And again: Pedigree Dogs Exposed

Vraagje vooraf: welke beroemde kynoloog stelde ooit boud: "fokkerseer is te vaak hondenleed" ??

Terwijl de zelfwerkzame lezer daar alvast een beetje over nadenkt, begin ik in de tussentijd met een korte tijdslijn.

In Augustus 2008 werd dus die BBC-docu over de keerzijde van het rashonden-gebeuren in Engeland uitgezonden. Het was opmerkelijk dat een docu waarin feitelijk niets nieuws naar voren kwam, toch zo'n maatschappelijke impact kon krijgen. Wellicht doordat alles keurig op een rijtje werd gezet. Dankzij de zegeningen van internet werd deze docu een hit op you-tube, daily motion etc. En een hot topic op diverse honden-fora. Voor één keertje: hoera voor internet !

Op 8 October kwam de discussie in het mastín-wereldje aan het oppervlak: mastininfo

Op 9 October werden we in Nederland vergast op de volgende tekst op de site van de RvB:
Raad in het engels

Het is natuurlijk erg vriendelijk dat de RvB een stukje web-site aan "The KennelClub" afstaat. Wat de precieze bedoeling van die kennelclub met deze publicatie was is onduidelijk. Wilde men verdoezelen dat hun eerdere, mooie plannen (zie de artikels van Jur Deckers) in de dagdagelijkse praktijk maar geen wortel konden schieten, of wilde men liever verdoezelen dat er überhaupt misstanden waren als onderdeel van hun systeem ipv een goed systeem met enkele marginale misstandjes ?? In het eerste geval -zo heb ik me wel eens afgevraagd- waren enkele belangrijke personen binnen de KC misschien maar wat blij met die onthullende reportage van de BBC ? Maatschappelijke druk als hulpmiddel om het onvermijdelijke niet langer uit te hoeven stellen enzo ?

Op 12 Februari 2009 mochten onze Vlaamse vrienden via het VRT-programma "Koppen" ook kennis nemen van de affaire.

Op 17 februari kregen we de volgende tekst van de RvB te verwerken:
Raad komt met wat news

Ikzelf kreeg absoluut geen lekker gevoel bij het lezen van deze tekst. Omdat ik het graag netjes wil houden in dit logboek, beperk ik me tot een paar puntjes.
** We lezen dat de minister de raad heeft "verzocht" ... Gut, dan heb ik dat toch verkeerd begrepen. Ik dacht dat de minister onze RvB zo goed als gedwongen heeft tot eea. In latere publicaties zal de RvB op dit punt nog vermeteler uit de hoek komen.
** Die gedragscode voor keurmeesters lijkt heel wat, maar staat vaak op gespannen voet met wat zijn primaire taak is: een hond "af te meten" aan de standaard. Bovendien zal menig keurmeester zich afvragen "hoe kan ik in hemelsnaam zoiets elementairs als het gangwerk beoordelen in een ring die niet groter is dan mijn eigen bijkeuken en daarbovenop ook nog es een compleet gezondheidsonderzoek doen op een tentoonstellingshond in minder tijd dan het gemiddelde vluggertje in mijn eigen slaapkamer ??"
Daarbij moet ik hier ook denken aan het vermanende woord van Beverly Cuddy (van Dogs Today magazine) "...Remember judges are also the breeders. It's like asking shoplifters to police themselves. I don't think there's a judge in the land brave enough to send a dog from the ring" ...
** Lees ik dat nu goed op deze RvB-pagina ?!? Staat daar werkelijk dat de meeste honden in Nederland bastaards zijn ? Ik dacht dat zulke onzin alleen maar bij Frank Dales vandaan kon komen ... OF staat daar "niet-rashonden fokkerij" terwijl men alleen bedoelt dat die rashonden geen vanwege de RvB uitgegeven stamboom-bewijs hebben ?? Het is meer een beetje echt liegen dan ondeugend jokken ...
** De laatste drie zinnen van die tekst ... ze staan achteraan, maar bepalen in feite de toon van het hele stuk. Een volwassene zal er toch geen moeite mee hebben om de echte boodschap achter deze zinnen vandaan te halen hoop ik. Ik werd er behoorlijk ziek van.

23 februari 2009 was het dus de beurt aan Fred Denayer namens de KMSH/ SRSH: koppen
Die Denayer lijkt in eerste instantie een genuanceerd enerzijds/anderzijds-verhaal op te willen bouwen, maar valt al snel door de mand.
En dat maakt het wellicht zo droevig: de Pedigree Show Dogs zijn nog nauwelijks exposed, of men (RvB, KMSH/SRSH en vergelijkbaar) begint ze al weer af te dekken.
In het stuk van Denayer wordt een interessant feit naar voren gebracht: onder de regels van ST.Hubert zou het verboden zijn om met honden te fokken die in de eerste graad met elkaar verwant zijn (ouder-kind, broer-zus). Ik vraag me toch af waar dat vandaan kan komen. Misschien een vroegere paniek-reactie op een "onthulling" over de hondenfokkerij ?? Bij deze "affaire" is onder de aandacht gebracht dat zo'n zelfde regel onder de RvB eveneens geldt. Nu wil ik niet alle vormen van inteelt zonder meer goedkeuren. Een paar kilometer ten noorden van me begint "the Dutch Biblebelt". Die gaat dan via Rijssen verder naar het westen, bij Staphorst verder naar het zuiden en via de Veluwe weer westwaarts naar de woonplaats van gereformeerde excellentie Balkenende en verder door naar Zeeland. Natuurlijk komt er elders in Nederland ook wel inteelt bij de menselijke inwoners voor, maar vooral dus in die protestantse "belt" kun je goed zien wat het desastreuze gevolg kan zijn van "inteelt ZONDER selectie op het juiste type (maar eerder op de verkeerde types)". Inteelt KAN een fantastisch middel zijn om een ras een zwieper in de goede richting(qua gezondheid, qua rastype) te geven. Onoordeelkundig gebruik van dit middel loopt per definitie verkeerd af.
Een punt dat te vaak vergeten wordt in discussies als deze: er is inteelt en er is inteelt. Concreter: je kunt naar het genetische type van een individuele hond kijken, maar ook naar de genenpoel van een compleet ras. En twee keer het woord 'inteelt' gebruiken. Maar dat is niet twee keer (helemaal) hetzelfde.
Het "inteelt"-onderwerp was dan ook beslist niet het sterkste punt in de BBC-docu. Of van de discussie die daarop volgde. Ondeugende vraag naar aanleiding van het voorbeeld van die Pekingezen in de docu (en enkele andere bijna-dood gefokte rassen): hoe wil men in dat ras én zonder vers bloed én zonder inteelt in de eerste graad (vooral broertje-zusje) in een redelijke tijd tot resultaat komen van een ras dat wél gezonder wordt, maar toch in zo sterk mogelijke mate zichzelf blijft ... ? Ik ben echt benieuwd ...

