Je suis venu te dire que je m'en vais

God-Chole-Tering !!
Dat is een flinke tegenvaller, zeg !!
Maar het is dan ook wel een beetje m'n eigen schuld ...

Het begon overigens zo:
Ik zocht half om half naar een passend muziekje om het jaar discreet uit te wuiven.
Maar was feitelijk al snel uit-gezocht, omdat er weliswaar meerdere van zulke "typische afscheids-melodietjes" zijn, maar deze toch al een tijdje in mijn achterhoofd rondstruinde en voor geen ander hoeft onder te doen ...
Wat is dan het probleem ? Welnu, van de versie die ik zocht kan ik geen link vinden op het net.
Het gaat daarbij om de versie met de meer dominant aanwezige, meer geprononceerde dames-snik. Ach, je weet hoe dat gaat met die wijven ...

Dit wil evenwel niet zeggen dat ik de blog-bezoeker met lege handen het nieuwe jaar in stuur.
De "reserve-link" mag er ook best wezen. Deze -met slechts een bescheiden hoeveelheid gesnik- blijkt trouwens bij de fans zéér geliefd te zijn.
Nou, omdat de fans het dus wensen:
de link met beelden van een onverzorgde, half-opgebrande,
oude man. Bah (!) - ik lijk het zelf wel ... :-(

Je suis venu/ Je vais !!

Voor die paar mensen die dit lied nog niet kennen en zich afvragen: "wat is dit voor een geheimzinnig geneuzel ?" geef ik de tekst nog even -->

Je suis venu te dire que je m'en vais
Et tes larmes n'y pourront rien changer
Comm' dit si Verlaine: "au vent mauvais"
Je suis venu te dire que j m'en vais
Tu t'souviens de jours anciens et tu pleures
Tu suffoques, tu blêmis à présent qu'a sonné l'heure
Des adieux à jamais
Ouais je suis au regret
D'te dire que je m'en vais
Oui je t'amais, oui mais
Je suis venu te dire que je m'en vais
Tes sanglots longs n'y pourront rien changer
Comm' dit si Verlaine: "au vent mauvais"
Je suis venu te dire que je m'en vais
Tu t'souviens des jours heureux et tu pleures
Tu sanglots, tu gémis à present quá sonné l'heure
Des adieux à jamais
Ouais je suis au regret
D'te dire que je m'en vais
Car tu m'en as trop fait

Wat dit lied nu met de huidige eindejaars-situatie en het verstrijken van de tijd en dat alles wat nu is, maar tijdelijk is te maken heeft: zoek dat zelf maar lekker uit.

Oorspronkelijk stond in dit blogje nog een stemmige zwart-wit foto doch bij nader inzien heb ik maar besloten om het gewoon sober te houden met dit blogje.
Dus ook bijv. geen uitgebreid gezwezerik over hoe een tukker, ajassied dan wel mislukte scheidsrechter het doet op een vuurtje van kerstbomen, krantenpapier, oud hout, autobanden en schattige Ikea-meubeltjes.
Of over de ambiguentie van de traditionele kreet "zalig uiteinde".
2011 - we zetten er in alle eenvoud en soberheid een streep onder.

... en Hijo ... ??

De oplettende lezertjes hadden natuurlijk al lang opgemerkt dat ik gister helemaal geen aandacht heb besteed aan de verjaardag van de Mastín Español waar dit blog naar genoemd is: Juan el Líder v.d. Raesdonck -in de dagelijkse omgang Hijo genoemd.
Zulks in tegenstelling tot verleden jaar.
Tiens, wat moet ik er van zeggen ... ? Dat hij dood is ? Dood of niet: een verjaardag blijft natuurlijk een bijzondere dag ... Of anders: zelfs als het een gewone dag is, blijft het natuurlijk wél een verjaardag !
Maar verder ... ? Hij is dood -overleden een paar kilometer van de plaats waar hij ooit ter wereld kwam ... In een landelijke omgeving die ik weliswaar niet door-en-door ken, maar toch wel erg lang en behoorlijk goed.
Ik kan niet zeggen dat ik die paar Martini's van gister eerbiedig in zijn nagedachtenis heb weggewerkt (daar was een medische indicatie voor), maar de voormalige feestdag is me zelf in ieder geval niet onopgemerkt voorbij gegaan.
Voorts. Voorts weet ik niet zo goed hoe ik er aandacht aan zou (hebben) moeten besteden. Ik overweeg om een posthuum statieportret van hem te laten maken, maar zeker is dat nog allerminst.
Op dit moment beperk ik me tot twee fotootjes van lang geleden. Toen de tijd nog goed en oud was ...
Hierboven ligt hij op een leeftijd van ongeveer vier, vijf maanden wat in de achtertuin te liggen.
Hieronder heeft hij Zerra in de hoek gedrongen. Zerra, die zoals wel vaker, helemaal geen zin had om te spelen. Wat dat betreft was het wel een tuttemerul. Deze foto is een paar maanden later genomen. Hij begint er hier al aardig volwassen uit te zien :-)

. . . NBC - Televison Special ...

