronde 9. Weer twee anderen zetten in op ronde 7. De stand in de poll: 24 voor Ali en 20 voor Big George.Voorgeschiedenis.
Nadat in een ver en grijs verleden de zwaargewicht-kampioenstitel onregelemetair van Ali was afgepakt, moest hij 1968 en 1969 tijdelijk op pensioen. Daarna begon hij aan een come-back, maar slaagde er 8 maart 1971 niet in om het titelgevecht met de nieuwe kampioen Joe Frazier te winnen. In de tussentijd had de Olympisch Kampioen van 1968 -George Foreman- de stap naar het echte boksen gemaakt. De lange weg terug naar de wereldtitel voerde Ali langs het prachtige boksjaar 1973. Dat begon met een interessant gevecht tegen de Hongaarse Brit Joe Bugner, net als Ali een begenadigd technicus. Vervolgens kwamen daar twee "back-to-back"-wedstrijden tegen de zeer atletische Ken Norton. Het jaar werd afgerond in Jakarta tegen Rudi Lubbers. Voor Ali een kostbare gelegenheid om ervaring op te doen in een tropische ambiance.
En toen was daar (28 Januari 1974) de revanche tegen Joe Frazier. Overigens: de betweters die menen te weten dat de rope-a-dope van later op dat jaar volledig out of the blue kwam gevallen hier een studie-tip: bekijk de beelden van de trainings-sessies voor deze Frazier-fight eens op je gemak. Er zit een leuke verassing op je te wachten. Het belangrijkste aan het gevecht met Frazier was het feit dat het van de zijde van Ali een volkomen a-typisch gevecht was [Ali liep de punten niet op zijn traditionele manier bij elkaar te dansen. Hij liep vooral vaak de worstelaar uit te hangen door bij de kortere Joe op de schouders te leunen]. En dat Frazier daar geen antwoord op wist te verzinnen ... Hoewel voor de betrokken boksers deze match erg belangrijk was ivm met het vraagstuk "wie van ons tweeën is nu eigenlijk de beste ?", lag er niet meer op de prijzentafel dan alleen de North American Boxing Federation-titel :-(
Wat deed Foreman in de tussentijd ? Nadat hij in 1971 tien ronden nodig had om in een gevecht met Gregorio Peralta die NABF-heavyweight titel te pakken, heeft 'ie 11 wedstrijden gehad waarvan er slechts één de 4de ronde bereikte. Allemaal knock-out overwinningen of afgebroken wedstrijden. Meest opvallende waren daarbij de overwinning op Frazier (K.O. in de tweede ronde. Leverde de Unified Worldchampion-title op.) en de overwinning op Ken Norton (eveneens K.O. in de tweede ronde). De manier waarop zijn wedstrijden beschreven werden grensde aan het hysterische. Voorbeeld -> De KO-stoot die Norton definitief velde werd omschreven als "Foreman's punch lifted Norton clear off the ground" ... Wat niet eens een groteske overdrijving is, maar ronduit niet waar. Hij ging wel van zijn sokken, maar dat is dus echt iets anders.[Voor wie het zelf wilt controleren: Norton ][Precies dezelfde wedstrijd: Norton II ][Een wedstrijd met iets meer actie: Frazier I(je kan hier zien dat Frazier ook even een rope-a-dope-je probeert ... En zowaar: hij gaat even van de grond af. Maar niet door de directe kracht van Foreman.)]
Tijdens die kamp tegen Norton stond het contract voor het volgende gevecht met Ali al op papier. Omdat George niet in de gelegenheid was om Norton in de ring letterlijk af te maken, deelde hij Ali -aanwezig bij het gevecht- mee dat hij hem in de ring zou doodkloppen.
Voorgeschiedenis II.
En dat was ook het idee dat bij heel de boks-onkundige wereld bleef voortbestaan tot aan de afloop van de Rumble in Zaire: Foreman zou niet alleen doen wat verder feitelijk nog niemand was gelukt [Ali inmaken in een bokswedstrijd], maar hij zou zelfs verder gaan: hij zou Ali levenloos in de ring achterlaten ... We mogen gerust stellen dat de wens [en niet het denken] hier de vader van de gedachte was. Waar kwam die wens dan vandaan ? Natuurlijk is Ali altijd al een controversiële figuur geweest. Om diverse redenen. Voor de internationale journalistiek leverde dat een interessant probleem op: hij was al ZO LANG een controversiëel figuur dat het "nieuwtje" er vanaf was. De reden waarom er toentertijd in Nederland een anti-Ali sentiment overheerste zal wel verklaard moeten worden uit het onloochenbare feit dat de gemiddelde Ollander toch vooral een pathetische praatjesmaker is, terwijl Ali niet alleen iedereen moeiteloos versloeg op het gebied van praatjes-maken, doch ook in staat was zijn praatjes WAAR te MAKEN ! Natuurlijk levert dat véél afgunst op ...