December de 17de was het dus zover: na zeer lange tijd mocht de Nederlandse televisiekijker dus ook naar de docu kijken. Voorafgegaan door die discussie waar nauwelijks iets wijzer van te worden was.
De twee onzinnigste punten kwamen dus namens de dieren-bescherming op het toneel: alle stamboeken zouden moeten worden opengegooid en de hondenshows zouden ook maar even moeten worden afgeschaft ... Zo wordt het kind lekker met het badwater weggegooid. Ook kwam 'dierenbeschermer' Frank Dales met de onzinnige idee dat er rashonden zijn,en ... asielhonden. Hij zou gewoon eens beter de wereld beginnen te verbeteren in "zijn eigen" dierenasiels. Wat die geopende stamboeken betreft: ja, sommige rassen zullen er echt niet aan ontkomen, maar vele rasclubs en aanverwante organisaties zullen het zo lang mogelijk proberen uit te stellen. Misschien, als de minister nog eens wakker wordt, dat die dan eens een paar zware dwangmaatregelen in het vooruitzicht kan stellen ?? Rasverboden ed ...?

Nemen we de volgende link eens: reactie op DB
Jaja, ik had het al aangekondigd, de RvB schrijft "IN OVERLEG MET HET MINISTERIE" een plan van aanpak ... Volgens de suggestie is de boel dus al bijna ongekeerd: eerst eist de minister nog iets van (oa) de RvB, maar nu al is het een initiatief van de Raad zelf ... Volgende stap: constateren dat er eigenlijk niets aan de hand is ...

Overigens, wat die fokkerseer/hondenleed-vraag betreft: het was P.Toepoel. Ik las het in één van zijn boeken ("Onze honden"), maar herinner me niet meer of dat in een druk van voor de oorlog was [bijvoorbeeld 1ste druk, 1933, of 2de druk,1937], of in een druk van erna ...
--
Rasspecifieke invulling.
Eerder in dit logboek had ik al gemijmerd dat ons ras te weinig -indien überhaupt- bescherming heeft tegen overdrijving op raspunten en niet-raspunten. Omdat ook dit artikeltje alweer te lang is geworden beperk ik me tot het aanstippen van drie puntjes.
* De hubertusplooi. Volgens sommigen zou het een raskenmerk zijn. Vreemd genoeg wordt er in de rasstandaard nergens gesproken over welke mate van plooivorming aan weerszijden van het mastín-hoofd dan ook ... Laat staan dat er zoiets verlangd wordt als een plooi die zodanig ontwikkeld is dat zowel het karakter van de keelwam(men) als de functionele gezondheid van het oog/bovenste ooglid er rechtstreeks door bedreigd wordt. Voor keurmeesters die voor deze rare afwijking vallen lijkt me preventieve castratie aangewezen.
* Wat de "huidigheid" van de mastín betreft: Ja, een volmondig "ja" tegen de mastín wiens huid een maat groter is dan zijn/haar lichaam. Maar er zijn grenzen ! Voorbeeld: als de tepels van een mastín bij het lopen over de grond schuren, dan is de huid niet alleen een aantal maten TE groot, maar wordt evenmin voldaan aan de eis in de standaard dat een mastín-huid ook ELASTISCH moet zijn. Om maar eens een extreem voorbeeld te noemen.
Ik zou trouwens graag eens een veterinair onderbouwd verhaal lezen (of horen) waarin de belangrijkste ins-and-outs van een "ruime" huid consciëntieus behandeld worden. Dus inclusief de rol van de diverse bloedvaten, het effect van veroudering, het warmte-isolerend mechanisme etc. Tot die tijd wil ik me vooral niet teveel wijs laten maken.
* Het skelet. Ja, het skelet van de mastín ... Er wordt een zwaarder dan gemiddeld botstelsel verlangd. Is dat hetzelfde als "een zo zwaar mogelijk botwerk" ?? Personen die van de ME graag een alternatieve Engelse Mastiff van het Bulldog-type zouden willen maken hebben hun antwoord natuurlijk al klaar. Zelf zou ik graag terug willen wijzen naar de foto's van Kimbo eerder in dit blog ( Kimbo ) . Maar meer nog naar de consequenties die de zoektocht naar zwaar botwerk zal/kan hebben. Als voorbeeld mag wellicht het relaas dienen van mastín "Diego Maradona": pobrecito . Een voorbeeld dat toch maar beter ter harte kan worden genomen.

TWAALF JAAR GELEDEN

.
27 December 1997 => in Meijel wordt in de van de Raesdonck -kennel een nestje van 10 mastines geboren. Zes reutjes en vier teefjes. Ik had tweede keus uit het nest maar heb lang getwijfeld tussen een gestroomd mannetje en een forse, roodachtig wildkleurige kerel. En heb uiteindelijk het gestroomde mannetje "Hijo" , officieel "Juan el Líder" gekozen. Dat bleek een goede keuze, want die zware wildkleurige is na een paar maanden overleden aan een maagdraaiing. Arme jongen, arme eigenaars ...
-
Op onderste foto: de twee betreffende reutjes, samen met hun oudere halfzus "Tessa" ( 18 X 1996)(Domo de la Lobera x Chica v.d. Raesdonck).
Tweede foto van onder: Hijo in zijn nieuwe thuis-omgeving aan het spelen met ons konijntje "Maupie" (eigenlijk was het omgekeerd, maar dat klinkt zo sneu voor het kleine mannetje)
De bovenste foto: Als jonge volwassene (72 kg, 75cm). De fotograaf had niet veel ervaring of verstand van honden-fotografie en het model vond dat verplicht poseren ook maar niets ... het resultaat is er ook een beetje naar ...
De allerbovenste foto: dezelfde dag, hetzelfde fototoestel, een paar honderd meter verderop. Maar deze foto uit 1999 kende de oplettende lezer al ...

