Isabella in haar eigen achtertuin.Het leven -dat soms een erg sterke reflex is- blijkt, wanneer het er echt op aankomt, erg fragile. En het is zeer zeker eindig.
Vanochtend overleed de Mastin Español Isabella. Negen jaar en zeven maanden nog maar. Ze was de laatste tijd in toenemende mate slecht ter been. Ook in andere opzichten liep het wat minder allemaal. En ineens is het dan afgelopen.
Ze is geboren ten zuiden van de Nederlands-Franse taalgrens. En uiteindelijk kwam haar laatste ademtocht in Limburg. Dat is ook waar ik in Augustus de bijstaande fotootjes van haar maakte.
Het was alles bij elkaar een rustige mastina. Ze liet wel consequent, maar zonder overdrijving, haar blaf horen. Meestal als korte waarschuwing: "Pas op !! Hier lopen mastines rond !!". Soms ook met de ondertoon: "Hallo, Ik ben er ook nog. Een beetje aandacht graag ...!". Maar dat is nu voorbij.
Een mastín verdwijnt nooit uit je hart, maar voor de rest is het -net als elk van ons- ook maar een sterfelijk wezen.
Veel sterkte toegewenst aan haar eigenares Renate bij het verwerken van dit ingrijpende verlies.
Puppy Jazz probeert Isabella tot spelen te dwingen, maar die heeft andere plannen ...
Een symbolische foto-opvolging : langzaam maar zeker verdwijnt ze naar de achtergrond [met op de foto hierboven dan ook nog het licht van de ondergaande zon...]. Om uiteindelijk haar plaats volledig af te staan aan de jongere generaties ...
MUZIEK
Natuurlijk hoort hier een muziekje bij dat de juiste gevoels-sfeer ademt.
Het lied dat ik heb uitgezocht is geschreven door een man die inmiddels ook niet meer onder ons is (George Harrison) en door een geweldige man en mensenvriend die gelukkig nog wel onder ons is: Ringo Starr. Die zong het ook in 1973 op passende en onnavolgbare wijze: Ringo Sings the Blues . Het videootje heeft uiteraard niets met Isabella te maken. Wel leuk voor de fans.
Ringo zou overigens wel eens wat serieuzer aan zijn website mogen werken. Ik kijk er zelf nog zelden op => Official Site .
