Let's get ready to Rumble ... !!

Vraag vooraf: was het nu 29 Oktober, of de 30ste dat The Rumble in the Jungle plaatsgreep ?

Hahaha ! Heb ik jullie effe lekker op het verkeerde been gezet verleden keer ! Ik zei "dat soort van leedvermaak is niet aan mij besteed", maar nu gaat het er dan toch over ... ! Hihi ...

Soms moet ook een beschaafd en ontwikkeld mens de duimen leggen en zich beginnen uit te drukken in clichés. "Je moet er zelf bij zijn geweest om er echt over te kunnen oordelen" is vandaag het cliché van dienst. Ja, het gaat vandaag over the Rumble (het zou ook kunnen gaan over de beperkingen van het menselijk geheugen en de tekortkomingen van het menselijk waarnemings- & bevattingsvermogen, maar ik moet kiezen waar ik het zwaartepunt ga leggen in dit uitermate leerzame stukje geschiedschrijving.) en, ja, je moet het echt zelf beleefd hebben om de waarde ervan in te kunnen schatten. De psychologische spanning en de dramatische opbouw voorafgaande aan het uiteindelijke gevecht vormden feitelijk de hoofdschotel van deze zware doch voedzame maaltijd. Elke oorlog is in de eerste plaats psychologische oorlog(svoering), het fysieke gebeuren-zelf is maar een formaliteit waar je langs moet. En dat gold zonder voorbehoud voor deze boks-kamp tussen Muhammad Ali en George Foreman in 1974. Het idee om deze wedstrijd te mogen vergelijken met de confrontatie "matador vs vechtstier" gaat enigzins mank, want waar een stier zich blijft afvragen: "wat gebeurd hier ? En waarom ?" moest Big George bij het grootste gedeelte (of toch in ieder geval het belangrijkste deel) van zijn aanwezigheid in de ring hebben geweten: "Ik ga dit niet winnen; ik word hier geslacht en ingeblikt." ...
How Ali fooled them all ... Toegegeven moet worden dat de verslaggeefster (Sonia Katchian) van SI één van de weinigen was met een tamelijk correcte voorspelling. Van 44 aanwezige journalisten die aan een poll meededen voorspelde één dat Ali in de 8ste ronde het klusje zou klaren. Sonia en twee anderen zaten op ronde 9. Weer twee anderen zetten in op ronde 7. De stand in de poll: 24 voor Ali en 20 voor Big George.
Voorgeschiedenis.
Nadat in een ver en grijs verleden de zwaargewicht-kampioenstitel onregelemetair van Ali was afgepakt, moest hij 1968 en 1969 tijdelijk op pensioen. Daarna begon hij aan een come-back, maar slaagde er 8 maart 1971 niet in om het titelgevecht met de nieuwe kampioen Joe Frazier te winnen. In de tussentijd had de Olympisch Kampioen van 1968 -George Foreman- de stap naar het echte boksen gemaakt. De lange weg terug naar de wereldtitel voerde Ali langs het prachtige boksjaar 1973. Dat begon met een interessant gevecht tegen de Hongaarse Brit Joe Bugner, net als Ali een begenadigd technicus. Vervolgens kwamen daar twee "back-to-back"-wedstrijden tegen de zeer atletische Ken Norton. Het jaar werd afgerond in Jakarta tegen Rudi Lubbers. Voor Ali een kostbare gelegenheid om ervaring op te doen in een tropische ambiance.
En toen was daar (28 Januari 1974) de revanche tegen Joe Frazier. Overigens: de betweters die menen te weten dat de rope-a-dope van later op dat jaar volledig out of the blue kwam gevallen hier een studie-tip: bekijk de beelden van de trainings-sessies voor deze Frazier-fight eens op je gemak. Er zit een leuke verassing op je te wachten. Het belangrijkste aan het gevecht met Frazier was het feit dat het van de zijde van Ali een volkomen a-typisch gevecht was [Ali liep de punten niet op zijn traditionele manier bij elkaar te dansen. Hij liep vooral vaak de worstelaar uit te hangen door bij de kortere Joe op de schouders te leunen]. En dat Frazier daar geen antwoord op wist te verzinnen ... Hoewel voor de betrokken boksers deze match erg belangrijk was ivm met het vraagstuk "wie van ons tweeën is nu eigenlijk de beste ?", lag er niet meer op de prijzentafel dan alleen de North American Boxing Federation-titel :-(
Wat deed Foreman in de tussentijd ? Nadat hij in 1971 tien ronden nodig had om in een gevecht met Gregorio Peralta die NABF-heavyweight titel te pakken, heeft 'ie 11 wedstrijden gehad waarvan er slechts één de 4de ronde bereikte. Allemaal knock-out overwinningen of afgebroken wedstrijden. Meest opvallende waren daarbij de overwinning op Frazier (K.O. in de tweede ronde. Leverde de Unified Worldchampion-title op.) en de overwinning op Ken Norton (eveneens K.O. in de tweede ronde). De manier waarop zijn wedstrijden beschreven werden grensde aan het hysterische. Voorbeeld -> De KO-stoot die Norton definitief velde werd omschreven als "Foreman's punch lifted Norton clear off the ground" ... Wat niet eens een groteske overdrijving is, maar ronduit niet waar. Hij ging wel van zijn sokken, maar dat is dus echt iets anders.[Voor wie het zelf wilt controleren: Norton ][Precies dezelfde wedstrijd: Norton II ][Een wedstrijd met iets meer actie: Frazier I(je kan hier zien dat Frazier ook even een rope-a-dope-je probeert ... En zowaar: hij gaat even van de grond af. Maar niet door de directe kracht van Foreman.)]
Tijdens die kamp tegen Norton stond het contract voor het volgende gevecht met Ali al op papier. Omdat George niet in de gelegenheid was om Norton in de ring letterlijk af te maken, deelde hij Ali -aanwezig bij het gevecht- mee dat hij hem in de ring zou doodkloppen.
Voorgeschiedenis II.
En dat was ook het idee dat bij heel de boks-onkundige wereld bleef voortbestaan tot aan de afloop van de Rumble in Zaire: Foreman zou niet alleen doen wat verder feitelijk nog niemand was gelukt [Ali inmaken in een bokswedstrijd], maar hij zou zelfs verder gaan: hij zou Ali levenloos in de ring achterlaten ... We mogen gerust stellen dat de wens [en niet het denken] hier de vader van de gedachte was. Waar kwam die wens dan vandaan ? Natuurlijk is Ali altijd al een controversiële figuur geweest. Om diverse redenen. Voor de internationale journalistiek leverde dat een interessant probleem op: hij was al ZO LANG een controversiëel figuur dat het "nieuwtje" er vanaf was. De reden waarom er toentertijd in Nederland een anti-Ali sentiment overheerste zal wel verklaard moeten worden uit het onloochenbare feit dat de gemiddelde Ollander toch vooral een pathetische praatjesmaker is, terwijl Ali niet alleen iedereen moeiteloos versloeg op het gebied van praatjes-maken, doch ook in staat was zijn praatjes WAAR te MAKEN ! Natuurlijk levert dat véél afgunst op ...
Foreman (wiens voorgaande tegenstanders allemaal levend de ring verlaten hadden) zou dus definitief afrekenen met Ali en moest daar dus wel uitstekend voor toegerust zijn. Zijn enorme kracht (die inderdaad niet gering was) werd daarom de hemel in geprezen. Die "krachtige" reputatie heeft hij vreemd genoeg nooit meer verloren. Over de verboden slagen op de achterkant van het hoofd waarin Foreman OOK grossierde werd consequent gezwegen. Dat hij af en toe elleboogjes en onderarmen het werk van zijn gehandschoende knuistjes liet doen eveneens. De kwaliteiten van Ali werden afgedaan als iets van het verleden. Met 32 jaar zou Ali al te oud zijn voor het beroepsboksen.(later zouden er een paar heren komen die op 45 jaar en ouder nog een wereldtitel bij de zwaargewichten veroverden). Bovendien kwamen er pessimistische verhalen uit de omgeving van Ali vandaan. Er werd gefluisterd dat men daar bezorgd was over zijn ongebruikelijke gedrag en zelfs bang was dat hij zelfmoord zou plegen. "Zomaar" onzin, of georkestreerde kletspraat ?? Wie zal het zeggen ... Het verhaal werd overigens na het gevecht nog een aantal keren na-verteld.
In Zaire kwam echter een zéér levenslustige Ali aan en daar ging hij verder met wat hij nu eenmaal het beste kan: de hele boel naar zijn hand zetten. Het is opmerkelijk dat hoe verder men van Zaire verwijderd was, zoveel minder zijn invloed was op het inschatten van de situatie. Zie voor een illustratie eerst die poll die ik boven bij de foto noemde en neem daarbij dan het gegeven dat bij de bookmakers thuis de verhoudingen 1 : 7 in het nadeel van Ali waren ... Blijkbaar konden de mensen die er met hun neus bovenop zaten de zaken beter inschatten (oh grote verassing !). Op vergelijkbare wijze interessant: hier in Nederland werd de indruk gewekt dat niet alleen "de deskundigen" unaniem op de hand waren van Big George, maar dat de Zairese alleenheerser Mobutu van gastheer van het evenement was bekeerd tot een fan van Foreman. Terwijl hier wat minder duidelijk werd gemaakt dat Ali ter plekke de absolute publieks-lieveling was. Onder andere daarom: je moet het (de stress en de ergernis en de onzekerheid) meegemaakt hebben om er over te kunnen oordelen ... De tegenstelling Mobutu/ modale Zairees kwam onder andere tot uiting in die legendarische kreet "Bumayê !"(= "sla hem dood !"), waarbij het onduidelijk was in hoeverre Foreman hier gold als een substituut van Mobutu. De kreet kwam ooit ergens uit het publiek vandaan en Ali nam hem gretig over. Uiteindelijk zou tijdens de wedstrijd het "Bumaye !" ook nog meermaals gescandeerd worden.
De slagorde.
Wat hadden we dus daar in het duistere Zaire op het canvas tussen de touwen ? Allereerst een jonge knaap (25 jaar) genaamd Big George, met een lichaamslengte van circa 1,91 meter en een aantal snelle KO-overwinningen op zijn palmares. Daarvan hadden alleen de tamelijk recente overwinningen op Norton en Frazier iets indrukwekkends, terwijl de twee wedstrijden tegen Gregorio Peralta met telkens 10 rondes aan het denken hadden moeten zetten. De knaap had een KO-punch en daarmee was het gezegd.
Daartegenover hadden we the Greatest staan: een volwassen man van 32 jaar [eveneens met een lichaamslengte van circa 1,91 meter] met een langere staat van dienst waaronder twee wedstrijden tegen Sonny Liston [óók een bokser met een gevreesde KO-punch plus een hoop routine en doortraptheid] en daarmee twee overwinningen. Een man ook die altijd zijn krachten heel slim verdeelde over een wedstrijd en zich nooit tot een 'dog-fight' heeft laten verleiden. Normaal gesproken zou je dus al moeten weten hoe dat af gaat lopen ...
Maar voordat het zover was even een onverwachte ontwikkeling: oorspronkelijk was de wedstrijd gepland voor 24 September, maar doordat sparringpartner Bill McMurray per ongeluk de rechterwenkbrauw van Foreman had opengehaald moest het feest meer dan een maand uitgesteld worden. Die periode uitstel werd door volksheld Ali omgezet in nóg meer populariteit.
Gedurende het verblijf in tropisch Zaire zakte het lichaamsgewicht van Foreman van circa 112 kg naar 100 kg, terwijl Ali 97,5 kg op de schaal bracht. Daarbij moet wel opgemerkt worden dat ze beiden met "wat hulp" naar de wedstrijd toe begeleid werden. Foreman met insuline-injecties en Ali met lepeltjes honing en kalium-injecties. Komt een beetje amateuris-