Foreman (wiens voorgaande tegenstanders allemaal levend de ring verlaten hadden) zou dus definitief afrekenen met Ali en moest daar dus wel uitstekend voor toegerust zijn. Zijn enorme kracht (die inderdaad niet gering was) werd daarom de hemel in geprezen. Die "krachtige" reputatie heeft hij vreemd genoeg nooit meer verloren. Over de verboden slagen op de achterkant van het hoofd waarin Foreman OOK grossierde werd consequent gezwegen. Dat hij af en toe elleboogjes en onderarmen het werk van zijn gehandschoende knuistjes liet doen eveneens. De kwaliteiten van Ali werden afgedaan als iets van het verleden. Met 32 jaar zou Ali al te oud zijn voor het beroepsboksen.(later zouden er een paar heren komen die op 45 jaar en ouder nog een wereldtitel bij de zwaargewichten veroverden). Bovendien kwamen er pessimistische verhalen uit de omgeving van Ali vandaan. Er werd gefluisterd dat men daar bezorgd was over zijn ongebruikelijke gedrag en zelfs bang was dat hij zelfmoord zou plegen. "Zomaar" onzin, of georkestreerde kletspraat ?? Wie zal het zeggen ... Het verhaal werd overigens na het gevecht nog een aantal keren na-verteld.
In Zaire kwam echter een zéér levenslustige Ali aan en daar ging hij verder met wat hij nu eenmaal het beste kan: de hele boel naar zijn hand zetten. Het is opmerkelijk dat hoe verder men van Zaire verwijderd was, zoveel minder zijn invloed was op het inschatten van de situatie. Zie voor een illustratie eerst die poll die ik boven bij de foto noemde en neem daarbij dan het gegeven dat bij de bookmakers thuis de verhoudingen 1 : 7 in het nadeel van Ali waren ... Blijkbaar konden de mensen die er met hun neus bovenop zaten de zaken beter inschatten (oh grote verassing !). Op vergelijkbare wijze interessant: hier in Nederland werd de indruk gewekt dat niet alleen "de deskundigen" unaniem op de hand waren van Big George, maar dat de Zairese alleenheerser Mobutu van gastheer van het evenement was bekeerd tot een fan van Foreman. Terwijl hier wat minder duidelijk werd gemaakt dat Ali ter plekke de absolute publieks-lieveling was. Onder andere daarom: je moet het (de stress en de ergernis en de onzekerheid) meegemaakt hebben om er over te kunnen oordelen ... De tegenstelling Mobutu/ modale Zairees kwam onder andere tot uiting in die legendarische kreet "Bumayê !"(= "sla hem dood !"), waarbij het onduidelijk was in hoeverre Foreman hier gold als een substituut van Mobutu. De kreet kwam ooit ergens uit het publiek vandaan en Ali nam hem gretig over. Uiteindelijk zou tijdens de wedstrijd het "Bumaye !" ook nog meermaals gescandeerd worden.
De slagorde.
Wat hadden we dus daar in het duistere Zaire op het canvas tussen de touwen ? Allereerst een jonge knaap (25 jaar) genaamd Big George, met een lichaamslengte van circa 1,91 meter en een aantal snelle KO-overwinningen op zijn palmares. Daarvan hadden alleen de tamelijk recente overwinningen op Norton en Frazier iets indrukwekkends, terwijl de twee wedstrijden tegen Gregorio Peralta met telkens 10 rondes aan het denken hadden moeten zetten. De knaap had een KO-punch en daarmee was het gezegd.
Daartegenover hadden we the Greatest staan: een volwassen man van 32 jaar [eveneens met een lichaamslengte van circa 1,91 meter] met een langere staat van dienst waaronder twee wedstrijden tegen Sonny Liston [óók een bokser met een gevreesde KO-punch plus een hoop routine en doortraptheid] en daarmee twee overwinningen. Een man ook die altijd zijn krachten heel slim verdeelde over een wedstrijd en zich nooit tot een 'dog-fight' heeft laten verleiden. Normaal gesproken zou je dus al moeten weten hoe dat af gaat lopen ...
