Er zal weer es geen commentaar wezen op een onschuldig blogje dat ik schrijf.
Nu ging het er weer om dat ik de lezer met mijn nieuwsgierigheid-opwekkende vorige blogje "wel lekker maak, maar niet bevredig".
Hoewel het in alle opzichten bevredigen van de lezer natuurlijk niet mijn verantwoordelijkheid of roeping is, zal ik dan toch maar weer een toegeving doen ...
Want hoe zat dat verhaal van die compulsief-habituele darkroom-frequenteur met recidivistische neigingen ook weer in elkaar (?) ==>
Van belang is niet alleen de anecdote, maar vooral ook de manier waarop deze verteld wordt. Om in ieder geval binnen de lijnen van de officiële wet te blijven. Alsof de frequenteur in questie zich ook van die wet iets zou aantrekken ... (giechel-giechel) ...
Laat ik het eens aldus proberen:
Stel je voor, of neen, er kwam eens een Haagse Halfgod bij het strafhof te Arnhem voor wat gezelligheid en een zaakje. Voorafgaande aan de zitting informeerde hij netjes bij de balie waar hij moest zijn, of de getuige zich al gemeld had en wie de zittende rechters waren. Daar kwam uiteraard niet zo'n informatief antwoord op, want die hele bedoeling rondom zo'n beetje alles aldaar is al sinds jaar en dag een zooitje en een bende en vooral een groffe schande. Maar de held van dit avontuur -iemand die ik héél goed ken en die de trouwe lezer van dit blog inmiddels ook al goed begint te kennen- stond dus op gegeven ogenblik op het punt de zittingzaal in te stappen. En toen was het zo ver: de deur opent, de zaak wordt afgeroepen, onze geharde Haagse Hetero stapt de zaal binnen en ... wie zit daar ... ?! The Brightest Light in the S-and-M Darkroom !! Neen, dat was dus niet de voorzitter van de voorgaande zittingen, doch één of ander hulpje dat het hamerstuk -want dat was het dan blijkbaar in de oogjes van het Hof- voor hem mocht opknappen ... Op zo'n moment heb je -wetende dat het oordeel al geveld is alvorens de zaak officieel/formeel heeft gediend, en wel in het nadeel van de Haagse Beschaving- natuurlijk diverse gedragsalternatieven. Je zou boos weg kunnen lopen; je zou teleurgesteld en/of huilend en/of stampvoetend kunnen weglopen; je zou kunnen beginnen met schelden en verwensen (en daar nog even mee doorgaan); je zou er meteen bovenop kunnen kleunen en een paar stuiptrekkende kadavers achterlaten. Allemaal legitieme opties. Je zou natuurlijk ook kunnen doen alsof het een heel normale gang van zaken is en de Raadsheer -en persoonlijk vind ik het problematisch om een vunzige figuur als betreffend hulpje een HEER te noemen- behandelen als een volwaardig mens. Dat is dus een voorbeeld van wat
GEEN ethisch gelegitimeerd alternatief is. Ab-so-luut niet !! Onze held koos voor een andere aanpak: hij was toch niet helemaal voor niets naar Arnhem gekomen ?! Als de homofiel -van wie wordt verteld dat hij een vaste bezoeker is van de darkroom van Sevice-Sauna "In de Drie Nichten"- een spelletje wilde spelen, dan
zou er een spelletje gespeeld worden. Te beginnen op het moment dat de persoonsfiguur zelf had uitgezocht ... De verkrachte, excusez, de (onschuldige) verdachte maakt al off the record de opmerking dat het wel eens een korte zitting zou kunnen gaan worden gezien het feit dat er geen getuige is opgedaagd en maakt ook nog even een opmerking over het feit dat de zaak door slechts een enkelzittende rechter wordt afgehandeld. Maar de snorrewiets met zo'n zwart manteltje van bij de dameskapper (ook weleens toga genoemd) had dus een spelletje in gedachten. Nadat de zaak officieel was geopend werd meteen door de Hagenaar weer -op keurige wijze- het punt van de getuige naar voren gebracht. De oerlelijke Officier van Justitie (en van dat woord bestaat geen vrouwelijke vorm. Gelukkig maar, want dan hoeven we die discussie over "is het wel een echte vrouw?" niet te voeren. De discussie of de officier hier niet procureur-generaal genoemd moet worden slaan we ook even over.) begon toe te geven dat de eis een zekere getuige op te roepen tijdig en anderszins conform de regels was ingediend, maar dat ze "het de moeite niet vond" om daaraan gehoor te geven ... :-). Meteen sprong die andere lelijkerd (die met die snorrewiets) er op en zei triomfantelijk tegen de Halfgod: "Zie je wel ! Te laat ingediend !!". Jaja ... dat was echt een verassing, hoor ! Dat had niemand kunnen verwachten en voorspellen. Psychopathenjagers [zoals ondergetekende. En niet alleen zoals ondergetekende] gebruiken de voorspelbaarheid van een psychopaath niet alleen als een belangrijk gedeelte van (het stellen van) de diagnose, maar ook bij de bestrijding. En dan zìt daar zo'n psycho-in-toga en die denkt zowaar dat 'ie geniaal-improviserend het ei van Columbus tevoorschijn tovert. Belachelijk mietje, men kon je al anderhalf uur vooraf zien aankomen (!) Zó dom en voorspelbaar ben je ! Wat volgde was een "stroef" gesprek met soepel spreekwerk vanwege de Haagse Halfgod. Tijdens dat gesprek bleef de hetero uiterst kalm en gemanierd. Correcte zinnen werden -netjes met twee woordjes- uitgesproken. De juiste retorische tactiek