Het had anders toch wel erg zielig geweest ...

Kijk ! Alweer een ooievaar die niet op weg is naar de vijverberg. Wat zou daar toch achter zitten ... ?

Ach, het zou anders toch wel heel erg zielig zijn geweest voor die Rotterdammers. Ze zitten al met een burgemeester die er niets van snapt -die feitelijk nergens iets van snapt- en dan zouden ze ook nog door onze jongens definitief, helemaal, totaal en finaal vastgenageld worden in de degradatie-zone ... Laat iemand anders dat vuile karweitje maar opknappen.
Met deze armzalige overwinning (ze hadden nota bene een eigen doelpunt onzerzijds nodig om tot een winstpartij te komen. Zelfs dat konden ze niet op eigen kracht) zullen ze toch echt niemand hebben overtuigd. Arm, arm Feyenoord ...


PS Ik vind dat onze Adonezen het gewoon goed hebben opgelost. Laat die rood/witten maar eens één keertje winnen. Dan is het net of ze er ook bij horen. Ook leuk voor hun familie enzo ...

Afzien en droevenis in Noord-Holland

Deze foto heeft absoluut niets met de tekst van dit blogje te maken. Ik maakte hem woensdag om aanschouwelijk te maken dat mijn tuin nog lang niet winterklaar was/ is

Okay, het heeft geen zin het te ontkennen: ondergetekende redacteur, Hagenaar bij de Gratie Gods, is vandaag in de gepretendeerde hoofdstad van Nederland -zijnde een poel des verderfs- geweest. Eventjes, een paar uurtjes. Wonderbaarlijk hersteld van de kou in mijn botten [daarbij geholpen door een uurtje onder de dekens gistermiddag en nog een pilletje met nuttige mineralen] vanochtend vroeg uit het bed gestapt en me vanaf 6.53 overgeleverd aan de redeloze terreur genaamd
"Openbaar Vervoer". De vertraging daarbij viel best mee. Ik kwam zowaar op tijd aan bij het werkverschaffingsproject "RAI", onderdeel van het grotere werkverschaffings- en uitkeringsproject "Amsterdam". Maar met meer dan een half uur in één van de helemaal niet zo lange -maar des te langzamer- rijen staan kwam ik uiteindelijk toch nog te laat aan bij de ring [en had ik er veel spijt van dat ik niet net als vorig jaar gewoon zonder te betalen was binnengeglipt. Questie van je gedrag aanpassen aan je omgeving ...]. Jaja, laat die Amsterdammerkes maar schuiven met hun gemiddelde IQ van minus 150 ...
Te laat om de drie mastines espanoles nog IN de ring te zien, maar op tijd om de mastines de los pirineos aldaar te kunnen opnemen. Ach, zo deze "Winner"-show ooit al eens "iets" gehad heeft, dan is daar nu toch echt weinig van overgebleven. Ik zelf kon toch niets ontdekken van enige waarde. Afgezien van de mastines en de bijbehorende mastineros, uiteraard. Babbelenderwijs kom je met de andere mastineros toch tot een andere communicatie dan met bijv. de traditionele Email. Alles bij elkaar vond ik het toch een nuttige dag. Beste van de mastines espanoles werd de indruk-
wekkende reu Corso de Hazas de Cesto; beste bij de Mastines de los Pirineos werd Nederlands Kampioen Murtoi's El-Intimo. Voor meer show-specifieke informatie en misschien nog iets van beeld-
materiaal mag ik wel naar de website of weblog verwijzen. Waar waarschijnlijk ook wel nuttige links naar andere webstekken te vinden zullen zijn.

Met geblogte groet,

Uw redacteur Frans

Post Scriptum:
VIB-website => website
VIB-weblog => weblog

Hup Adonezen ... !!

Na de voorgaande oefeningen tegen Utrecht, Ajakkes en NEC zou een rechtgeaard Haags mens haast toch durven gaan denken dat één en ander tegen NAC dit weekeinde glad afgerond moet kunnen gaan worden ...

U ziet, beste lezer, dat ik er voor heb gekozen me voorzichtig uit te drukken. En vooral keurig. Want we hebben als Haagse voetbal- mensen nu eenmaal een slechte reputatie en je weet nooit welke scheids- of grensrechter zich daardoor laat leiden ipv door wat er zich zoal WERKELIJK op het veld afspeelt ...