Maar voordat het zover was even een onverwachte ontwikkeling: oorspronkelijk was de wedstrijd gepland voor 24 September, maar doordat sparringpartner Bill McMurray per ongeluk de rechterwenkbrauw van Foreman had opengehaald moest het feest meer dan een maand uitgesteld worden. Die periode uitstel werd door volksheld Ali omgezet in nóg meer populariteit.
Gedurende het verblijf in tropisch Zaire zakte het lichaamsgewicht van Foreman van circa 112 kg naar 100 kg, terwijl Ali 97,5 kg op de schaal bracht. Daarbij moet wel opgemerkt worden dat ze beiden met "wat hulp" naar de wedstrijd toe begeleid werden. Foreman met insuline-injecties en Ali met lepeltjes honing en kalium-injecties. Komt een beetje amateuris-
tisch over vergeleken met wat er tegenwoordig zoal gebruikt wordt aan voedingssupplementen, synthetische groeihormonen en 'on-traceerbare' testosteron ... ;-)
Het gevecht.
Er is nogal wat kletspraat rondom dit gevecht de wereld ingestuurd. Zoals:
* Foreman zou extreem goed in zijn vel hebben gezeten aan het begin van dit treffen. Bekijk het beeldmateriaal (foto's en bewegende beelden) maar zo lang en zo vaak als je zelf wilt en beantwoordt dan de vraag: was hij ECHT wel zo "confident" of was het allemaal geforceerd en slecht amateur-toneel ?!
* Ali zou het grootste deel (of, volgens sommigen, nagenoeg de volledige wedstrijd) in de touwen hebben gehangen. Kijk en overtuig jezelf. Hij moest regelmatig wel de touwen uit 1) om Foreman er weer naartoe terug te lokken 2)om te voorkomen dat scheidsrechter Zack Clayton hem alsnog zou diskwalificeren of op een punten-aftrek zou tracteren. Dat Clayton helemaal niet gelukkig was met dat rope-a-dope blijkt wel uit de diverse momenten waarop hij de beide boksers weer IN de ring tegenover elkaar zet en uit de beelden waarin hij geërgerd aan de touwen trekt teneinde Ali weer in de ring te krijgen.
* Ali zou op enig moment (met name op de kruk bij de derde ronde) DOODSANGST in zijn ogen en de rest van zijn lijer hebben gehad. Jaja ... de show, de demonstratie,loopt PRECIES zoals je hebt gepland en dan heb je doodsangst in je ogen ...
* Ali blokkeerde de meeste/ veel van de stoten van Foreman met zijn ellebogen, onderarmen of handschoenen. Een aantal kwam evenwel door. Dat laatste wordt door sommige echte en vermeende deskundigen nog steeds ontkend. Want: de o-zo sterke "George would have pulverized Ali's body", meer bepaald: "...would have turned Ali's ribcage into a fine powder and stopped him in the middle rounds." ... Het klopt wel dat Ali erg veel stoten absorbeerde met het "zachte deel" van zijn middensectie (waardoor hij in zijn boks-carriere nogal wat orgaanschade heeft opgelopen, vooral aan zijn nieren), maar voor de rest ... kijk zelf en trek je conclusies.
* Nog zo'n fabeltje: één van Foreman's "corner-men" beweerde dat de tot op toen kampioen bij het knock-out gaan eerst op zijn buikzijde terecht kwam, maar daarna op diens aanwijzing alsnog op zijn rug ging liggen (wat op zich iets gunstiger is om te herstellen). Maar al kijk je honderd keer naar de opnames ...
* En dan natuurlijk het toppunt van onzinnig geklets: de uitslag zou NIET vooraf al hebben vastgestaan. Haha !! Ook als je met de vele wijsheid achteraf de beelden nog eens bestudeert zie je hoe ontzettend slim Ali het spel heeft gespeeld. Het lijkt soms wel alsof de Grootmeester de hele wedstrijd tot op de seconde precies heeft gepland. Het feit dat hij voorspelde dat het gevecht in de achtste ronde beslecht zou worden (hetgeen dus geschiedde) en het feit dat zijn trainer Angelo Dundee voorspelde dat de wedstrijd met een KO-punch besloten zou worden dragen daar natuurlijk flink toe bij.
Waar kwam die uitdrukking "iemand afdrogen" ookweer vandaan ...? Okay, het is niet alleen maar angstzweet dat er bij George vanaf komt. Er is ook veel 'koelwater' bij.Het gevecht II.