Pedigree Dogs Exposed (and Again ...)

In dit paragraafje wil ik het niet hebben over de inhoud van de (inmiddels al wat oudere) documentaire met als officieuze ondertitel "Deformed - diseased - disabled". Me dunkt dat de inhoud in te sterke mate voor zichzelf spreekt. Al zijn er natuurlijk wel marginalen in en rond de kynologie die in de docu enkele slakken menen te vinden waar nog wat zout op te strooien valt.
Ik wil het liever hebben over de reacties (vooral de reacties van de RvB) er op. Dat er qua gezondheid een keerzijde is aan de kynologie met zijn wedstrijden, rasstandaarden, gesloten stamboeken en broodfokkerij is al héél lang bekend. Af en toe verscheen er wel een zwartboek, maar vaker een "zwart" tijdschrift- of kranteartikel. Dat dan telkens door de kynologische authoriteiten terzijde werd geschoven. Was dat bij ons op het Europese continent minder schrijnend dan in het achterlijke Britannia ??
Laat ik eerst memoreren dat in Nederlandse publicaties op het gebied van honden (rassen, gezondheid, fokken etc.) in de jaren vijftig, zestig, en zelfs nog zeventig waarschuwende geluiden waren te lezen (en nog steeds ZIJN voor de liefhebbers die een leuk bibliotheekje/archiefje hebben opgebouwd) over de onhygienische en hond-onvriendelijke toestanden in Britse kennels. Voor een belangrijk deel waren die praktijken te wijten aan de beroerde economische toestand in de nasleep van een oorlog (broodfokken uit pure noodzaak), maar voor een even belangrijk deel was dat terug te voeren op een welbepaalde mentaliteit. Beide zaken hebben uiteraard ook de Britse kennelclub "besmet" (wat die mentaliteit betreft al van ver vóór de oorlog).
Hoe kan het dan komen, zo vraagt een beschaafd mens zich af, dat die Engelse Hondenwereld -waar toch echt niet de bakermat van de kynologie ligt, ook al wordt dat wel eens beweerd- in dezelfde periode toch zo'n goede reputatie kon krijgen in Nederland (natuurlijk, dat was al ingezet vóór die oorlog, maar het kwam pas goed op stoom erná) ?? Interessante vraag, die nog steeds actueel is, maar in plaats van hier allerlei zware sociologische uiteenzettingen neer te pennen bepaal ik me er zelf toe te constateren DAT het zo is.
Als enkele illustratie voor de kritiekloze Britannia-verering mag misschien het volgende dienen: In het (toentertijd) best wel qualitatieve hondentijdschrift "DOGMAgazine" verschenen enige tijd voor dat de Pedigree Dogs werden Exposed een paar artikelen van de hand van Jur Deckers (voormalig bestuurder van de RvB), waarin hij lyrisch was met euforische trekjes rondom de "new approach" van de Engelse Kennelclub. Ik sla even nummer 27 (Februari 2005) er op na. Es kijken wat hier allemaal staat ... The Kennel Club ... Accredited Breeder Scheme ... puppy sales wallets ... "a scheme promoting good breeding practices" ... samenwerking met The British Veterinary Association ... en met The Animal Health Trust ... Gut, wat is dat Engels toch een interessante taal !! Niet iets voor ons straatjongens uit Moerwijk. Meer iets voor de intellectuele top-elite met haar relaties in het heilige Albion. Maar nu even serieus: de kritiekloze lofzang op de Engelse toestand werd pas echt wrang toen we in de BBC-documentaire zagen wat de praktijk is, EN ... dat al die mooie plannen zelfs nog niet in een beginstadium van implementatie verkeerden ten tijde van de uitzending. Nog iets interessants IN dat artikel ?? Voor degene die zich ergerden aan dat inteelt-aspect van de Engelse fokkerij is het wel gek om te lezen "De fokker zorgt ervoor dat alleen gefokt wordt met in het stamboek geregistreerde rashonden" wat dan als qualiteits-garantie binnen het nieuwe kader moet gelden ... Maar het leukst -in het perspectief van wat we door de docu weten- zijn wel het intro en het slotaccoord => het begint met "De Nederlandse kynologie worstelt al jaren met het opzetten van een duidelijk fokbeleid. (...)Daarom is het verstandig eens goed om ons heen te kijken. Wat kunnen we bijvoorbeeld leren van het beleid van andere landen ?" en sluit af "Een helder en kansrijk initiatief in Engeland, dat het zeker verdiend om nauwlettend gevolgd te worden om te bezien wat daarvan in Nederland kan worden 'geadopteerd' ". [De eerlijkheid gebiedt het op te merken dat Deckers het heikele onderwerp van die meerdere-rasclubs-per-ras in Engeland kort bespreekt.]
Maar er is meer. In de docu wordt die eigenaardige "eugenetische" benadering van de Kennelclub bekeken. "Breeding the best to the best" als een eufemisme voor inteelt zonder perspectief op verbetering op middellange of lange termijn geldt/gold op dat eilandje vol losers on the loose juist als DE methode om rasverbetering tot stand te brengen. Hee, da's effe toevallig: in Nederland hadden we op zijn minst één club (Engels ras, trouwens) die in de erecode voor fokkers had (en waarschijnlijk nog steeds heeft) staan dat: "De fokker zal, met als leidraad de rasstandaard, bij iedere dekking op de eerste plaats rasverbetering nastreven." Gelieve niet te letten op wat pseudo-matigend eraan werd/wordt toegevoegd ("Hij zal zoveel mogelijk trachten erfelijke problemen te voorkomen"), maar wél op wat daar dus echt staat en wat er echt mee bedoeld wordt ...
Wat heb ik hier verder nog allemaal ... Hee! Alweer toevallig ... Een artikel uit Juni 1988 over de MASTÍN ESPAÑOL (Onze Hond. Dat blad had toen nog zwakke reputatie ...) Met aan de keerzijde van de eerste bladzijde een verhaaltje door een dierenarts over rasvorming (met de smaak van de mens als selectie-criterium ipv de natuur ...)("op zich hoeft dat helemaal nog niet zo erg te zijn [...] Bedenkelijker wordt het als bepaalde raskenmerken leiden tot stoornis in welzijn en gezondheid van de hond [...] Bedenkelijker wordt het ook als geboorte zonder keizerssnede haast niet meer mogelijk is. Is de mens bij de vorming van bepaalde rassen niet te ver gegaan ?") waarin deze ook gewag maakt van een nieuwe 'werkgroep rasproblemen' ("De Raad van Beheer op Kynologisch Gebied heeft afgezien van deelname.Ik vind dit bevreemdend. [...] Juist als dierenarts wordt je dagelijks geconfronteerd met veel lichamelijk ongemak en stoornis in het welzijn van onze sterk veredelde huishond. En dan praat ik nog niet eens over abnormaal gedrag."...). Bij het artikel stonden foto's van de traditionele wanstaltige bulldog, maar ook van een chow-chow die er niet zo best aan toe was. Zomaar één voorbeeld van een "zwart-artikel"
Jeminee ... ! Dit artikeltje is nu al te lang geworden ... wordt vervolgd dan maar.
-
Op de foto: ook na de BBC-docu vinden de blinde ras-fanaten dat er niets mis is met de Duitse herder. Integendeel ...