Derhalve, nu, op een UITERST keurige manier:

HUP ADONEZEN !!!

GEEFT HEM VAN JETJE !!

(Jipje Jipje Jee ... !)

--- --- --- --- --- --- --- --- --- --- --- ---

Verzoek aan onze spelers: geeft de NAC-spelers en hun coach voor het begin van de wedstrijd keurig een hand, wens ze een goede wedstrijd toe, blijf gedurende de hele wedstrijd vriendelijk en beleefd. Voor de ADO-fans: geef de fans van NAC ook keurig een hand, zeg: "dat de beste moge winnen" (en wij weten natuurlijk al wie dat zijn ...), JUICH als onze eigen spelers het veld opkomen, maar applaudiseer voor de NAC-spelers, blijf netjes met twee woorden spreken, óók na afloop. Laat hen zien hoe het hoort !

Een vreemde wolf

De lezer neemt het me hopelijk niet erg kwalijk dat dit artikeltje maar niet van de grond wil komen en ik het derhalve maar prematuur publiceer ... één van de problemen is het naakte feit dat ik in feite met teveel materiaal (vooral een overmaat aan Spaanse en Portugese hyperlinks) zit en daarom geen keuze kan maken ...

De hoofdpersoon van vandaag is een vreemde klant. Misschien zijn het zelfs wel twee verschillende vreemde klanten: de Iberische Wolf (Canis lupus signatus) en de Spaanse Wolf (Canis lupus deitanus).

Maar laat ik dit korte verhaaltje (geen mop !) bij het begin beginnen. Mijn eerste "kennismaking" met de Iberische wolf moet begin jaren tachtig zijn geweest, middels die mooie natuurserie "El hombre y la tierra" van Felix Rodriguez de la Fuente. Deze serie werd ook in Nederland een aantal keren (Herhalingen. De serie begon hier al ergens in de jaren zeventig ...) uitgezonden door een of ander prolurkerig omroepje. De Vara of zoiets. Maar het echte probleem: ik herinner me helemaal NIETS van deze aflevering ...
Toch maar deze link voor 27 minuutjes kijk-plezier: el cazador social Natuurlijk laat de lezer zich niet ontmoedigen door het feit dat Felix geen Haags spreekt. Een leuke manier om je Spaans (duidelijk en zonder overdrijving) wat bij te spijkeren.
[voor het geval deze belangrijke link verloren mocht gaan, hier de reserve-link ]

De herkansing: in de jaren negentig zond de slappe omroep NCRV tot twee keer toe een Britse natuurdocumentaire uit over de Spaanse Wolf. Daarin kwam zowaar ook nog een item voor over de Mastín Español, met ook enkele beelden van mastines in diverse maten en kleuren. Best wel te pruimen. Helaas is mijn video-opname van dat programma gestolen door enkele boerkes die onder de directe bescherming stonden van de plaatselijke, hoogintellectuele en buitengemeen sexy politiepipo-comissaris [niet hier op het dorp, maar in de Vinex-gemeente waar ik aan het begin van de jaren negentig nog woonde]. Panty van Gils was dat toen nog.

Maar nu wat die wolf betreft: in het blogje over de Ethiopische wolf merkte ik al op dat de gewone,"grijze" wolf in feite een ondersoort is van een welbepaalde diersoort in ruimere zin. Er zijn mij geen aanwijzingen bekend dat de Iberische Wolf (net als bijv. die Ethiopische) een nevengeschikte ondersoort naast de grijze wolf zou zijn. In tegendeel, het ziet er naar uit dat die Iberiër een onder(onder)soort is van de Grijze wolf. Daarbij is het leuk om op te merken dat er zich een interessante parallel voordoet met de Iberische Berghond: door het feit dat het Iberisch schiereiland een soort half-afgesloten "doodlopende straat" is, kon er zich een geïsoleerde wolven-populatie ontwikkelen die langzaam maar zeker tot een onder(onder)soort uitgroeide. Het gebruikelijke woord voor zo'n onder-ondersoort is natuurlijk "ras".

Een overlijden in de mastínfamilie

Isabella in haar eigen achtertuin.

Het leven -dat soms een erg sterke reflex is- blijkt, wanneer het er echt op aankomt, erg fragile. En het is zeer zeker eindig.
Vanochtend overleed de Mastin Español Isabella. Negen jaar en zeven maanden nog maar. Ze was de laatste tijd in toenemende mate slecht ter been. Ook in andere opzichten liep het wat minder allemaal. En ineens is het dan afgelopen.

