Om de lezers die vinden dat dit blog aan het verglijden is, want te weinig aandacht heeft voor mastines, tegemoet te komen geef ik vandaag even een paar fotootjes van de mastin naar wie dit internet-logboek genoemd is.
Ik was gister een aantal foto's (waaronder dus deze) aan het opslaan in mijn ordinator met behulp van mijn scanner. Van die scanner wordt beweerd dat het een erg goede is. Wel jammer dat ik zelf nauwelijks in staat ben om "het" er uit te halen. Ik heb vooral moeite met de verdonkering en de kleur-verschuiving. Zou dat echt alleen maar door pure domheid en gebrekkige motivatie mijnerzijds komen, of zit er misschien ook iets anders achter? Bijvoorbeeld het feit dat er géén behoorlijke handleiding bij dat qualiteits-apparaat zit. Het verhaal dat óók hier achter zit (net als bij wel meer technologische snufjes, gadgets en hier een daar iets noodzakelijks) is natuurlijk het verhaal van die vakbekwame technici, die de hele tijd bezig zijn om oplossingen te vinden, uitvindingen te doen en functies te verbeteren, en dat van de commerciële jongens die al die kostbare arbeid wegschuiven en nutteloos maken doordat ze zich na die ontwikkel-fase ipv een keurige handleiding te (laten) schrijven alleen nog maar bezig houden met marketing en financiële analyse en meer van zulks. Een tranenopwekkend verhaal over een cultuur op zijn retour ...
---
Op de foto's: HIJO toen het kleine leuke mannetje nog écht klein was. Een maand of vier. In een andere gemeente in Twente.
Long ago and far away ...
Misschien is het gepast om deze mijmering af te sluiten met het slot van een gedicht van Daan Zonderland =>
