Ik heb het weer makkelijk deze keer: ik hoef alleen maar naar de foto-reportage van vorige keer terug te verwijzen en het is klaar.
Goed, er waren deze keer meer mensen en de rood-gouden banier stond waar nu de blauw-zilveren banier stond (en omgekeerd), maar voor de rest zou het fotografisch niets hebben uitgemaakt. Kwam wel goed uit, want ik was mijn toestel weer vergeten.
Maar laat ik bij het begin beginnen, of toch tenmiste proberen systematisch te werk te gaan.
De Meimaand heet dus de Maria-maand te zijn. Hier in de buurt komt dat onder andere tot uiting door elke dinsdagavond een Mariaviering met Rozenhoedje te houden bij de aangegeven kapel aan de Koppelsbrink.
En elke vroege zaterdagavond in de kerk een "Mariaviering met samenzang".
Op de eerste dinsdagavond was ik netjes aanwezig. De volgende dinsdagen moest ik om uiteenlopende redenen verstek laten gaan. Niet in de laatste plaats omdat/ als ik weer eens héél erg boos was op die domme, luie, asociale kut-tukkers (je weet wel, die lui die zelf niet kunnen voetballen), of toch in ieder geval op enkele van die lachwekkende, onbeholpen pummels. Ik ga hier de tenhemelschreiende anecdotes in questie niet oplepelen, maar de welwillende lezer begrijpt best wel dat in zulke gemoedstoestand een "meditatief/ contemplatief halfuurtje" met mooie, verzacht- ende Maria-liederen en een rozenhoedje niet serieus mogelijk is.
Doch de "reddende engel"/ herkansing deed zich dus vandaag voor: een Mariaviering met Lof in het kader van de "Twentse Mariakapellendag 2011" ...
En daar was ik dus weer. Zoals gewoonlijk nipt op tijd/ net niet te laat ...
In de aanloop voor dit bezoek nog kostbare tijd verknoeit met het zoeken naar de bijpassende zangbundel. Overbodig, want er was een speciaal gelegenheidsboekje samengesteld. Aldus kan ik heel precies melden dat we zeven schone liederen hebben gezongen, twee liederen van het koor kregen alsmede twee lezingen uit de Schrift. En -ook volgens mijn telling- drie tientjes gebeden hebben. Of waren het er toch vier ... ? In ieder geval geen vijf.
Ofwel: terwijl andere Hagenaars rondom het ADO - Kyocera - Mansveld-stadion helemaal uit hun dak gingen om de qualificatie voor het Euro-voetbal, heb ik nog even aan mijn zieleheil gewerkt. Uiteindelijk wil ik aan gene zijde wel goed terecht komen.
Bovendien ben ik voor de zekerheid al druk bezig met mijn eigen Heiligverklaring. Van de vorige Paus weten we dat je daar zèlf al voor je eigen dood aan moet beginnen te trekken, bovendien heb ik geen geld om daar een duur PR-bureau voor in te huren, dus ...
Afgezien daarvan: Mariavieringen zijn zo'n beetje de enige gelegenheid om in een veilige haven beschut te blijven tegen die rare liedjes uit de oekemenische bundel (met name die Heidense, ja, zelfs ketterse Johan de Heer-teksten op flauwe muziek. Of nog erger: walgelijke liedteksten van H.Oosterhuis )
Hier verder geen woord over die ene persoon die meende tijdens het presenteren van de Monstrans nog even een fotootje te moeten flitsen met zo'n pocket-cameraatje. Uiteindelijk heb ik zelf ook al eens zoiets gedaan. Hoewel ik toch vind dat het tussen groffe onbeleefdheid en regelrechte heiligschennis in zit ... :-(
Waarom dit verhaal ? Welnu, het is belangrijk dat de buitenwereld gaat beseffen dat het Haagse ras méér in huis heeft dan alleen maar groffe taal (bij voorkeur in een confronterende, agressieve context), hardhandig optreden en bruut geweld (al of niet met fietskettingen, stukgeslagen bierflessen en boksbeugels in de marge van sportwedstrijden), dat eeuwige gedoe rondom voetbal, en een welhaast obsessieve fixatie op rauwe, ongeremde, naaktsex. Dat allemaal is slechts één aspect van de Hagenaar. Aan de andere kant is ook plaats voor "zachte, beschaafde" elementen. Zoals muziek, dichtkunst, bloemschikken, natuurschilderen, dierfotografie, papiervouwen en andere creatieve knutselvormen. En vrome bezigheden. Zoals vandaag. En nog véél meer.
Wel jammer dat op de terugweg weer een paar tukkers vervelend liepen te doen op de weg. De één wilde niet doorrijden met zijn kut-autootje en kroop eerder vooruit dan dat 'ie (ze ?) reedt, een ander was klaarblijkelijk bang dat 'ie op een recht stuk uit de bocht zou vliegen en minderde ook ineens radicaal vaart ... Bah !