Ze is geboren ten zuiden van de Nederlands-Franse taalgrens. En uiteindelijk kwam haar laatste ademtocht in Limburg. Dat is ook waar ik in Augustus de bijstaande fotootjes van haar maakte.

Het was alles bij elkaar een rustige mastina. Ze liet wel consequent, maar zonder overdrijving, haar blaf horen. Meestal als korte waarschuwing: "Pas op !! Hier lopen mastines rond !!". Soms ook met de ondertoon: "Hallo, Ik ben er ook nog. Een beetje aandacht graag ...!". Maar dat is nu voorbij.

Een mastín verdwijnt nooit uit je hart, maar voor de rest is het -net als elk van ons- ook maar een sterfelijk wezen.

Veel sterkte toegewenst aan haar eigenares Renate bij het verwerken van dit ingrijpende verlies.

Puppy Jazz probeert Isabella tot spelen te dwingen, maar die heeft andere plannen ...

Een symbolische foto-opvolging : langzaam maar zeker verdwijnt ze naar de achtergrond [met op de foto hierboven dan ook nog het licht van de ondergaande zon...]. Om uiteindelijk haar plaats volledig af te staan aan de jongere generaties ...

MUZIEK
Natuurlijk hoort hier een muziekje bij dat de juiste gevoels-sfeer ademt.
Het lied dat ik heb uitgezocht is geschreven door een man die inmiddels ook niet meer onder ons is (George Harrison) en door een geweldige man en mensenvriend die gelukkig nog wel onder ons is: Ringo Starr. Die zong het ook in 1973 op passende en onnavolgbare wijze: Ringo Sings the Blues . Het videootje heeft uiteraard niets met Isabella te maken. Wel leuk voor de fans.
Ringo zou overigens wel eens wat serieuzer aan zijn website mogen werken. Ik kijk er zelf nog zelden op => Official Site .

Het Gedicht van de Vijf Bloemen

Cultuur nu.
Want het is weer eens hoog tijd om het culturele gehalte van dit blog wat op te krikken [al moet je natuurlijk altijd oppassen met dat woord 'krikken']. Om aan te tonen dat de Haagse Beschaving niet heel de tijd eenkennig met zichzelf bezig is, gaan we daarvoor eens naar de andere kant van de wereld, en wel middels het schone Hawaiiaanse Lied der Vijf Bloesems. Ook bekend onder titels als "He Wahini U'i", "He Wahine U'i" enzoverder.
De Lokelani-bloem (en, ja, dat is inderdaad een roos)
He Wahine U'i
'Auhea, 'auhea wale 'oe
E ka pua. e ka pua Lokelani
A he nani, a he nani no 'oe
He wahine u'i

'Auhea, 'auhea wale 'oe
E ka pua, e ka pua Mokihana
Hana a'e, hana a'e no wau
Lei ho 'ohie

'Auhea, 'auhea wale 'oe
E ka pua, e ka pua Kukui
Kui a'e, kui a'e no wau
A lawa kou lei e ka ipo

'Auhea, 'auhea wale 'oe
E ka pua, e ka pua violeta
Leka mai, leka mai 'oe i 'au
Auwe ka auwe 'ako

'Auhea, 'auhea wale 'oe
E ka pua, e ka pua ka 'ilima
'Elima, 'elima o 'u po
Ho 'i nele a 'e
(voor de vertaling/ parafrase: zie helemaal onderaan het blog-berichtje)

Uitgevoerd in de Haagse Nationale Kleuren: de bescheiden maar degelijke Mokihana-bloem; tegenwoordig de officiële Nationale Bloem van Hawaii.

Waar veel van ons aan denken bij Hawaiiaanse bloemenpracht: gevarieerde veelkleurigheid. Hier in de vorm van "leis" ofwel bloemenkransen. Hawaiiaanse bloemenkransen bestonden overigens niet uitsluitend uit bloemen en bloemstelen, maar bijvoorbeeld ook uit varens, bladeren, bessen en vergelijkbare natuur-vruchtjes. Zomaar een nutteloos weetje.

Een lei bestaande uit tuberoosjes en Ilima-bloemen

Keurig, kwetsbaar en bescheiden, doch deze bloem blijkt mooier naarmate je er meer aandacht aan besteedt: de Kukui-bloesem

Dit zal toch wel die Violeta-bloem zijn zeker. Feitelijk voor niemand een echt onbekende gast.