tisch over vergeleken met wat er tegenwoordig zoal gebruikt wordt aan voedingssupplementen, synthetische groeihormonen en 'on-traceerbare' testosteron ... ;-)
Het gevecht.
Er is nogal wat kletspraat rondom dit gevecht de wereld ingestuurd. Zoals:
* Foreman zou extreem goed in zijn vel hebben gezeten aan het begin van dit treffen. Bekijk het beeldmateriaal (foto's en bewegende beelden) maar zo lang en zo vaak als je zelf wilt en beantwoordt dan de vraag: was hij ECHT wel zo "confident" of was het allemaal geforceerd en slecht amateur-toneel ?!
* Ali zou het grootste deel (of, volgens sommigen, nagenoeg de volledige wedstrijd) in de touwen hebben gehangen. Kijk en overtuig jezelf. Hij moest regelmatig wel de touwen uit 1) om Foreman er weer naartoe terug te lokken 2)om te voorkomen dat scheidsrechter Zack Clayton hem alsnog zou diskwalificeren of op een punten-aftrek zou tracteren. Dat Clayton helemaal niet gelukkig was met dat rope-a-dope blijkt wel uit de diverse momenten waarop hij de beide boksers weer IN de ring tegenover elkaar zet en uit de beelden waarin hij geërgerd aan de touwen trekt teneinde Ali weer in de ring te krijgen.
* Ali zou op enig moment (met name op de kruk bij de derde ronde) DOODSANGST in zijn ogen en de rest van zijn lijer hebben gehad. Jaja ... de show, de demonstratie,loopt PRECIES zoals je hebt gepland en dan heb je doodsangst in je ogen ...
* Ali blokkeerde de meeste/ veel van de stoten van Foreman met zijn ellebogen, onderarmen of handschoenen. Een aantal kwam evenwel door. Dat laatste wordt door sommige echte en vermeende deskundigen nog steeds ontkend. Want: de o-zo sterke "George would have pulverized Ali's body", meer bepaald: "...would have turned Ali's ribcage into a fine powder and stopped him in the middle rounds." ... Het klopt wel dat Ali erg veel stoten absorbeerde met het "zachte deel" van zijn middensectie (waardoor hij in zijn boks-carriere nogal wat orgaanschade heeft opgelopen, vooral aan zijn nieren), maar voor de rest ... kijk zelf en trek je conclusies.
* Nog zo'n fabeltje: één van Foreman's "corner-men" beweerde dat de tot op toen kampioen bij het knock-out gaan eerst op zijn buikzijde terecht kwam, maar daarna op diens aanwijzing alsnog op zijn rug ging liggen (wat op zich iets gunstiger is om te herstellen). Maar al kijk je honderd keer naar de opnames ...
* En dan natuurlijk het toppunt van onzinnig geklets: de uitslag zou NIET vooraf al hebben vastgestaan. Haha !! Ook als je met de vele wijsheid achteraf de beelden nog eens bestudeert zie je hoe ontzettend slim Ali het spel heeft gespeeld. Het lijkt soms wel alsof de Grootmeester de hele wedstrijd tot op de seconde precies heeft gepland. Het feit dat hij voorspelde dat het gevecht in de achtste ronde beslecht zou worden (hetgeen dus geschiedde) en het feit dat zijn trainer Angelo Dundee voorspelde dat de wedstrijd met een KO-punch besloten zou worden dragen daar natuurlijk flink toe bij.
Waar kwam die uitdrukking "iemand afdrogen" ookweer vandaan ...? Okay, het is niet alleen maar angstzweet dat er bij George vanaf komt. Er is ook veel 'koelwater' bij.
Het gevecht II.
Ronde 1 = Het is opvallend dat Ali het gevecht opende -net als toentertijd tegen Sonny Liston- met een rechtshandige powerpunch. Nu is de eerste klap altijd een daalder waard, maar zo vroeg in de wedstrijd is een powerpunch een dubbel goede investering: je laat zien aan je tegenstander dat je niet bang voor hem bent, want heel erg dichtbij durft te komen en bovendien: op het moment in de wedstrijd dat je zelf nog het meeste power hebt en tegelijkertijd het fysieke brein van je tegenstander het kwetsbaarst is laat je dat puddinkje dat je tegenstander in zijn schedel heeft zitten alvast lekker trillen. Normaliter houd je de boel lekker aan het trillen met een opeenvolging van jabs, maar Ali deed er een schepje bovenop door deze eerste ronde nog meerdere powerpunches te plaatsen.
Ronde 2 = Net als aan het einde van de zesde ronde stond deze ronde vooral in het teken van de jabs die Ali uit zijn linkerhand liet komen. Die jabs kwamen vooral op de oogjes van Big George terecht en in meerderheid op het (voorheen gewonde) rechteroog. Ook dat was een erg goede lange-termijn investering: bij het voortzetten van die strategie kan je een oog/de ogen van je tegenstander dichtslaan. In het geval van George: het was een voornamelijk rechtshandige bokser en met een dicht rechteroog zou hij niet half zo gevaarlijk meer zijn. In hoeverre zijn gezichtsvermogen in de loop van de wedstrijd werd aangetast is onduidelijk. Niemand heeft het ooit de moeite gevonden om er over te spreken, te schrijven of te filosoferen. In deze ronde werd duidelijk dat Ali deze wedstrijd nagenoeg alleen aan het "headhunten" was: het hoofd van George moest bewerkt worden, de rest was niet interessant. Let op het feit dat de jabs hier vooral als counterpunch gebruikt werden en aldus een prachtig antwoord waren op de ietwat simpele en primitive
"bulldozer"-tactiek/ strategie van Foreman. Waar het betere boksen vooral rond het midden van de ring plaatsvindt had George altijd de neiging om zijn tegenstander in de richting van de touwen te dirigeren, soms zelfs te duwen, en hem daar af te slachten. Als de tegenstander niet snel genoeg zijn toevlucht zocht tot de rand of de uithoeken van de ring werd 'ie alsnog ergens in het midden uitgeklopt. ...Hmmm ... George die zijn tegenstanders eerst naar de touwen stuurt en dan pas naar het canvas en Ali die het verwijt kreeg dat 'ie lekker resp. laf in de touwen ging hangen ... hier klopt iets niet ...?
Ronde 3 = Binnen 10 seconden had Ali de toon van de ronde al gezet met een lekkere combinatie (links-rechts) op het hoofd van Foreman. En aan het einde van de ronde -> meerdere snelle combinaties: linker jab op het gezicht en rechtse powerpunch op de kinnebak of de zijkant van het hoofd. Zelfs bij het vertraagd afspelen nog moeilijk te volgen. Kortom: de oude Ali zoals de fijnproevens hem kenden. De worstelaar Ali demonstreerde in deze ronde meerdere keren dat hij niet zoals bij Frazier aan de schouder van zijn tegenstander ging hangen, doch telkens het hoofd van George in zijn oksel nam resp. George bij de nek naar zich toe trok. Let op het feit dat Foremans' gezicht in deze ronde er al beroerd aan toe was. Dat werd ook in de hand gewerkt door het feit dat er in de hoek van George te royaal met vaseline werd gewerkt (waarschijnlijk ook de oorzaak van het sparring-ongeluk).
Ronde 4 = In de woorden -decennia later- van George-zelf: "I hit him in the side around the fourth round ..." en nadat zeer kort daarna de bel ging zou Ali 'verrast' hebben opgekeken en gezegd "I made it" De reactie van George: "I thought: he made it ? And that's when things started to change ...". Is het inderdaad de vierde ronde waar het over gaat ? Oordeel zelf. Het klopt wel dat Ali een extra veiligheidsmarge heeft genomen voordat hij voorzichtig aan de tegenaanval begon. Sinds de Queensberry-rules van 1865/67 zitten we in het boksen met rondes van drie minuten. Die maken het boksen zo zwaar, maar leveren tegelijk een vorm van bescherming; hoe fit je ook bent: aan het einde van de derde ronde sla je echt niet meer zo hard als aan het begin van de eerste. Tot grotere overlevingskans van je tegenstander. In deze ronde was het al duidelijk dat George door zijn voornaamste reserves heen was [hij had al moeite om consequent bij het stoten een vuist te maken. Dat zou later nog erger worden]. Ali had dus alle reden om te zeggen: "Ik heb het gehaald !" ... Dat dit gevecht evenzeer als dat tegen Frazier a-typisch zou gaan worden werd in deze ronde wel duidelijk. Misschien iets TE a-typisch en heel wat fans (waaronder ikzelf) zaten in zak en as: waarom danst hij niet ?! Waarom laat 'ie zich tegen de touwen aan zetten !? Nu weten we het antwoord. Maar ook hier geldt: je moet het zelf hebben meegemaakt ...
Ronde 5 = Deze ronde zou een voorproefje van het einde van de wedstrijd worden. Hoewel Ali nog steeds niet echt aan het
rope-a-dope-en was, zat George er al doorheen en had Ali zijn tweede adem al lang gevonden. George was, zoals dat heet, aangeschoten wild. Ali was bijna verrast doordat hij aan het eind van de ronde zo makkelijk van de touwen kom komen en een aanval inzetten. Dat was eigenlijk gepland voor de achtste ronde.
Ronde 6 = Nog minder dan voorheen was George in staat een keurige vuist te ballen. Het gevolg van de doelbewust door Ali uitgelokte woedende en ondoordachte stoten in het begin van de wedstrijd. Zonder knuistjes kan je beter niet aan stoten beginnen. Het lijkt er dus niet op dat Foreman in deze ronde zijn tegen- stander aait ipv slaat; het is werkelijk zo ... Aan het einde van de ronde kwamen er nog een paar prachtige combinaties en vooral: linker-jabs bij Ali vandaan.
Ronde 7 = Terwijl George nog steeds op zoek is naar zijn tweede adem, is Ali al ernstig toe aan zijn derde. Dit is de meest lusteloze ronde uit heel de wedstrijd. Ali gaat een paar keer in de touwen hangen. Het maakt op dat moment al niet meer uit dat de rope-a-dope in se een nuttige tactiek is tegen een bokser als Foreman. Foreman wilde wel eens voorover buigen om een aangeslagen tegenstander een paar hoeken toe te dienen, maar zijn powerpunches plaatste hij bij voorkeur vanuit stilstand in een bijna kaarsrechte positie [in tegenstelling tot Ali die doorgaans zijn powerpunches vanuit een voorwaartse nijging "from the forefoot" afleverde. Zie de bovenste en de tweede foto]. Als je tegenstander in de touwen hangt moet je zelf [te ver] mee voorover buigen. Dat haalt veel power uit je powerpunch. De kans op treffen is wel iets groter. Aan het eind van de ronde neemt Ali George nog eens in de oksel-greep en deelt hem daarbij naar zeggen van George mede: "Is that all you got, George ?" en George bekent later: "That was frightening; it WAS all I had...".
Ronde 8 = Beide boksers zitten er lichamelijk nog steeds doorheen. Dat is niet verwonderlijk als je je realiseert dat het dan weliswaar nog erg vroeg in de ochtend is, maar de lucht- vochtigheid 85 à 90% was en de temperatuur al weer tropisch was (80 Fahrenheit zegt men, reken maar eens uit). En 21 seconden voor het einde van de ronde gebeurde het dus, zoals gepland en zoals voorspeld: te beginnen met twee sluwe "overhands" een combinatie van vijf rechtse hoeken [en neerwaartse hoeken] (waaronder eentje op het achterhoofd van Foreman. Kan gebeuren.) en twee linkse hoeken. De laatste linkerhoek (een beetje met uppercut-neiging) in de latere woorden van Big George: "BANG ! - right on the button !". KO dus. Voor degenen die zich nog afvragen of Foreman wel echt KO is gegaan: kijk maar eens hoe hij na afloop terug naar zijn hoek waggelde ...
Wie lijkt hier "lifted clear off his feet" ? In ieder geval is het niet Ali die de balans eventjes kwijt is ...

