Oorspronkelijk stond hier een geillustreerd verhaaltje over waar en wanneer ik mijn ontmoetingen met de diverse hertjes heb, met als voorlopige conclusie dat die arme diertjes door het weer toch behoorlijk van slag raken en ook maar wat lukraak lopen te improviseren. Maar met al dat gekeuvel voelde ik me ineens zo'n stadsmens dat voor het eerst in "de natuur" komt, dus die tekst heb ik maar geschrapt en vervangen door twee fotootjes van een bosven waar ik bijna dagelijks kom voor een ochtend- of middag-wandeling. Door de nog iets heiïge, mistige omstandigheden een beetje onscherp, maar dat voegt juist iets geheimzinnigs toe aan de beelden van deze in wezen doodgewone plaats.