Ronde 1 = Het is opvallend dat Ali het gevecht opende -net als toentertijd tegen Sonny Liston- met een rechtshandige powerpunch. Nu is de eerste klap altijd een daalder waard, maar zo vroeg in de wedstrijd is een powerpunch een dubbel goede investering: je laat zien aan je tegenstander dat je niet bang voor hem bent, want heel erg dichtbij durft te komen en bovendien: op het moment in de wedstrijd dat je zelf nog het meeste power hebt en tegelijkertijd het fysieke brein van je tegenstander het kwetsbaarst is laat je dat puddinkje dat je tegenstander in zijn schedel heeft zitten alvast lekker trillen. Normaliter houd je de boel lekker aan het trillen met een opeenvolging van jabs, maar Ali deed er een schepje bovenop door deze eerste ronde nog meerdere powerpunches te plaatsen.
Ronde 2 = Net als aan het einde van de zesde ronde stond deze ronde vooral in het teken van de jabs die Ali uit zijn linkerhand liet komen. Die jabs kwamen vooral op de oogjes van Big George terecht en in meerderheid op het (voorheen gewonde) rechteroog. Ook dat was een erg goede lange-termijn investering: bij het voortzetten van die strategie kan je een oog/de ogen van je tegenstander dichtslaan. In het geval van George: het was een voornamelijk rechtshandige bokser en met een dicht rechteroog zou hij niet half zo gevaarlijk meer zijn. In hoeverre zijn gezichtsvermogen in de loop van de wedstrijd werd aangetast is onduidelijk. Niemand heeft het ooit de moeite gevonden om er over te spreken, te schrijven of te filosoferen. In deze ronde werd duidelijk dat Ali deze wedstrijd nagenoeg alleen aan het "headhunten" was: het hoofd van George moest bewerkt worden, de rest was niet interessant. Let op het feit dat de jabs hier vooral als counterpunch gebruikt werden en aldus een prachtig antwoord waren op de ietwat simpele en primitive
"bulldozer"-tactiek/ strategie van Foreman. Waar het betere boksen vooral rond het midden van de ring plaatsvindt had George altijd de neiging om zijn tegenstander in de richting van de touwen te dirigeren, soms zelfs te duwen, en hem daar af te slachten. Als de tegenstander niet snel genoeg zijn toevlucht zocht tot de rand of de uithoeken van de ring werd 'ie alsnog ergens in het midden uitgeklopt. ...Hmmm ... George die zijn tegenstanders eerst naar de touwen stuurt en dan pas naar het canvas en Ali die het verwijt kreeg dat 'ie lekker resp. laf in de touwen ging hangen ... hier klopt iets niet ...?
Ronde 3 = Binnen 10 seconden had Ali de toon van de ronde al gezet met een lekkere combinatie (links-rechts) op het hoofd van Foreman. En aan het einde van de ronde -> meerdere snelle combinaties: linker jab op het gezicht en rechtse powerpunch op de kinnebak of de zijkant van het hoofd. Zelfs bij het vertraagd afspelen nog moeilijk te volgen. Kortom: de oude Ali zoals de fijnproevens hem kenden. De worstelaar Ali demonstreerde in deze ronde meerdere keren dat hij niet zoals bij Frazier aan de schouder van zijn tegenstander ging hangen, doch telkens het hoofd van George in zijn oksel nam resp. George bij de nek naar zich toe trok. Let op het feit dat Foremans' gezicht in deze ronde er al beroerd aan toe was. Dat werd ook in de hand gewerkt door het feit dat er in de hoek van George te royaal met vaseline werd gewerkt (waarschijnlijk ook de oorzaak van het sparring-ongeluk).
Ronde 4 = In de woorden -decennia later- van George-zelf: "I hit him in the side around the fourth round ..." en nadat zeer kort daarna de bel ging zou Ali 'verrast' hebben opgekeken en gezegd "I made it" De reactie van George: "I thought: he made it ? And that's when things started to change ...". Is het inderdaad de vierde ronde waar het over gaat ? Oordeel zelf. Het klopt wel dat Ali een extra veiligheidsmarge heeft genomen voordat hij voorzichtig aan de tegenaanval begon. Sinds de Queensberry-rules van 1865/67 zitten we in het boksen met rondes van drie minuten. Die maken het boksen zo zwaar, maar leveren tegelijk een vorm van bescherming; hoe fit je ook bent: aan het einde van de derde ronde sla je echt niet meer zo hard als aan het begin van de eerste. Tot grotere overlevingskans van je tegenstander. In deze ronde was het al duidelijk dat George door zijn voornaamste reserves heen was [hij had al moeite om consequent bij het stoten een vuist te maken. Dat zou later nog erger worden]. Ali had dus alle reden om te zeggen: "Ik heb het gehaald !" ... Dat dit gevecht evenzeer als dat tegen Frazier a-typisch zou gaan worden werd in deze ronde wel duidelijk. Misschien iets TE a-typisch en heel wat fans (waaronder ikzelf) zaten in zak en as: waarom danst hij niet ?! Waarom laat 'ie zich tegen de touwen aan zetten !? Nu weten we het antwoord. Maar ook hier geldt: je moet het zelf hebben meegemaakt ...