Pedigree Dogs Exposed (Again)

Dat is ook toevallig allemaal... Vorige week kreeg ik dus (de 14de) bericht uit de US dat daar dan eindelijk ook die BBC-documentaire "Pedigree Dogs Exposed" zou worden uitgezonden. Toen was ik al toevallig op die tekst van Fred Denayer gestoten. Dat schreef ik dus als nabericht de 17de. Achteraf kwam ik erachter dat op precies die datum ook de Raad van Beheer iets op haar website schreef over die PDE-docu. Want die was dus eveneens de 17de eindelijk eens in Nederland uitgezonden ...
De Nederlandse uitzending (door "het Gesprek" ) werd voorafgegaan door wat moest doorgaan voor een discussie. Met vier gasten en een kwebbelzieke moderator samengepakt in een nogal korte tijdspanne behoeft het uiteraard geen betoog dat het een gesprek van het zevende knoopsgat ging worden. Die moderator die van toeten noch blazen wist, nam het merendeel van het gekakel voor zijn rekening. Met een gedeelde tweede plaats voor Wauben van de RvB en broekmannetje Dales namens de Dierenbescherming. Ik noem hem maar een broekman en geen melkmuil, omdat ik er graag vanuit wil gaan dat het menneke het best wel goed bedoelt. Wauben en hij wisselden enkele obligate nietszeggendheden uit. Misschien wel het absolute (intellectuele) dieptepunt: de "eis" van Dales om hondenshows af te schaffen. Dit blijkbaar nav van de verklaring door de Britse deskundige in de docu dat "competative dogshowing" de bron van alle kwaad is (vandaar ook de Engelse titel van de docu). Een beetje buiten de realiteit, maar ach, een kniesoor die daar op let.
Wat kon er verder van dit gezellig avondje hondenwelzijn worden onthouden ? Misschien een waarschuwing: er zijn maar liefst 50 (of meer) vormen van epilepsie bij honden (Verschillende vormen = verschillende vormen van overerving ?). Ook: veertig (40) procent van de rashonden in Nederland zou lijden aan een (rasgebonden) ziekte/kwaal/ afwijking die samenhangt met de manier van selectie zoals in de docu wordt aangeklaagd. Let verder op de kreten 'typeoverdrijving' (vroeger noemden we dat nog 'extratype') en 'rashondenfokkerij' (in de 'discussie' en de persberichten), want die zullen waarschijnlijk school gaan maken nav de publicaties rondom deze ver-Nederlandste affaire.

Voor wie nog eens wat terug wilt zoeken, begin eens bij:
==> dierenbescherming
(wat min of meer wordt overgedaan op: )
==> weblog
(hier staat ook een link op naar de uitzending(en). Let op de datum 18 December).
nauwelijks interessant, maar voor de vorm:
==> het gesprek

Relevantie van dit alles voor de ME: de rasstandaard van ons prachtige ras geeft mijns inziens te weinig bescherming tegen overdrijving op zo'n beetje alle belangrijke punten. Er bestaat in het mastín-wereldje (en dan met name in Spanje-zelf, alwaar kynologisch gezien nog wild-west toestanden heersen) nog te veel mogelijkheid om eigen interpretaties van die standaard te laten gelden. Ik zou graag één punt er uit lichten: de huidplooien. Sommigen zouden van de ME een soort Mastino willen maken: een uitgelubberde mega-oversized voorhuid met ergens een lullig hondje erin verborgen. Over die huidplooien leken de heren het zowaar eens te zijn => "Bij een teveel aan vellen gaat het bederven daar in die plooien ...". Volgens sommige ME-fokkers en ME-keurmeesters geldt: Hoe meer zwabber-huid, hoe beter ...
(wordt spoedig vervolgd)
-
Bij de foto: zouden aambeien echt de enige afwijking zijn welke Bulldoggen en hun eigenaars gemeen hebben ?? (Picture can be blown-up to full 117K scale)

Charles Dickens en de Mastín Español ...

