Tot voorspelbaar leedwezen van enkele van mijn lezers heb ik weer een excuus (al sinds een paar dagen) om over politiek te schrijven. Al zal ik proberen niet te lang bij de onderwerpen stil te blijven staan.
Eerst het goede nieuws: gister is dus de formatie van een extreem-rechts kabinet in Nederland in elkaar gestuikt. Prima. De alternatieven -ik had het eerder al aangegeven- zijn niet erg veel beter, maar desondanks wel beter.
Het slechte nieuws: eergister/ gister heeft mijn vriend di Rupo zijn ("pre")formatie-poging moeten opgeven. Dat is erg jammer. Voor la Belgique, voor de domme Walen, voor de nog dommere Vlamingen, voor die eigenaardige Brusselaars ... ook een beetje voor hem zelf. Slechts één lichtpuntje: het is op deze manier ondubbelzinnig aangetoond dat het min of meer mislukken van de voorzichtige staatshervorming en regeringsformatie(s) zoals ze door Yves Leterme zijn geprobeerd, maar uiteindelijk niet gepakt hebben, niet heeft gelegen aan incompetentie of mankerende motivatie zijnerzijds. In tegendeel. Nu weet ik dat hij er niet op zit te wachten om op deze manier alsnog aan zijn "eerherstel" en "gelijk" te komen, maar het zou toch beter eens opgemerkt worden. En benadrukt: het was het onvoorwaardelijke "Non" vanuit welbepaalde Franstalige kringen (Blijkbaar niet rondom di Rupo [al moesten ook daar enkelen tijdens het "opbieden" wel even van zich laten horen], maar voornamelijk wél rondom CHD-kopstukken. Kopstukken die eerder al hun CDH "verlost" hadden van hun Katholieke erfenis en nu dan België -en daarmee hun eigen Waalse deelstaatje- hebben verlost van een toekomst met perspectief ...) dat de doos van Pandora wagenwijd open heeft gezet.
Interessant is het om af en toe de overeenkomsten en verschillen tussen het politieke gebeuren in België en Nederland te bekijken. De overeenkomsten worden vaak ingegeven door oppervlakkige waarnemingen.
Voorbeeld: de mislukte formatie in Nederland werd "geleid" (die aanhalingstekens zijn nodig, want het échte leiden gebeurd natuurlijk altijd door echte leiders) door Ivo Opstelten. Een figuur die in zijn hele leven nog nooit op eigen kracht wat voor prestatie dan ook heeft geleverd. En die zou dan ineens voldoende bekwaam zijn om een kabinet in elkaar te knutselen ?! Mijn oprechte tip voor hem: ga eerst maar eens op eigen kracht een andere kapper zoeken, want DIT is echt geen porum !! Net zomin als de rest van je uiterlijk. Maar nu dus die overeenkomst. Om goede redenen en vooral: wijs geworden door slechte ervaringen bij vorige staatshervormingen en regeringsformaties heeft men er deze keer in België meteen voor gekozen veel achter gesloten deuren en op "geheime" locaties aan het werk te gaan. En waar kwam Opstelten direct mee aanzetten toen hij formateur mocht worden ... ?!
[Key-line: terug naar de achterkamertjes-politiek.]
Ander voorbeeld: zondag de 29ste bood mijn vriend di Rupo de koning voor de eerste keer zijn ontslag aan als preformateur. De koning weigerde, maar deed tegelijkertijd een aantal stappen waar ik niet als enige de voorzichtige conclusie uit trok dat hij bezig was een ondergrondje te leggen voor "de staatsgreep van Albert" [waarbij het me onmogelijk lijkt dat zo'n staatsgreep tot stand zou kunnen komen zonder toestemming van onderkoning di Rupo]. Deze benaming dus als analogie met "de staatsgreep van Beatrix". Je weet wel: die keer dat ze nitwit en slapjanus W.Kok de opdracht gaf alvast een regeeraccoord te schrijven voor een kabinet dat op voldoende steun van de tweede kamer kon rekenen. Schoorvoetend moest de VVD toen wel mee doen met het perfide paarse kabinet dat toen van de grond kwam ...