Ronde 5 = Deze ronde zou een voorproefje van het einde van de wedstrijd worden. Hoewel Ali nog steeds niet echt aan het
rope-a-dope-en was, zat George er al doorheen en had Ali zijn tweede adem al lang gevonden. George was, zoals dat heet, aangeschoten wild. Ali was bijna verrast doordat hij aan het eind van de ronde zo makkelijk van de touwen kom komen en een aanval inzetten. Dat was eigenlijk gepland voor de achtste ronde.
Ronde 6 = Nog minder dan voorheen was George in staat een keurige vuist te ballen. Het gevolg van de doelbewust door Ali uitgelokte woedende en ondoordachte stoten in het begin van de wedstrijd. Zonder knuistjes kan je beter niet aan stoten beginnen. Het lijkt er dus niet op dat Foreman in deze ronde zijn tegen- stander aait ipv slaat; het is werkelijk zo ... Aan het einde van de ronde kwamen er nog een paar prachtige combinaties en vooral: linker-jabs bij Ali vandaan.
Ronde 7 = Terwijl George nog steeds op zoek is naar zijn tweede adem, is Ali al ernstig toe aan zijn derde. Dit is de meest lusteloze ronde uit heel de wedstrijd. Ali gaat een paar keer in de touwen hangen. Het maakt op dat moment al niet meer uit dat de rope-a-dope in se een nuttige tactiek is tegen een bokser als Foreman. Foreman wilde wel eens voorover buigen om een aangeslagen tegenstander een paar hoeken toe te dienen, maar zijn powerpunches plaatste hij bij voorkeur vanuit stilstand in een bijna kaarsrechte positie [in tegenstelling tot Ali die doorgaans zijn powerpunches vanuit een voorwaartse nijging "from the forefoot" afleverde. Zie de bovenste en de tweede foto]. Als je tegenstander in de touwen hangt moet je zelf [te ver] mee voorover buigen. Dat haalt veel power uit je powerpunch. De kans op treffen is wel iets groter. Aan het eind van de ronde neemt Ali George nog eens in de oksel-greep en deelt hem daarbij naar zeggen van George mede: "Is that all you got, George ?" en George bekent later: "That was frightening; it WAS all I had...".
Ronde 8 = Beide boksers zitten er lichamelijk nog steeds doorheen. Dat is niet verwonderlijk als je je realiseert dat het dan weliswaar nog erg vroeg in de ochtend is, maar de lucht- vochtigheid 85 à 90% was en de temperatuur al weer tropisch was (80 Fahrenheit zegt men, reken maar eens uit). En 21 seconden voor het einde van de ronde gebeurde het dus, zoals gepland en zoals voorspeld: te beginnen met twee sluwe "overhands" een combinatie van vijf rechtse hoeken [en neerwaartse hoeken] (waaronder eentje op het achterhoofd van Foreman. Kan gebeuren.) en twee linkse hoeken. De laatste linkerhoek (een beetje met uppercut-neiging) in de latere woorden van Big George: "BANG ! - right on the button !". KO dus. Voor degenen die zich nog afvragen of Foreman wel echt KO is gegaan: kijk maar eens hoe hij na afloop terug naar zijn hoek waggelde ...
Wie lijkt hier "lifted clear off his feet" ? In ieder geval is het niet Ali die de balans eventjes kwijt is ...
Bumayé, ofwel: het ligt op zijn rug in de ring en het heet George Foreman, rara ... Het voordeel was wel dat het midden van de ring nog es nuttig gebruikt werd.Mythevorming.
