Dwangmatig Statement zonder nader commentaar

Had ik al eens verteld, beste lezer, hoe ik vrijdag 1 Oktober in Arnhem als een soort van improvisatie de bibliotheek binnen stapte, daar rechtstreeks op een zeker schrap af liep en daar twee boeken van de beste Nederlandstalige prozaïst aller tijden pakte ? Om vervolgens na een kort besluitvormings-proces één ervan open te slaan en een enkele "brief" uit dit werk te lezen, na circa twintig minuten -geraakt en hevig aangedaan door de schoonheid en gaafheid van dit pareltje- beide boeken weer terugzette en zeer bevredigd en gelukkig de bibliotheek weer verliet ?
Neen ?
Dan moet ik dat misschien nog eens met terugwerkende kracht gaan doen.
Later.
Als ik er de tijd voor vind.
In ieder geval: door een aantal toevalligheden en omstandigheden zijn ook sindsdien mijn gedachten weer vaker naar de persoon en het werk van deze Grote Prozaïst uitgegaan ...
Verder terug nu: aan het eind van de jaren zeventig (of was het nu aan het prille begin van de jaren tachtig ?) kreeg ik een aantal ochtenden via de radio iets mee van een soort nachtelijke dichtkunst-marathon. Dichters dragen voor uit eigen werk. Daarbij werd ik op gegeven moment verrast door het aangename en onmiskenbare stemgeluid van deze onovertroffen roman- en novelleschrijver. In zijn functie van dichter begon hij over "Ik zag een Koninklijke Hoogheid, trad nader tot haar troon ...". Althans, zo herinnerde ik me dat toch. Later zou ik er achter komen dat ook van deze tekst meer dan één versie bestaat.
Dit schijnt de "officiële" versie te zijn:

Koninklijke Goedkeuring

'k Kwam bij een Hooggeplaatst Persoon
'k Trad nader tot haar troon
Zij sprak: Het werk van Mulles
Is niks als vulles
Het werk van Reve
- Dat is leven !

U begrijpt, beste lezer, dat ik dit weekeinde een toch wel lekker gevoel kreeg bij het vernemen van het nieuws. Voor mij geen
"van de doden niets dan goeds". Ik heb echt het idee dat de wereld er de afgelopen dagen iets minder onaangenaam op is geworden. Iets minder kwallerig en aanstellerig. Ietwat minder ziekmakend pseudo-interessant. Wat minder arrogant en tegelijk ook iets minder oninteressant. Iets minder gecoiffeerd ook en wat minder belachelijk gekleed. Gewoon iets zuiverder. Iets menselijker. Wat Mannelijker ook. Met iets meer van echte humor. Inderdaad, bij de rampspoed die ons regelmatig en voortdurend treft -denk maar aan het zoveelste "kabinet Donner"- hebben we wel recht op een opstekertje. En de hoop dat er tenminste literair nog een toekomst is voor Nederland. Zonder verder commentaar.

[Wel nog een nuttige link: Hoop in Bange Dagen ][via deze link kan je eventueel ook iets makkelijker bij gedichten komen die qualitatief op een hoger niveau staan dan bovenstaande. Want wat het versje hierboven betreft: ach, je weet hoe het zit met die parels en die zwijnen ...]

[Treurnis-verhogend nabericht: de Ollandse Protocollaire Premier had al weer en public medegedeeld (namens wie ?) wat voor een groot verlies we toch weer geleden hebben ... Hij zou het onderwerp gewoon beter hebben laten rusten ipv deze obligate praat te verkopen]