Bumayé, ofwel: het ligt op zijn rug in de ring en het heet George Foreman, rara ... Het voordeel was wel dat het midden van de ring nog es nuttig gebruikt werd.
Mythevorming.
Tiens, als de goegemeente met zijn betweterij en voorspellingen er ZO ONTZETTEND naast zit, dan moet dat natuurlijk weggestoken worden. Je gaat dan niet zeggen "Ja, omdat ik van toeten noch blazen weet en maar wat liep na te papegaaien had ik het helemaal mis", neen, je hemelt de gebeurtenis zelf maar op en kleedt de verassing wat aan. Er was strict genomen niets verassends aan deze heerlijke, eenzijdige, boks-demonstratie van Ali. De eerste wedstrijd tegen Liston, de eerste en derde wedstrijd tegen Frazier waren qua spanning en bokskunde van een véél hoger niveau. Maar het was dus gebeurd. "Ali fooled them all". En wel in een ver en vreemd land. Je gaat dus over tot overdrijving (een Foreman die in staat was om iemand in de ring dood te slaan; een Ali die de hele wedstrijd in de touwen hangt.), tegenstelling (de krachtpatser versus de intelligente bokser) en verrassing (hij flikte het TOCH weer !!). Of je zet dat idee van die ultieme krachtmeting nog eens in de verf (zoals Johnny Wakelin zong: "Once there was a battle bare ... (in Zaïre) ") Het zou terecht zijn geweest om meer de nadruk te leggen op de vreemde en krachtopslurpende omstandigheden waaronder moest worden getraind, gewerkt, geleefd en gevochten. En wat de mythe inderdaad dat extra toefje gaf: het verlossende onweersbuitje direct NA de wedstrijd. Norman Mailer -ter plaatse scherp waarnemend aanwezig- besteedde er de nodige aandacht aan. De eerder genoemde Wakelin ook in dat verdienstelijke lied van hem (dat kort na het gebeuren werd uitgebracht):
"The lightning struck twice in the night ...
First in the ring and then after the fight (in Zaire)"
Mythe op de hak genomen.
In Februari 1976 maakte Foreman zijn opwachting als acteur in de zeer verdienstelijke humoristische televisie-serie "Sanford and Son" (aflevering: "the Director"). Deskundigen (en derhalve onvoorwaardelijke Ali-fans) zoals ondergetekende konden het niet zo waarderen dat hij vooraf en in de show werd aangekondigd als "de beste bokser ter wereld". Er waren een paar verwijzingen naar het debâcle (voor George toch) in Zaire. Tijdens de hilarische eindscene werd George aangezet om "boos" tegen een muur aan te slaan, waarbij hij dan zogenaamd zijn hand zwaar blesseerde. In een verwijzing naar de maand uitstel door zijn wenkbrauw-wond sprak hij daarbij : "Kijk, nu zit ik zeker voor drie maanden in de ziekenboeg". Daarna had hij nog een woordje voor de "regisseur" in de aflevering (de oude vader Sanford, die voor de gelegenheid zijn kop zogenaamd helemaal kaal had laten scheren): "Ga vooral zo door. Je hebt alvast mijn favoriete kleur: MEAT". Daarbij verwijzend naar een uitspraak van Ali in het Zaire-verhaal waarin de op dat moment bekendste mohammedaan ter wereld aankondigde te overwegen vegetariër te worden (een uitspraak die door mij en heel wat andere beschaafde mensen met veel enthousiaste werd onthaald). Onduidelijk is het of hier ook nog humoristische verwijzingen (met een paar dubbele bodems) aanwezig zijn: in een eerdere scene bespreken enkele heren de kansen van resp. Godzilla en King Kong in een gevecht met Foreman. De stelling was dat George "het geblinddoekt nog zou winnen". Maar tegenover oerlelijke "Aunt Esther" zou hij om andere -begrijpelijke- redenen geblinddoekt moeten aantreden ... Het ZOU een verwijzing naar de blinde en verblinde aanvalsdrift van Big George (met of zonder dichtgeslagen oogjes) kunnen zijn.
Veel meer ironische en anderzins humoristische verwijzingen naar the Rumble kan ik persoonlijk niet aanbieden.

