Ja, het was even nadenken met welk ECHT blogje ik dit jaar -jaar waarvoor ik me wederom heb voorgenomen om minder te gaan bloggen- zou gaan openen ...Het was sowieso al de vraag met welk "evenement" ik het jaar zou gaan openen.
Even heb ik overwogen om de ADO-selectie te volgen op zijn trip/trainingskamp naar Estepona (een plaats waar overigens nog een paar mooie mastines op me zitten te wachten). Dit zowel om de kou te ontvluchten als om uit de routine/sleur/deadlock te breken.
Maar gelukkig is het op dit moment helemaal niet zo koud (al zou dat met een paar dagen al weer gaan veranderen), terwijl er op en rond dat trainingskamp en die anderhalve mee-gereisde ADO-fan niets schijnt te gebeuren of in het gunstigste geval lauw aan toe te gaan ... Geen berichten over orgiën of voetbal-activiteiten waar de vlammende vonken afspatten zijn tot nu toe uitgelekt.
Het weer is zodanig mild dat een bezoek aan de hondenshow te Brno te overwegen had geweest, hoewel er later in het jaar nog voldoende herkansingen zijn om hondenshows in Tsjechië te doen.
En aldus ontstond er de mogelijkheid om een blogje op het immer fascinerende gebied der schone kunsten te schrijven.
Op een fansite-achtig internet-plaatsje waar de meesterlijke regisseur Joseph Losey centraal staat werd een link naar een Turks hoekje van YouTube aangeboden die directe toegang gaf tot een integrale "the Servant" met o.a. de nog jonge maar altijd zwaar onderschatte James Fox in een hoofdrol. Natuurlijk ben ik er weer eens voor gaan zitten en ik heb genoten van dit gave werkje. Of beter: meesterwerk. Want, ja, dat is het, maar, neen, het is niet echt makkelijk toegankelijk. Het is eerder hermetisch. Hierdoor lijkt het gedateerd en overroepen -is dat evenwel niet !- en is het geen goede binnenkomer voor hen die niet bekend zijn met het werk van Losey en de Cinematographie uit die periode (1963). Het leek me daarom niet verstandig deze link opdringerig aan te bevelen.
Een alternatief zou "Monsieur Klein" uit 1976 kunnen zijn waar ook zeer recent de aandacht op gevestigd werd [trailer]. Toegankelijker, moderner, full-colour. Een beetje vreemde film uit het Losey-repertoire omdat de film eigenlijk bedoeld was als het regie-debuut van Alain Delon. Die kreeg zijn echte debuut daarom pas met "Pour la peau d'un flic" waarvan het muzikale thema het altijd goed doet met Kerstmis. Misschien heeft de lezer het in de afgelopen Kersttijd wel gehoord of er toch op z'n minst aan moeten denken ... =>[B-blues]. Uiteindelijk kreeg deze film "Monsieur Klein" toch op meerdere plaatsen het typische Losey-stempel. Daarbij moet zeker het einde genoemd worden. Volgens sommigen een zwak einde, maar dat wordt dus van wel meer Losey-films gezegd. Het is zelden een climax of een juist een anti-climax. Verassend is het soms wel. Het is sowieso een questie van goed wakker blijven en er met je verstand (en je gevoel !) bij blijven.
Het einde van "Mr. Klein" en van de hoofdfilm van vandaag hebben verhaal-technisch overeenkomsten.
En die film van vanavond is waarschijnlijk wel mijn persoonlijke favoriet uit het werk van Losey.
De naam: "Figures in a Landscape"
Het productiejaar: 1970
Scenario: Barry England/ Robert Shaw.
De hoofdrollen zijn voor: de ENGELSE acteur Robert Shaw en de eveneens Engelse Malcolm McDowell. De laatste was nog niet de Ster die hij een jaar later met "A Clockwork Orange" zou gaan worden. Shaw had toen al een gevestigde reputatie.
In tegenstelling tot wat je zou verwachten na het vele publiciteits-materiaal om de film heen speelde dus NIET die helicopter de hoofdrol. Zoals je bij het (her?)bekijken van de film zult zien is de rol van die helicopter nogal onduidelijk.
Onduidelijk, maar wel bepalend voor het "gezicht" van de film. Jammer dat na deze film in toenemende getale nogal wat
"cops-and-chopper"-films gemaakt zijn - waardoor de moderne kijker niet meer helemaal onbevangen en zonder vervuilde blik naar deze film kan kijken :-((
De titel is een nogal ironische knipoog naar de term uit de schilderkunst. Meer nog dan door de bewegende actie van de hoofdrolspelers wordt de film beheerst door de "sociale"/ psychische interactie tussen de beide heren.
Maar in plaats van te filosoferen over inhoud, bedoeling en boodschap van de film -en daarmee te veel te verklappen- zou het wellicht beter zijn gewoon maar eens aan te sporen om de
video-links af te gaan.
Ja, natuurlijk komt deze film veel beter tot zijn recht op het grote scherm in de Bios en dan zonder onderbrekingen door het van link-naar link stappen, maar, ach, een klein ongemak mag een mens toch wel eens op de koop toe nemen ...
Op een enkele plaats, bijvoorbeeld bij het beklemmende
"voorspel tot het definitieve einde", komt de hap-stuk benadering juist goed uit ... :-)
Ik geef dan wel de hyperlinks mee, doch je zal al gauw opmerken dat het mogelijk is DIRECT van link naar link te hoppen (de link naar het volgende stukje film staat telkens onder het verkleinde beeld. Let maar eens op). In ieder geval toch voor de eerste zes delen.
* deel 1
* deel 2
* deel 3
* deel 4
* deel 5
* deel 6 (dit is download-technisch/ afspeel-praktisch een problematisch deel. Er bestaat een gerede kans dat de bezoeker bij dit deel van 10 minuten 2 à 3 keer tegen een vastloper opbotst. Als het daarbij niet lukt om de afspeel-routine er hardhandig doorheen te trekken, probeer dan het volgende: verlaat de video - wis de browsegeschiedenis/ cookies - ga terug naar de link en start de video een paar seconden voorbij het punt waar hij vastliep. Succes !)
* deel 7
* deel 8
* deel 9
* deel 10
* deel 11
Het is mogelijk dat de lezer/kijker zich enkele keren afvraagt:
"zit ik nu midden in een déjà-vu of heb ik nu een Aha-erlebnis ?!". Mogelijk is het dan van beide iets, want bijv. beelden uit deze film kan je ook tegen gekomen zijn in de eerste Pink Panther-film zonder Peter Sellers. Al gaat het dan echt maar om een minuutje ofzo ... De precieze verklaring van dit verschijnsel is me onbekend.