De eerste foto's van mastines in de sneeuw kwamen dit jaar uit Finland, en het was verdorie nog maar 14 oktober ...
Maar voor de eerste sneeuw moesten we hier op het dorp tot afgelopen woensdag(avond)wachten. En sindsdien is de sneeuw niet meer weggeweest.( Tot groot genoegen van enkele honden, die er maar geen genoeg van kunnen krijgen ...)
Volgens sommigen een ideaal (sneeuw)decor voor het Dickens-festijn zoals dat vandaag in Deventer gehouden werd.
Maar, wacht eens, er was toch iets met Dickens en een Spaanse hond ?? We pakken Arthur van Schendel er eens bij. Na de dood van deze getalenteerde roman-schrijver verscheen er (1947) een werkje bestaande uit zijn verzamelde aantekeningen voor een hondenboek met de titel "Menschen en honden". Van een paragraafje onder de titel "Dickens en Sultan" is het me niet duidelijk of het door van Schendel-zelf is geschreven, of door Virginia Woolf (aangezien het tussen twee van haar anecdotische vertellingen staat). Het begint zo:
"Charles Dickens was een hondeman, dat begrijpt een ieder die zijn boeken kent.
Van jongsaf had hij omgang met honden en dat hun aard hem vertrouwd was kan men zien aan zijn beschrijvingen, al blijkt daaruit dat hij van ras niet veel verstand had.
Een van de honden, die een groote plaats in zijn hart bezat, was Sultan, volgens hem behoorend tot het ras der Spaanse mastiffs, een geweldig beest, geel met zwart masker. Een Spaanse dog bestaat er wel, maar die ziet er anders uit. Sultan was waarschijnlijk al volwassen toen Dickens, die buiten woonde, in Gadshill, hem kreeg. Hoewel hij jarenlang niets dan last van Sultan had, was hij zeer aan hem gehecht."
Verder lezen we over deze hond dingen als "Zijn zin voor onafhankelijkheid duldde ook geen gehoorzaamheid, hij ging uit wanneer het hem geliefde en bleef dikwijls den heelen nacht weg." Maar we lezen ook dat Sultan de buurt terroriseerde -wat natuurlijk niet symphatiek is- en ook dat deze "woesteling" een gezonde, "onoverwinlijken" afkeer had van apepakkies: soldaten, politiepipo's, allemaal moesten ze er aan geloven ... Naar mijn bescheiden mening is dat laatste duidelijk een teken van hogere intelligentie en beschaving, en ik kan me dan ook volledig identifceren met deze Sultan. Toch liep het verhaal droevig af: door zijn wangedrag in de buurt moest Dickens op een gegeven moment het onvermijdelijke toch onder ogen zien. Sultan werd dus keurig, netjes en pijnloos doodgeschoten.
Dickens mijmerde later nog met veel pijn: "Hij was de mooiste hond dien ik ooit gekend heb. Er was tusschen hem en mij een volmaakte verstandhouding, zoo vertrouwelijk als geen andere verstandhouding mogelijk was."
"Wat," zo zal de oplettende lezer zich afvragen, "is nu eigenlijk de MORAAL van dit wonderschone VERHAAL ??". Nou, eigenlijk geen enkele. Maar ik zou het wel willen aangrijpen om op te merken dat er enkele "Engels-Spaanse"-connecties zijn in de recente historie op kynologische gebied. Zo aan het eind van Dickens' leven was er een aanvoer van 'Spaans bloed' om de toenmalige Engelse bulldog op te bouwen. Eerder al was het embargo op de Spaanse uitvoer van Merinosschapen opgeheven en kwamen grote aantallen schapen per schip vanuit voornamelijk Noord-Spaanse havens als Bilbao naar Engeland. Gedocumenteerd is dat bij die kuddes ook aantallen (herders- en berg-)honden meekwamen. Pas later zou de Engelse Mastiff een beetje groter en forser worden ... Ik wil in de toekomst graag nog eens terugkomen op die Engels-Spaanse "connection" en dan ook het verhaal memoreren van "Couchez", ook genaamd "Turk". Volgens sommigen geimporteerd uit Italie, volgens anderen een "Spaanse Bullmastiff", in ieder geval een hond die mede aan de genetische basis stond van de latere Engelse Mastiff.
..

Hartveroverend leuke mastín-cachorro in Tsjechië ...

Ik heb er opzettelijk niet zoiets boven gezet als "leuke pups in Tsjechië". Afgezien van het feit dat we een Nederlands woord hebben voor "pup"(namelijk: welp), gaat het namelijk ook niet over meerdere pups, doch slechts over één: Primus Mastibe.
Op een onbewaakt ogenblik kwam ik op de site van Iva Járová aan, en daar stond hij: prinsheerlijk bovenaan de pagina ( zie: mastibe .Van deze site bestaat trouwens ook een Engelstalige versie). Primus. Ik had al een paar foto's van hem en zijn nestgenoten gezien op mastingallery, maar nu heeft hij dus een eigen plekje. Een mens moet bij het zien van zo'n mooi gestroomd reutje sterk in zijn schoenen staan om niet meteen naar de telefoon te rennen en de fokster toe te roepen: "begin hem maar vast in te pakken, ik kom er aan ... !!".
Na de eerste impuls te hebben weerstaan, toch even verder gekeken. Aan het menneke zelf zijn alleen maar mooie dingen te ontdekken. In zijn indrukwekkende stamboom komen een paar ijzersterke kanjers voor, met op de allereerste plaats natuurlijk Arak z Kraje Sokolu (Via vader Ivoire een halfbroer van de Juan el Líder waar dit blog naar is genoemd. Tevens zo'n beetje de top-dekreu van zijn generatie -althans buiten Spanje). Maar ook zijn moeder Jenny Mastibe en haar oma Conny Mastibe ... Maar er zitten ook enkele honden bij waar ik niet zo blij mee ben. Dat is overigens puur persoonlijk. Ik ga dit hondje zeker niet op zijn stamboom afkraken. Wel integendeel: dit leuke en geinige hondje heeft alles om meer dan gemiddeld te worden. Iva zelf noemt hem al 'show-qualiteit'. Kijk eigenlijk zelf maar op de site (ik ga geen foto bij dit artikeltje plaatsen, anders krijg ik nog spijt ...).
Ach, dit verhaaltje is eigenlijk alleen maar om aan te tonen dat we allemaal wel eens op het randje van een zwak moment staan.
Ik zal Primus Mastibe in ieder geval in de gaten houden (om er misschien later achter te komen dat ik nu de verkeerde beslissing heb genomen ...).
-
Bij de foto: ik heb hem dan toch -met toestemming van Iva- toegevoegd. Primus, dus. Niet lang nadat ik bovenstaande heb geschreven werd bekend dat hij naar de VS zou gaan. Weer later dat het niet door zou gaan (wat gebeurd is: eigenlijk zou hij naar Norma Roman gaan, maar door ernstige problemen met haar mastiff Brando moest zij met veel pijn in 't hart van Primus afzien :-(... ). En weer later werd bekend dat hij naar Rusland zou gaan (en verdween zijn foto van de voorpagina).