Tot zover dit korte, ingekorte, essay in het kader van de achtergrond bij de Haagse Beschaving (sleutelwoorden: anticiperen, beheerst geweld, verbale begaafdheid).

De kans dat de beelden van dit gevecht nog eens helemaal van het internet verdwijnen zijn uiteraard nihil. Voer "Rumble" of "Ali Foreman" in bij je zoekmachine en je krijgt een plethorium aan keuzemogelijkheden. Bijvoorbeeld:
Dailymotion
ESPN Complete Rumble
YouTube
voor wat meer in-dept en achtergrond:
When we were kings, dl 1
Als muzikaal extraatje:
Wakelin

Oh ja, wat die vraag-vooraf betreft: in Zaire en in de Beschaafde wereld was het al 30 Oktober, maar in de USA -waar men nogal eens achterop loopt- was het nog de 29ste ;-)

De naherfst van 2010

Het verloop na-zomer, voor-herfst, herfst, na-herfst is dit jaar een beetje vreemd gelopen. En dan heb ik het nog niet eens over de tussenherfst. Maar we zitten in ieder geval toch al weer tegen de winter aan. De eerste meldingen van sneeuw dit jaar kwamen uit Finland (vrijdag 15 Oktober), terwijl eergister de eerste melding uit Canada binnen kwam. NU vinden de honden het daar nog wel een leuke afwisseling, maar er gaat een moment komen dat die sneeuw hen echt de strot uitkomt ... Nachtvorst hebben we hier inmiddels zelf ook al een paar keer gehad.
Hoe bereid ik de plaatstelijke fauna voor op de komende winter ? Des zomers wordt hier maar af en toe door me gestrooid. Telkens kleine beetjes met kleine zaadjes en speciaal voor de vogeltjes.
Maar we hebben natuurlijk ook de bosmuisjes nog ... Om die enkelen die de zomer hier in de buurt zijn gebleven alvast aan te sterken voor wat komen gaat was ik onlangs al om de andere dag begonnen te strooien. Grotere korrels. Maar blijkbaar hebben ze het zonder mij ook wel kunnen rooien, want er blijken weer kleine muisjes bij te zijn gekomen. Inmiddels al flinke pubers. Vorige week lieten die zich al meerdere keren vroeg op de dag bij het zonlicht zien. Zondag lieten ook enkele volwassen bosmuisjes zich op klaarlichte dag zien. Twee waren schijnbaar bezig een winternest te bouwen. Daartoe werd o.a. een grotere éénjarige plant op het zuidterras beklommen tot aan de groene blaadjes (en die moesten steeds verder op de "takken" worden gezocht ...), welke dan werden losgeknibbeld en aan een rap tempo meegenomen naar telkens hetzelfde uithoekje in de tuin. Erg leuk om te zien. In een andere, beschutte, uithoek van mijn wildtuin staat (nog steeds ?) een distel paars in de bloei. Op die plek ontdekte ik tien dagen geleden nog zo'n geel-zwart gestreepte wesp. Voor hem [of haar] was de winter dus nog niet aange-
broken. Met grote vanzelfsprekenheid werd er nog energiek op los gevlogen.
Daarom weet ik ook dat het volgende verhaal waar moet zijn =>
Mark R. had vorige week dus last van zijn rechteroog. Het was helemaal rood en opgezwollen en hij kon er niets meer mee zien. Hij ging dus naar de bedrijfsarts van het Binnenhof ...
"... Ahh .. ik zie het al ...," sprak deze. "U bent door een insect gestoken. Waarschijnlijk een wesp of een strontvlieg ...".
En verder: "Gaat u maar even zitten ... zo, ja ... Nu zal ik even deze spierontspannende morfine-injectie in uw oog geven ..." (en hij voegde de daad bij het woord)
"Blijft u maar even zitten, het begint zo te werken. In de tussentijd ga ik even naar boven, naar de duiventil."
"Gut ..." dacht Mark, "de duiventil ... dat zal wel zo'n medische zegswijze zijn ofzo ..."
Even later kwam de dokter terug met zo'n Petrie-schaaltje vol verse duivenpoep ... Mark sputterde eerst nog wel wat tegen, maar nadat de dokter had uitgelegd dat het hier om medicinale duivenpoep ging zei hij: "... ah, dan is het goed ..."
De arts lepelde de inmiddels ontspannen oogbal uit de eveneens ontspannen oogkas met zo'n hygiënisch ooglepeltje en begon dat vervolgens in te smeren met de verse stront ... toen 'ie daarmee klaar was sprak hij: "Dit moet eerst nog wat drogen, ik ga onderwijl nog even naar boven.". De dokter wies eerst uitgebreid zijn handen en verdween daarna voor een kwartiertje. Mark zat al die tijd met een ingesmeerd oog dat halverwege zijn wang (vlak bij zijn neus) hing en meende even dat hij de dokter in de verte hoorde schaterlachen, maar dat kan natuurlijk inbeelding zijn geweest ...
Nadat de dokter terugkwam lepelde deze met dat ooglepeltje het rechteroog met de opgedroogde duivenpoep weer terug in de kas, plooide daarna de oogleden weer op hun plaats, deed een stap naar achter, bekeek met gepaste trots zijn werk en vroeg:
"Wel, mijnheer Mark, hoe is dat ?!".
Onze Mark sprak toen op plechtige toon de volgende historische woorden: "... Roekoe .. roekoe ... Rrroe ... Rrr ...".
En dat is dus echt gebeurd !! Zo waar als ik hier zit !

Voor hen die van mening zijn dat dit waargebeurde verhaaltje een te grote inherente flauwheid heeft mag ik graag opmerken dat de historiën met het echte dijenkletser-gehalte allemaal naar hun aard voor boven de achttien zijn. Daar kunnen we hier op dit openbare blog uiteraard niet aan beginnen. Vooral die ene geschiedenis waarbij Rutte-tje in die sportschool annex sauna terechtkwam vind ik persoonlijk on-be-taal-baar leuk. Maar ja, voor boven de achttien, hein ... ?!