Sinds 1968 is Kerstmis niet meer wat het geweest is.
En zal het dat ook nooit meer worden.
Dat is ten minste wat door een aantal muziekliefhebbers wordt beweerd.
En de reden daarvoor zou de televisie-show zijn waaruit de onderstaande link komt:
* hardcore-special
In plaats van het bovenstaande linkje aan te klikken zou je ook de onderstaande kunnen proberen: een reportage van de repetities voor de Show waaruit het bovenstaande
* rehearsal
OF je zou de hele Show (of iets dat er toch erg sterk tegenaan zit)(verdeeld over vijf stukjes van 10 minuten) plus een toegift van 10 stukjes reportage rondom de repetities kunnen bekijken:
* '68 Comeback Special deel 1 uit 15
OF je zou één van de vele andere links op kunnen zoeken zoals die op het internet ruim aanwezig zijn.
Zeker weten dat het de moeite waard is !!
Okay, het mag misschien een beetje gedateerd overkomen allemaal, doch je zal al gauw doorkrijgen dat er iets speciaals aan de hand is.
Dat liedje "Guitarman" is min of meer de ruggegraat/ de harde kern van de show. Het is het tweede nummer (zie/ hoor de link) in een hele reeks, tevens het voorlaatste en het komt in een stuk of vier versies terug. En het is sowieso een gaaf nummer. Vind ik toch. Als ik het me goed herinner komt het nummer uit de (naar men zegt: waardeloze) *E*L*V*I*S*-film "Clambake", van het jaar ervoor. Uit die film komt ook het nummer "Big Boss Man" dat we in de NBC-special weer terugvinden.
De film is voornamelijk opgebouwd uit oudere nummers en slechts een enkele nieuwe (meest met name "If I can dream" - waar in dit culturele blog al eerder aandacht aan is besteed). Uit de repetitie-opnames blijkt inderdaad wat we her en der al te verstaan hebben gekregen: The King begon zeer zenuwachtig aan dit televisie-avontuur, maar voelde zich geleidelijkaan weer helemaal in zijn element.
Probleem: de originele Special raakt steeds meer verdrongen en ondergesneeuwd door allerlei verknipte versies. Nog even en er zijn alleen nog maar een paar kwijlende oudjes die zich herinneren hoe de originele Special in elkaar zat ... Ik zal zelf niet bij dat gezelschap oudjes zijn, want in '68 zat ik niet voor de Amerikaanse televisie. Niet op 3 December (wat de eerste uitzenddatum van deze historische show was) en niet rond Kerstmis toen de eerste herhalingen rondgingen. Grappig om op te merken dat deze Kerstshow al rond Juni was opgenomen, vandaar ook sommige reacties van het publiek ;-) Dat publiek bestond overigens uit voornamelijk leden van zijn fanclub(s). Soms moet je op zeker spelen ...
Ik was "er" in 1968 dus niet bij (was ook behoorlijk jong toen), maar ik heb de opnames/ de montages van de show/ de show in de loop van de jaren wel zien veranderen ... In de oorspronkelijke Show heeft men monterenderwijze geprobeerd om een zeker evenwicht tussen de samenstellende opnames te maken -een eindmontage die uiteindelijk ook overtuigd de zegen van *E*L*V*I*S* heeft gekregen- dus een geldig excuus om opnieuw te gaan snijden en plakken lijkt me niet te bestaan.
Eén van de zaken die in de loop der tijd niet is veranderd is de brom die op sommige delen van de geluidsband staat. Die komt terug bij zowel televisie-opnames als bij bijv. de moderne DVD-uitgaves van deze Kerstshow. De oorzaak van dit akelige euvel is me niet bekend. Het geeft natuurlijk wel een authentieke touch aan het geheel, maar het blijft toch zonde :-(
Veel zou er over deze Comeback Special verteld kunnen worden. Maar ik denk dat ik me maar beperk tot het volgende: Het nummer Guitar Man is dus de ruggegraat van de show, en daarin wordt het verhaal van een "zwervende gelukszoeker" verteld. De producer van de show vond het wel een passend idee om The King op te voeren als iemand die een leven "on the road" voerde. Zoiets als een motor-nozem of een halve cowboy. Daartoe moest *E*L*V*I*S* niet alleen in een zwart leren pak kruipen, maar eveneens een "natural sun-tan" opdoen ... En daarmee is dus zijn uiterlijk in de show verklaard. The Pelvis had overigens van zichzelf een enorme hekel aan zonnebaden en een "bruintje", maar lijkt er geen spijt van te hebben gehad.
En wat de tekst van "Guitar Man" betreft ... die eindigt met nogal wat zelf-ironie: "... I'll never be more than what I am - wouldn't you know I'm a swinging little Guitar Man ...!". Yeah, right ...