Royal St-HUBERT

Terwijl in het barre noorden uw redacteur langzaam uit zijn catatonische toestand weer terug tot leven kwam, werd in het verre Brussel (veraf, maar steeds in ons hart) dus een nieuwe jaargang van de Exposition de chiens de toutes races Royal St. Hubert afgewerkt ...
En het zou nog een tijdje duren voordat de eerste uitslagen bekend werden.
Meer bepaald tot zondag 15.24. Toen verscheen er een berichtje op het Franse Forumactif. Totdat er nadere gegevens bekend zijn moeten we het dus hier mee doen:
REUEN ==>
Kromagnon Tornado Erben 1 Exc. CAC CACIB
Amon-Ré du Chemin des Puits Tournants 2 RCAC CACIB
Joselito "Coco/cosmos" Mastibe 1 Exc. (Da's dus die grote, gestroomde hond die in noord-Frankrijk zit en nogal wisselvallig loopwerk laat zien in de ring. Hij staat al een heel lange tijd op mijn verlanglijstje om eens lekker, krachtdadig geknuffeld te worden.)
TEVEN ==>
Camelia 1 Exc. CAC CACIB
Estrella de Fuente Mimbre RCAC RCACIB
Hmm ... Deze uitslag behoeft volgens mij nogal wat verduidelijking, maar hopelijk geen correctie ...
-
Naargeestig nabericht de dato woensdag 17 december: die verduidelijkende informatie zal toch zeker niet bij St.-Hubert vandaan komen, want op hun geactualiseerde uitslagenpagina hebben ze weer eens last van een ernstige bewustzijnsvernauwing. Kijk zelf maar: brusselsdogshow bij "uitslagen en fotos" ... Dat is trouwens niet de eerste keer dat ik droevig wordt van wat St.Hubert op zijn site zet. In de aanloop naar de show van zaterdag kwam ik zowaar op hun site een bericht tegen van dhr. Fred Denayer (ja, zo heet hij echt), voorzitter, naar aanleiding van die beruchte BBC-documentaire "Pedigree Dogs Exposed". ( koppen ). Naast het feit dat zijn Nederlands op sommige plaatsen schabouwelijk is raad ik de lezer aan eens te letten op wat hij nu eigenlijk ECHT zegt. Welke boodschap probeert hij nu WERKELIJK over te brengen ... Bij mij liepen de tranen alweer kruiselings over mijn rug door dit vertoon van asociaal onbenul. Overigens wordt deze documentaire ongeveer op dit moment eindelijk ook eens in de USA uitgezonden op TV. Valt er binnenkort nog eens wat over te lezen ...
-
Wat die verduidelijking betreft: de reden dat de uitslag nogal verwarrend is, is terug te voeren op de verwarring die daadwerkelijk bij de administratie rondom de ring heerste. Diploma's werden aan de verkeerde hond/persoon gegeven, net als bekers, en dienden later weer teruggegeven worden etcetera etc. Tiens, een tweetalig land heeft soms rare rand-verschijnselen, zoals to-TALE chaos ... (6 jan 2010)
-
Bij de foto: bij mijn weten heeft Hoste niets met honden, maar ik wilde nu eenmaal deze paragraaf iets van "koninklijk cachet" meegeven. Vandaar respectvol een afbeelding van Zijne Koninklijke Majesteit Albert II van Saksen-Coburg-Gotha.[met dank aan het groot verstand blogspot]

Vermanend Dogachtigen-woord

De afgelopen dagen een aantal keren op internet rondgestruind om eens te lezen wat er zoal over de dogachtigen-show werd verteld. Wat mij daarvan vooral is bijgebleven zijn diverse opmerkingen over de hondenrassen die op de dogachtigen thuishoren.
Misverstand één: het is een tentoonstelling voor alle honden uit FCI-groep 2. Even in de catalogus kijken ... hmmm ... da's vreemd ... ik zie nergens een pinscher of schnauzer staan ... geen Rottweiler of Zwarte Russische terrier ...
Maar wel (misverstand twee): bijvoorbeeld de Boston-terrier en die Mopshond, die toch echt in de groep gezelschapshonden zit ...
Beste oplettende lezertjes, willen jullie daar eens notitie van nemen ?!
Overpeins-puntje: als de ras-grens van die dogachtigen dan inderdaad zo "willekeurig" getrokken is, wat is dan nog het eigenlijke bestaansrecht ervan ? Op de keper beschouwd ?? En: wie trekt eigenlijk die grens ?
-
De afbeelding hoort volgens de Raad van Beheer bij die groep 2 der FCI.

Na-bericht van de dogachtigen

Okay ! Toegegeven ! Ik ga niets ontkennen. Het is inderdaad géén Mastín Español. Het is de Broholmer "Ivarr". Dit lid van het gedistingeerde ras der Broholmeren was er in 2007 ook al bij. Maar ik was zo blij dat er tussen al het digitale schroot nog een paar foto's zaten die in de verte toch nog een beetje gelukt waren, dat ik me wel gedwongen voelde om ze te plaatsen. Ze zijn dan weliswaar niet in die mate gelukt dat je de erg mooie, warme ogen van deze kalme, volwassen hond kan zien, maar je kan niet alles hebben. Overigens: de lezer weet dat er niet zo heel erg lang geleden bij de her-opbouw van dit ras een Mastín Español is ingekruist ?? Daar zit zelfs nog een "Dutch Connection" bij. Maar laten we onszelf niet te veel wijs maken: het percentage van die bloedlijn in het genen-materiaal van de moderne Broholmeren moet echt in cijfers achter de komma gezocht worden ...