Een juweeltje uit de inheemse natuur: de Ilima-bloem. In dit geval uitgevoerd in de Haagse Nationale Kleuren.
Nu moet ik toegeven dat heel die bloemensymboliek -voor zover aanwezig- mij ontgaat, maar omdat ik meen te weten dat Ilima-bloemenkransen waren voorbehouden aan koninklijke personen lijkt het me veilig om aan te nemen dat in dit lied sprake is van een climax: van de gekweekte roos (ooit door de Europeanen meegenomen naar Hawaii) als eenvoudig eerste "geschenk" tot aan de "hogere" in het wild groeiende en af-en-toe bloeiende Ilima als het ultieme geschenk.
Waar gaat dit lied nu eigenlijk over ?? Dat is helemaal niet zo duidelijk als wel wordt gesuggereerd. Het heet te gaan over vozenderwijs van bil gaan (Wahini U'i zou niet alleen 'mooie vrouw' betekenen, maar ook 'bruid'). Waarbij volgens sommigen dan weer een dubbele bodem in het lied zit: de vijf bloemen zouden op vijf verschillende vrouwtjes slaan. Daar wordt de tekst als geheel dan niet logischer mee. Het is eveneens mogelijk dat het nooit -bijvoorbeeld door een gedwongen vertrek over zee- tot daadwerkelijkheden is gekomen. De smartelijke muzikale ondertoon die in het laatste stukje van het lied zit lijkt dat te bevestigen. Ach, het is zo'n oude traditional die wordt overgeleverd en overgeleverd en daarbij telkens een beetje verandert. Bovendien: gedichten zijn niet altijd even logisch en consequent en liedteksten zijn dat nog minder. Dat iedereen er maar zijn eigen verhaaltje bij verzint.
Afgezien van de kunstmatig artificiële strik bestaat deze lei uit Ilima-bloemen
De aanleiding van dit alles: al sinds 1978 of '79 werd ik achtervolgd door een prachtige uitvoering van dit lied. Beter gezegd: al sinds die tijd probeerde ik die uitvoering te achter- halen. En afgelopen vrijdag had ik hem dan eindelijk te pakken. Dat is alles bij elkaar niet makkelijk geweest. Ik had maar weinig aanknopingspunten. Okay, ik wist dat het van Hawaii kwam en ik meende te weten dat Ry Cooder er voor iets tussen zat. Logisch was het beginnen te zoeken bij zijn Chicken Skin Music-project, doch dat schuurde dan weer met de jaartallen. Chicken Skin Music is van '76, terwijl dit nummer rond '79 op de Nederlandse radio huishield [zij het vooral in de obscure uurtjes en programma's], etc. Maar na een hoop doodlopende straatjes afgezocht te hebben is het er dan toch van gekomen. En dat geeft een heerlijk, bevredigend home-coming feeling. As it were. Wel vraag ik me af of er niet nog een tweede variant (een single-versie ? of juist de album-versie ?) van deze opname bestaat waarbij oa de zangstem meer naar voren is gehaald. Misschien toch nog even verder zoeken ...(?)
Dit is dus de versie waar het allemaal om begonnen is. Ga er eens voor zitten en laat je betoveren door de pure schoonheid ervan:
Gabby Pahinui
(dat Gabby de Violeta-bloem overslaat neem ik graag op de koop toe. Daar zal wel een reden voor zijn geweest.)
Voor wie zich verder afvraagt wie die "onbekende" mijnheer Pahinui is: die versie van "Somewhere over the rainbow/ What a wonderful world" van Israel Kamakawiwo'ole zoals die een tijdje geleden hier in Nederland even populair is geweest begint met zijn uitgesproken opdracht "This one for Gabby". Gabby was al tijdens zijn leven een legende. Daarna nog meer.
Zo vader, zo zoon: een meer toeristische dan folkloristische uitvoering van hetzelfde nummer:
the Sandwich Isle band
Voor wie de behoefte heeft de tekst te leren of een suggestie wenst omtrent een eenvoudige instrumentale begeleiding voeg ik nog een derde versie toe. Charles heeft best wel een goede stem, maar het is natuurlijk de acoustiek die de show steelt ...
Charles Namahoe