Zeker voor de huidige generatie moet dit "gedateerde" gebeuren moeilijk in te schatten zijn - en dan met name de impact ervan. Maar die impact was dus enorm !
Als voorbeeldjes van de doorwerking ervan in meer recente tijden mogen misschien de twee volgende tamelijk willekeurige voorbeelden dienen:
Eind 2005 stuurde Robbie Williams een televisie-show de wereld in met een -opzettelijk- erg hoog *E*L*V*I*S*-gehalte. Waaronder zeer zeker de begin-scêne valt: Trouble . De vriendelijke jongeman die Robbie was had moeite om niet in de lach te schieten bij het zingen van dit nogal "agressieve" lied ;-)
Veel eerder al -in 2000- verraste een zekere Schotse band ons met een video met enerzijds de muziek van het nogal zachtaardige nummer "Inner Smile" en anderzijds een act die geheel was gebaseerd op de Comeback Special met de langbenige,
all-black, leather-clad Sharleen Spiteri afwisselend als een vrouwelijke en een mannelijke "ELVIS".
Texas
Erg leuk kijkwerk, maar aan de muziek zit een bijsmaakje: het akelige stemgeluid van de mannelijke "lead-zanger" komt van Roland Lee Gift. Een redelijke acteur, maar een vreselijke zanger. In zijn hoedanigheid van lead-singer van the Fine Young Cannibals had hij zich in de jaren tachtig al vergrepen op een welhaast heiligschennende manier aan "Suspicious Minds"
-een van de beste liederen van the King ... :-((

Maar wat de toekomst ook brengen moge, vrienden,
onthoudt één ding:

" ... Sterren komen - Sterren gaan ...
Alleen *E*L*V*I*S* blijft bestaan !!"

ii Felices Fiestas !! (etcetera)

Deze foto werd ingebracht als een voorzet op een soort van
"kerstkaarten-concours" voor de Portugese hondenrassen. Twee prachtige Rafeiros van de gestrekte variant staan min of meer in aanbidding voor een kerststalletje. Op de voorgrond ligt een
Cão da Serra de Aires wat na te denken.
Hebben jullie dat ook wel eens, lieve lezeressen, beste lezers, dat je bij jezelf denkt: "Zou het einde van het jaar soms weer aangebroken zijn ?". Ik heb dat vooral als er van alle kanten kerst- en nieuwjaarskaarten op me af beginnen te komen. Tegenwoordig komen die dan ook nog eens via de digitale snelweg aangesuisd. Daar zit van allerlei soort bij: mooi, origineel, humoristisch, sober, noem maar op. Wanneer je je zoals ik in kringen van hondenliefhebbers ophoudt spelen honden -meestal rashonden- ook een (hoofd)rol op die kaarten.
Natuurlijk wordt er wel van je verwacht dat je allerlei groeten en wensen en zegeningen retourneert. Ikzelf begin daarbij in een stadium waarvan ik zelf denk dat het "gemaakt charmant" is en glijd dan af naar iets dat in mijn eigen ogen nog erger is ...
Maar misschien wordt het juist wel gewaardeerd aan de ontvangende kant. Geen echte tekenen van het tegendeel.
Maar nu terzake: vanuit dat enorme aantal "kaarten" drie stuks die uitblinken qua a-typiciteit. Maar wel juist een lekker "puur hond"-gehalte hebben. Helemaal bovenaan dus de foto die als eerste afkwam. Hieronder een fotootje dat in de betreffende "competitie" is ingebracht. Leuke foto met een interessant extraatje: de kennel in questie (zie ook: blogspot ) is een thuisbasis voor zowel langharige als kortharige Estrela-berghonden. In Nederland en omstreken is feitelijk alleen de langharige variant van dit ras bekend. Hoewel het ras sterk verwant is aan de Rafeiro, kan je juist aan de kortharigen zien dat het een apart ras is.
Hieronder: het is weldegelijk een recente foto, ookal weet ik niet van welk nestje deze geinige kleine cachorros zijn die ons hier een goed nieuw jaar toewensen. De fokker communiceert met de buitenwereld vooral via de Spaanse hondenbladen. Van zijn website zal je in ieder geval weinig wijzer worden.
Zal ik nog iets zeggen over dat nestje van de Cão de Gado Transmontano ... ? Neen, tenzij misschien volgende keer dan ...

