De oplettende lezertjes hadden natuurlijk al lang opgemerkt dat ik gister helemaal geen aandacht heb besteed aan de verjaardag van de Mastín Español waar dit blog naar genoemd is: Juan el Líder v.d. Raesdonck -in de dagelijkse omgang Hijo genoemd.
Zulks in tegenstelling tot verleden jaar.
Tiens, wat moet ik er van zeggen ... ? Dat hij dood is ? Dood of niet: een verjaardag blijft natuurlijk een bijzondere dag ... Of anders: zelfs als het een gewone dag is, blijft het natuurlijk wél een verjaardag !
Maar verder ... ? Hij is dood -overleden een paar kilometer van de plaats waar hij ooit ter wereld kwam ... In een landelijke omgeving die ik weliswaar niet door-en-door ken, maar toch wel erg lang en behoorlijk goed.
Ik kan niet zeggen dat ik die paar Martini's van gister eerbiedig in zijn nagedachtenis heb weggewerkt (daar was een medische indicatie voor), maar de voormalige feestdag is me zelf in ieder geval niet onopgemerkt voorbij gegaan.
Voorts. Voorts weet ik niet zo goed hoe ik er aandacht aan zou (hebben) moeten besteden. Ik overweeg om een posthuum statieportret van hem te laten maken, maar zeker is dat nog allerminst.
Op dit moment beperk ik me tot twee fotootjes van lang geleden. Toen de tijd nog goed en oud was ...
Hierboven ligt hij op een leeftijd van ongeveer vier, vijf maanden wat in de achtertuin te liggen.
Hieronder heeft hij Zerra in de hoek gedrongen. Zerra, die zoals wel vaker, helemaal geen zin had om te spelen. Wat dat betreft was het wel een tuttemerul. Deze foto is een paar maanden later genomen. Hij begint er hier al aardig volwassen uit te zien :-)