werd uitgewerkt. De juiste verhouding tussen het gebruik van cliché's en het inzetten van improvisatie's. Gedurende dat gesprekje kreeg het gerechterte een steeds onbehaaglijker gevoel dat de controle hem helemaal ontglipte. Ja, hij kon veroordelen -zoals vooraf bepaald- maar niet meer dan dat. De irritatie om de rustig sprekende Hagenaar werd steeds sterker zichtbaar en hoorbaar. Voor iedereen, behalve -tot voorbij het einde van de vertoning- voor de derde belachelijke figuur in het bonte gezelschap. Want de hoogedelachtbare had blijkbaar zijn favoriete schandknaap van het ogenblik meegenomen en als griffier neergezet/ neer laten zetten / neer doen zetten (?). Terwijl de edelbare steeds meer geïrriteerd en opgewonden raakte, had het ietwat vieze jochie niets door. Integendeel: terwijl de rechter steeds duidelijker de regie kwijtraakte over de wanvertoning zat het jochie met onverholen en onverminderende idolatie zijn held aan te gapen. "Wàt een man ... ! Wàt een Bink ... ! En dat is nou
mijn billemaat ... !" moet het griffierke daarbij gedacht hebben ... Het scheelde echt niet veel of hij had opgestaan om met zijn gulzige kontje een staande lap-dance op de raadsheer los te laten. In het boek der boeken beschreef Gerard Reve hoe hij ooit min of meer gedwongen werd een vies, bleek mannetje te verkrachten - die hem daartoe wel eerst die roze tube "voor de moderne vrouw" aanreikte ... Hoewel, was het wel in het boek der boeken, of was het in "Oud en Eenzaam" ? Ja, dat krijg je als je een dagje ouder wordt: je gaat al die boeken door elkaar halen. Zoals ik ook al lang van een zeker verhaal-deel (meer bepaald dat verhaal over die treinreis -plus retour- die de schrijver overdag als kind met zijn moeder maakte.) afvraag of ik het bij Reve, Celine of Michiels heb gelezen. Hoewel dat weer een andere verklaring kan hebben dan alleen maar aantredende dementie. Tiens, dementie ... niet leuk om zelf mee te maken, maar wel verdomd interessant om van zo dichtbij te bestuderen ...
Terug naar het boek der boeken. Wat ongetwijfeld een sterke indruk moet achterlaten bij de lezer van dat werk is de manier waarop Reve de afstotelijkheid van het onfrisse, bleke mannetje beschrijft. Dat moest hij noodgedwongen verdelen over meerdere plaatsen in dat verhaal-deel. Om het effect te versterken en om zichzelf bij het schrijven te beschermen tegen te grote walging. Die walging jegens dat mannetje vond ik persoonlijk bij het lezen ook sterk bij me opkomen. Vooral als een lichamelijk/ misselijk gevoel. En de overeenkomst van de beschrijving met het griffier-knaapje was frappant. Tenminste, dat was wat onze Haagse Halfgod zat te denken daar in die rechtszaal, alwaar hij keurig met twee woorden de gerechtshofrechter het bloed onder nagels zat weg te treiteren. Dat "getreiter" (en dus de zitting)(waarbij tevens is opgemerkt dat 'treiteren' wel de perceptie van de gerechtshof- rechter moet zijn geweest, maar niet noodzakelijkerwijs de primaire bedoeling van de Halfgod) had beter niet langer kunnen duren, want anders had de "Raadsheer" daadwerkelijk fysiek ontploft. We behoeven daarbij uiteraard geen medelijden te hebben met de betreffende homo (die naar verluid de secretaris-generaal van het Gelders Gulpengluurders Gilde is), maar wél met onze Haagse Hetero. Want je zou die vieze stoffelijke overblijfselen maar over je heen gespetterd krijgen, met al die ongeneeslijke druipers en AIDS enzo ... Bah ... !! En ook nog levensgevaarlijk !!
En zo kwam langzaam een einde aan een zitting die er geen was.
Werkelijk, veel persoonsfiguren kunnen niet omgaan met een machtpositie, of met wat zij denken dat een machtspositie is. (Bij een andere gelegenheid misschien eens uitwijden over de het in zekere personen samenvallen van pedofilie en zittende magistratuur ??)
Een zitting die geen zitting was, doch slechts een vertoning en een demonstratie van de kant van een homo en zijn holmaat. Met als uitflippende derde een vertegenwoordigster van het Openbaar Ministerie ...
Wellicht is er bij het lezen van dit verslag bij de lezer langzaam een lampje gaan branden: "Het strafhof in Arnhem ? Dat was toch dat zelfverklaarde Bastion van de Christelijk-Westelijke beschaving, alwaar men jaren geleden weigerde een dame als griffier te benoemen omdat deze een hoofddoekje pleegt te dragen ?! Ja, dat was in ieder geval in Arnhem. Maar natuurlijk wel terecht, want iemand die stilletjes maar consciëntieus zijn of haar werk zit te doen kan niet door de beugel, terwijl een bekketrekkende homo de normaalste zaak van de wereld is. Jaja ...
geen namen noemen, want ... (wie schrijft die blijft)
(spullenbaas. president. portret van koningin)(spullenbaas, annex franchisehouder van het wassen-neuzenmuseum)
vibratorverslaafde staafvibrator woordspelletjes
schunselaar
assen
krachtstroom-vibrator
( Article still under construction )
Neen, dit is niet onze aanstaande federale premier met dat interessante blondje dat altijd om hem heendraait, maar Dalida met mijnheer Delon, Alain. Voor de relevante details: zie de tekst
