
Neen, ik ben niet echt verbaasd over deze afloop.
Wie dat wel is mag gerust zijn of haar vinger opsteken.
Ik weet in alle eerlijkheid ook niet of ik er verdrietig om moet zijn, dan wel dat we blij moeten zijn met alweder een nederlaag.
Als we maar voldoende slaag krijgen gaat er misschien bij iemand in de ADO-organisatie nog eens een belletje rinkelen.
Je-weet-wel: zo'n wake-up call.
Deze hele situatie waar we nu in zitten doet me onweerhoudbaar denken aan dat verhaal dat we als voetbal-minnende Hagenaars allemaal wel kennen, maar toch het liefst wegdrukken uit ons collectieve geheugen.
Omdat het zo pijnlijk is en omdat het ons zo'n machteloos gevoel geeft.
Ik heb het over dat verhaal dat speelde in een andere tijd waarin het erg slecht ging met het betaald voetbal in onze wonderschone Lichtstad. Een van de voetbal-aficionados zag er op een gegeven moment helemaal geen gat meer in en besloot er op passende wijze een einde aan te maken. Hij nam een stalen kabel en midden in het middag-spitsuur gooide hij het ene uiteinde daarvan over de bovenleiding van tramlijn 10. Ik ben er zelf niet bij geweest, maar ik heb uit zeer betrouwbare bron vernomen dat het laatste wat hij uitschreeuwde was "Met dit voetbal kan ik niet leven - Deze verschutting wil ik niet op me laden - Adieu !!". Onze stadsgenoten stonden aan de kant instemmend te applaudiseren bij deze moedige en principiële daad ...
Een zinloos offer ?? Het heeft daarna nog een tijdje geduurd voordat er in Den Haag weer een beetje behoorlijk werd gevoetbald, maar misschien zouden we het in de huidige situatie als een waarschuwing kunnen zien. Er moet dus echt iets gaan gebeuren. Desnoods allemaal maar een stadion-verbod ofzo ... :-(