Voorzichtige vertaling, waarbij de bovenstaande tekst regel voor regel is omgezet: Voor jou, dit is voor jou * De bloem, de Lokelani-bloem * Zo mooi, je bent zo mooi * Het toonbeeld van vrouwelijke schoonheid * Voor jou, dit is voor jou * De bloem, de Mokihana-bloem * Ik maak, ik maak (een bloemenkrans) * Een prachtige bloemenkrans * Voor jou, dit is voor jou * De bloem, de Kukui-bloem * Ik vlecht, ik vlecht een bloemenkrans * Totdat jouw bloemenkrans af en compleet is, liefste * Voor jou, dit is voor jou * De bloem, de Violeta-bloem * Blijven, jij en ik moeten samen blijven * Om bloemen te plukken * Voor jou, dit is voor jou * De bloem, de Ilima-bloem * Vijftal, ik had een vijftal nachten * Maar ik moest weg en had niets meer over *

Dwangmatig Statement zonder nader commentaar

Had ik al eens verteld, beste lezer, hoe ik vrijdag 1 Oktober in Arnhem als een soort van improvisatie de bibliotheek binnen stapte, daar rechtstreeks op een zeker schrap af liep en daar twee boeken van de beste Nederlandstalige prozaïst aller tijden pakte ? Om vervolgens na een kort besluitvormings-proces één ervan open te slaan en een enkele "brief" uit dit werk te lezen, na circa twintig minuten -geraakt en hevig aangedaan door de schoonheid en gaafheid van dit pareltje- beide boeken weer terugzette en zeer bevredigd en gelukkig de bibliotheek weer verliet ?
Neen ?
Dan moet ik dat misschien nog eens met terugwerkende kracht gaan doen.
Later.
Als ik er de tijd voor vind.
In ieder geval: door een aantal toevalligheden en omstandigheden zijn ook sindsdien mijn gedachten weer vaker naar de persoon en het werk van deze Grote Prozaïst uitgegaan ...
Verder terug nu: aan het eind van de jaren zeventig (of was het nu aan het prille begin van de jaren tachtig ?) kreeg ik een aantal ochtenden via de radio iets mee van een soort nachtelijke dichtkunst-marathon. Dichters dragen voor uit eigen werk. Daarbij werd ik op gegeven moment verrast door het aangename en onmiskenbare stemgeluid van deze onovertroffen roman- en novelleschrijver. In zijn functie van dichter begon hij over "Ik zag een Koninklijke Hoogheid, trad nader tot haar troon ...". Althans, zo herinnerde ik me dat toch. Later zou ik er achter komen dat ook van deze tekst meer dan één versie bestaat.
Dit schijnt de "officiële" versie te zijn:

Koninklijke Goedkeuring

'k Kwam bij een Hooggeplaatst Persoon
'k Trad nader tot haar troon
Zij sprak: Het werk van Mulles
Is niks als vulles
Het werk van Reve
- Dat is leven !

U begrijpt, beste lezer, dat ik dit weekeinde een toch wel lekker gevoel kreeg bij het vernemen van het nieuws. Voor mij geen
"van de doden niets dan goeds". Ik heb echt het idee dat de wereld er de afgelopen dagen iets minder onaangenaam op is geworden. Iets minder kwallerig en aanstellerig. Ietwat minder ziekmakend pseudo-interessant. Wat minder arrogant en tegelijk ook iets minder oninteressant. Iets minder gecoiffeerd ook en wat minder belachelijk gekleed. Gewoon iets zuiverder. Iets menselijker. Wat Mannelijker ook. Met iets meer van echte humor. Inderdaad, bij de rampspoed die ons regelmatig en voortdurend treft -denk maar aan het zoveelste "kabinet Donner"- hebben we wel recht op een opstekertje. En de hoop dat er tenminste literair nog een toekomst is voor Nederland. Zonder verder commentaar.

[Wel nog een nuttige link: Hoop in Bange Dagen ][via deze link kan je eventueel ook iets makkelijker bij gedichten komen die qualitatief op een hoger niveau staan dan bovenstaande. Want wat het versje hierboven betreft: ach, je weet hoe het zit met die parels en die zwijnen ...]

[Treurnis-verhogend nabericht: de Ollandse Protocollaire Premier had al weer en public medegedeeld (namens wie ?) wat voor een groot verlies we toch weer geleden hebben ... Hij zou het onderwerp gewoon beter hebben laten rusten ipv deze obligate praat te verkopen]