Tiens, als de goegemeente met zijn betweterij en voorspellingen er ZO ONTZETTEND naast zit, dan moet dat natuurlijk weggestoken worden. Je gaat dan niet zeggen "Ja, omdat ik van toeten noch blazen weet en maar wat liep na te papegaaien had ik het helemaal mis", neen, je hemelt de gebeurtenis zelf maar op en kleedt de verassing wat aan. Er was strict genomen niets verassends aan deze heerlijke, eenzijdige, boks-demonstratie van Ali. De eerste wedstrijd tegen Liston, de eerste en derde wedstrijd tegen Frazier waren qua spanning en bokskunde van een véél hoger niveau. Maar het was dus gebeurd. "Ali fooled them all". En wel in een ver en vreemd land. Je gaat dus over tot overdrijving (een Foreman die in staat was om iemand in de ring dood te slaan; een Ali die de hele wedstrijd in de touwen hangt.), tegenstelling (de krachtpatser versus de intelligente bokser) en verrassing (hij flikte het TOCH weer !!). Of je zet dat idee van die ultieme krachtmeting nog eens in de verf (zoals Johnny Wakelin zong: "Once there was a battle bare ... (in Zaïre) ") Het zou terecht zijn geweest om meer de nadruk te leggen op de vreemde en krachtopslurpende omstandigheden waaronder moest worden getraind, gewerkt, geleefd en gevochten. En wat de mythe inderdaad dat extra toefje gaf: het verlossende onweersbuitje direct NA de wedstrijd. Norman Mailer -ter plaatse scherp waarnemend aanwezig- besteedde er de nodige aandacht aan. De eerder genoemde Wakelin ook in dat verdienstelijke lied van hem (dat kort na het gebeuren werd uitgebracht):
"The lightning struck twice in the night ...
First in the ring and then after the fight (in Zaire)"
Mythe op de hak genomen.
In Februari 1976 maakte Foreman zijn opwachting als acteur in de zeer verdienstelijke humoristische televisie-serie "Sanford and Son" (aflevering: "the Director"). Deskundigen (en derhalve onvoorwaardelijke Ali-fans) zoals ondergetekende konden het niet zo waarderen dat hij vooraf en in de show werd aangekondigd als "de beste bokser ter wereld". Er waren een paar verwijzingen naar het debâcle (voor George toch) in Zaire. Tijdens de hilarische eindscene werd George aangezet om "boos" tegen een muur aan te slaan, waarbij hij dan zogenaamd zijn hand zwaar blesseerde. In een verwijzing naar de maand uitstel door zijn wenkbrauw-wond sprak hij daarbij : "Kijk, nu zit ik zeker voor drie maanden in de ziekenboeg". Daarna had hij nog een woordje voor de "regisseur" in de aflevering (de oude vader Sanford, die voor de gelegenheid zijn kop zogenaamd helemaal kaal had laten scheren): "Ga vooral zo door. Je hebt alvast mijn favoriete kleur: MEAT". Daarbij verwijzend naar een uitspraak van Ali in het Zaire-verhaal waarin de op dat moment bekendste mohammedaan ter wereld aankondigde te overwegen vegetariër te worden (een uitspraak die door mij en heel wat andere beschaafde mensen met veel enthousiaste werd onthaald). Onduidelijk is het of hier ook nog humoristische verwijzingen (met een paar dubbele bodems) aanwezig zijn: in een eerdere scene bespreken enkele heren de kansen van resp. Godzilla en King Kong in een gevecht met Foreman. De stelling was dat George "het geblinddoekt nog zou winnen". Maar tegenover oerlelijke "Aunt Esther" zou hij om andere -begrijpelijke- redenen geblinddoekt moeten aantreden ... Het ZOU een verwijzing naar de blinde en verblinde aanvalsdrift van Big George (met of zonder dichtgeslagen oogjes) kunnen zijn.
Veel meer ironische en anderzins humoristische verwijzingen naar the Rumble kan ik persoonlijk niet aanbieden.
Tot zover dit korte, ingekorte, essay in het kader van de achtergrond bij de Haagse Beschaving (sleutelwoorden: anticiperen, beheerst geweld, verbale begaafdheid).
De kans dat de beelden van dit gevecht nog eens helemaal van het internet verdwijnen zijn uiteraard nihil. Voer "Rumble" of "Ali Foreman" in bij je zoekmachine en je krijgt een plethorium aan keuzemogelijkheden. Bijvoorbeeld:
Dailymotion
ESPN Complete Rumble
YouTube
voor wat meer in-dept en achtergrond:
When we were kings, dl 1
Als muzikaal extraatje:
Wakelin
Oh ja, wat die vraag-vooraf betreft: in Zaire en in de Beschaafde wereld was het al 30 Oktober, maar in de USA -waar men nogal eens achterop loopt- was het nog de 29ste ;-)
