Voor de muziekminnende blog-bezoeker -en vooral ook: voor de ADO-liefhebber die in zijn huidige psychologische verwarring extra muzikale steun nodig heeft- heb ik deze keer een heel speciaal muziekje uitgezocht. Het is van een gitaargeweldenaar die sinds Februari van dit jaar niet meer onder ons is, maar ons prachtige muziek heeft nagelaten: Gary Moore.Het is een nummer dat muzikaal en tekstueel veel smartelijks heeft. Smart om wat verloren is. Maar ook met een ondertoon van op verre afstand na-genieten van iets dat mooi en zoet is geweest. "Het was mooi, maar het had nog mooier kunnen zijn". Een beetje het gevoel dat we als overtuigde ADO-aanhangers hebben nu we een tijdlang rond de vierde plaats in de competitie hebben gebivakkeerd, maar uiteindelijk -en ik begin hier niet weer over die aanklager betaald voetbal; dat is teveel eer voor die minne figuur- moesten wegzakken tot waar we nu staan ...
Het is een ideaal nummer om tot rust te komen zonder droeviger te worden.
Normaliter zou ik hier in moeten zetten met de album- of singleversie (1979) van het schone lied "Parisienne Walkways" (afkomstig van het album "Back on the streets").
Maar het is me niet gelukt een videootje op te snorren waar die met voldoende geluidsqualiteit op staat. Ik zet dus noodge- dwongen in met iets dat in de buurt komt qua zang en qua muzikale uitwerking. Het video-gedeelte mag overgeslagen worden, maar het kan zeker geen kwaad om het te bekijken.
Zie maar wat je doet.
Eerste impressie
Op de single werd de zangpartij dus voor de rekening genomen door Phil Lynnot. Ook al zo'n fantastische RockSter die (al lang) niet meer onder ons is.
Mooi geweest, maar mooier kunnen zijn ...
In de volgende live-opname duikt hij ook weer op als zanger:
Gary Moore & Phil Lynott live
Voor de liefhebbers die er wel pap van lusten en er werkelijk geen genoeg van krijgen heb ik nog twee live-video's uitgezocht die met moeite binnen die 10-minutengrens konden worden geperst. De eerste demonstreert met name de mogelijkheden van dit nummer om te vertragen en te verstillen:
10 minuten vertraging
En de tweede laat zien en horen wat er zoal met de gitaar uit dit nummer gehaald kan worden:
12 minuten gitaargenot
Natuurlijk had de lezer bij zichzelf al gemerkt dat het nummer
-ondanks die weinig uitgebreide tekst- zich uitstekend leent om mee te zingen. Zeker als tweede stem en vooral ook met een kopstem. Laat je door mij niet tegenhouden !!
I remember Paris in '49
The Champs Elysees, Saint Michel and old beaujolais wine
And I remember that you were mine
in those Parisienne days
Looking back at those photographs
Those summer days spent outside corner cafés
Oh, I could write you paragraphs
about my old Parisienne days
Tiens, Gary Moore (*1952) laat dus een tekst gewaar worden over het Parijs van 1949, laat ons o.a een foto zien van een Parijs dat waarschijnlijk nog van vóór 1940 is, misschien zelfs al van vóór 1914 ... en ikzelf moet inderdaad terugdenken aan een Parijs van '79 met ruimere, lichtere, flaneer-boulevards. Wat klopt hier niet ??