Na-babbel

Neen, ik heb geen spijker in mijn kop. Dat was "maar een liedje" van die link gister. Ik ging heus niet aan het alcohol-infuus.
Toch bedankt voor de bezorgde interesse, beste blogbezoeker.
Ook anderszins heb ik geen kater overgehouden aan de dag van gister.
Zoals ik al zei: Barbertje moest hangen en als het die "grove overtreding" in de 10e minuut niet was geweest, dan hadden ze wel een andere spijker gevonden om ADO aan op te hangen.
Het zal nog wel een paar jaar duren voordat we hen dat hebben afgeleerd.

Hoe vaker ik de ongecensureerde herhalingen van het "rode kaart incident" bekijk, des te meer raak ik ervan overtuigd dat Leeuwin niets te verwijten valt. Zelfs het feit dat hij in eerste instantie de bal van zijn voet liet springen ipv hem succesvol dood te maken zou ik hem niet aan willen rekenen. En wat daarna volgde ... het valt allemaal te verklaren door een opeenvolging van logische reflexen. Het zijn overigens die reflexen die een professionele voetballer goed maken. Door dat soort reflexen kunnen goede verdedigers de meeste aanvallers afstoppen. Door dat soort reflexen kunnen echt-goede aanvallers bijna alle verdedigers uitspelen. Als je eerst een half uur de tijd neemt om na te denken HOE en OF en WANNEER je een bal gaat spelen heb je een wedstrijd al verloren voordat je zelf door hebt dat 'ie begonnen is.
Ik vind dus -op basis van de beelden die mij ter beschikking staan- dat Leeuwin niets te verwijten valt. De rechtsscheiter, correctie, scheidsrechter zag dat dus anders. Ja, in het kader van de letterknechterij zou je er desgevallend een "absolute" (want inkomen met twee gestrekte benen) rode kaart in kunnen zien. Met de letter van de regelementen in de hand (EN naar de geest van die regels !) zou je er echter net zo makkelijk "gevaarlijk spel" aan de kant van Eriksen in kunnen zien. Kies maar uit. Of beter nog: ga met deze suggestie nog maar eens een paar keer naar de beelden van het incident kijken.
Zou men dat bij de KNVB ook gaan doen ?
Het geval letterlijk en figuurlijk van alle kanten bekijken ?
Of zal het "geval" automatisch in het bakje
"ADO = maximale straf" terecht komen ??
Zal men daar de consequenties van de zeer weinige gedragsalternatieven van Leeuwin in de (mede) door Eriksen veroorzaakte situatie in overweging nemen ?
Binnenkort weten we meer.

Moet ik nog iets zeggen over Kevin Blom ? Bijvoorbeeld wat voor een conclusies je zoal kunt trekken uit zijn naam ? Of over zijn palmares als scheidsrechter ?
En wat een en ander betekent voor de vraag of hij deze wedstrijd had mogen leiden ? En dat dan nog afgezien van het vraagstuk of iemand met zo'n kop überhaupt vrij rond zou mogen lopen.

En dan wat mijn weekeinde toch wel GOED heeft gemaakt:
De voetballistische top-prestaties van de tuk-kutters uit Enschede ...

FEYENOORD - FC twenthuh (huh - huh -huh ) = 3 - 2

En dan vooral de manier waaròp ! Hahaha ... Ik denk dat ik de beelden meteen weer ga bestuderen ... hihi ...

- - - - -

En dan toch weer terug naar de bloedige ernst van de realiteit van heden (en vooral gister) => Volgens mij moet het het AD geweest zijn die als eerste met die kreet "domme rode kaart" kwam. Even vroeg ik me nog af: "zouden ze misschien die irritante Blom daarmee bedoelen ? Met dat dom ?". Maar, neen, met die kreet DIE TOCH WEL HEEL ERG SNEL door zo'n beetje iedereen werd overgenomen werd dus de actie van Leeuwin bedoeld ... Leeuwin, die toch maar erg weinig steun krijgt vanuit de Haagse achterban ...:-(

- - - - -

Laatste nieuws: vanavond vernam ik dat Leeuwin accoord gaat met het schikkingsvoorstel dat onder zijn neus is gedouwd: een schorsing van 3 wedstrijden effectief en 1-tje voorwaardelijk.
Ik weet niet wie hem bij het nemen van deze beslissing heeft beïnvloed, maar ik ben het alvast niet geweest. Merde !
Hier gaat echt een héél verkeerd signaal van uit.
Niet in de laatste plaats in de richting van dat onappetijtelijke scheidsrechtertje ... :-(

... (puntje - puntje - puntje)

Betreft: Steijn moet blijven

Maar er moet wel iets veranderen !