Dogachtigen show

Zondag 6 December was het dan zover: de 16de Dogachtigen-show.
Vroeg eruit voor een kop koffie, wakker worden, spulletjes bij elkaar pakken. Vijftig minuutjes naar het station lopen. Op de trein stappen, in Deventer overstappen en in Den Bosch er om 9.48 uit.
Bij de dogachtigen van 2007 had ik me voorgenomen om nooit meer te gaan, omdat het een nog grotere puinzooi was dan anders (Ik heb sinds 1991 alle 'de dogachtigen' meegemaakt. Een paar keer als exposant; de andere keren als bezoeker.) en ik geen reden had om aan te nemen dat het ooit nog beter zou worden ...
De cruciale vraag was dus: zou het deze keer net zo'n teringzooi zijn als in 2007 ?? Antwoord: neen, het was deze keer wederom erger dan dat !! Met dit keer 1033 inschrijvingen tegenover 1193 in 2007 was dus niet iedereen zo dom als ik om TOCH te gaan ... Over de bezoekers hoefden we evenmin te struikelen, zodat het wel lekker rustig was. Hier en daar. Verzachtende omstandigheid: de ME is een kwetsbaar ras in een kwetsbare positie en we moeten dus die paar mensen die toch nog acte de présence durven geven met raad, daad, en vriendelijke woorden bijstaan.
In 2007 wilde ik die Brabanthallen dus binnengaan waar dat 2005 verlangd werd, maar moest ik weer omlopen naar de "stads-entree". Geeft niet, toch tijd zat. Het was ook maar voor de lol dat ik op zowel de site van die belachelijke Brabanthallen als van de nog belachelijker federatie van dogachtige rasverenigingen goed heb gezocht naar wat de officiele ingang zou zijn. Dit keer had ik ook weer gezocht op die belachelijke dogachtigen-site. En niets gevonden, dus maar eerst naar die "stads-entree" gegaan. Vergeefs, want de boertjes hadden de boel daar POTDICHT gedaan. Wederom omlopen. Geeft niets, boerkes, ik had toch tijd zat. Het is maar door toeval dat ik de MEs nog kon meepakken. Door ziekte van een keurmeester moesten er aanpassingen aan het keurschema gedaan worden. En aldus moest de ME als eerste in de ring ipv als vierde. (had ik vorige keer al iets opgemerkt over die Nederlandse regel om rassen te keuren in volgorde van numerieke geringheid ? Wel, bij de KONINKLIJKE Cynofilia -de Winner, dus- hoeven ze zich blijkbaar niet aan deze regel te houden. Bij de koninklijke dogachtigen evenmin. Twee keer geluk voor ons). Maar de keurmeester had geen fanatieke haast met beginnen, en zodoende konden nog een paar om-lopers nog iets meepikken. Voordat we verder gaan nog dit: in die waardeloze catalogus (waarom die niet in dezelfde vorm kon worden uitgegeven als voorgaande jaren, keurig met twee nietjes in de bandrug, is ons een raadsel. Die catalogus was juist een van die "eigen" dingen van de dogachtigen. Deze keer had de nieuwe catalogus wel weer de zelfde kleur als vorige keer.) stond dus wel de correcte, nieuwe keur-volgorde aangegeven, maar op die waardeloze web-site staat nu nog steeds de oorspronkelijke volgorde. En dan vraagt dat clubje aambei-naarbinnen-drukkers zich af waarom niemand haar serieus neemt ...
Over de keuring: er was IN de ring toch wel voldoende ruimte -groter had BETER geweest- maar rondom de ring had best wel meer plek "op zijn plaats" geweest. Keurmeester Bosch nam dus tijd en de moeite om een uitgebreid keurverslag te laten neerschrijven. Ik weet niet veel over zijn relatie met de ME. Hij was in 2005 aanwezig op dat eerste wetenschappelijk congres voor het ras en ook deze keer toonde hij wel interesse in het ras, verder had hij een goede relatie met een raspionier(ster) mw. Neijzen, maar dat is dan zo'n beetje alles wat ik van deze relatie weet.
In "onze" ring werden voorts nog drie rassen uitgebracht die -naar men zegt- net als wij door de Mastino-club waren ingelijfd (Canario, Fila en Mallorquin).
Helaas (of misschien toch maar beter zo ?)waren er geen Rafeiro's aanwezig.
Een veel interessanter verschijning -eveneens in onze veel te kleine ambiance- was de Tibethaanse "Mastiff". Het klopt dat deze honden in werkelijkheid nauwelijks een derde van de massa hebben die sommige praatjesmakende opscheppers/ eigenaars-"rasliefhebbers" verkondigen dat ze hebben, maar dat neemt niet weg dat het een aangenaam ras is. Deze zondag tenminste lieten ze alleen maar een mooi karakter zien, terwijl enkelen nog een buitengewoon mooie vacht en kleurpatroon hadden.
Hoe zat het bij de Mastin de los Pirineos ?? Ook daar was het keurschema omgegooid, maar ze hadden met hun vijf-en wel een behoorlijk grote, lange ring, met behoorlijk wat ruimte eromheen. Er bleek echter een vreemde ring-routine te heersen daar bij keurmeester A.Glass (op de site: Class)=> rondjes lopen werd veranderd naar de ring in de lengte op en neer lopen, daarbovenop werden de honden wel erg dicht bij de schrijftafel geplaatst om nader te worden bekeken. Eén van die dames achter de schrijftafel had ook nog eens een rug die breder was dan die van Governator Schwarzenegger, met daarbij dan het uitslagen-bord lekker dicht bij de tafel en ziehier al een paar redenen waarom het niet mogelijk was om een behoorlijk plaatje te schieten van de mastines in de ring. Daar kan een fatsoenlijk mens behoorlijk kregelig van worden. Was die mevr. Schwarzenegger trouwens een Duitstalige ?? Op dat bord stonden nogal een paar "Vorbildlichen" aangegeven (VB) ... ;)
Waar houdt een mens zich zoal mee bezig als 'ie niet in of aan de ring moet zijn ? Wel, er valt altijd nog veel te bespreken. Oude en nieuwe dingen en zo. Het was wel leuk om op te merken dat er ook andere ME-liefhebbers waren die zonder hun hond in te schrijven of mee te nemen, toch de moeite hadden genomen om langs te komen.
Maar ook had Renate Felix dat Spaanse boek "El gran libro del Mastín Espanol" meegenomen. Onmogelijk om helemaal te lezen uiteraard, maar al bladerend kom je veel interessants tegen. Een paar dingetjes opgeschreven en ook nog wat proberen te onthouden. Een bijzonder origineel en belangwekkend hoofdstuk gaf een chronologisch overzichtje van de belangrijkste fokkers van de ME. De eerste fokker die in dat overzichtje werd genoemd werd onder het jaar 1971 ondergebracht, hoewel in het historisch overzicht wel interessante weetjes staan die verder terugreiken. De "grote jongens" van tegenwoordig zouden in ieder geval wel wat meer bescheidenheid mogen betrachten over hun rol in "de redding en opbouw" van ons ras ... Het is een paperback met slappe kaftjes, maar het is zeer beslist een aanrader, dit "Gran Libro" !!
Maar zoals het langzaamaan donker werd, werd het ook tijd om de dogachtigen-show van bulldog-man van Raamsdonk eens de rug toe te keren (wel opletten dat... laat maar zitten). Ikzelf had geen tijd en zin om de erekeuringen nog mee te maken, en achteraf bleek ik het juiste moment te hebben geprikt om te vertrekken, dus over de dag als geheel hoort de oplettende lezer me niet klagen.
Maar wat de 17de dogachtigen betreft ... Liever niet !!