Mijn favoriete wolf

Doordat ik donderdag tegen een koudje was aangelopen (eigen domme schuld) hing ik de laatste dagen nogal slap en zielig aan mijn graat. Helaas hierdoor ook forfait moeten geven bij de CAC/IB-show te Utrecht deze zondag.
Dit gedwongen thuiszitten zou dus een goede aanleiding kunnen zijn om te starten met een geheel nieuwe strategie. Het nieuwe zit er in dat ik mijn oude en eerdere beloftes eens waar ga maken. Te beginnen vandaag met een beetje algemene hondachtigen-kunde.

Een citaat uit een Nederlands hondentijdschrift van juni 1988: "Dit dier, ook wel Ethiopische Berghond of Abessijnse Vos (Simenia [Canis] simensis) genoemd, komt slechts op enkele bergruggen en bergplateaus van Ethiopië voor en is hierdoor een van de zeldzaamste wilde hondachtigen van de wereld" en "Over de verwantschapsbetrekkingen met andere hondachtigen bestaat geen eensluidendheid. Sommigen beschouwen hem als een gespecialiseerde jakhalssoort (Canis), gebit en schedelkenmerken wijzen echter meer op een vosachtig dier.". De belangrijkste bron van de schrijver voegt daar o.a. nog aan toe: "Opgaves over het aantal chromosomen, de pupilvorm enz. ontbreken" (K.Senglaub 1978. Ned. vert. 1982).
Maxwell Riddle kon daar in 1979 alleen nog maar aan toevoegen:
" (...) Once it was placed in the genus Thos. Now it has been given a sub-species recognition as the Abessinian Jackal. Almost nothing is known about it, and very little more is likely to become known. It is close to extinction."
Geef toe dat dit de nieuwsgierigheid ernstig prikkelt. Het is dan ook wel erg weinig voor een dier dat we in het westen al sinds 1835 kennen. In Abessinië-zelf waren er al geschreven berichten vanuit de 13de eeuw. Maar inmiddels weten we dus behoorlijk veel meer. En het staat vast dat sprake is van een wolven-
ondersoort [derhalve is de benaming 'Ethiopische Wolf' terecht] of hondenondersoort. Ikzelf zou de voorkeur geven aan het laatste, maar dat verergert alleen maar de communicatie-problemen. Hond en wolf zijn volgens de klassieke definitie (het voort kunnen brengen van nakomelingen die onderling vruchtbaar zijn) één soort. Die ene soort delen ze natuurlijk ook met coyotes, dingo's, "zingende" honden uit Zuid-Oost Azië etc. Maar niet met de Dhole, de Jakhalzen en de Hyenahond.
Dat van die "voortplantingsgemeenschap" wordt vooral tegenwoordig door enkele Abessijnse wolven en plaatselijke honden graag letterlijk genomen en de ondersoort is daarmee aan het bastaardiseren. De regel is daarbij dat de wolvenvrouwtjes (die sowieso al vreemdgaan bij het leven [een typische wolvinne-eigenschap] en in Ethiopië rond de 70% 'bastaard-pupjes' opleveren) nog steeds de doorslaggevende factor vormen, maar allengs als zodanig verdrongen worden door het naakte feit dat er meer honde-reuen 'binnen bereik' zijn dan andere wolven ... De erfelijkheids-deskundigen onder de lezers weten uiteraard dat het voortbestaan van de aparte ondersoort hierdoor op korte tijd in gevaar is, maar dat de overlevingskansen van de diverse typische genen en genen-groepen er op middellange en lange termijn juist door wordt vergroot.
Het is overigens grappig om vast te stellen dat daar in Oost-Afrika inderdaad berghonden naar functie voorkomen en eveneens berghonden die naar functie berghond zijn EN in de BERGachtige habitat van Ethiopië leven. Die laatste groep heeft niet zelden ook de typische wolfsgrauwe/ wolfsgrijze (waarbij dat "grijze" niet zelden eerder donkerrood is) vachtkleur die veel van ons liefhebbers met berghonden associëren.
Maar we hadden het dus over de 'soort'-status. Toen de eerste chromosomen-onderzoekjes gedaan waren, meende men aanleiding te hebben om de Canis Simensis als een plaatselijke variant van "de grijze wolf" te rangschikken. Later kreeg men dus redenen om deze twee als nevengeschikte ondersoorten te erkennen. En om de zaken nog eens lekker te compliceren was er ook reden om binnen de "Ethiopische ondersoort" nog twee onder-ondersoorten te erkennen. De zuidelijke lijkt daarbij de meest authentieke te zijn.
De Ethiopische wolf zou zo'n 3 à 4 miljoen oud zijn, met de vestiging in het huidige verspreidingsgebied zo'n 100.000 jaar geleden (ijstijd !). 18.000 jaar geleden raakte het geografisch geïsoleerd van de rest van de wolvenfamilie. Waarmee oa meteen lijkt verklaard waarom deze wolf -in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Afrikaanse jakhals- de koudere, bergachtige streken opzoekt. De Abbessijn wordt aangetroffen op 3.000 meter hoogte en hoger. Daar leeft het in "versterkte gezinnen" die voornamelijk bestaan uit mannetjes rondom één geslachtsrijp teefje. Zes volwassen dieren, met tot zes jonge dieren (nestgenoten) in hun eerste levensjaar en tot dertien verse welpjes. Met twee jaar zijn de teefjes uitgegroeid en geslachtsrijp en verlaten dan de roedel. Met een volwassen gewicht van tussen de 10 en 20 kg is hij een halve slag groter dan de jakhalzen en valt hij volledig in de zelfde gewichtsklasse als de coyote.
De Ethiopische wolf mag dan wel aan de top van de voedsel-
piramide staan, maar die stelt ter plaatse niet veel voor. Bij gebrek aan groter prooien bestaat het dieet vooral uit mollen en ratten. Waarmee ook het gespecialiseerde gebit van de Ethiopische wolf is verklaard. Als een laatste overblijver van de ijstijd heeft deze wolf het al niet makkelijk, maar ook door andere oorzaken staat zijn bestaan op het spel. Het oprukken van de mens met zijn vee EN honden (die oa rabiës en andere besmettelijke ziektes meebrengen)(plus het risico van bastaardisering) moeten daarbij op de eerste plaats genoemd worden. De populaties lijken zich rond het aantal van 500 à 550 exemplaren te kunnen stabiliseren, maar nog niet zo lang geleden was het totaal teruggelopen tot slechts 160. Het feit dat het totaal is opgebroken in zeven geografisch geïsoleerde populaties biedt aan de ene kant een bescheiden bescherming tegen besmettingen, maar betekent anderzijds garandeerd een genenverlies. Dit dier is dus ECHT in zijn voortbestaan bedreigd. Maar wat mijzelf betreft: niet minder mooi. Persoonlijk val ik op de bescheiden vos-achtige kreetjes (eigenlijk het enige 'typisch' vos-achtige dat ik aan het fraaie dier kan ontdekken. Qua schedel is de Arabische wolf bijvoorbeeld méér 'vosachtig' dan de Ethiopiër). Hoe men ooit een jakhals of vos in deze typische wolf heeft kunnen zien is me echt een raadsel. Aan de andere kant: als je ziet hoe onzinnig men ook tegenwoordig nog/ weer de beschikbare gegevens rangschikt en interpreteert (bovenop het feit dat men veel van de achterhaalde "informatie" blijft herkauwen) ...

Studiehoekje
* Deze link gaat rechtstreeks naar zo'n beetje de belangrijkste belangenbehartiger en pleitbezorger van dit prachtige dier: EthiopianWolf .
* Deze link geeft toegang naar interessant beeldmateriaal: Arkive .
* Een "illustratie" bij het rabiës-verhaal: wilderness-blogspot .
* Voor wie allergisch is voor de stem van meneer Attenborough: eerst het geluid wegdraaien, doch daarna toch maar kijken: "Life"-bijdrage" .
* Hier een interessant filmpke waarin de moeizame relatie tussen de wolf en een zekere vegetarische, bijna uitsluitend gras-etende, apensoort wordt geïllustreerd: Simensis & Geladas
* Dit blogje kunnen we echt niet overslaan: Sillero .
* Niet echt veel meer dan een opstapje naar andere YT-verslagen: Anthropologie laat zich gelden . Er is tegenwoordig veel te beleven op YouTube als het om dit onderwerp gaat. Neem er eens de tijd voor !

Kan poëzie helpen ??

Betreft: de bende van zeven, de groep van zeven, dwaas, leugen, zeven, rollende spierballen, slangen, stervend weefsel, levend organisme, Bart.