Neen, ik ga hier niet eikelbomen over het banale feit dat we zo snel al met 10 man stonden te bikkelen; daar moeten we gewoon maar ons handelsmerk van gaan maken.
Wél moet hier vastgesteld worden dat we niet snel genoeg
-en zeker in onvoldoende mate- de omschakeling konden maken naar een passende speelwijze ... :-(
Voor de rest laat ik vandaag de na-bespreking maar aan anderen over,
en verblijf ik inmiddels en in de tussentijd,
met uw hooggeachte welnemen,
bij een goede vriend ...

Verstek bericht

Ik heb -u heeft het reeds gezien, beste lezer- dat Ajax-blogje maar van mijn keurige blogspot gehaald.
Dat Ajax-blogje dus waar op geïllustreerde wijze werd verklaard waarom Ajacieden en Amsterdammers zich thuis voelen in de Spaanse "humor"-scene. Omdat het voor hen dus gewoon een manier van thuiskomen is: gebrek aan diepgang, gebrek aan originaliteit, gebrek aan klasse, gebrek aan verfijning, eigenlijk een gebrek aan alles wat maar enigzins van beschaafde waarde is. Dus.
En ik vind zelf dat mijn blogspot er ineens weer een stuk reiner en properder uitziet.
Aldus heeft de dag van vandaag toch iets goeds opgeleverd ... :-)

Baffelona /Ajakkes

In onze meticuleuze en consciëntieuze wetenschappelijke studie naar wat bij de primitieven, de wilden, en de gedegenereerde inboorlingen in Spanje moet doorgaan voor humor, zijn we bij het laatste echte verslag aangekomen.
Hierna volgt nog een berichtje dat zodanig smerig en platvloers is dat ik het alleen maar onder de naam van een zekere voetbalclub uit het noord-westen van het land durf te publiceren. En dan nog maar voor enkele dagen. Of nog minder.
Ja, de meeste ploegen vinden dat ze een probleem hebben met de arbitrage. In het geval van ADO is het ook werkelijk zo, want wat zijn we inmiddels deze competitie-helft weer doorgenaaid ! Of Barcelona daar ook last van heeft ? Ik durf het echt niet te zeggen. Ik heb er te weinig van gezien.
En van tijd tot tijd moet je de sterspelers met elkaar vergelijken. Zo gaat dat nu eenmaal. Hier alvast één lezing over het verschil qua mentaliteit tussen de "egocentrische" Ronaldo en de
"fantastische collega" Messi :-)
Aaaahwww ... !! De "kleine huilebalk" moet getroost worden door de genereuze sportieveling van de tegenpartij ...
Maar op meer ernstige momenten moet dan natuurlijk deze gevoelige noot gekraakt worden ...
Is Ronaldo dan werkelijk een nicht ? Hmmm ... de jongedame die zich hier opmaakt voor de Gay-Parade vertoont toch wel enige gelijkenis ...
En hier natuurlijk het onomstotelijke bewijs: foto-bewerking loont (!), pardon, Cristiano lakt zijn nagels !!
Tiens, als je je club "Real Mandril" noemt ga je allerlei vreemde reacties krijgen.
Zoals deze dierkundige montage "De Drie Mandrillen", waarin strict genomen geen enkele mandril voorkomt, doch slechts drie chimps en één stervoetballer.
Moeilijk geval: over de rug van twee chimps heen wordt de Madrid-coach aangesproken op zijn uitlating dat hij wel even zou laten zien hoe het allemaal echt moet ...
Overigens: weet je nu al wat die ene Aap met zijn vinger in de gat van die andere Ajacied doet ? Controleren of alle drie diens hersencellen nog op hun plaats zitten ... !!
Het vreemde aan deze rol toilet-papier is het feit dat alle velletjes dezelfde afbeelding hebben. De suggestie van dit WC-papier overgeplant naar de tegenstander van morgen: welke spelers van ajakkes zouden er zoal met voorrang op deze rol thuishoren ??
Het handje, of, zoals het hier heet: de oorvijg. Het slaat concreet op een vijf-nul overwinning voor Barça. Zo'n uitslag is inderdaad een flinke blamage als je aan de andere kant staat.
En dit zou dan de manier zijn waarop je dat moet vieren, resp. de manier waarop je dat moet symboliseren. Met je Barça-schwanz de achterdeur van het slachtoffer in. Wie is hier dan eigenlijk de flikker ??