EN WAAR KWAM JOCHIE RUTTE GISTER MEE AF ... ?!?
De staatsgreep van Albert is vooralsnog niet doorgegaan, en de idee dat Beatrix stuntelaar Mark (overtypische homo-voornaam overigens) Rutte de opdracht zou geven zo'n ontwerp-regeeraccoord te schrijven is zeer onwaarschijnlijk. Als republikein doet het me pijn om toe te geven, maar: ZO dom is Beatrix ECHT niet !!
Overigens: het volkomen inhoudsloze en waarden-loze "Paars aan de macht" in Nederland was op gegeven moment ook de voornaamste ontstaansprikkel om federaal België in een Paars moeras te herscheppen.
Als voorbereiding op een voorbeeld van een interessant verschil kan ik de volgende oude koe nog uit de sloot halen: Toen de opgepimpte eicel Jan-Peter voor de eerste keer (wat lijkt het al weer lang geleden, hein ?!) premier mocht worden was zijn eerste internationale daad een bezoek brengen aan de Belgische federale regering. Het moet nogal wat moeite hebben gekost om hem uit te leggen dat hij daarmee meteen zijn eerste internationale bok had geschoten, omdat hij daarmee de Vlaamse regering volledig gepasseerd en dus geminimaliseerd had. Maar dat heeft hij dan toch in ieder geval veelvuldig goed gemaakt in die paar jaren daarna. Wat meestal niet meer opleverde dan een verplicht nummertje. Maar hij heeft dus een aantal keren op de foto mogen staan met o.a. premier Leterme, waarbij obligate uitspraken over de Christen-democratische traditie en dergelijke dingen meer de wereld in werden gestuurd. Dat was wel leuk op bijvoorbeeld het punt waar premier Jan-Peter "poen moet je doen" Balkeneickel koos voor dezelfde heilloze methode als de Paarse premier Verhofstadt (= "kapitalisatie" van het pensioen-stelsel) en dat dan in tegenstelling tot de CD&V van Leterme die een meer sociale en realistische oplossing voor het probleem van de vergrijzing voorstond/ voorstaat. Weining expertise- en andere uitwisseling dus in die Christen-democratische familie ... :-) . De duidelijke overeenkomst hier tussen België en Nederland: in beide gevallen is het heel hard uit de klauw aan het lopen met de pensioenen en de vergrijzing.
Over de zgn. oplossingen-machine Guy "le-Nonpareil" Verhofstadt kwam deze week nog iets tevoorschijn in de categorie "gefundenes fressen". Voor hen die het nog niet in de krant hadden gelezen: in de memoires van Tony Blair staat een vermakelijke anecdote over een top van de G-8 in 2001. George W. "Baby Bush" Bush stond een tijdje het onzinnige geleuter van Guy Verhofstadt (daar aanwezig als voorzitter van de EU) aan te horen om daarna voorzichtig aan Blair te vragen "wie is die rare kwant ?" ...
Kijk (!),dat is nou es een anecdote waar ik van kan smullen. Dat er ZO nog vele mogen volgen !!
Ik ga hier geen voorspellingen doen [Daar vraag ik tegenwoordig geld voor. Zwart, natuurlijk]. Ik hoop wél dat Elio di Rupo op korte termijn met een oplossing komt voor het meerkoppige probleem waar hij nu mee af te rekenen heeft en voor de a.s. Nederlandse regering hoop ik alleen maar dat het IETS wordt, al kan het nooit veel zijn.
--
Bij de foto: drie maal raden van wie dit strikje is ...
--
Oplossing van het raadseltje: het is van Elio "Il reviendra" di Rupo.