Tiens, het zat er al een beetje in, maar mijn vorige blogje werd toch echt niet door iedereen gewaardeerd. Ik zou mijnheer de Wever te hard hebben aangepakt. Het woord "schelden" werd zelfs gebruikt. Misschien dat ik een en ander stijlvoller had moeten aanpakken. In dichtvorm bijvoorbeeld. Zelf kan ik niet dichten (ja, een Haagse Haikoe op zijn tijd, maar dat is het dan ook), maar ik weet de betere kunst van anderen wel te waarderen. Van de dichtkunst wordt beweerd dat het creatieve denken er door wordt gestimuleerd en dat het verharde denkpatronen losmasseert. Er zijn er echter ook die vinden dat dichtkunst maar onbegrijpelijk gebrabbel is en dus tot aan bewijs van het tegendeel als subversief oproergekraai moet worden aangemerkt. Tot welke categorie van het publiek de "duidelijk rechtse" broekman Bart behoort weet ik niet. Laat ik hem het voordeel van de twijfel maar geven. Ik loop om begrijpelijke -of toch in ieder geval verklaarbare- redenen de laatste tijd weleens met het volgende gedicht in mijn hoofd [goed, de dichter had bij het schrijven wel iets anders in gedachten dan politiek, maar toch, er zijn bepaalde aanknopingspunten ...]. Het is van Paul Snoek en het heet "Staande aan de lange leugen". Bij voorkeur te lezen in de late avonduurtjes.

Staande aan de lange leugen
van de slaap zeg ik de muren
die nog horen willen: stenen,
ga niet heen, maar luister hoe
gezuiverd ik nog ademhaal

Want ademen is plechtig leven.
Hoe nauwelijks mijn stem de stilte
nog oplucht en hoe dwaas ik
de zeven helften van mijn hart
ook verdeel onder de waarheid.

Tenslotte zullen mijn ogen zich
vullen met heel vreemde olie.
Wormen zullen uit mijn pols ontstaan,
maar ik zal eeuwig als de lelie
zijn en van de zon de laatste traan.

Paul Snoek is trouwens ook de man die elders dichtte "Het ras der reuzen sterft uit. Spijtig, want hij kan (...) zijn spieren als slangen doen spelen, tot vervelens toe." en: "Een reus weet wat hij wil". Zoek zelf het verband maar.
Mag ik de lezer overigens zijn autobiografisch proza-werkje "Een hondsdolle tijd" (aan het einde waarvan een brak wordt dood- geschoten) aanbevelen ?? Van ganser harte !
Maar we dwalen af.
Het ging helaas dus weer over de politiek. De nieuwste en geenzins verassende ontwikkeling: het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd om Ultra-lichtgewicht Vande Lanotte te benoemen tot onduidelijkheidsoplosser. Ofzoiets. Vandela is dus (één van) die figuur(en) van het paarse zilverfonds dat Jan-Peter Balkeneinde tot die "kapitalisatie-oplossing" heeft geïnspireerd (zie oa Hierzo ). Voordeel van deze nietszeggende persoon: hij vormt voor geen van de betrokken partijen en (vooral) Ego's een bedreiging. Daar zou dus zowaar nog iets moois uit kunnen komen.

Een volgende keer misschien iets over de manier waarop de Franse pers in eerste instantie op de "terugkeer" van Napoleon (Cent-Jours) reageerde en dat dan vergeleken met de manier waarop de N-VA en BdW door de Vlaamse pers werden/worden bejegend.

Maar het liefst natuurlijk -nu de problemen tussen mij en de N-VA zijn uitgeklaard- eerst een paar echte honden-blogjes.

Awel, Bartekijn ...

Awel, Bartekijn ...
zie nu toch eens wat of ge gedaan 'ebt ...

Na 115 of 135 dagen ( 'kben de tel even kwijt) "post-electorale" arbeid sta je dan met lege handen en heb je ervoor gezorgd dat alle onderhandelaars rond de tafel in ernstige mate gecompromitteerd zijn. Zeg maar: zwaar beschadigd.
Is dit nu echt wat je wilde bereiken ?!
Wordt het niet eens tijd, Bart, dat je gaat toegeven dat
A. Je strategie niet deugde en bovendien tactisch verkeerd is uitgevoerd ?!
B. Je misschien wel de weegschaal van je huisarts kan laten
kreunen, maar voor de rest gewoon een lichtgewicht bent ?!
C. Dat het rare partijtje waar je lid van bent een doodgeboren kindje is en het OF per direct her-opgebouwd moet worden uit levende onderdelen, OF ANDERS gedoemd is in versneld tempo het neerwaartse parcours dat de VolksUnie ooit [na grote electorale successen] heeft gevolgd, af te leggen ?!
D. Dat in het opbouw-scenario zoals geschetst onder C er
geen plaats is voor jou persoonlijk ?! Misschien in navolging van Hugo Schiltz een schepenambt in Antwerpen of anders een functie bij een of andere universiteit (als "intellectueelste mens van Vlaanderen" moet dat toch geen probleem kunnen zijn) ?
* Ik wil het hier niet eens hebben over het feit dat de koning nu weer aan zet is en allerhande slimme Belgicistische scenario's kan (laten) ontwikkelen en uitvoeren. Slechts een detail ...

Mijnheer de Wever, ik ben bovenop allerlei politieke en volksgezinde redenen eveneens teleurgesteld om het feit dat u uitgerekend nu uw strapatzen tot zo'n ontknoping laat komen, zodat ik dit gezellige honden-blog moet ontsieren met deze overpeinzing terwijl het hier juist weer een beetje leuk begon te worden. Dacht u soms dat we in Noord-Nederland niet al genoeg maatschappelijke en politieke problemen van onszelf hebben ??

Zijn er ook nog mastines in de zaal ?

Nou en óf !!
Kijk maar eens naar dit lekkere beestje. Zes weken oud en vol ontdekkingslust. Afkomstig uit een nest dat hier al eerder ter sprake is gekomen: KENNEL ANULER .
Kijk voor een aantal andere geinige Estse fotootjes op de verenigingsblog van de VIB .
Me dunkt dat hier niets meer aan toegevoegd hoeft te worden.

Is er een staatsman in de zaal ?

Ik sprak dan vorige keer wel hoopvol dat het voorlopig het laatste
"politieke" blogje zou zijn, maar sinds het afronden ervan heb ik een heel vies gevoel. Nog steeds. "Misschien als ik dat blogje nu eens 'doorspoel' ... ?" vroeg ik me ineens af. "Gewoon een paar personen van gewicht er over heen zetten ?". Welnu, bij deze is het dan geprobeerd. Om het melkmuil-gehalte van de vorige blogjes te neutraliseren heb ik van een paar respectabele politieke persoonlijkheden (alle vier al overleden; de laatste in 2007) een foto op oudere leeftijd geplaatst. En nu de lezers maar raden om wie het gaat ...
[typisch zijn deze Grote Mannen overigens geen staatslieden in de traditionele zin van het woord, maar alleszins beter dan ...]

Melkmuilen in de 21ste eeuw (II)

dl 2 Een beschaving op zijn retour ...

