Dus ook aan de herfst
en aan 'de kinderen van de herfst' (de paddestoelen)
Tot zover niets nieuws.
Maar waar ik nog nooit zo bij heb stil gestaan is het blote feit dat er binnen het paddestoel-seizoen verschillende fasen zijn. En een daarmee samenhangende aflossing van de wacht. Bepaalde soorten geven de geest, maar andere komen juist op. Je kunt als zwammoloog dus blijven genieten in het na-jaar. En leren beseffen dat er aldus toch wel meer soorten zijn dan je aanvan- kelijk dacht. Het is misschien zelfs nog mogelijk om nieuwe soorten te ontdekken ... Mocht ik ooit nog es een nieuwe soort ontdekken, dan denk ik dat ik die "de Ien Dales Slijmspoor-Zwam" noem. Maar dat is voorlopig nog toekomst-muziek.
Tegen het oorspronkelijke plan in vandaag toch nog even het bos in geweest. Om een oude bekende te fotograferen.
Veel foto's zijn niet goed gelukt en worden dus niet getoond.
Feitelijk (boven) één van de mislukte foto's. Niet te zien is dat deze schattige, verse paddestoel een grappig zachtrôse kleur heeft.
Dat ziet er onsmakelijk uit, niet ? Toch hoort het erbij. Een soort waarvan het de tijd is geweest en nu als een bloem aan het verwelken is ... Voor deze soort -op dezelfde plaats- in hoogtij dagen: zie 28 September.
Een beschimmelde paddestoel ? Het lijkt er wel wat op, hein ? Misschien is dit wel die nog niet-ontdekte soort ...
Deze paddestoel is niet beschimmeld, maar aan het verkleuren. Niet naar bruin toe, maar naar wit toe.
Dit is dus die bedoelde oude bekende (zie 28 September), maar deze is dus ook al een beetje aan het verkleuren.
Net als bovengenoemde oude bekende staan deze twee zwam-sprietjes (of zouden het toch verdwaalde zoetwater-poliepen zijn ?) op een oude, begroeide boomstronk.
