Maandag 21 November: Elio di Rupo waarschuwt (o.a.) Europa
Dinsdag 22 November: "Europa" waarschuwt o.a. België ...
Gister ging beoogd premier Elio di Rupo dus naar de koning om zijn ontslag als formateur aan te bieden. Daarvan werd verteld dat het "slechts" coup de théâtre was.
Of toch in ieder geval theater. Met de bedoeling om de liberale partijen weer in het gareel te krijgen.
Als dat zo zou zijn, dan is het wel een riskant stuk theater van de formateur, want al heeft de koning dan zijn ontslag vooralsnog alleen maar in beraad genomen, hij kan het natuurlijk gaan aanvaarden. En dan staat di Rupo misschien buiten spel bij het verdelen van de sleutelfuncties in de toekomstige regering. En met hem mogelijkerwijs ook zijn partij.
Met zevenmijls-schreden even door de recente politieke geschiedenis:
Blaaskaak Alexander de Croo trekt de stekker uit de Belgische federale regering en lijdt vervolgens desondanks een enorme verkiezingsnederlaag * blaaskaak A. de Croo wenst geen deel te nemen aan een nieuwe regering * blaaskaak A. De croo laat zich door de "duidelijk rechtse" would-be nationalist Bart De Wever in tweede instantie overhalen om wél mee te onderhandelen in de regeringsformatie * blaaskaak A. Decroo geeft als dank Bart De Wever en diens hondstrouwe maar oliedomme paladijnen een schop onder hun hol * blaaskaak A. De croo en zijn kornuiten beginnen zich te realiseren dat ze toch eigenlijk niets te zoeken (maar des te meer te verliezen) hebben in een nieuwe regering * blaaskaak A. De Croo en zijn kornuiten laten dat op alle manieren merken, behalve door het expliciet uit te spreken * formateur Elio Di Rupo concludeert dat er dus geen basis meer is voor de werkformule die op dat moment gebezigd werd en houdt de eer aan zichzelf * blaaskaak A. De Croo en zijn kornuiten geven nog steeds niet expliciet toe dat ze op het punt stonden om de stekker ook uit de onderhandelingen te trekken * gans België weet thans wat men aan blaaskaak A. de Croo heeft * althans kan/moet dat inmiddels weten.
Mocht iemand zich afvragen of ik misschien een nóg groter hekel heb aan blaaskaak De Croo (je-weet-wel: de zoon van die ene vader) dan aan vetblaasje Bart De Wever: Neen ! Want BDW zit nu eenmaal op een plaats waar hij veel meer schade aan Vlaanderen kan berokkenen (en dat daadwerkelijk doet) dan A. De Croo.
Maar, toegegeven, enorme lulhannessen zijn het allebei.
Waar zal ik mijn toelichting op het bovenstaande Blaaskaak & Kornuitjes-verhaaltje eens beginnen ... ?
Probeer het eens met het volgende: Charles Michel (jazeker, alweer een zoon-van-die-ene-vader en eveneens uit die ene Liberale familie) sprak maandag in de verleden tijd dat een accoord weldegelijk nog mogelijk was geweest. Jaja ..., als er maar iemand in trapt ;-)
De liberalen hebben dus weer eens beentje-lichten gespeeld. Niet scherp genoeg om Di Rupo uit het spel te krijgen; die had de eer al aan zichzelf gehouden.
En zou het nu echt allemaal toeval zijn dat dit op maandag gebeurt ?? Was de formateur misschien beter bij de les dan de rest van de goegemeente ??
Het zou kunnen, maar er is ook een andere mogelijkheid: de 'hete adem' van Europa was al aan de formatie-tafels te bespeuren. Zou het kunnen dat staatsman Elio met zijn gecreëerde "dramatisch moment" niet alleen de Belgische liberalen een ernstige waarschuwing wilde geven, maar dat het ook een serieus signaal in de richting van "Europa" was ... ?
Want wat kregen we dinsdag te horen ?!
"Europa" waarschuwde een aantal landen, waaronder België dat het de zaakjes financiëel op orde moest brengen, want anders ...
Ja, want anders ? Een boete ? Een symbolisch boetetje ? Een voorwaardelijke boete ? Een regelrecht onder-curatele stellen ?? Er is nog heel wat speling in de straf die je over jezelf afroept als je niet aan de "voorwaarden" voldoet. Je krijgt straf, daar valt waarschijnlijk niet aan te ontkomen. Maar desondanks moet dit aspect niet overgedramatiseerd worden. ALS er straks een regering is, ontstaat er vanzelf wel ruimte en vertrouwen. Zelfs ook op de financiële markten.
Wat is het toch heerlijk theoretiseren en fantaseren over onderwerpen als dit ...Ik krijg er gewoon een lekker gevoel van.
Dat gevoel wordt alleen nog maar lekkerder als ik over een
"minderheids-regering" van alleen maar Christendemocraten en Socialisten fantaseer (die op basis van het reeds onderhandelde aan de slag gaat) ... En het krijgt een hoogtepunt als ik denk aan een eventueel "creatief maar verantwoord" laten draaien van de geldpersen in een mate die ruim binnen de grenzen van het redelijke blijft. Geldpersen laten draaien, waardepapieren uitgeven (snel, voordat de Europese Centrale Bank dat zelf gaat doen ... !), budgettaire verruiming construeren ... hoe je het ook wenst te noemen. En zowaar: zelfs de liberale familie in het Belgiekske krijgt dan een beetje heur zin, want wat je kan financieren met "extra kapitaal" hoef je niet via extra belastingen te bekostigen :-))) Wat kan theorie toch heerlijk zijn. De staatsman die het in de praktijk kan brengen (en die Europa dus de ondubbelzinnige boodschap heeft gestuurd: "IK doe mijn best, maar ik moet ook maar roeien met de riemen die ik heb") kennen we inmiddels ook al, dus waar is het wachten op ?!
Ja, bij het lezen van bovenstaande zou de lezer misschien de indruk kunnen krijgen dat ik helemaal niet Vlaams(wel)gezind ben. Hmmm ... hoe zal ik daar eens tegenin gaan ... (?) Misschien zo: Ik had eerder al laten blijken dat ik helemaal niet opgezet was met die Vlinder-flauwekul , maar ik moest zeer kort geleden weer eens heel zwaar en moeizaam slikken daaromtrent. Afgelopen donderdag namelijk viel bij mij hier in Noord-Nederland het 190ste nummer van Kort Manifest in de bus. In een
"korte samenvatting" (vijf bladzijden) gaf de hoofdredacteur in zijn gekende rationele en betrokken stijl een vernietigende analyse van de schadelijke aard van "Het vlinderakkoord", die hij dan ook (zoals enkele anderen) "een beschamende achteruitgang " noemde. Ik vond zijn analyse -welke ik helemaal volg en op geen enkel detail wens te relativeren- ronduit ontluisterend. Zoals gezegd: zwaar slikken. Pas waar het op de rol van de N-VA in deze aankwam scheidden onze wegen. Mijn conclusie (en ik weet dat ik mezelf herhaal): dat dit voor Vlaanderen schadelijke akkoord er kon komen is allemaal de schuld van de palingvette gluiperd Bartekijn De Wever. Als die inderdaad voor een snel compromis was gegaan en na enkele weken formeren al met de eerste delen van de buit was komen aanzetten had hij nu misschien al over de helft van de rit gezeten en, hup, op naar de volgende verkiezingen en nieuwe delen van de buit. Maar Bartekijn wilde liever in de oppositie afwachten tot de gebraden ganzen zijn ********** mond binnenvlogen. Merci Bien, monsieur Barth ...
