zondag 13 juni 2010
Terug naar de Cultuur: Johnny
Dit artikeltje gaat niet over politiek. Dat is misschien vreemd, want het zou vandaag een bijzondere dag zijn in het zuiden. "De moeder van alle verkiezingen", het definitieve einde van België enzo. Er wordt beweerd dat eerder genoemd koddig dikkertje Bart "Le jour de gloire est arrivé" de Wever de verkiezingen van vandaag gaat winnen. Persoonlijk lijkt het me waarschijnlijker dat de grootste staatsman in België op dit moment -Elio di Rupo- straks premier wordt. Dat is al droevig genoeg zoals het is, want een staatsman werkt bij voorkeur zoveel mogelijk achter de schermen, terwijl bovendien de zeer competente di Rupo toch vooral een Waalse staatsman is en geen Belgische.
Volgens sommigen gaat het er dus op neerkomen dat we binnenkort de mooie Brabançonne moeten inleveren voor zoiets plats als "de (fiere) Vlaamse Leeuw" dat van alle "volksliederen" waarschijnlijk het meest a-muzikale, minst opwekkende en meest inhoudsloze is :-(
En dan nu het culturele, echt droevige, nieuws:
Gister was ik er echt voor in de stemming: ik ging er lekker voor zitten en schakelde door naar één van mijn favoriete web-sites: le site officiel . Maandenlang stond hier een fantastische verzameling schone liederen in voornamelijk de categorieën "rock-and-roll", "blues-rock" en "coutry-rock" (te beginnen met 'quelque-chose de Tennessee' en te besluiten met 'I am the blues'). Ik vermoed dat dit gratis "concert" van tegen de drie uur aan één stuk een compensatie was voor het feit dat de "Tour 66"-tour wegens ernstige gezondheidsproblemen ("een kleine kanker") moest worden afgezegd door de man waar het dus allemaal over gaat: JOHNNY HALLYDAY. De meest Franse Belg die er maar zo even rondloopt. Volgens sommigen is het zelfs in feite een Fransman. Volgens anderen blijft het een Belg, genaamd Jean-Philippe Smet. Natuurlijk allemaal onzin: het is een Franstalige wereldburger genaamd "JOHNNY". En het is vooral een Fenomeen. Al heel lang. Toen *E*L*V*I*S* naar gene zijde verhuisde was hij ineens de laatste en enige nog levende Rockgod. Zo'n wezen dat ergens halverwege tussen OLH en de gewone sterveling in zit. Ik ga hier niet de volledige carriére van deze fantastische man beschrijven. Daarvoor heeft de lezer andere bronnen tot zijn beschikking. Mag ik misschien wel opmerken dat hij -net als *E*L*V*I*S*- nòg meer dan "voorheen" algemeen geaccepteerd en algemeen erkend werd als Fenomeen naarmate hij meer menselijk bleek en minder "(Rock)god". Op die manier kon hij ook meerdere keren het wereldrecord "grootste publiek bij een concert aanwezig" moeiteloos verbreken. Johnny Hallyday: een persoonlijkheid om goed en aandachtig te bestuderen.
Wat het droevige aspect betreft: gister bleek dus dat de hele playlist veranderd is. Het is geen slechte muziek wat er nu op staat, maar de "perfecte combinatie" is verloren geraakt. Voor hoelang ?? Houd de site maar in de gaten. En let er op dat je de playlist zelf ook kan beïnvloeden door vooruit- en achteruit te spoelen.
Om aan dit berichtje op deze persoonlijke weblog een persoonlijke toets te geven, volgt de hyperlink naar een fraai chanson dat misschien niet het mooiste van Johnny's repertoire is, maar dat voor mij persoonlijk van erg grote betekenis is =>
pour moi la vie va commencer . Leuke bijkomstigheid: hoewel Johnny in Nederland nagenoeg onbekend en derhalve onbemind is, heeft hij met dit nummer hier ten lande zowaar ooit een nummer 1 hit gehad. In 1963. Wat waren we nog lekker jong toen ... Souvenirs, souvenirs ...
--
Foto: ik gaf deze keer de voorkeur aan een schilderij (door Pino Loria) boven een foto van de man in vlees en bloed.
Labels:
Cultuur,
Hallyday,
Johnny,
Politiek,
Sans Mastines,
Sans Politique