Deze bloemen worden alleen maar getolereerd in mijn tuin omdat de hommels (kan je ze zien zitten, trouwens ?) er dol op zijn. Zelf vind ik het onsmakelijke dingen.
Zou dit (foto onder) de koningin in haar nadagen zijn ?
Al een tijdje gebeurt me het volgende: ik loop langs een zekere visvijver en ik denk dan bij mezelf: "wat zou dat gezoem toch zijn ... ?! Is er soms ergens een motorcross ofzo ? Misschien het geluid van de rijdende wagens op de autostrade dat via een omweg toch tot hier reikt ... ?" Maar, neen, het is niets anders dan een kolonie/zwerm (waarschijnlijker meerdere) hommeltjes die zich vreemd genoeg alleen in en rond de boomkruinen ophouden en -een uitzondering daar gelaten- niet lager komen dan daar. Dat het mijn favoriete insect is, was de lezer al bekend. Dat er verschillende interessante ondersoorten van dit nijvere dier zijn misschien nog niet. Het is een typisch on-Twents dier, de hommel: het is mooi, nuttig, hardwerkend, zit niemand in de weg, zonder een greintje agressie, misschien heeft het nog wel verstand van voetbal ook ...Maar dat is dus de situatie even verderop. In mijn eigen tuin gonzen deze verrukkelijke beestjes ook van werklust en activiteit. Zoals ook een beetje op de foto's is te zien ... Ze kregen later op de dag ook nog even versterking van een wespachtige. Ook mooi om te zien, hoor !
- - - - -
In overtreding ...
Ja, ik geef het toe: het was eigenlijk al voorbij die officiële
"zonsondergang"-grens, maar toch vond ik het nodig nog een extra wandelingetje in het bos te maken vanavond. Daar dus op mijn Italiaanse lawaaimaker naartoe. Wel een beetje jammer dat een langharig, waarschijnlijk ook nog minderjarig, mokkel hetzelfde perceel had uitgezocht om zo'n beetje hetzelfde te doen. Om te voorkomen dat we elkaar in de weg zouden lopen daarom mijn ronde maar een beetje aangepast. Ik had echt niet nòg later het bos in moeten schuiven, want op mijn terugweg kwamen er al enkele "nachtdieren" op de been. Het eerste van hen dat ik waarnam plaatste me meteen voor een levensgroot raadsel: wat is het ? De afstand was tamelijk gering (60 à 80 meter ?), ik dacht eerst -gezien het formaat- dat het een gewone kat was. Het was zeker geen haas of konijn. Dat zag ik nadat het vanuit een zittende positie op zijn vier pootjes was gaan staan en het ranke hoofdje draaide. Ik houd het nu op een vosje. In een tamelijk lichte kleur bruin. Dat het geen hertje was bleek even later, toen ik nog geen half perceel later een hertemoeder (ongeveer zelfde kleur, maar vele maten groter) met direct daarachter haar hertekindje (in een veel donkerder kleur) zag lopen. Langzaam en rustig. Tja, een vosje. Een mens zou bijna vergeten dat die ook hier in de buurt moeten zitten ... :-) Maar het is dus wel de eerste die ik in Twenthe tegen ben gekomen ... Volgende keer maar vroeger het bos in. Of anders toch een fototoestel meenemen :-)