Teleurstellende eindconclusie.
Ja, in Spanje wordt gevoetbald. Vaak zelfs op een niveau om jaloers van te worden. En dan niet alleen door buitenlanders als Lionel Messi en Cristiano Ronaldo.
Ja, in Spanje komt ook humor voor. Maar stel je er niet teveel van voor, beste lezer. De uitzonderingen bevestigen de regel, en die regel is dat het huilen met treurnis is. Bestaat er dan Spaanse voetbal-humor ? Ja-hoor ! Maar meestal ontstijgt dat het niveau van de onderbroekenlol niet. Beschimpen, schelden, leedvermaak, wat wij deskundigen schadelijke humor noemen, daar mag je het doorgaans mee doen. Ik heb in mijn geïllustreerde verslagjes enkele uitzonderingen getoond en meteen enkele proeven van de algemene teneur getoond, waarbij ik de ernstige uitersten in negatieve zin heb proberen te omzeilen.
Spaanse (voetbal)humor verhoudt zich tot echte humor zoals boerenslimheid zich tot echte schranderheid verhoudt. Dat is dus niet zo best ... De stap van boerenslimheid naar het Spaanse kontebonken is niet zo erg groot. Je wordt gepakt/ genaaid -en dan ben je dus de sukkel en de flikker- of je pakt/naait de ander -en dan ben je ineens de flinke kerel en dus hetero (?!). Wie het snapt mag het zeggen. Deze kontebonkerij vormt één van de hoofdingrediënten van de bestudeerde "humor". Voor de Spanjaarden-zelf (althans in meerderheid) zal het wel logisch en leuk zijn.
Mijn raadgeving: als je wilt lachen, neem dan eerst een paar maagtabletten en neem daarna de tijd om het Spaanse aandeel in de humor-kunde eens te bestuderen. Niets moet - alles is vrijblijvend. De paar pareltjes kunnen het de tijd en de moeite waard maken :-)

Barcelona spreekt zich wederom uit ...

In een poging de "(voetbal)humor" van onze Spaanse medemens te vatten gaan we onverdroten door met deze beschrijvende studie.
In het Spaans -en dus niet in het Catalaans- de stelling

"Voor altijd tegen de witte (hoeren)ziekte" ...

Beloofd is beloofd: het zwijntje is weer terug. Met een hobby die dus zo typisch Spaans (b)lijkt te zijn: rug-racen. Waarschijnlijk een erfenis van de Keltische voorouders. En dat allemaal onder het motto "Wat je liefhebt, dat n**k je". Het schijnt overigens dat Catalanen het vaker over 'fornicar' hebben en Spanjaarden vaker het woord 'joder' gebruiken. Ik heb dat zelf nooit geturft.
Ja, dat krijg je ervan als vader en zoon verschillende "sportieve loyaliteiten" hebben ... Madridista Bart wordt hier gewurgd door Barcelonista Homer ...
De identificatie van Real Madrid met een politieke stroming die ergens in de jaren dertig op dood spoor liep blijft een bron van inspiratie. Logica blijkt dat wat minder te zijn. Het team van
"het kwalijke zaad" wordt vreemd genoeg gesponsord door Durex.
(Mierda = stront, strontfiguur [M/V]. Guarra = hoer, zeug)
West-Vlaamse humor uitgewerkt met de intelligentie van een Limburgse Belgiër ?? Neen, het is blijkbaar een Barcelonista die de zoekterm "stront-team" invoert bij Google en Real Madrid er voor terugkrijgt. Ik ben benieuwd hoe die ijverige zoeker ooit bij "AFC Ajax, Amsterdam" is uitgekomen. Misschien gewoon de zoekterm
"kak-madammen" ingevoerd ... ?
Wederom zo'n typische illustratie van de poep-en-pies humor. Deze keer de alternatieve ingang van het Madrileense Santiago Bernabeu-stadion.
Dat idee van het Italiaanse "Forza" wordt hier iets te letterlijk genomen ... :- ((
En dit is wat er dan van komt: Ronaldo op de schop ipv het spelen van de bal (geen photoshop of plakwerk).
Maar geen spoor van gewetenswroeging; dit is wat ze het liefst zouden willen zien.
Hoe serieus moet/ mag je de vedette van de tegenpartij nemen ? Ronaldo maakt het zijn critici wel erg makkelijk met zijn

opblaas-speeltje ...

