Ik zat dan vorige keer wel met een grote mond te beweren dat ik wel even kamerbreed een goed en grondig doorwrochte anthropologische studie over mijn blog zou gaan uitsmeren, maar was daarbij "alleen maar even vergeten" dat afgelopen weekeinde
al 'El Cláciso' speelde - de wedstrijd waabij 'archirivvales'
Real Madrid en Barcelona elkaar traditioneel naar het leven staan ...
Ga je dan effe goed af ... En nu zit ik dan met het probleem hoe ik dat in een vorm moet gieten zonder teveel op de meest recente wedstrijd in te gaan ... :-((
Uiteraard ga ik hier niet bekennen dat ik al een paar maanden net als "Eekhoorntje Broodje" in allerlei hoeken en gaten foto's en notities aan het opslaan ben, zonder dat ik ze nu -en juist nu komt het er op aan- kan terugvinden ...
Ik heb deze 'Superclásico' zelf niet gezien, maar ik heb me laten vertellen dat Real de bijna volledige wedstrijd beheerste, doch na een soort "Haags Kwartiertje" alsnog in het zand mocht bijten ...
Misschien dat ik dan hier een vergelijking mag maken met de aanstaande Superclásico Ajakkes - ADO. Want hoewel ik niet graag de bode van slechte tijding speel, moet ik wel kwijt dat ik er nog steeds een hard hoofd in heb. Ik kom tot deze positie via een droge optelsom van kale logica en naakte feiten:
* ADO draait dit seizoen (nog) niet zoals zou moeten en zoals zou kunnen.
* ADO draait dit seizoen zeer wisselvallig, waarbij de mentale concentratie en motivatie duidelijk een achilleshiel blijken.
* In wedstrijden waarbij er vanuit gegaan zou moeten worden dat we tegenover een veel sterker tegenstander staan, wordt toch -in deze eerste seizoenshelft al- gevaarlijk uit gegaan van "de eigen spelstijl" ipv voor een keertje meer realistisch de 90 minuutjes uit te bikkelen.
* Op deze manier hebben we van een paar "grote clubs" enkel en alleen maar het doelsaldo en puntentotaal onnodig gespekt ... :- ( * Deze insteek zal komende wedstrijd waarschijnlijk niet verlaten worden.
* Wat ons voorspelbaar maakt en dus zwak. Zelfs een sukkel als Frank de Boer kan het zien aankomen.
* Een onwaarschijnlijk scenario is: storen en jagen als de AFC in balbezit is - vertragen, de bal rond laten gaan en naar de zijlijnen of desnoods naar de achterlijn dribbelen als we zelf in balbezit zijn maar tegelijk wel loeren op een betrouwbare counter- mogelijkheid (zeker toch in het Haags Uit-Kwartiertje) en dus niks geen lange ballen blind voor de pot gooien.
In alle gevallen is ons ADO volledig afhankelijk van de vechtersmentaliteit van de selectie zondag. Laten ze het hoofd hangen OF gaan ze voor de volle 90 minuten volwassen mannen-voetbal ?? Nog een paar nachtjes slapen en we weten het ...
Mochten de ajassieden er deze keer overigens mee wegkomen : volgende keer is het ECHT raak !!
De volkerenkundige harde kern van dit blogbericht is een citaat uit het boek "Costa del Crimen" waarin Stan Lauryssens verhaalt van zijn korte rondgang door diverse Spaanse gevangenissen. Als hij eenmaal in het naargeestige "Madrid III Valdemoro"-cachot vastzit noteert hij terzake van zijn mede-gedetineerden:
"Het valt mij op dat Europeanen een vuile, vette lach hebben. Colombianen glimlachen schuw en bedeesd. Noord-Afrikanen vertrekken geen spier van hun gelaat; hun glimlach blijft onzichtbaar. Spanjaarden zijn luid en vulgair. Schokken met hun lichaam en grijpen zich in het kruis."
Deze waarneming rondom de Spaanse beleving van wat eigenlijk humor zou moeten zijn zal iedere niet-oppervlakkige Spanje-ganger kunnen bevestigen. Hoewel ik aanneem dat er in Spanje weldegelijk iets bestaat als "Hogere Humor", is de regel dus dat humor bij deze mensen iets is dat bestaat uit platheid (zonder enig spoor van dubbele bodem of onverwachte wendingen) en platvloersheid. Poep, pies en het laten losknallen van ruften in de vrije atmosfeer zijn de basisingredienten; diverse groffe vormen van voortplantingsgedag en het blijkbaar gewaardeerde alternatief daarvoor -kontebonken- is de slagroom op de taart, terwijl verkrachtingsvormen de kersjes op de slagroom lijken te zijn ... :-((
Het gaat in deze wetenschappelijke studie dus om Spaanse Futbolistas y Aficionados en een heel klein beetje om humor ...
Vandaag deel 1 uit de woonplaats van Sinterklaas: Madrid.
Ja, het is daar in het Bernabéu iets ruimer uitgevoerd dan in het Kyocera Mansveld-stadion en aldus krijg je dan de mogelijkheid om iets als dit te laten zien ...
Een letterlijke vertaling is zoveel makkelijker dan een inhoudelijk correcte, doch ik denk dat je het ("un escudo para dominarlos a todos") best kan parafraseren als "Onder dit vaandel gaan we ze allemaal oprollen en inmaken".
"Knoop het in je oren:" (op zijn Spaans) "Onze club is het beste team ter wereld".
"God is waarachtig". Met de inherente suggestie "En Real is Goddelijk" ...
Apocalypse 1:8 is zo'n plaats in de Schift waar wordt gesproken over de Alfa en de Omega ...
Een zekere sterspeler van een concurrerende voetbalclub krijgt ineens een Goddelijk Visoen en gaat eerbiedig op zijn knieën ...
De vergelijking van deze Real-speler met de matador is natuurlijk wel aardig: "de uitslag van het spectakel staat al vast. Nu alleen de rituele vertoning nog maar". Of het ook aardig realistisch is ... ?
Dit is nog steeds keurig en netjes ...
Dit lijkt al iets gedurfder, maar nog steeds niet brutaal en grof; de concurrerende club als doorprikbare lichtgewicht ballon ...
FC Barcelona als Sof, als Farce ... het is maar een mening.
Ach, als je sterspelers zo goed zijn, dan hebben de verdedigers van de tegenpartij en masse het nakijken. Zoals in dit vreemde toneeltje dat meer op een rugby-wedstrijd in een nauwelijks bevolkt rugby-stadion lijkt ...
Groffe overtredingen zijn natuurlijk de enige manier waarop de tegenstander je spelers kan tegenhouden. Sportbladen en internet puilen uit van deze soort foto's.
Dit is natuurlijk gefundenes fressen voor de supporters/ aficionados. En we komen dan eindelijk op het gebied van "Spaanse humor": in deze dubbele dekking wordt de speler van Real bij zijn cojones genomen.
