Een bijgesneden versie van het statieportret van Zerra op jonge leeftijd. We waren -om verschillende redenen- geen van beiden blij met de manier waarop die genomen werd, maar het is uiteindelijk het enige statieportret geworden van een hond waar welbeschouwd veel te weinig foto's van genomen zijn [onder andere omdat ze in beweging op haar mooist was en niet in een of ander verplicht standje] ...In vervolg op bericht Hier is waar het eindigt ... en bericht Rapazuela herdenken we hier vandaag een mastina zonder weerga. De te vroeg overleden Zerra met name.
Ooit (Juni 1993) geboren op een maandag en dan nu weer een verjaardag op een maandag. Achttien jaar later.
Dat herdenken doen we met behulp van Maurice Chevalier.
Hier in wat volgens velen de rol van zijn leven is geweest, namelijk die van Franse charmeur, bon-vivant en rokkenjager-op-rust in de verrukkelijke Amerikaanse musical-film "Gigi". Een film (1958) die nog steeds niet iedereen kent.
Om de smaak voor deze film te pakken te krijgen hier eerst een vier minuten intro
Voor wie geen geduld heeft om dat allemaal aan te zien en af te kijken, heb ik iets anders in de aanbieding, namelijk een:
ingekort intro
"Allemaal mooi en aardig, redacteur Frans, maar is het niet zonde om zo'n sterk lied alleen maar aan het begin van een musical te gebruiken ?" Terechte vraag, en zet de volgende gelinkte video dan maar eens op 5 minuut 46 =>
finale ontknoping
De beeldqualiteit is allerbelabberdst, maar het gaat om de goede bedoelingen en de lekkere sfeer. Toch ?
Relevantie
"Waarom deze manier om aandacht te besteden aan deze prachtige hond ? Ze was toch niet muzikaal begaafd of iets dergelijks ?" vraagt menig blog-lezer zich nu af.
Muzikaal was ze niet; ze kon wel op allerlei manieren en in diverse toonhoogtes blaffen, maar dat was dan haar hele muzikale imput.
Wat "iets dergelijks" betreft: ja, ze was een fantastisch actrice; werkelijk een ongeevenaard dramatisch talent.
Maar de relevantie zit 'em erin dat met name in haar eerste levensjaren over dit zwaaistaartje gesproken werd -zeker door mij toch- in de derde persoon als "de kleine meid". Zodoende.
En vergeet vooral niet hoe er aan het einde van het liedje werd gezongen over those little girls:
Ja, wat moet een man zonder hond ?! Geen hond = geen leven ...