Neen, er is weer geen Limburgse Belgiër (rechts) in het spel. Het is twee keer dezelfde Ronaldo. Met de boodschap dat niet al zijn organen en lichaamsdelen even goed ontwikkeld zijn ...
Dit moment zal de arme jongen wel altijd blijven achtervolgen. Hier huilebalkend op de foto met de eveneens grienende
Real-coach Mourinho ...
En met zulke inspiratie kom je al gauw knutselenderwijs op deze

leuke elftal-foto :-)

Sommige spelers laten zich graag fotograferen terwijl ze de ene of de andere gewonnen Beker kussen. Of een gewonnen gouden schoen. Voor anderen is het dan weer behelpen ... :-)
Maar echt ontevreden zijn die Madrid-spelers dan ook weer niet. Kijk maar eens: een kinderhand is gauw gevuld ...
... en alles bij elkaar zijn ze best wel schattig en lief, hoor. Ook voor elkaar ...

Volgende keer meer ...

Barcelona spreekt zich uit ...

Zo. Dat hebben we dan ook alvast gehad: prettige feestdagen (op z'n Catalaans). Let op dat handje, want dat heeft bij Barça een speciale betekenis. En komt daarom regelmatig terug.
Ja, ik weet het ... het is zoveel groter en er wordt een duurder soort van voetbal gespeeld dan bij ons, maarre ... Toch was het Zuiderpark gezelliger !! (Mét of zonder warreme wors)

Iedere echte voetbalclub heeft zijn "Hooligans" ; mensen die door dik en dun voor hun club blijven gaan. Mensen met HART voor de schone zaak.
"Als Onze-Lieve-Heer een Barcelonees van je heeft gemaakt, heeft hij je lief; als hij je ergens anders heeft laten uitpoepen, dat hij je dan vergeve ..." (Beetje vrije vertaling). Nog steeds geen humor allemaal, maar wél netjes .
Mensen met een Groen-Geel Hart dat het levensreddende Groen-Gele Bloed rondpompt zouden zich een voorstelling kunnen maken bij een vergelijkbare bloedtransfusie ... het begint al een klein beetje op humor te lijken. Bij een zekere Noord-Hollandse club zit er overigens Ranja in die zakjes ...
1 van mijn favoriete televisiepersoonlijkheden: Homer Simpson.
Maar kan je uit het eervorig blogberichtje nog zijn zoontje Bart in een Real Madrid-tricootje herinneren ?? We gaan ze beiden straks nog tegenkomen.
Geen humor, maar wel sympathiek bedoeld: wereldkampioen snelbrommeren Lorenzo met de vlag van FC Barcelona.
Bah ! Wat een open deur wordt hier ingetrapt, zeg ! Maar met Pulpa Paul is het nog steeds keurig en niet grof.
Dit slaat dus op de recente Clásico (3 - 1): van de troon gestoten, de kroon moeten laten aan de Catalanen ... het leven van een a.s. Landskampioen is hard en zwaar ...
Dit vind ik nu nuttig en pedagogisch ! Vier Veilig ! Gebruik te allen tijde een Capote Anglaise. Of doe het gewoon thuis ... (dat laatste deel van de boodschap is evenwel weggevallen bij deze afbeelding).
"La Rendicion de Breda" wordt hier op een vreemde manier gepersifleerd. In het prachtige schilderij van Velasquez geeft Breda zich over aan het Spaans legioen, doch hier geeft Spanje/Real Madrid (links) zich over aan Catalonië/Barcelona ...
We hebben het allemaal wel eens: we zeggen iets waarvan we dan later denken: "Dat had ik beter maar niet gezegd ...". Maar het is dan wel weer welopgevoed om aan het zwijn je excuses te maken voor het feit dat je hem een ajassied, pardon, een madridista genoemd hebt ... Ook dit zwijn gaan we nog terugzien. Ik moet bij het zien van deze prent telkens spontaan terugdenken aan die politie-pipo J. Müller. Je weet wel: die met die rattekop en dat piepstemmetje. Wát een ongelooflijke LUL is dat toch ... :-))
Voorzichtig wordt het nu wel heel erg Spaans. Rood en Geel zijn de Spaanse nationale kleuren, maar ook de Catalaanse. In deze configuratie is het dus Catalaans. De stier is een symbool van Spanje en Madrid; de (hardwerkende ?) ezel een symbool van Barcelona. Wat die ezel daar met die stier loopt te doen: Spaanse "humor" ...