[ ... hihi ... ik zit -met uw welnemen, beste lezer- nog even na te gniffelen om het vorige blogje. Het wordt voor mijn talloze critici toch wel erg moeilijk om aan te komen met bezwaren als
"Redacteur Frans, die twee moppen van u hebben allebei zóóóó'n baard", want daardoor zouden ze onverbiddelijk zelf in een flauw woordgrapje trappen ... hihi ... Dat doet me trouwens aan de zeer toepasselijke volgende bak denken, welke me spontaan in de herinnering schiet: Een mop met een baard komt een homo-bar binnen en wordt terstond aangeschoten door een sappige anecdote ... Nou ja, laat eigenlijk maar zitten ook ...].
Terzake nu.
We hadden het dus over melkmuilen en mannen met baarden. Kijk eens naar de onderstaande foto's. Op de eerste staan drie
"wegwerp-scheermesjes". Nu gaat het vooral om de middelste. Die is naar mijn eigen waarneming namelijk perfect. Ik kwam hem een jaar of twee geleden toevallig tegen bij een filiaal van een grote landelijke drogisterij-keten. Hij zat met een paar van zijn zusjes en broertjes in een lelijk zakje ("blauw met groen is boerenfatsoen"). Maar zij deden het dus allemaal perfect. Mesjes met ruime mogelijkheden voor droogscheren en nat-scheren. Qualiteit waar je gewoon bij toeval tegenaan moet lopen. En dat nota bene in de laagste prijsklasse. Maar een paar maanden geleden bleken ze dus ineens uit de verkoop te zijn. Bij het ene filiaal en bij de anderen ... Oei ! Enkele weken geleden besloot ik om toch nog maar even mijn geluk te proberen. En -wat een geluk !- ze waren er weer. Alleen in een ander zakje (uitgevoerd in de ordinaire kleur oranje). Natuurlijk ben ik zo dom geweest om meteen vijf zakjes tegelijk te kopen. En, zoals op de foto al een beetje te zien is, het blijken dus NIET dezelfde mesjes te zijn. Ze lijken er iets op, maar er zijn MEERDERE essentiële verschillen. Waardoor ze in de praktijk nauwelijks bruikbaar zijn en zeker geen vervanging vormen voor het origineel. Dan is die aard-kleurige Wilkinson die er bij ligt nog stukken beter. We komen langzaam bij de kern van de zaak: Waarom zou een fabrikant een product uit de productie halen en zijn klanten een inferieur alternatief opdringen ?? WAAROM ?? Op die vraag zouden meerdere antwoorden kunnen bestaan. Bijv.: omdat er niet bij nagedacht is. Uit onnozele domheid, derhalve. Dat zou het gevolg kunnen zijn van de lust te veranderen "om de verandering". Een ander geval van onnadenkende onnozele domheid zou erin kunnen bestaan dat de fabrikant weldegelijk denkt dat zijn nieuwe product gewoon beter is. Waarmee nog niet is verexcuseerd dat hij de twee producten niet naast elkaar laat bestaan. OF: uit kwade opzet. Dat zou kunnen wanneer het oorspronkelijke product eigenlijk te goed is. Of te goedkoop, maar een prijsverhoging teveel zou opvallen ... Sommige lezers vragen zich nu natuurlijk af: "hij zal straks wel die link naar het (neo)liberalisme en de vervlakkende wereld-economie, gecombineerd met de vele uitwassen van de consumptie-maatschappij en de algehele ondergang van het avondland gaan maken en daarmee naar liberale goochemerd en denkhoofd Mark R., maar wat heeft dat allemaal met dit HONDEN-blog van doen ?!". Lees maar eens verder dan.
Op de twee foto's hieronder staat de helaas te vroeg overleden mastina ZERRA, officieel geheten Rapazuela el Rellenado. Deze foto's zijn nog de vorige eeuw genomen. Je ziet het er misschien niet aan af, maar dit is een paar weken voordat ze met 76cm aan de schoft en met 59/60 kg op de weegschaal in (atletische) topconditie verkeerde. Door die witte/grijze snoet lijkt ze oud en gammel (het naakte feit dat deze afdruk van de bovenste foto zijn beste tijd wel gehad heeft zit er ook voor iets tussen natuurlijk) maar dat was ze dus niet. In die tijd leefde ze op vnl Pedigree Pal Advance Formula [brok]. Een behoorlijk prijzig product [toentertijd net geen 109 gulden per 15 kg], maar het werd met smaak verorberd en ze deed het er goed op. Een nadeel was dat ze er wel zo'n grijs-witte snoet aan overhield. Die verdween dan weer als ze een paar keer van dat blikvoer van dezelfde fabrikant had gekregen. Da's slecht nieuws, maar er was ook goed nieuws: het ging ook over als ze er ander kwaliteits-blikvoer bij kreeg. Wat niet eens slechter smaakte. Anderhalf, twee jaar later kwam de fabrikant (Pedigree Pal dus. In the UK toen oa bekend als sponsor van de Crufts hondenshow, in Nederland werd het gemarketierd en geïmporteerd door die firma die toen Robin Linschoten -daar heb je hem weer- als het heldere licht had binnengehaald.) op het geweldige idee om onder dezelfde naam een ander product te gaan verkopen. Het oude product verdween geheel van de markt. "Uiteraard". Eén van de praktische problemen: veel honden, waaronder zelfs de weinig kieskeurige Zerra, bliefden dat spul gewoon niet. En de eigenaars mochten dus op zoek naar iets anders. Wat niet voor iedereen een sinecure was. De fabrikant/ importeur had zichzelf dus lekker diep in de vingers gesneden. Welke les daaruit getrokken werd ?? Waarschijnlijk geen enkele, want niet erg veel later werd het sobere, maar zeer gewaardeerde, product Pedigree Pal Mixer vervangen door een leeg schrap en niet veel later door een product met dezelfde naam, doch dat op papier een stuk "volwaardiger" was. Hier was de dip in de verkoop niet zo ernstig, heb ik me laten vertellen, maar o.a. ikzelf heb de aankoop van dit spul moeten staken omdat het "verbeterde" product absoluut niet meer voldeed. Ik gaf het regelmatig aan de mastín naar wie dit weblog genoemd is, maar die moest het dus zonder proberen. Hij heeft jarenlang vooral geleefd op Sensible Choice dat vanuit de VS in Europa door Royal Canin op de markt werd gezet. Het was nog iets prijziger dan de brokken van Zerra (115 gulden per 15 kg, geloof ik). Maar ook dat werd op een gegeven moment vervangen door een product (van RC zelf) dat, je raadt het nooit, zeker niet slechter heette te zijn. Nadat het al een keertje was "verbeterd" ... Twee keer geen verbetering voor arme kleine Hijo ... En voor wie weet hoeveel andere honden ...
Welke conclusies mogen uit dit verhaal zoal getrokken worden ?
** Op de eerste plaats is het natuurlijk een bevestiging van wat de oude Haagse wijsgeren ons reeds lang geleden probeerden duidelijk te maken, namelijk: je wordt genaaid waar je zelf bij ligt.
** Volgens diverse gladde jongens (gladgeschoren jongens ?) is al die zwendel, flessetrekkerij, multi- en megaverneukerij, fraude, boerenbedrog en volksverlakkerij allemaal voor onze eigen bestwil. Waarmee we dus al op voorhand tot het tegendeel mogen besluiten.
** Hoed u voor personen die zich met twee droge beschuiten of een pot ontharingscrême scheren.
** Bedenk zelf de overige conclusies maar. Zelf nadenken doet echt geen pijn. Het is alleen even wennen.

Persoonlijke, voorwaardelijke conclusie: ik hoop dat dit voorlopig het laatste "politieke" en cultuurfilosofische blogje is. In ieder geval toch waar het om de Noord-Nederlandse toestand gaat.

Huiswerk.
Het huiswerk voor vandaag: vervoeg het werkwoord 'melkmuilen'. Te beginnen met de eerste persoon enkelvoud en inclusief de deelwoorden.

Melkmuilen in de 21ste eeuw (I)

dl 1 Plee-figuur

De volgende anecdote heb ik uit zeer betrouwbare bron vernomen.
M. Rutte stapte een paar dagen geleden bij zo'n oudere en chique drogisterij ("sedert 1923") in de Haagse binnenstad naar binnen. Aan de drogist-zelf vroeg hij of deze een grote scheerborstel voor hem had. De drogist zette er een paar voor hem neer en Mark maakte zijn keus. Uiteraard "de beste voor de job". Van het illustere merk "Jan-Piet Joris". Ook vroeg hij de drogist of hij scheerschuim voor hem had. "Het is voor staatszaken" voegde hij er nog vertrouwelijk aan toe. De drogist pakte de scheerzeep die bij de borstel hoort en plantte die op de fraaie, in meerdere soorten hout uitgevoerde, toonbank neer. "En dan zou ik nu een geschikt scheermes willen hebben. Liefst zo eentje als Robin Linschoten ook heeft. Heeft u dat voor me ?". De drogist zette zijn bril op het puntje van zijn neus en keek met bezorgde blik in zijn ogen Mark recht aan. Eyeball-to-eyeball. Nu ja, eyeball-to-spectacles. Hij schraapte zijn keel en sprak: "Jongeman, aan de ene kant ben je voor mij natuurlijk klandizie, maar ... met jouw baardgroei ... heb je het wel eens met twee droge beschuiten geprobeerd ? Die kan je daarna gewoon uitkloppen en met gekleurde muisjes of hagelslag opeten. Wel eerst boter of margarine er op doen, natuurlijk.".
Uiteraard zijn er nu weer meteen critici die klaarstaan met een opmerking als "Van heel dat verhaal klopt helemaal niets ! Hoe kan het dat hij zich nu pas begint te scheren ?! Dat moet allemaal veel langer geleden hebben plaatsgevonden !!" Neen !! Het is ECHT een paar dagen geleden gebeurd. Maar het verhaal is inderdaad ietsje anders. Ietsje maar. Mark kwam weldegelijk die ene bekende drogisterij binnen en begon meteen tegen de drogist allerlei praat te verkopen over "de beste voor de job" en "de juiste scheerzeep op de juiste plaats" en "net zo'n scheermes als Robin Linschoten", maar de drogist reageerde iets anders. Hij vroeg: "Jongeman, is het soms om een lekker glad en fris gezichtje te krijgen ... ?".
"Ja mijnheer."."Dan heb ik iets dat veel beter voor je is. Kom maar eens mee ..." en hij leidde onze broekman aan de arm mee naar de vrouwenafdeling van de winkel. Naar zo'n stellage met alleen maar van die typische vrouwendingen. De assistente stond op een afstandje al te giechelen en daardoor kreeg Mark zowaar een kleurtje. Beetje a-typisch, maar daar hebben we het een andere keer wel over. "Kijk," sprak de drogist, "dit is precies wat jij nodig hebt.". En hij pakte een grote knijp-tube uit het rek.
"Ontharingscrême ?!" sprak Mark verbaasd. "Jazeker ! En je zult zien dat het fantastisch werkt !! [maar niet teveel erop smeren, want anders krijg je cellulitis in je gezicht]". Even later liep onze Mark -zijn aankopen keurig in een stijlvolle verpakking in de hand- al weer buiten zachtjes te neurieën van "Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn ...".