Foto-voorsmaakje van de Dogachtigen

Geloof het nou maar: onder dat mastinnetje de los pirineos -genaamd Floor- ligt een mastinnetje español -genaamd Tess- te dollen. De minst mislukte andere foto van deze debutante in het schrale ME-showgebeuren in Nederland staat er pal onder. (Want wat waren er weer een foto's mislukt ... meer dan vorige keer ... Ik begin dan ook door te krijgen dat het niet aan mij, maar aan de fabrikant van het toestel ligt). Meer dan alleen bewijzen dat ze in de ring bij keurmeester Bosch is geweest, doet het niet. Volgende keer beter ??
Dat het fotograferen voor Estrella deze keer beter ging blijkt niet uit haar eerste foto (in de ring), maar weldegelijk aan de twee outdoor-foto's. Schroom niet om ze te vergroten voor het bestuderen.
Helaas, op een "stiekeme" foto na is het me niet gelukt de vijf aanwezige Mastines de los Pirineos een beetje behoorlijk te kieken. Lag maar voor een deel aan mijn camera. Vooral de fanatiek-ongastvrije gang van zaken in die ring zat daar voor iets tussen. In de ring, en er omheen (de schrijftafel volledig ingebouwd met van alles en nog wat -> geen kans op een vrij 'schootsveld').

Mastines op de Winner anno 1990

Jakkes, wat heb ik toch nog maar weinig foto's gedigitaliseerd ...!
Deze drie foto's zijn van 29 Juli 1990. De winner werd toen nog gehouden in de oude RAI. Van de tien (!!) ingeschreven MEs konden een aantal niet komen wegens akelige omstandigheden. Maar onder de mastines die wèl kwamen was de Spaans en Portugees kampioen "Kimbo". Da's dus die mooie, relatief licht-gebouwde, gestroomde kanjer. Niet veel later zou een van zijn dochters in België geïmporteerd worden. En een dochter van die Nina del Carrizal zou bij mij komen: de mooie Zerra, die officieel Rapazuela heette.
Erg jammer dat mw. Sanches Torres alleen Spaans en Frans sprak. Twee talen die ik dus zelf tot mijn grote helaasheid niet spreek en nauwelijks versta. Maar het uiterlijk en de uitstraling van Kimbo is voldoende veelzeggend op zich. Deze mooie, rustige hond en ik hadden gedurende de hele ring-aktie contact met elkaar. Op het niveau van oogcontact en buitenzintuiglijk niveau zullen we maar zeggen. Een uitzonderlijk mooie hond, maar beroerde foto's. Zoals te zien was niet iedereen geporteerd voor dat mannetje dat daar met zo'n vakantie-cameraatje zat te flitsen. Jammer dan.
Verder op de foto: die zwart-met-brand hond is een "de Campeador"-mastín uit Monte Jaena ouders. Montero of Beleno [de een werd nogal eens onder de naam van de ander uitgebracht].
Ook (rechts)op de plaat: Doblon de la Mesta van de heer Steppuhn.
Niet op deze foto's te zien, maar wel het vermelden waard: Bandida v.d. Blauwe Polder, die nog is gefokt door één van de raspioniers van de ME in Nederland, mevr. v.d. Heijden-Geerlings. Deze Bandida zou de basis van de Mastín-fokkerij in de "van 't Swift College"-kennel worden.
Er waren ook twee MPs aanwezig op die winner, maar die waren zo klein dat je drie keer moest kijken voor je ze één keer zag ...
Welgemeende excuses voor de beroerde qualiteit van de foto's, maar voor het geoefende oog van de liefhebber valt er toch wel iets te ontdekken en te genieten.

[ In 1991 was op de tentoonstelling te Maastricht Montero de Campeador verschenen, maar een Nederlandse fokster vertelde me dat het om Beleno de Campeador ging. Dat is dus die zwart-met-brand mastín op de foto's boven]

Na-bericht van de Winner

Deze foto's zijn met toestemming (waarvoor mijn erkentelijke dankbaarheid) afkomstig van een fotograferende mastinero die de vorm van de dag wél had.

Geen koe zo bont of er zit wel een vlekje aan ...
Is het waar dat Cypress Hill Lu Dareva zoals dat heet "Tsjechische oren" heeft ?? Ofwel: zijn zijn oren niet te groot en teveel tegen de schedel aanliggend resp. te stevig en alleen aan de voorzijde tegen de schedel aanliggend, maar aan de achterkant juist niet ?? Het klopt dat door allerlei omstandigheden en toevalligheden de Tsjechische mastines vaak van die over-sized oren hebben. De een houdt er van, de ander vindt het er echt overheen. Persoonlijk vind ik de oren van Juan el Líder ideaal qua formaat en stevigheid aan de basis. Maar een feit is dat de huidige rasstandaard ruimte biedt voor "Tsjechische oren", dus ... (Doet me trouwens weer denken aan de "world winner-dogshow" van 2002 toen een Nederlandse keurmeester de oorlengte liep te meten op de "Newfoundland"-manier, je weet wel: de oorpunten naar de oog-hoeken brengen) Trouwens: de Tsjechen hoeven zich door de bank toch niet te schamen voor wat ze fokken. De Spanjaarden zeker zouden daar best een voorbeeld aan mogen nemen. En Nederland ? Tja, Nederland ... je zou haast vergeten dat hier ook ooit een situatie met perspectief was ...
Voeten. Nou, de voeten van Cypress Hill vallen beslist niet onder het kopje "zwakke punten". Ik hoop over niet te lange tijd in dit logboek nog eens uit te weiden over wolve-voeten bij de Mastín Español, mastines met lange tenen en over mastín-voeten in het algemeen. Ik bepaal me hier tot de opmerking dat de voeten van deze lekkere brok hier de ideale verhouding hebben van teen-lengte en voet/teen-hoogte.
Voor de rest: kijk en geniet !
-
(PS: je was toch niet vergeten dat je met 1 muis-klik een foto kan vergroten ?!)