Madrileens perspectief, deel 2

Deze keer deel II vanuit de residentie van de Goedheiligman,

La Ciudad de Madrid

We gaan nog even verder met onze wetenschappelijke verkenning in het rijk der Spaanse (voetbal)humor.
Zonder al te hoog gespannen verwachtingen ...
Behalve zaken rondom humor kan een gedegen studie daarbij ook nog andere dingen opleveren. Zoals rond het vraagstuk van de identiteitswaan. Het Catalonië waar Barcelona dus in ligt heet een legitiem land voor een aparte natie te zijn. De verschillen tussen Catalanen en Spanjaarden zouden o.a. tot uiting komen in verschillende taal en verschillende mentaliteit. Het taalkundige onderscheid tussen "Catalaans" en "Spaans" is volgens mij 90% kunstmatig en 10% onbestaand (of was het toch ongekeerd ?) terwijl er -en dat is alvast de eindconclusie van deze studie- qua humor geen verschil valt te ontdekken.
Wat de rivaliteit van de twee ploegen betreft: die is er altijd al geweest, maar neemt tegenwoordig ook nog eens de plaats in van de rivaliteit die vroeger bestond tussen Real Madrid CF en Atletico de Madrid, resp. FC Barcelona en RCD Espanyol (eveneens uit Barcelona).
Identiteit volgens de "definitie" van de betreffende Spaanse voetbal-supporters blijkt in de eerste plaats iets te zijn van ergens tegen zijn. Je bent bijv. geen Barcelona-supporter omdat je iets hebt met je stad, of met je eigen club of -en dat al helemáál niet- met de edele kunst van het voetballen, neen, je bent barcelonista omdat je voor alles anti-madridista bent. Hmmm ... Daar is dan meteen mee verklaart waarom fan-sites vooral uitpuilen met spot-prenten en nauwelijks lekkere wedstrijd-foto's herbergen.

Volgende keer een paragraafje vanuit het perspectief van Barcelona
..
We blijven nog even keurig. Voor één plaatje ...
Dit vind ik verontrustend,want als we deze aficionado/madridista mogen geloven houdt FC Barcelona er hetzelfde spelsysteem op na als die tukkers van FC Tubantia ... :-(
Met de grove (chemische) middelen kun je van een héél vies tricootje alsnog iets héél keurigs, netjes maken ...
"Roken schaadt de gezondheid, maar het allerergste is het van Barca te komen ..."
Het Barcelonese stadion Camp Nou/ Nou Camp als één grote plee. Kan het misschien ook wat groffer ?!
Ja, het kan moeiteloos groffer. Zonder echt leuker te worden. Dat 'puta' Spaans is voor hoer, slet, of hoerse slet zal de lezer wellicht al weten. 'Puto' is bijvoegelijk voor 'hoererend' of 'kanker'/'klote'/'tering' etc. Jaja, zoals eerder opgemerkt: Spaanse humor graaft soms erg diep ...
Een "nuchtere en objectieve" vergelijking van de Argentijnse sterspeler van tegenstander Barça met een harde bad-borstel (een 'cepillo' is overigens het Argentijnse woord voor preut, maar ik denk niet dat dit hier bedoeld is): met een harde borstel kan je tenminste nog je reet ontjeuken. De Dollar-tekens had de lezer natuurlijk al opgemerkt.
Dat Barça een FC Twente-ähnliches relatie heeft met het scheids- rechterskorps hadden we al vernomen, maar hier dan een aanzet tot een verklaring: een dolverliefde scheidsrechter.
Boven Messi als een rat-achtig stuk ongedierte. Beneden als Orang-Oetan. Die vergelijking met apen gaan we nog eens tegenkomen.
Wel, de stap van aap-achtige naar andere bananen-consument(e) is dan vlot gezet. En dat heet dan allemaal leuk te zijn ...
Ja, en dan komt -volgens de Madridistas dan- de aap eindelijk uit de mouw: de absolute ster van Barcelona blijkt dus één van
"ons soort jongens" te zijn ...
... want kijk maar eens hier: hij staat zowaar meer of minne te kozen met een ploegmaat ...
Haha, dachten jullie nu echt dat Gadaffi dood was ... ? Dan zijn jullie nog simpel ook !! Zie maar eens: hier duikt hij op als een Barcelonese sterspeler. Hij is blijkbaar inmiddels ook al van zijn geloof gevallen, want hij drinkt hier een eenvoudig miswijntje uit een enigzins oversized kelk ...