"Is dit nu wat we de komende jaren gaan krijgen ? Een zondvloed van flauwe moppen ?". Voor hen die zich dit afvragen heb ik een goed bericht. EN een slecht bericht. De moppen gaan gegarandeerd beter worden, maar de regering absoluut niet.

Cultuurfilosofische bespiegeling. Vanuit VVD-kringen werd ooit eens voorspeld dat Nederland een Plee-figuur zou gaan slaan. Misschien is met dit blogje alvast een tipje van de sluier opgelicht over het hoe en wanneer en waarom daaromtrent.

In het vervolg op dit blogje zal ik nog een paar kleine stukjes aanreiken die bij elkaar de puzzel compleet maken, zodat de lezer niet met vragen hoeft te blijven zitten. Héél eventjes geduld.

Paddestoelen en Politiek

Onlangs werd ik benaderd met de volgende vraag: "Redacteur Frans, u bent nogal eens een uurtje in het bos en in de wilde natuur ... en vooral tegenwoordig bent u veel met paddestoelen bezig en dergelijke dingen meer ... maarre ... wat ik dus wilde vragen: bent u wel eens een kaboutertje tegengekomen ... ??". Tiens, ik moet toegeven dat ik op deze vraag niet echt gerekend had, dus ik moest iets terug stamelen over "Ik heb er nog nooit één gezien. En evenmin indirecte aanwijzingen waargenomen (zoals tabaksrook uit kleine pijpjes, kleine puntmutsjes of heel kleine tuintjes e.d.). En eerlijk gezegd denk ik niet dat ze bestaan, maar als ze wel bestaan, dat ze dan héél erg zeldzaam zijn en dus bezig met uitsterven ... "
Hier moet ik dan aan toevoegen dat ik deze laatste uitspraak toch ook weer moet nuanceren en relativeren, want nog geen twee jaar geleden las ik een wetenschappelijk tractaat waarbij hun bestaan niet eens ter discussie werd gesteld. Dat werk was getiteld:
"Waarom Jan-Peter Balkenende nog steeds in kaboutertjes gelooft, maar de kaboutertjes al lang niet meer in Jan-Peter Balkenende ..."
Tot zover dus de geloofwaardigheid van onze vorige regering.
"Maar hoe zit dat dan met de geloofwaardigheid van het nieuwe kabinet ?" zal de lezer zich nu bezorgd afvragen. Welnu, als ik de ontwikkelingen van de laatste maanden, weken, dagen en uren eens goed overpeins, durf ik te voorspellen dat we binnen nog eens twee jaar een dieptepsychologische dissertatie te lezen krijgen onder de titel "Waarom niet alleen de kaboutertjes, maar zelfs ook de betreffende bewindslieden op voorhand al niet in het kabinet 'Jochie I' geloofden".
Bovendien durf ik te voorspellen dat één van de eerstvolgende (politieke) blogjes in dit honden-weblog gaat over het melkmuil-gehalte van dit Kabinet.

Vervolg-gezwam

Aan alles komt een einde.
Dus ook aan de herfst
en aan 'de kinderen van de herfst' (de paddestoelen)
Tot zover niets nieuws.
Maar waar ik nog nooit zo bij heb stil gestaan is het blote feit dat er binnen het paddestoel-seizoen verschillende fasen zijn. En een daarmee samenhangende aflossing van de wacht. Bepaalde soorten geven de geest, maar andere komen juist op. Je kunt als zwammoloog dus blijven genieten in het na-jaar. En leren beseffen dat er aldus toch wel meer soorten zijn dan je aanvan- kelijk dacht. Het is misschien zelfs nog mogelijk om nieuwe soorten te ontdekken ... Mocht ik ooit nog es een nieuwe soort ontdekken, dan denk ik dat ik die "de Ien Dales Slijmspoor-Zwam" noem. Maar dat is voorlopig nog toekomst-muziek.
Tegen het oorspronkelijke plan in vandaag toch nog even het bos in geweest. Om een oude bekende te fotograferen.
Veel foto's zijn niet goed gelukt en worden dus niet getoond. Feitelijk (boven) één van de mislukte foto's. Niet te zien is dat deze schattige, verse paddestoel een grappig zachtrôse kleur heeft.
Dat ziet er onsmakelijk uit, niet ? Toch hoort het erbij. Een soort waarvan het de tijd is geweest en nu als een bloem aan het verwelken is ... Voor deze soort -op dezelfde plaats- in hoogtij dagen: zie 28 September. Een beschimmelde paddestoel ? Het lijkt er wel wat op, hein ? Misschien is dit wel die nog niet-ontdekte soort ...
Deze paddestoel is niet beschimmeld, maar aan het verkleuren. Niet naar bruin toe, maar naar wit toe.
Dit is dus die bedoelde oude bekende (zie 28 September), maar deze is dus ook al een beetje aan het verkleuren.
Net als bovengenoemde oude bekende staan deze twee zwam-sprietjes (of zouden het toch verdwaalde zoetwater-poliepen zijn ?) op een oude, begroeide boomstronk.

Werelddierendag

Vergeten we niet dat het vandaag Werelddierendag is ??
Voor de meeste mensen een betekenisloze oefening.
Voor de dierenliefhebbers is het sowieso iedere dag dierendag, dus ook in dat opzicht zonder toegevoegde waarde.
Maar het zit verder niemand in de weg, toch ?
Ikzelf moet tegenwoordig op deze datum hooguit terugdenken aan die ene Koefnoen-aflevering in 2005. Daarin werd de katholieken een prettig St. Franciscus-feest toegewenst. In de wantrouwige toestand waarin ik toen verkeerde meende ik zelfs nog dat het een snier (één uit meerdere, overigens wel leuke) in MIJN richting was. Tiens, een mens haalt zich nogal eens iets in zijn hoofd ...
De illustratie van vandaag komt uit 1926. Zoals je zelf heel goed kan zien. Een tijdje geleden alweer. Mijn eigen vader was toen zelfs nog niet geboren. Dat de Heilige in de afbeelding niet uitbundig aan het feestvieren is, had je ook al opgemerkt.
Tot zover dus dit 4-Oktober intermezzo.

Dag-order zondag 3 Oktober

Op het programma stond: een verdere voortzetting van mijn paddestoel-fotosafari en het proefondervindelijk inschatten en controleren van wat mijn oude snorfiets nog op langeafstand- ritten zou kunnen presteren. Ik had daarom vooraf gehoopt op koel weer, maar het werd uiteindelijk dus iets warmer. Hetgeen de uitslag weldegelijk beïnvloed heeft.
Halverwege de heen- en de terugweg kwam een volslagen spas- tische kneus van staatsbosbeheer zichzelf nog even voor gek zetten. In dat verre bos waren ook nog een paar libellen zichtbaar aanwezig, maar die bleven uiteraard niet onder de juiste lichtinval stilzitten. Alles bijelkaar heb ik me toch uitstekend vermaakt.
Wat de snorfiets-test betreft: ze kàn het nog wel, maar de prestaties zijn niet meer wat ze ooit waren ... :-(
Een korte koel-pauze met de tree-plank verwijderd.
Neen, het zijn geen lok-zwanen. Ze waren echt, en ze leken zich daar thuis te voelen, want uren later waren ze er nog steeds.
Deze soort was ik nog niet tegengekomen deze herfst. Ze zien er wel grappig uit.