Als het bij 0 - 1 was gebleven zou ik hebben gezegd: "Als er één is die ik de enige treffer gegund heb, dan is het wel onze eigen half-Hagenees Jens Toornstra !!".
Maar het werd dus 0 - 2. En de tweede goal kwam van iemand die nog maar net op het veld stond en waarvan het geen geheim is dat ik hem graag in de basis-opstelling zie spelen: Charlton Vicento. Ook hem is het mijnentwege van harte gegund !
Onder andere qua uitslag een herhaling van vorig jaar December.
Een echte Haagse wedstrijd, derhalve.
Maar we hangen dus voorlopig nog niet aan onze ballen, zoals ik gister aangaf dat zou kunnen gebeuren als het beetje tegen zou zitten.
Maar het is ook nauwelijks een afgetekende overwinning te noemen. Eerder iets tussen hangen en wurgen in. Wat dan toch weer iets te weinig is ... We hebben de wedstrijdpunten, het doelsaldo en het zelfvertrouwen echt heel hard nodig.
En dat gebeurde dan allemaal terwijl ik gedurende het grootste gedeelte van de wedstrijd hier thuis onder een warme deken lag te snurken, te hoesten en te rochelen. Het is dus meer dan een
"gewone" neusverkoudheid die me te pakken heeft. Als het maar geen vliegende tering is ...
Omdat deze wedstrijd is afgelopen op het randje van een niet-afgetekende overwinning moest ik meteen denken aan die anecdote die ik deze dagen vanuit de Franstalige wereld vernam:Een heer en een dame ontmoeten elkaar in een bar. Ze geraken met elkaar aan de praat, drinken een glaasje tesamen, praten nog wat verder en nemen nog een glaasje. Na nog wat praats en een glaasje besluit de heer met de dame mee naar huis te gaan. Daar gaat het eerst weer van praatje-glaasje, maar uiteindelijk ziet het er dan naar uit dat het van bil gaan wordt. De heer trekt zijn das, overhemd, borstrok en onderhemd uit, vouwt die netjes op en wast grondig zijn handen. Daarna moeten zijn pantalon, riem en onderbroekje er aan geloven. En wederom wast hij grondig en uitgebreid zijn handen. De dame krijgt daardoor een ingeving en vraagt: "Zeg, ben jij soms een tandarts ... ?!"
"Ja, hoe weet je dat ... ?!"
"Ach, zoals je dat zo geordend en hygiënisch doet allemaal - heel keurig hoor ... het kan eigenlijk niet anders, hein ?!".
Na dit verbale intermezzo doet de heer nog iets met zijn bril en zijn sokken en wast wederom zijn handen keurig en netjes. Nadat hij daar dan helemaal piemelnaakt staat, begint hij zich weer latex-gewijze een beetje aan te kleden. Als je begrijpt wat ik bedoel.
En uiteindelijk gaat hij dan flink met de korte keu tekeer.
Na zijn actieve bijdrage aan de avond voegt de dame hem met overtuiging toe:
"Jij moet echt wel een fantastische tandarts zijn, zeg !!"
Met enige fierheid reageert hij: "Wel, nu je het zo zegt: vorig jaar ben ik door mijn patienten en collega's uitgeroepen tot de beste tandarts van het arrondissement ..." En daarna, met zekere zelfingenomen trots: "Maar hoe kom je daar zo op ?"
"Ach," sprak het mokkel "ik kan het me eigenlijk niet anders voorstellen, want van heel die operatie van jou heb ik helemaal niets gevoeld ..."
En zie hier dan de overeenkomst zoals die had geweest als ons ADO met slechts 0 - 1 had gewonnen: dan hadden we in zo'n situatie gezeten waarvan de tegenstander zegt:
"ADO is ook nog even langs geweest - ze hebben op papier wel gewonnen, maar het heeft niet echt pijn gedaan ...".
Is de situatie er met dat ene extra doelpunt echt wel op vooruit gegaan ?? Met een beetje geluk raken die sukkels van 020 er voldoende door verontrust om volgende week met knikkende knieën aan de wedstrijd te beginnen. Erg groot acht ik de kans daarop evenwel niet ...
