Tiens, wat moet ik er van zeggen ... (?)
Het was een wedstrijd, maar het was geen overwinning.
Meer nog: het is een regelrechte verliespartij.
Ik heb vandaag absoluut geen zin in een inhoudelijke bespreking.
Morgen misschien.
Alles bij elkaar heeft ADO dit seizoen nog weinig overtuiging in het
spel weten te leggen. Als dit zo doorgaat moeten we gaan vrezen
dat voor ons ooievaartje de voetbal-herfst definitief is aan- gebroken ipv dat er een vervroegd voetbal-voorjaar wordt opgenomen ...
Ach, kijk zelf maar naar het plaatje: het Ooivaartje zit droef naar de ondergaande zon te kijken. En die klokken ? Het zullen toch hopelijk niet de doodsklokken van het Haags betaald voetbal zijn ?
Ja, de herfst ... dat doet me weer denken aan een waargebeurd verhaal dat ik een paar jaar geleden uit betrouwbare bron heb vernomen. Dat ging ongeveer zo:Een zekere gereformeerde excellentie (niet-zijnde de premier) werd eens geheel en al ontkleed wakker boven op een geheel en al naakte beroepsdame. Wel, helemaal ongekleed was de excellentie in questie niet, want hij had zijn sokken nog aan. Maar voor de rest was hij in adamskostuum. Hij liet zich de menselijke heuvel afglijden en stapte nog een beetje slaapdronken door het halfdonkere vertrek naar het raam. Na het opentrekken van het gordijn vond hij het eerst wel vreemd dat er een Turk in zijn tuin stond die hem verbaasd stond aan te gapen, maar nadat hij het gordijn weer had dichtgetrokken dacht hij er al niet meer aan. Hij waggelde naar het muurknopje aan de andere kant van de kamer en deed het licht aan. In het kunstlicht liep hij naar het nachtkastje en pakte daar zijn bril af. Met zijn bril nu op liep hij naar de andere kant van het bed, toen hij op de grond een eigenaardig voorwerp zag liggen. "Hee, dat is vreemd." dacht hij bij zichzelve "Dat lijkt wel dat bolvormige objectje dat altijd op de punt van mijn plassertje zit ...". Hij keek de beroepsdame -die inmiddels haar nagels lag te vijlen- aan, wees op het kleine onsmakelijke voorwerpje en maakte toen een vragend gebaar ...
"Jaja ...," zei de publieke dame toen op een bestraffend-strenge toon "De herfst van Balkeneickel ..."
En laat dat nu meteen een (de enige ?) troost zijn voor alle
die-hard ADO-aanhangers: zolang we nog allemaal gezonde Haagse jongens zijn hoeven we tenminste zo'n herfst niet te vrezen ...
